บทที่ 2

3 เดือนผ่านไป

Your Night Bar เปิดประตูต้อนรับลูกค้าด้วยบรรยากาศอบอุ่น เป็นกันเองอยู่ทุกค่ำคืน บาร์เล็ก ๆ ที่เพิ่งเปิดไม่ถึงปีแห่งนี้ ทุกซอกทุกมุมของร้านถูกตกแต่งอย่างพิถีพิถัน ไม่ว่าจะเป็นไฟสลัวสีอบอุ่น เพลงแจ๊สที่เปิดคลอเบา ๆ หรือกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากเครื่องดื่มที่ถูกชงอย่างตั้งใจ

ชื่อ ‘Your Night Bar’ ถูกเลือกตามความหมายที่ลึกซึ้งโดยเจ้าของร้าน ผู้ซึ่งตั้งใจอยากให้ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่ทุกคนสามารถพักใจในแบบที่ตนเองต้องการได้ ไม่ว่าจะมาดื่มด่ำกับบรรยากาศสงบ ๆ หลังเลิกงาน หรือสังสรรค์กับเพื่อนในค่ำคืนสุดพิเศษ เจ้าของร้านสัญญากับตัวเองว่าจะเนรมิตทุกสิ่งให้ออกมาดีที่สุดเพื่อลูกค้าทุกคนของตน

คีรติ อัศวพิทักษ์ หญิงสาวผู้เป็นดั่งหัวใจของบาร์แห่งนี้ ชื่อของเธออาจจะไม่เป็นที่รู้จักในวงการบาร์เทนเดอร์ ทว่าในแวดวงการเมืองแล้ว นามสกุล ‘อัศวพิทักษ์’ ย่อมเป็นที่คุ้นเคยดีในนามครอบครัวนักการเมืองทรงอิทธิพล หลายคนคาดหวังว่าคีรติจะเดินตามรอยเท้าพ่อและพี่ชาย ทว่าหญิงสาวกลับเลือกเดินบนเส้นทางที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

ตั้งแต่จำความได้ ชีวิตคีรติถูกกำหนดให้เป็นไปตามความคาดหวังของบิดาทุกย่างก้าว เธอไม่เคยได้เดินบนเส้นทางที่ตนเลือกเองเลย ไม่ว่าจะเป็นสายการเรียนช่วงมัธยมปลาย คณะที่ต้องเลือกเรียนต่อในมหาวิทยาลัย งานอดิเรกที่ชอบ กีฬาที่อยากเล่น เพื่อนที่ควรคบหา ล้วนเป็นสิ่งที่พ่อบังคับจัดแจงให้ทุกอย่าง จวบจนเรียนจบ เธอตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานราชการหรือการเมืองอีกต่อไป ไม่ใช่เพราะดูแคลน แต่เพราะหัวใจเธอไม่ได้รักในสิ่งเหล่านั้น

ความหลงใหลในการมิกซ์เครื่องดื่มของคีรติเกิดขึ้นในค่ำคืนหนึ่งขณะออกท่องราตรีกับแก๊งเพื่อนสาว เสน่ห์แห่งศาสตร์การรังสรรค์เครื่องดื่มมัดใจเธอได้อยู่หมัด แววตาอิ่มเอิบสุขใจของคนที่ได้จิบเครื่องดื่มกลายเป็นแรงไฟที่ช่วยเติมเต็มชีวิตเธอนับแต่นั้น

คืนนี้ เธอยืนอยู่หลังบาร์ในชุดบาร์เทนเดอร์เรียบง่าย มือเรียวเขย่ากระบอกเชกเกอร์อย่างคล่องแคล่ว ดวงตาสุกใสทอประกายตั้งใจกับงานที่ทำอยู่ ทุกครั้งที่ลูกค้ารับเครื่องดื่มไปจากมือเธอพร้อมรอยยิ้ม คีรติก็รู้แล้วว่าเธอเลือกเส้นทางไม่ผิด

Your Night Bar ตอนนี้อาจยังไม่ใช่บาร์ที่โด่งดังนัก แต่สำหรับคีรติ นี่คือโลกใบเล็ก ๆ ที่เธอเพียรสร้างขึ้นด้วยหัวใจ เธอจะไม่หยุดพัฒนาให้ที่นี่กลายเป็นสถานที่พักใจที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนที่ก้าวเข้ามา

ด้วยความตั้งใจอยากจะดูแลลูกค้าให้เต็มที่ เธอต้องการให้แขกผู้มาเยือนบาร์ตนได้รับประสบการณ์สุดพิเศษไม่เหมือนใคร คีรติจึงกำหนดกฎเหล็กสำหรับ Your Night Bar ว่าจะรับลูกค้าเพียงคืนละหนึ่งคนเท่านั้น หากลูกค้าต้องการมากับเพื่อนก็สามารถพามาได้ไม่เกินสามคน การจำกัดจำนวนคนเช่นนี้ไม่ใช่เพราะเธออยากทำตัวโดดเด่นหรือแตกต่าง แค่เพราะยิ่งคนน้อยเธอก็ยิ่งสามารถดูแลลูกค้าทุกคนได้อย่างใกล้ชิด บรรยากาศระหว่างดื่มก็จะเป็นไปอย่างอบอุ่นสนิทสนม เสมือนนั่งดื่มอยู่บ้านเพื่อนสนิทสมัยเรียน

“ถ้าคุณมาคนเดียว ฉันก็พร้อมจะเป็นเพื่อนคุยค่ะ”

นี่เป็นคำพูดติดปากของคีรติ โดยมีข้อแม้สำคัญที่ว่า ‘บาร์เทนเดอร์จะไม่ดื่มแอลกอฮอล์ร่วมกับลูกค้าเด็ดขาด’ หากลูกค้าคนใดแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสม กล้าทำตัวชีกอก้อร่อก้อติกละก็ คีรติย่อมไม่ลังเลที่จะเชิญออกจากร้านทันที!

หลายคนอาจมองว่าเธอหยิ่ง ทะนงตัว ไม่เหมาะกับงานบริการ คีรติไม่สนใจเสียงวิจารณ์เหล่านั้น เป้าหมายของเธอยังคงชัดเจนเสมอต้นเสมอปลาย เธอต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนโดยเฉพาะพ่อของเธอเห็น ว่างานกลางคืนไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เขาเคยคิด เธอสามารถทำงานนี้อย่างมืออาชีพได้โดยไม่ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลต้องมัวหมอง

“คุณเค้กคะ”

เสียงเรียกดังขึ้นจากด้านหน้า น้ำผึ้ง พนักงานเพียงคนเดียวในร้านที่คีรติจ้างมาช่วยจัดการความเรียบร้อยวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหา

“มีอะไรเหรอผึ้ง หรือว่าลูกค้ามาแล้ว” คีรติถามพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาเหลือบมองไปทางนาฬิกาบนผนัง

ตอนนี้เนี่ยนะ เพิ่งจะห้าโมงเย็นเองนี่?

เหลือเวลาอีกตั้งสองชั่วโมงกว่าบาร์จะเปิด ปกติลูกค้าของเธอมักจะมาตรงเวลาหรือไม่ก็มาหลังเวลาที่จองไว้เล็กน้อย ท่าทีของน้ำผึ้งจึงทำให้คีรติแปลกใจ

“มีอะไรผิดปกติรึเปล่าผึ้ง”

“ไม่ใช่หรอกค่ะ เอ่อ ก็อาจจะใช่...” น้ำผึ้งลังเล ดูไม่มั่นใจกับคำพูดตัวเอง

คิ้วเรียวสวยของคีรติขมวดฉับ เธอกอดอก ถามเสียงจริงจัง “ยังไงกันแน่ ฉันงงไปหมดแล้วนะ”

น้ำผึ้งสูดลมหายใจลึกก่อนตอบ “คือ...ผู้ชายคนนั้น เขาบอกว่าจะมาดื่มที่บาร์ค่ะ ผึ้งแจ้งแล้วนะคะว่าที่นี่ไม่รับลูกค้าวอล์กอิน ต้องจองล่วงหน้าเท่านั้น อีกอย่างคืนนี้ก็มีลูกค้าจองไว้แล้วด้วย แต่เขาไม่ยอมฟังค่ะ บอกว่าตั้งใจมาแล้ว ไม่อยากเสียเที่ยว จะขอเข้ามาดูบรรยากาศในร้านหน่อยค่ะ”

คีรตินิ่งฟังรายงาน หัวคิ้วยังไม่คลายออกสักนิด เธอมั่นใจว่าเงื่อนไขของร้านถูกประกาศไว้ครบถ้วนทุกช่องทางแล้ว ทั้งโซเชียลและป้ายหน้าร้านขนาดใหญ่ แล้วเหตุใดชายคนนี้ถึงยังดึงดันจะเข้ามาให้ได้

“ดูไม่น่าไว้ใจหรือเปล่า” คีรติถาม เผื่อว่าต้องเตรียมรับมือหากเกิดเหตุไม่คาดฝัน

น้ำผึ้งส่ายหน้าเล็กน้อย เอ่ยตอบอย่างเกรงใจ “ก็ไม่นะคะ...ดูหน้าตาดีอย่างกับนายแบบเลยค่ะ” น้ำเสียงพนักงานสาวแฝงความประทับใจเล็ก ๆ “คือเขาดูดีมากจนผึ้งเผลอมองตาค้างอยู่นานเลยละค่ะ”

คีรติถอนหายใจเบา ๆ พลางส่ายหน้า “หน้าตาดีก็ใช่ว่าจะไว้ใจได้ เดี๋ยวฉันออกไปคุยกับเขาเอง”

ยังไม่ทันที่เธอจะก้าวไปทางประตู เสียงทุ้มก็ดังขึ้นจากด้านนอก “บาร์ก็ดูพร้อมรับลูกค้าแล้วนี่ครับ ไม่เห็นต้องรอเวลาทุ่มหนึ่งเลย”

ก่อนที่คีรติจะทันอ้าปากตอบ ชายหนุ่มเจ้าของเสียงก็ถือวิสาสะก้าวเข้ามาในบาร์เสียแล้ว เธอยอมรับว่าใบหน้าดวงนั้นหล่อเหลาไม่หยอก ทว่ารอยยิ้มกวนประสาทกับออร่ามั่นอกมั่นใจที่แผ่กระจายไปทั่วร่างนั่น กลับดูถือดีจนน่าหมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก

หมอนี่สินะ คีรติคิดพลางกวาดสายตามองเขาอย่างพิจารณา เกิดคำวิจารณ์ในใจอย่างไม่อาจห้าม

คนอะไร เสียมารยาทชะมัด!

“บาร์ยังไม่เปิดค่ะ” คำพูดเธอแฝงรอยตำหนิชัด

ชายหนุ่มยักไหล่เบา ๆ “ครับ ผมรู้”

รู้แล้วยังมีหน้ามายิ้มกวนอีกนะ? เธอบ่นในใจ ก่อนหันไปบอกน้ำผึ้งด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ ท่าทางเคร่งขรึม

“ผึ้ง มีงานอะไรก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวฉันคุยเอง”

ชายหนุ่มยืนมองเธออย่างสบายใจ คิ้วหนาและดวงตาคมเข้มสุดทรงเสน่ห์ที่ทอดมาตรึงความสนใจของเธอเอาไว้จนยากจะละสายตา

“เห็นพนักงานบอกว่าคุณอยากมาใช้บริการที่บาร์ของเราเหรอคะ” คีรติถามตรงประเด็นทันที

“สวยกว่าในรูปอีกนะครับ...”

“คะ?” เธอขมวดคิ้วทันทีหลังได้ยินประโยคที่ฟังไม่ถนัด

ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ ก่อนตอบ “บรรยากาศข้างในบาร์น่ะครับ สวย...สวยมาก”

ดวงตาคู่คมแฝงประกายลึกลับที่จ้องมองมา ทำให้คีรติรู้สึกประหม่าโดยไม่รู้ตัว เธอยอมรับเลยว่าผู้ชายคนนี้แลดูอันตราย ไม่ใช่ว่าเขาหน้าตาดูเหมือนโจรที่จะปรี่มาปล้นชิงหรือทำร้ายเธอ แต่เป็นอันตรายต่อหัวใจ...เขาทำเธอเริ่มใจเต้นแรงเกินเหตุแล้ว!

แต่เธอรู้หน้าที่ของตนดี “คุณคะ บาร์นี้ไม่รับลูกค้าวอล์กอินค่ะ ทางเราคงต้องขอความร่วมมือให้คุณกลับไปก่อน หากต้องการใช้บริการค่อยจองมาอีกครั้งนะคะ”

ผู้ชายตรงหน้าแม้จะมีเสน่ห์เหลือร้าย แต่กฎก็ต้องเป็นกฎ คีรติจะไม่ปล่อยให้ใครละเมิดกฎทั้งนั้น!

ลูกค้าหนุ่มมองมายังคีรติด้วยสายตาอ่านยาก ประกายตาลึกซึ้งเกินคาดเดา สายตาแบบนั้นทำให้หัวใจเธอเต้นแรงอย่างไร้เหตุผล และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่คีรติรู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นลูกค้าที่ ‘อันตราย’ ที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมา

ชายหนุ่มตรงหน้าสูงประมาณร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ดูสง่างาม แข็งแกร่ง เปี่ยมด้วยพลัง ใบหน้าสมส่วนของเขาปรากฏสันกรามเด่นชัด ตัดกับคิ้วหนาและดวงตาคมเข้มอย่างลงตัว ริมฝีปากหยักที่ล้อมรอบด้วยไรหนวดเคราบาง ๆ ยิ่งเสริมให้เขาดูมีเสน่ห์แบบดิบ ๆ ในขณะที่ผิวสีแทนของเขาชวนให้นึกถึงนายแบบระดับอินเตอร์ ทุกอิริยาบถอันงามสง่าดึงดูดใจจนเธอแทบละสายตาไม่ได้

“คุณครับ คุณ!”

เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้น เรียกสติคีรติที่เผลอจ้องเขานานเกินไปให้กลับมา เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนตอบ “คะ?” พลางนึกอยากตีตัวเองที่เผลอเสียมารยาท

ชายหนุ่มยิ้มบาง แววตาแฝงความยียวนเล็ก ๆ “ผมถามว่าคุณเป็นเจ้าของร้าน?”

“ใช่ค่ะ ฉันเป็นเจ้าของร้าน แล้วก็เป็นบาร์เทนเดอร์ด้วย” คีรติยืดหลังตรง พยายามไล่ความประหม่าเมื่อครู่ออกไป

“งั้นคุณก็ชงเครื่องดื่มให้ผมตอนนี้ได้เลยสิ...ใช่ไหม” เขาพูดพลางก้าวไปนั่งหน้าบาร์เหมือนกับเป็นลูกค้าขาประจำ

“คุณคะ! โอเค คุณอาจจะยังไม่ทราบ ที่บาร์ของเราไม่รับวอล์กอินค่ะ...”

“ผมทราบ เมื่อกี้พนักงานของคุณบอกแล้ว” เขาตอบหน้าตาย ตามมาด้วยรอยยิ้มที่ชวนให้หงุดหงิดใจชอบกล “แต่ทำไงได้ล่ะครับ ในเมื่อผมมาแล้ว จะให้เดินทางมาเสียเที่ยวเหรอ คุณจะไม่เมตตาชงเครื่องดื่มให้ผมสักแก้วเลย?”

น้ำเสียงยียวนนั้นกวนประสาทเสียจนคีรติต้องพยายามสงบสติอารมณ์

“ไม่ได้หรอกค่ะ อีกไม่กี่นาทีลูกค้าที่จองไว้จะมาแล้ว ฉันต้องขอให้คุณกลับไปก่อนนะคะ”

ชายหนุ่มยังคงยิ้มสบาย ๆ ก่อนเปลี่ยนเรื่องถาม “ว่าแต่ทำไมถึงชื่อ Your Night Bar ล่ะครับ”

“คุณคะ...” คีรติเริ่มเสียงเข้มเมื่อเห็นเขายังจงใจมองข้ามเงื่อนไขของร้าน

“ผมรู้น่าว่าอีกเดี๋ยวลูกค้าคุณจะมา แต่ผมไม่ได้รบกวนอะไรคุณเลยนี่” เขาตอบกลับด้วยท่าทางไม่สะทกสะท้าน

“รบกวนค่ะ เพราะตอนนี้ได้เวลาที่ฉันต้องไปแต่งตัวแล้ว”

“แต่งตัว? ผมชักอยากเห็นแล้วสิ” รอยยิ้มมาดกวนของเขาทำให้คีรติตวัดมองด้วยสายตาไม่พอใจ

“ไม่ตลกนะคะ ฉันต้องทำงาน” เธอถอนหายใจหนัก พยายามระงับอารมณ์

“โอเคครับ ผมจะมาที่นี่ได้ คือต้องจองเข้ามาเท่านั้น?”

“ค่ะ”

“ทุกครั้งที่จอง คุณจะไม่รับคิวซ้อน?”

“ใช่ค่ะ” คีรติไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องถามย้ำในเรื่องที่เธออธิบายไปแล้วด้วย

“โอเค ตามนั้นก็ได้”

ได้คำตอบที่ต้องการชายหนุ่มถึงยอมลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะจากไป แต่ก่อนจะก้าวพ้นประตู เขาหันกลับมามองเธอด้วยสายตาแฝงนัยบางอย่าง รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ปรากฏบนมุมปากเขาพาให้หัวใจคีรติเต้นผิดจังหวะ

“ดีใจที่ได้เจอนะ คีรติ”

เสียงนุ่มลึกของเขาดังทิ้งท้าย ก่อนที่ร่างสูงจะลับหายไปจากสายตา คีรติกะพริบตาถี่ ๆ พยายามเรียกสติกลับคืน ทว่าหัวใจเจ้ากรรมกลับยังเต้นแรงเหมือนเดิมอย่างควบคุมไม่ได้?!