Share

บทที่ 1260

Author: จี้เวยเวย
“ท่านป้าสะใภ้ใหญ่ สถานการณ์ที่เจาย่วนรู้แตกต่างจากที่ท่านพูดอยู่บ้าง ถงซูเป็นฝ่ายมาพบเจาย่วนก่อน พูดว่านางไม่เพียงมีบุญคุณช่วยชีวิตเจียงเย่ ยังมีความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากันแล้ว”

“นางจงใจมาขอร้องให้เจาย่วนอนุญาตรับนางเข้าจวน เจาย่วนจึงหมดอาลัยตายอยาก อีกทั้งยังถูกฉวีเซินตอแย”

“อิงตามการมองของข้า หากป้าสะใภ้ใหญ่คิดว่าเจียงเย่เป็นคนที่เชื่อถือได้ เช่นนั้นเรื่องทั้งหมดนี้เป็นไปได้มากว่าถงซูคือคนก่อเรื่องเลวร้ายขึ้น”

แววตาซ่งรั่วเจินใสกระจ่าง คนมีความรักหลายคู่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยออกมาให้ชัดเจน โดยเฉพาะคนในยุคสมัยโบราณ ชายหญิงตระกูลใหญ่ที่หมั้นหมายกันแล้ว มีเรื่องมากมายไม่พูดออกมาโดยตรง

ในช่วงเวลานี้ หากคนมีเจตนาร้ายต้องการสร้างความเข้าใจผิด นั่นก็ง่ายมากนัก

“อะไรนะ? นางถึงขั้นมีหน้าวิ่งมาบอกเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าเจ้า?”

สีหน้าสวี่เหราเปลี่ยนไป นึกถึงความเปลี่ยนแปลงของกู้เจาย่วนในระยะนี้ คล้ายเข้าใจขึ้นมาในทันใด

“มิน่าเล่า จู่ๆ เจ้าก็ไม่ยอมพบเจียงเย่ เด็กโง่คนนี้ เกิดเรื่องพรรค์นี้ขึ้น เหตุใดไม่บอกข้า?”

สีหน้ากู้เจาย่วนซับซ้อน “ตอนนั้นหลังข้าได้ยินข่าวนี้ก็ยากจะทำใจยอมรับได้ คาดว่าหากท่าน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1294

    “เช่นนั้นก็ดีๆ”ใต้เท้าสวี่ตาแดง นับว่าคนผมขาวไม่ต้องส่งคนผมดำจากไปแล้ว ขอเพียงหยวนชิงปลอดภัยกลับมาได้ นั่นก็เพียงพอแล้วส่วนเรื่องขายหน้า บัดนี้เขาไม่ใส่ใจอีก ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าการมีชีวิตอยู่“ญาติผู้พี่ ท่านยอดเยี่ยมมากจริงๆ ท่าทางเมื่อครู่นั้น...ทุกคนล้วนคิดว่าหมดหนทางช่วยแล้ว”ภายในสายตากู้ฮวนเอ๋อร์เปี่ยมความตกตะลึง คิดว่าสหายที่รู้จักกันมาอย่างเนิ่นนานจากไปเช่นนี้ นางก็เกิดความรู้สึกเสียใจบางอย่างอย่างบอกไม่ถูกซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ “วางใจเถอะ ไม่ตายง่ายเพียงนั้น แต่คุณชายสวี่ไม่เป็นไรแล้ว แผนของหวังเสวี่ยก็พังลงแล้ว”กู้ฮวนเอ๋อร์ชะงักไป ขณะกำลังพูดบางอย่าง ก็ได้เห็นสวี่หยวนชิงหันมองทางหวังเสวี่ยด้วยสีหน้าดุดัน“หวังเสวี่ย ข้าคิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะต่ำช้าเพียงนี้ เมื่อวานฉวยโอกาสตอนข้าหมดสติวางยาข้า ทั้งๆ ที่สั่งให้เจ้าไสหัวไปแล้ว เจ้ายังฝืนเข้ามาหา!”“เห็นข้าตาย เจ้าดีใจมากใช่หรือไม่? เช่นนี้เจ้าก็สามารถเข้าบ้านสกุลสวี่ได้อย่างราบรื่นแล้วกระมัง?”“เจ้าฝันไปเถอะ! ชาตินี้ข้าไม่มีวันให้เจ้าเข้าบ้าน!”สวี่หยวนชิงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานทั้งหมดเป็นเรื

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1293

    “พระชายาฉู่อ๋อง บัดนี้หยวนชิงน่าสงสารมากแล้ว หรือท่านยังจะพูดถ้อยคำเหล่านี้เพื่อซ้ำเติมบาดแผลของคนสกุลสวี่อีกกระนั้น?”หวังเสวี่ยร้อนใจอย่างอดไม่ได้ ทั้งๆ ที่วันนี้นางได้ยินว่าใต้เท้าสวี่เดินทางไปสกุลซ่ง เรื่องราวน่าจะวุ่นวายจนตึงเครียด ยากจะฟื้นคืนกลับมาได้ เหตุใดบัดนี้พระชายาฉู่อ๋องถึงมาช่วยเหลือได้เล่า?อิงตามที่นางรู้ แต่ไหนแต่ไรมาพระชายาฉู่อ๋องไม่ใจดีเพียงนี้!“พวกท่านอย่าฟังคำพูดเหลวไหลของนางเลย เพราะหยวนชิงและข้ามีความสัมพันธ์กัน ฮวนเอ๋อร์จึงเกิดความบาดหมางกับพวกเรา ไม่มีวันอยากช่วยเหลือด้วยใจจริง”“พระชายาฉู่อ๋องเป็นญาติผู้พี่ของนาง ไม่แน่ว่าอาจมาเพื่อทำให้วิญญาณของหยวนชิงแตกสลาย!”เพียงเอ่ยถ้อยคำนี้ออกมา สายตาทุกคนในสกุลสวี่เปลี่ยนไป ต่อให้พูดว่าหยวนชิงเมาเหล้าอาละวาด แต่ก็ไม่ถึงขั้นต้องพบจุดจบน่ากลัวเช่นนี้“หวังเสวี่ย เจ้าพูดจาเหลวไหลอันใด! พระชายาฉู่อ๋องไม่ใช่คนพรรค์นี้!” สวี่ฮูหยินตะคอกใส่ด้วยความโมโห “ข้าว่าเจ้านังแพศยาคนนี้ไม่อยากเห็นหยวนชิงอาการดีขึ้น เจ้าคงไม่อยากให้หยวนชิงกลับมากระมัง!”“นางย่อมไม่อยาก หาไม่แล้วหากคุณชายสวี่ฟื้นขึ้นมา นางยังจะเอาอันใดมาต่อรองกั

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1292

    หวังเสวี่ยได้ยินคำพูดของฮูหยินบ้านรอง นี่ถึงนั่งลงอย่างลำพองใจ “ต่อให้หยวนชิงตาย ข้าก็ยินดีแต่งเข้ามา”“พวกท่านจะต้องส่งเกี้ยวแปดคนหามรับข้าเข้าบ้าน หาไม่แล้วข้าจะเอาเด็กในท้องออก ถึงตอนนั้นหยวนชิงก็ไม่มีทายาทสืบทอดแล้ว!”“เจ้าเด็กคนนี้กำเริบเสิบสานยิ่งนัก หน้าหนาไร้ยางอายเพียงนี้ มิน่าเล่าถึงทำเรื่องวางยาน้องชายของข้าได้!”ใต้เท้าสวี่ระเบิดโทสะ “หมอยังมองไม่ออกว่าภายในท้องของเจ้าตั้งครรภ์ ตัวเจ้ากลับกล้ารับประกัน เจ้ายังมีศักดิ์ศรีอยู่หรือไม่!”“ใช่แล้ว! หากไม่ใช่เพราะเจ้า น้องสามคงไม่ต้องพบจุดจบเช่นนี้ เจ้าเป็นตัวหายนะคนหนึ่ง บัดนี้ยังลำพองใจอีกนะ!” คุณชายรองสกุลสวี่พูดหวังเสวี่ยเชิดคางขึ้น ถลึงตาใส่พวกเขาสองคนหนึ่งปราด “เรื่องนี้พูดได้เพียงว่าร่างกายของเขาไม่แข็งแรง เกี่ยวอันใดกับข้า?”“หากเปลี่ยนเป็นหญิงอื่น จะต้องรังเกียจเขาแน่ ข้ากลับไม่ใส่ใจ หรือยังไม่พออีกกระนั้น?”ได้ยินหวังเสวี่ยเอ่ยถ้อยคำชวนให้คนตกตะลึงครั้งแล้วครั้งเล่า ซ่งรั่วเจินสังเกตเห็นเพลิงโทสะก่อตัวที่ดวงวิญญาณของสวี่หยวนชิง“หวังเสวี่ย เจ้ายังมีศักดิ์ศรีอยู่หรือไม่! ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเจ้าวางอุบายข้า!”“เจ้

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1291

    เพียงมองปราดเดียวซ่งรั่วเจินก็มองเห็นดวงวิญญาณที่ลอยอยู่ข้างๆ อย่างสวี่หยวนชิง บัดนี้ดวงวิญญาณดวงนั้นมองทุกคนด้วยสายตาว่างเปล่า จนกระทั่งสบตากับนาง สายตาของดวงวิญญาณก็พลันฉายแววคาดหวังขึ้นมา“พระชายาฉู่อ๋อง ท่านเห็นข้าหรือ?”นับตั้งแต่สวี่หยวนชิงถูกวางยาก็รู้ว่าตนเองคล้ายดวงวิญญาณหลุดลอย ก่อนหน้านี้เพียงแต่เคยได้ยินเรื่องทำนองนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดขึ้นกับตนเองเพียงนึกถึงความอับอายเมื่อวานนี้ เขาก็รู้สึกทั้งอายทั้งโกรธ อยากจะหายไปจากโลกนี้เสียให้ได้หลังวันนี้เขาฟื้นขึ้นมา ก็ได้ยินบิดาพูดว่าจะไปคิดบัญชีกับซ่งจืออวี้ เหล่าน้าสะใภ้ภายในจวนต่างพากันสาปแช่งหวังเสวี่ย พวกพี่ชายล้วนเย้ยหยันเขาโง่เขลาเบาปัญญาเขาในฐานะบุรุษ ถึงขั้นติดกับหญิงสาวคนหนึ่งติดกับก็ช่างเถอะ ยังเกิดเรื่องน่าอายเช่นนี้ขึ้น เมื่อวานมีคนรู้เรื่องเชิญหมอมามากมาย ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนได้ยินเรื่องดับคาอก ก็ล้วนสนใจขึ้นมาเป็นพิเศษเขากลายเป็นตัวตลกไปแล้วดังนั้นหลังไล่บ่าวภายในห้องออกไปแล้ว เขาจึงผูกคอตายเขาคิดไม่ถึงเลยว่าฆ่าตัวตายจะเจ็บปวดเพียงนี้!ช่วงเวลากำลังจะสิ้นใจก็นึกเสียใจภายหลังขึ้นมา ภาพใช้ชีวิตอย่าง

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1290

    เหตุใดชายคนนี้ไม่ได้เรื่องเพียงนี้?ต่อให้ขายหน้า แต่นางหญิงสาวคนหนึ่งยังไม่พูดอันใด เมื่อวานกลับไปแล้วหน้าตานางเองก็หมดสิ้น ยังถูกครอบครัวตำหนิอย่างแรงหนึ่งรอบ พูดว่านางจะต้องแต่งเข้าสกุลสวี่ให้ได้!ก็เพราะเรื่องนี้ วันนี้นางถึงได้เร่งเดินทางมา“สวี่ฮูหยิน ท่านฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องเมื่อวานล้วนเป็นอุบัติเหตุ ข้าเองก็คาดไม่ถึงเลยว่าจะกลายเป็นเช่นนี้ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เจ้าค่ะ” หวังเสวี่ยแก้ต่าง“ไม่ได้ตั้งใจ? เจ้าฉวยโอกาสตอนลูกชายข้าหมดสติ จงใจไล่บ่าวข้างกายเขาไป อีกทั้งยังวางยาและทำเรื่องเช่นนี้!”“นี่ไม่ได้ตั้งใจที่ใดกัน เห็นได้ชัดว่าวางแผนไว้ตั้งแต่แรก น่ากลัวว่าตั้งแต่ทีแรกเจ้าก็ประเมินแล้วว่าหยวนชิงจะต้องเสียใจ หวังให้เขาดื่มเหล้าจนเมา ยังทำที่ไม่สมควรเกิดขึ้นนี้กับเจ้าอีกด้วยกระมัง!”สายตาสวี่ฮูหยินเย็นชาคมกริบ นางอยู่ในเรือนหลังมานานหลายปี ยังมีสิ่งใดไม่เคยพบเห็นบ้างเล่า?ยังไม่ต้องพูดว่าหวังเสวี่ยเป็นลูกอนุคนหนึ่ง ต่อให้นางเป็นบุตรีสายตรง ก็ไม่คู่ควรกับหยวนชิงหวังเสวี่ยถูกเปิดโปงความคิด ใบหน้าสะท้อนแววเก้อกระดาก มากที่สุดคืออับอายความบริสุทธิ์ของนางล้วนมอบให้หยวนชิงไ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1289

    ซ่งหลินแค่นหัวเราะทีหนึ่ง “สวี่เจี้ยนเหิงตาเฒ่าคนนั้น เมื่อครู่ยังวิ่งมาสร้างปัญหา คิดจะให้ลูกชายข้าเป็นหินรองเท้าอยู่เลย”“บัดนี้มาขอความช่วยเหลือจากลูกสาวข้าเสียอย่างนั้น ตัวเขาไม่กล้าออกหน้า นี่ถึงให้ฮูหยินมากระมัง?”เห็นท่าทางไม่สบอารมณ์ของซ่งหลิน กู้หรูเยียนมองเขาอย่างระอาแวบหนึ่ง นางรู้อุปนิสัยของซ่งหลินดี เขาล้วนพูดความจริงทั้งนั้นเมื่อครู่สวี่เจี้ยนเหิงยังมาคิดบัญชีอยู่เลย บัดนี้ต้องการให้พวกเขาช่วยเหลือ ตนเองกลับไม่มาขอโทษ ตั้งใจส่งฮูหยินมา ดูท่าแล้วคิดว่าพวกเขาไม่มีวันรังแกสตรีคนหนึ่งกระมัง“แม่ทัพซ่ง ข้าขอขมาแทนนายท่านของข้าดีหรือไม่ ก่อนหน้านี้เขาร้อนใจเกินไป อีกทั้งยังคิดอยากเรียกคืนชื่อเสียงของหยวนชิง”“ปกติหยวนชิงกตัญญูว่าง่าย นายท่านชอบเขามาก บัดนี้เห็นชื่อเสียงของเขาถูกทำลายจนไม่หลงเหลืออีก นายท่านเองก็รู้สึกทรมานใจ”สวี่ฮูหยินเผยสีหน้ารู้สึกผิด “สงสารบิดามารดาทั่วหล้า อันที่จริงพูดไปแล้วเรื่องนี้ก็เป็นพวกเราผิดเอง ก่อนหน้านี้มองออกว่าหวังเสวี่ยไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ได้เตือนหยวนชิง”“ข้าคิดว่าเดิมทีหยวนชิงก็ไม่ได้ชอบพอหวังเสวี่ย ไม่มีวันเกิดปัญหาอันใด ใครคาดคิดเล่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status