เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4 เบิกตัวเจตกวิน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-29 23:47:22ธารตะวันตื่นเช้าเพราะนอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืน เธอตื่นขึ้นมาสูดรับอากาศในยามเช้าเพื่อต้อนรับชีวิตใหม่ หลังจากนี้พบตะวันในร่างของธารตะวันจะเปลี่ยนชะตาชีวิตเธอเอง
ปลายเท้าเล็กสวมรองเท้าแมรี่เจนสีน้ำตาล เดินเตะหน้าเท้าอย่างอารมณ์ดีไปตามแนวฟุตบาธ
โทรศัพท์จากโลกเดิมนอนตายสนิทอยู่ในลิ้นชัก เธอต้องใช้เครื่องมือสื่อสารในโลกนิยายนี้แทน ทุกอย่างเหมือนกับโลกที่เธอจากมาเลย เพียงแค่ผู้คนรอบกายหรืออนาคตที่วางไว้เปลี่ยนไป
แผนวันนี้คือพาตัวเองไปสมัครงานที่ตั้งใจไว้...
“ไม่อยากเชื่อว่านี่คืออีกโลกอ่า...”
ร่างบางกางแขนเงยหน้ามองตึกสูงระฟ้ารอบตัว รถราวิ่งสวนกันขวักไขว่บนท้องถนน ผู้คนกำลังออกมาใช้ชีวิตในยามเช้าของวัน
นักอ่านจอมเพ้อไม่อยากเชื่อสายตา ครั้งหนึ่งเธออ่านนิยายจนเก็บเอาไปนอนฝัน แต่ไม่เคยคิดเลยว่าการได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยายจริงๆ มันจะต่างจากที่เคยคิดเอาไว้
แต่สิ่งที่น่ากลัวในการไม่ได้อ่านจากมุมมองพระเจ้า คือเธอเดาผู้คนที่เข้าหาไม่ออกเลยว่าคิดอะไรอยู่ บางทีตัวร้ายอาจมาในคราบคนดีก็ได้
ตอนเป็นนักอ่านก็ได้เห็นทุกมุมมองอยู่หรอก แต่พอสวมบทบาทเป็นตัวละครเข้าจริง เธอกลับคาดเดาอนาคตที่จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย คงไม่ต่างอะไรจากธารตะวันในภาคก่อนที่ตกหลุมรักผิดคน
ฝากหัวใจและให้ใจไปกับชายหนุ่มที่ไร้ประโยชน์ซะจริง...
“คุณคะระวัง!”
ธารตะวันโพล่งเสียงดังด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อมีรถมอเตอร์ไซค์ที่ชายคนขับสวมชุดดำทั้งตัว บิดคันเร่งคล้ายจะพุ่งชนร่างสูงของชายหนุ่มที่กำลังจะข้ามทางม้าลายพอดี
จากระยะสายตายังไงเขาก็โดนชนแน่ และไม่รู้อะไรดลใจให้เธอพุ่งตัวเข้าไปคว้าแขนเขาเอาไว้ด้วยความไวแสง
หมับ
ธารตะวันดึงรั้งแขนเขาให้กลับมายืนบนฟุตบาธ แต่การทรงตัวไม่ดีเท่าที่ควรและคนโดนดึงก็รั้งร่างไม่ทัน ทำให้หน้าผากเธอกระแทกกับแผงอกของเขา พร้อมกับร่างของทั้งคู่ที่ล้มลงนอนทับกันอยู่บนพื้น
ธารตะวันหลับตาปี๋ ก่อนจะกะพริบตาปริบๆ ที่คิดว่าตัวเองจะเจ็บตัว แต่กลับล้มทับบนตัวของชายแปลกหน้าแทน
“โหว... เทวดาตกสวรรค์หรือเปล่าเนี่ย” ธารตะวันแพ้เสียงในหัวจนหลุดปากพูดออกไป ดวงตาเป็นประกายพราวระยับในฉับพลัน
ดวงตาคู่งามสบประสานกับนัยน์ตาสีคมเข้ม เบ้าหน้าฟ้าประทานดุจลูกรักที่พระเจ้าปั้นแต่งมาอย่างดี ทั้งโครงหน้าสมมาตรรับริมฝีปากสีชมพูดูสุขภาพดี ไหนจะดวงตาเย็นเยียบสุขุมแต่แฝงความเศร้าอยู่ในนั้นอีก
ภาพรวมคือหล่อ... โคตรจะหล่อเลยต่างหาก
ธารตะวันทำหน้าเพ้อฝันตกในภวังค์ความหล่อ หน้าตาดีเหมือนไม่มีตัวตนอยู่จริง ถ้าหากเป็นนิยายที่เธอเคยอ่าน ผู้ชายคนนี้คงจะได้รับบทพระเอกของเรื่องไปแล้ว
“จะลุกได้หรือยัง” เสียงทุ้มต่ำแฝงความไม่สบอารมณ์เอ่ยขึ้น
เขาส่งสายตาดุกันแทนคำพูด มองมาสีหน้าบอกบุญไม่รับ ทำให้เธอรีบดันตัวผละออกจากเขาทันที
“ขอโทษค่ะ... เอ่อ เป็นอะไรหรือเปล่าคุณ” พอลุกขึ้นได้เธอก็ปัดฝุ่นที่กระโปรง ไม่ได้ให้ความสนใจผู้คนที่เดินผ่านไปมา ครั้นจะเข้าไปช่วยประคองอีกฝ่ายเขาก็ตวัดสายตามองราวกับเธอทำผิดมหันต์
“จะทำอะไร”
“จะช่วย...”
“อย่ามาจับผมนะคุณ”
ชายไม่รู้ชื่อแต่หล่อมากเบี่ยงตัวหลบ ทำเอาเธอหน้าเหวอรีบงับเก็บปากล่างแทบไม่ทัน
ปกติคนหล่อขี้หงุดหงิดทุกคนเลยหรือเปล่า เธอชักสีหน้าไปต่อไม่ถูกกับท่าทางหวาดระแวงผู้คนของอีกฝ่าย ไม่ทันแตะถึงตัวก็กลัวราวกับเธอจะเข้าไปบีบคองั้นน่ะ
“คะ เอ่อ... ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” เธอชูมือขึ้นสองข้างแสดงความบริสุทธิ์ใจ มองร่างสูงที่หยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จนตกเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้างที่ตกตะลึงในความหล่อไม่ต่างกัน
แต่ประสบการณ์จากการเป็นนักอ่านมาหลายปี ขอเดาเลยเบ้าหน้าฟ้าประทานแต่นิสัยเสียแบบนี้จับฉลากได้บทพระเอกชัวร์
“คราวหลังข้ามถนนก็มองรถให้ดีนะคะ ฉันอุตส่าห์ช่วยชีวิตแต่ต้องโดนคุณดุใส่เนี่ยนะ ขอบคุณสักคำก็ไม่มีจริงๆ เลยนะคนเรา”
ธารตะวันบ่นอุบให้ได้ยิน หน้าซึมจ๋อยกับสายตาคมปลาบดูดุดัน
“ต้องการเงินเหรอ”
“หมายความว่าไงคะ”
“ช่างเถอะ ขอบคุณที่ช่วยก็แล้วกัน”
เธอเลิกคิ้วมองเขาที่ดูท่าจะสับสนกับตัวเอง บางทีที่เขาว่าเบ้าหน้าแบกนิสัยนี่อาจจะเป็นคติประจำตัวพระเอกนิยายก็ได้
“ตามนั้นก็แล้วกันค่ะ แล้วนี่คุณเป็นอะไรมากมั้ย บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ”
“ไม่เป็นอะไร... ไม่ได้เจ็บตรงไหน”
ใบหน้าหล่อเหลาเอาการเรียบนิ่งไร้ซึ่งอารมณ์ใด นัยน์ตาเฉยชาราวกับผืนน้ำทะเลที่สงบนิ่ง แต่ก็แฝงความลึกล้ำดุจมีคลื่นใต้น้ำที่กระเพื่อมไหวอยู่ตลอดเวลา
“โอะ รถมาแล้ว”
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง มองรถโดยสารประจำทางที่ค้นหามาอย่างดีก่อนหน้า สองขาก็เตรียมสับจะพุ่งตัวไปยังป้ายจอดข้างหน้าทันที แต่ทว่าเสียงชายหนุ่มที่เรียกชื่อเธอกลับดึงความสนใจไปก่อน
“น้องตะวัน...”
ธารตะวันหันขวับไปที่ต้นกำเนิดเสียง ในฉับพลันรอยยิ้มบนใบหน้าก็เลือนหายไป แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าฉงนกับคนแปลกหน้าแทน
“จำพี่ไม่ได้เหรอ... พี่เจตไงครับ เจตกวิน”
เจตกวิน...
ชื่อนี้กระแทกโสตประสาทให้ขาเธอหยุดชะงัก เหมือนโดนค้อนหนักทุบตีเข้าที่ศีรษะจนมึนเบลอไปชั่วขณะ
“พี่เจตเหรอ”
“ขึ้นมาสิ”
“เอ่อ...”
“ขึ้นมาเร็ว เดี๋ยวพี่ไปส่งเราเองครับ”
“ไปส่งกับผีเถอะ...” ธารตะวันพูดลอดไรฟัน ดวงตาจับจ้องเจตกวินเขม็งอย่างคาดโทษ
แต่แล้วเสียงบีบแตรจากรถคันอื่นก็ทำเธอลนลาน ขาไม่ยอมวิ่งไปขึ้นรถโดยสารประจำทาง แต่ดันพุ่งตัวเข้าไปนั่งในรถของเจตกวิน บุคคลที่เธอตั้งใจว่าจะไม่ให้มีบทบาทในโลกของธารตะวันเสียได้
“แย่ละ... หายตัวไปตอนนี้ทันมั้ยว้า ฮื่อ”
บทล่าสุด
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 64 จะจบบริบูรณ์ได้หรือยัง
ชีวิตหลังจากทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ยังคงดำเนินต่อไป ราวกับกำลังสวมบทบาท เป็นตัวละครในเนื้อเรื่อง จนลืมเลือนไปแล้วว่าอีกโลกหนึ่งที่จากมาก่อนหน้านี้พวกเขาใช้ชีวิตกันอย่างไรไม่มีการวางแผนถึงตอนออก มีแต่วางแผนครอบครัวต่อไป“ขออนุญาตแจ้งตารางงานวันนี้นะคะ”ร่างบางระหงในชุดทำงานสวยเข้ารูป ยืนรายงานตารางงานของเขาในเวลานี้ แต่ประธานธันย์ กลับเอาแต่จ้องเรือนร่างยั่วใจ ขณะใช้สายตาโลมเลียคุณเลขาหรือภรรยาในอนาคตสองเดือนที่ภาพจำทริปญี่ปุ่นยังตราตรึง...เขาจำได้ไม่ลืมเลย ว่าได้กินเธออิ่มหนำสำราญแค่ไหนตั้งใจจะปั๊มลูกน้อยให้ติดที่ญี่ปุ่นด้วย ซึ่งพอกลับมา พ่อพระเอกเอวหวานกินดุคนนี้ ยิ่งคลั่งรักธารตะวันหนักกว่าเดิม ตามติดเธอแจไม่ให้ห่างกายไปไหนไกล“คุณธันย์คะ เดี๋ยวมีประชุม... อึก”ธารตะวันที่พูดอยู่ดีๆ เธอก็ดันรู้สึกพะอืดพะอม คล้ายว่าจะอาเจียนขึ้นมาดื้อๆร่างสูงผุดลุกจากเก้าอี้ เข้าไปประคองคนรักด้วยสีหน้าห่วงใย“เป็นอะไรหรือเปล่าตะวัน”“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่อึก...”ร่างบางกุมหน้าท้องไว้ พลางปิดปากจนตัวโก่งงอ ก่อนที่จะผละออกจากธันย์ธารา แล้วรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที“แหวะ... ฮึก แอะ”วินาทีที่ถึงชักโค
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 63 ญี่ปุ่นหวานและอุ่นมาก NC
ญี่ปุ่นหวานและอุ่นมาก...หมายถึงเธอที่นอนใต้ร่าง ครวญครางเสียงหวานระงม ไปทั่วห้องพักของโรงแรมหรู อุ่นร้อนในร่องรักที่โดนตอกอัดหนักๆ จนเสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นหลังจากเธอตอบตกลงจะแต่งงาน พอกลับมาถึงโรงแรม ธันย์ธาราก็เปิดฉากนัวเนียเธอ ตั้งแต่หน้าประตูทางเข้า ถอดเสื้อผ้าเรี่ยราดไปตามทาง สุดท้ายก็จบที่ฟูกไม่กี่ฟุตบนพื้นห้อง“อ๊ะๆ อื้อ... เสียว อึก เสียวค่ะ”ธารตะวันนอนอ้าขากว้าง ให้เขาแทรกกลางที่หว่างขา ซอยสะโพกที่กำกับจังหวะรักได้เสียวสะท้านร่างกายทั้งคู่เปลือยเปล่า โคมไฟแสงสลัวโทนอบอุ่น กระตุ้นให้ทั้งคู่อ่อนคล้อยเคลิ้มตามไปกับแรงอารมณ์ ไม่ปฏิเสธความต้องการ และมอบความสุขให้แก่กันด้วยความเต็มใจสมฉายาพ่อพระเอกเอวหวานกินดุเพราะนอกจากขนาดใหญ่โตมโหฬาร ยังถึกทน เริ่มยกที่สามทันทีไม่มีอิดออด หลังจากเขาพักเหนื่อยแค่สามนาทีเท่านั้น“ผมอยากเอาคุณหน้ากระจก”“อ๊ะ- อึก”“ได้มั้ยตะวัน... ขอเอาที่หน้ากระจกสิ”น้ำเสียงเขาติดกระเส่า ขณะกดสายตา มองสีหน้ายั่วอารมณ์ของคนใต้ร่าง ประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะไปด้วย“อื้อ ตามใจ... อ๊ะ- อ๊ะ ตามใจคุณ”“เด็กดี”“ฮึก... คุณธันย์ อ๊ะ- อ๊า อื้อ”คนใต้ร่างครางเสียงหวาน
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 62 รักกันเหมือนวันสุดท้าย
“คุณธันย์... อยากอยู่ที่นี่กับฉันเหรอคะ”พอได้ฟังว่าเขาอยากอยู่ด้วยกัน ธารตะวันก็หลุดยิ้มบางๆ แต่ดวงตาปกปิดความเศร้าไม่มิด เพราะอีกโลกนึง พวกเขาคงเป็นคนแปลกหน้าต่อกันไปแล้วต่อให้เดินสวนกันไป อาจจะไม่มีใครหันมาสบตาก็ได้“ใช่ ถ้าเลือกได้... ผมขอติดอยู่ในมิตินี้กับคุณ”“คุณธันย์”“ผมพูดจริง มีคุณแล้วชีวิตผมมีความสุขมากจริงๆ”ดวงตาของเขาตอนพูดจริงใจ ไม่ได้ปรุงแต่งให้สวยหรู ราวกับโลกใบเดิมที่เขาจากมา ธันย์ธาราอาจไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเองทีแรกเธอก็อยากรู้ว่าเขาเป็นใคร หรือมาจากไหน ชีวิตในโลกที่จากมา ชีวิตความเป็นอยู่เขาคือใครกันแน่แต่มาคิดดูอีกที...การรู้จักกันแค่โลกมิตินี้มันก็พอแล้วให้นิยายเรื่องนี้ กลั่นกรองความรักของเราสองคนผ่านตัวอักษร เพราะว่าสิ่งที่แสดงออกมามันคือความรัก เป็นความรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวใจ และทั้งคู่ก็ไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่านี้นอกจากได้อยู่ด้วยกันในทุกวัน... และทุกวันตลอดไป“ถ้างั้นหลังจากนี้ มาใช้ชีวิตให้เต็มที่ดีมั้ยคะ”“ผมก็รักคุณเต็มที่ทุกวันนะธารตะวัน”ยามรักเขาก็แสดงออกว่ารักสุดตัว ทั้งสีหน้าและแววตามันชัด ว่าตัวเขาตกหลุมรักผู้หญิงตรงหน้าเข้าแล้วมันไม่ใช่ค
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 61 วงโคจรของมิตินิยาย
หลังกลับจากห้างสรรพสินค้า ธารตะวันก็รับหน้าที่ นั่งกล่อมเด็กน้อยทั้งสองนอน ใช้เวลาสักพักจนกระทั่งเด็กๆ ผล็อยหลับไป เธอถึงลากแขนประธานธันย์เข้ามาที่ห้องทำงาน“อะไรของคุณ หืม ตะวัน”“เอกสารที่คุณต้องเซ็นไงคะ”ธันย์ธาราเอี้ยวลำคอมอง เธอจึงดันหลังให้เขาอย่ากังวล“นั่งเถอะค่ะ ฉันจะเอามาให้อ่านก่อน”เธอเกาะบ่าคนตัวสูงกว่า ก่อนจะกดไหล่เขาให้นั่งที่เก้าอี้ทำงาน ทำเขามุ่นคิ้วติดจะสงสัย สายตาไล่มองร่างบางระหง เดินไปหยิบเอกสารบนชั้นมาวางที่โต๊ะ“สมัครเป็นพ่อของลูก...”ธันย์ธาราอ่านออกเสียง พลางกวาดสายตาอ่านทุกตัวอักษรส่วนคนพิมพ์เอกสารใบนี้ขึ้นมา ยืนยิ้มอย่างภูมิใจ เป็นแบบฟอร์มที่เธอตั้งใจทำให้เขาอ่านข้อตกลงการอุ้มท้องคือการเสียสละร่างกายหากมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้อง ร่างกายของแม่จะถ่ายโอนสารอาหารให้ลูก และบางครั้ง ลูกน้อยก็จะดูดซึมแคลเซียมจากแม่อีกด้วยอย่างที่เขาเคยบอก คนท้องอารมณ์แปรปรวน เมื่อท้องเริ่มโตก็จะยิ่งใช้ชีวิตยากขึ้น เวลานอนก็หายใจไม่เต็มอิ่มอีกต่างหาก เธอเคยไปอ่านเจอมา หากโดนลูกน้อยแบ่งแคลเซียมไปเยอะร่างกายจะปวดร้าวทรมานปวดลึกถึงกระดูกเลยแหละถ้าหากเขาอยากเป็นพ่อคน ต้องรับข้อตกล
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 60 ร่อนใบสมัครพ่อของลูก NC
“คุณธันย์อย่าบีบได้มั้ยคะ”ร่างบางระหงที่สวมแค่เสื้อยืดตัวโคร่ง กำลังควงตะหลิวจับกระทะอยู่ในครัว ช่วงล่างเปลือยเปล่าโล่งโจ้ง เพราะเพิ่งเติมเต็มรักกับธันย์ธาราไปเมื่อคืนสะดุ้งตื่นมาคว้าได้แค่เสื้อก็ใส่มาก่อน“คุณธันย์ฉันบอกว่าอย่าบีบไง”“หือ”“ทำไมดื้อแบบนี้นะ”เธอดุเขาที่จับหน้าอกเล่นไม่หยุด พลางเอี้ยวลำคอมองร่างสูง เขาที่ซบใบหน้าบนลาดไหล่เล็ก ครางในลำคอขัดใจหลังโดนดุ“แค่จับก็ไม่ได้เหรอ” เขาทำเสียงงอน โหมดอ้อนแฟนกำเริบทันที“แล้วบีบทำไมคะ” เธอจดจ่อกับการผัดข้าว แต่เขาก็คอยพราสติให้ไม่อยู่กับตัวเรื่อยเลยยังไงสองเต้าใหญ่ก็เป็นของเขาคนเดียว“ตะวัน”“พอค่ะ”“ธารตะวัน...”เธอส่ายหน้าเสียงแข็งใส่ อย่าคิดว่าเธอรู้ไม่ทันเขา เวลาอยากได้เธอทีไร เป็นต้องเสียงอ่อนเสียงอ้อนกันทุกที ไม่ใช่ว่าเธอเบื่อหน่าย แต่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอไงที่หิวกันตลอดเวลาน่ะหิวที่ไม่ได้แปลว่าหิวข้าวด้วย“อ่ะ!”ร่างบางสะดุ้งโหยง ตะหลิวในมือที่ผัดข้าวแทบปลิว เมื่ออีกฝ่ายถกเสื้อยืดเธอขึ้น เผยให้เห็นบั้นท้ายงามงอน เป็นประจักษ์แก่สายตาเขาเธอพยายามจะเบี่ยงตัวหลบ แต่ก็ถูกเขาตามไล่ต้อนกันอยู่ดี“คุณธันย์อย่าถก ฉันไม่ได้ใส่ก
ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก บทที่ 59 ร้อนรักใต้แสงจันทร์ NC
ใบหน้าคมคร้ามหลุบตามองต่ำ มือหนาลูบไล้ที่แผ่นหลังบาง ลามลงไปเคล้นคลึงสะโพกผาย ก่อนจะบีบขยำบั้นท้ายอวบอัด พลางฟาดตีเต็มแรงจนร่างบางกระตุกรับธารตะวันที่ก้มต่ำ กำลังรูดชักลำกายแท่งโต หยอกเย้าให้แข็งตัวสู้มือ จนกระทั่งมันผงาดองอาจตรงหน้า“ไม่ไหวแล้วตะวัน...”ธันย์ธาราพ่นลมหายใจหอบหนัก เขาสั่นกระสันไปทั้งร่าง เมื่อรู้สึกได้ถึงริมฝีปากนุ่มนิ่ม กำลังค่อยๆ อ้าอมแท่งร้อน“อึก”“ไหวนะ”“อื้อ...”ธารตะวันบิดเบ้ใบหน้า มือใหม่ไร้ประสบการณ์กำลังเรียนรู้ วิธีการปรนเปรอ บำเรอกามให้แฟนหนุ่ม แต่เพราะมือใหม่นี่แหละ ทำเขาตื่นเต้น จนปลายเอ็นกระตุกรับในโพรงปากอุ่น“ระวังฟันนะตะวัน”“อื้อ”“ไม่ต้องรีบ อ่า... อืม”ธันย์ธาราขมวดคิ้วเครียด ทิ้งศีรษะพิงเบาะแล้วเกร็งท้องรับ เมื่อริมฝีปากของเธอ อ้าอมแก่นกายเข้าครึ่งลำธารตะวันหยุดไว้กลางทาง หยาดน้ำตาคลอระเรื่อ ใต้ตาแดงก่ำหลังถูกความคับใหญ่เล่นงาน จนไม่กล้าขยับหัวให้กดลงลึกมากกว่านี้ เกรงว่ามุมปากจะฉีกจนเลือดกบปากได้ใหญ่จนคับแน่นในปากสุดๆเหมือนขอบปากมันจะฉีกเลย“อ่อก... อึก”“ระวังสำลัก”“อื้อ- อึก”ความรู้มีเต็มหัว...แค่อ่อนประสบการณ์เท่านั้นเองนักอ่านตัวยงง
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน89.3K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา353.1K viewsคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย37.5K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก76.0K viewsรักอำพราง
แพรสีนิล2.6K viewsทาสสวาท คนเลี้ยงม้า
0I0VIII1.4K viewsMAKE A WISH หลอกให้รัก
อยู่ในตะเกียงแก้ว808 viewsเมียแต่งคนนี้ที่คุณชัง (18+)
เรติมา55 views
