เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 122
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-19 01:11:04
บทล่าสุด
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 130
“ปล่อย ปล่อยข้า มาจับข้าทำไม ข้าไม่ผิด คนผิดคือพวกสกุลจางต่างหากเล่า” หลวนซานดิ้นรนให้หลุดพ้นจากการจับกุมของเจ้าหน้าที่มือปราบ“เจ้าคนหน้าด้าน เหตุใดถึงโยนความผิดให้กับสกุลจาง” ซุนซูเย่เอ่ยดักขึ้นด้วยความโกรธ“เพราะมัน เพราะพวกมันทำให้ข้าเป็นแบบนี้” หลวนซานยังไม่สำนึก เขาไม่คิดว่าเป็นความผิดของตนเองและกล่าวโทษคนอื่นแทนเพราะพวกคนสกุลจางต่างหาก! เพราะพวกมันหวงวิชาและหน้าเงินจึงทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้“อาซาน หากไม่มีเงินคืน เจ้าก็ตามไปรับโทษในคุกเถอะ ข้าก็คงช่วยอันใดเจ้าไม่ได้” ซุนซูเย่เอ่ยออกไปด้วยความเหนื่อยใจ“ไม่ ข้าไม่อยากติดคุก หัวหน้า ท่านหัวหน้าหมู่บ้านช่วยข้าด้วย ข้าไม่อยากติดคุก” หลวนซานเมื่อสุดท้ายแล้วไม่มีใครเข้าข้างเขาแม้แต่คนเดียวจึงได้ร้องตะโกนให้ซุนถงช่วยเหลือ เขารู้ว่าซุนถงเป็นคนจิตใจดี ดูอย่างสกุลจางสิ...ยังช่วยเป็นอย่างดีเลย“อาซาน เจ้าเพียงคืนเงินเขาไปเท่านั้น เจ้าก็ไม่ต้องติดคุกแล้ว” ซุนถงเอ่ยเตือน“ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน ข้าใช้เงินหมดไปแล้ว” หลวนซานดิ้นจนหลุดจากการจับกุมของเหล่ามือปราบก่อนจะวิ่งไปกอดขาซุนถงไว้พลางร้องไห้ออกมาโดยไม่สนใจน้ำตาที่ไหลออกมาเต็มหน้าแม้แต่น้อย
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 129
“ข้าได้รับแจ้งเรื่องร้องเรียนจากชาวบ้านกลุ่มนี้ว่ากลุ่มการค้าหลัวถงคดโกงและขายสินค้าที่ไม่มีคุณภาพให้พวกเขา ข้าจึงต้องตามมาถึงที่นี่” หัวหน้ามือปราบอธิบาย“เรียนท่านหัวหน้า คงมีเรื่องเข้าใจผิดกันเป็นแน่ขอรับ ขอข้าสืบสาวราวเรื่องสักครู่นะขอรับ” จางอี้เทาตอบฉีหมิงแล้วจึงได้เชิญทุกคนเข้าไปนั่งตรงลานประชุม“พี่ชายท่านนี้กล่าวหากลุ่มการค้าหลัวถงว่าขายเกลือผักไม่มีคุณภาพให้ เช่นนั้นพอจะบอกข้าได้หรือไม่ว่าพวกท่านซื้อเกลือผักมาจากผู้ใด” จางอี้เทาเอ่ยถามหัวหน้าตัวแทนคนนั้น“ข้าซื้อมาจากชายคนหนึ่งในเมืองที่มาเร่ขายเกลือผัก ข้าชิมแล้วเห็นว่าราคาถูกกว่าเกลือมากนัก รสชาติยังดีอีกด้วยจึงได้ตัดสินใจซื้อเป็นจำนวนมาก แต่ไม่นึกว่านานไปแล้วเกลือจะมีรสขม ใช้ปรุงอาหารไม่ได้” ชายตัวแทนกลุ่มเล่า “ส่วนข้าเอาไปหมักเนื้อ ปรากฏว่าเนื้อที่ใช้เกลือผักหมักกลับเน่าเสียทั้งหมด เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเสียเนื้อไปจำนวนเท่าไร ข้าเสียไปถึงห้าสิบจิน! ข้าต้องเสียค่าปรับให้กับเหลาอาหารไปถึงสองเท่าที่ไม่สามารถส่งเนื้อให้ได้” ชายร้านขายเนื้อเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธ“ข้าด้วย”“ข้าด้วย”อีกหลายคนเริ่มบอกเล่าเรื่องราวความเสียหายที่ตนเ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 128
สองพี่น้องสกุลซุนกระพริบตาปริบ ๆ พวกเขาหันกลับมามองเด็กชายตรงหน้าที่ทำตาใสซื่อแล้วก็ใจอ่อนยวบ สุดท้ายก็ยินยอมไปตามเรื่อง“หมิงหมิงน้อยอยากได้เยอะ ๆ ไหม หอยหินนี่นะ” หมิงเย่เอ่ยถามขึ้น“พี่หมิงเย่รู้หรือขอรับว่าจะหาหอยหินเยอะ ๆ ได้ที่ไหน”“ก็ชายหาดที่อยู่ตรงท่าเรือที่พวกเรากำลังจะไปนั่นไง มีเยอะแยะมากมาย มากพอ ๆ กับหินบนหาดนั่นแหละ” ซุนหมิงเย่ตอบ“เช่นนั้นหรือขอรับ งั้นไปกัน พี่ซูเย่ พวกเราไปกัน” จางอี้หมิงได้ยินเช่นนั้นก็ขนลุกซู่ รีบลุกขึ้นก่อนจะเดินไปตามทางที่ซูหมิงเย่บอก“หมิงหมิงน้อย เจ้าจะไปไหน เจ้าไปไม่ได้นะ” ซุนซูลี่เอ่ยห้ามอย่างรวดเร็ว“พี่ซูลี่ เหตุใดข้าถึงไปไม่ได้” อี้หมิงหันมาถามด้วยความสงสัย“เจ้าลืมไปแล้วเช่นนั้นหรือ หัวเข่าเจ้าเลือดออก พวกเราต้องกลับบ้านไปทำแผลก่อน หอยหินอะไรนั่นค่อยมาดูวันหลัง ท่าเรือไม่หายไปไหน แต่ถ้าเจ้าไม่กลับบ้านทันที เจ้าจะไม่ได้ออกมาเล่นอีก ไหนเจ้าสัญญาว่าจะเชื่อฟังพี่สาว” ซุนซูลี่เอ่ยอธิบายจางอี้หมิงถึงกับเถียงไม่ออก เขาจำใจต้องทำตามที่พี่สาวบอก เขาพยักหน้ายอมให้ซูลี่พากลับบ้าน ซุนหมิงเย่เดินมาช่วยพี่สาวพยุงน้องชายอีกคนเด็กน้อยทั้งสามคนเดินมายัง
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 127
วันเวลาผ่านไปหลังจากคลี่คลายปัญหาได้ไม่นาน นายช่างเหอก็เร่งมือสร้างบ้านของอาจารย์เทียนอี้และสองพี่น้องสกุลหมิงเสร็จตามกำหนดเวลา หมิงจูและหมิงจินเข้ามาอาศัยที่บ้านใหม่หลังนี้แล้ว พวกเขาคอยดูแลเรื่องการใช้รถม้าและจิปาถะ ครอบครัวจางจึงเลี้ยงอาหารเป็นการตอบแทนครบทุกมื้อบ้านหลักของครอบครัวจางเริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น ในขณะที่บ้านซุนต่างเร่งมือทำหัวเชื้อน้ำตาลผักออกมาให้ได้ตามกำหนดส่งให้ หนิงอ๋องภายในสองเดือน เนื่องจากสกุลซุนมีคนทำงานหลักถึงสามคน ทำให้คาดว่าจะสามารถส่งหัวเชื้อน้ำตาลผักได้ก่อนกำหนดทุกสามถึงสี่วัน หลี่อ้ายจะนั่งตรวจคุณภาพของเกลือผักก่อนที่จะบรรจุลงไห ชาวบ้านทุกคนต่างร่วมมือร่วมใจกันผลิตเกลือผักออกมาได้ตามกำลังของแต่ละครอบครัว พวกเขานำมาขายให้กับกลุ่มการค้าหลัวถงที่มีจางอี้เทาเป็นคนจัดการทุกอย่าง เนื่องจากบัณฑิตหนุ่มว่าง ไม่ต้องทำอันใดหลี่อ้ายปักผ้าได้หลายผืนแล้ว ในการประชุมกันของกลุ่มการค้าหลัวถงคราวก่อนตกลงกันว่าหลังจากทำเกลือผักส่งท่านอ๋องแล้ว หลี่อ้ายจะสอนเหล่าฮูหยินทั้งหลายปักผ้า เนื่องจากยังมีเวลาเดือนกว่าก่อนที่จะถึงฤดูหนาว ในช่วงเหมันต์อากาศเย็นมาก ไม่สามารถทำอันใ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 126
“โอ้...มันหวาน ซดได้ลื่นคอยิ่งนัก”“ข้าชอบความอุ่นของซุปมากกว่า”หลังจากนั้น อู๋เจ๋อจึงนำอาหารชนิดต่อไปออกมา ทั้งสามสหายท่องหล้า ดาราเกี้ยวบุหลัน นิลเง็กเซียน สุดท้ายคือหุบเขาเดียวดาย โดยเฉพาะรายการอาหารสุดท้ายนี้ ทำให้ลูกค้าทุกคนพูดถึงเสียงดังเซ็งแซ่ ฟังไม่ได้ความแม้แต่น้อย“ทุกท่านโปรดอยู่ในความสงบ รายการอาหารสุดท้ายนี้เรียกว่า หุบเขาเดียวดาย เป็นรายการใหม่ล่าสุด ทุกท่านคงจะสัมผัสได้แล้วว่าอาหารมีกลิ่นหอมแค่ไหน เพราะกลิ่นหอมนี้ จึงเป็นที่มาของชื่อหุบเขาเดียวดาย ตามตำนานที่ข้าจะเล่าต่อไปนี้........” หลังจากนั้นอู๋เจ๋อจึงเริ่มเล่าเรื่องราวอันเป็นที่มาของหุบเขาเดียวดาย เมื่อเล่าจบ ลูกค้าถึงกับพากันปรบมือเห็นด้วย“เป็นข้าคงเลือกทำเช่นตำนาน”“ข้าก็เช่นกัน”หลังจากที่การเปิดตัวอาหารชนิดใหม่ผ่านพ้นไป สิ่งถัดมาจึงเป็นการแสดงภาพวาดและงานศิลป์ ซึ่งเป็นส่วนที่คุณหนู คุณชายจากจวนต่าง ๆ รอคอยมากกว่าการลิ้มรสอาหาร เนื่องจากคุณชายหวงเป็นผู้ดำเนินการวิจารณ์งานศิลป์ที่ส่วนมากแล้วเป็นงานที่เหล่าคุณหนู คุณชายนำมาร่วมแสดง ซึ่งบางคนถึงกับรังสรรค์งานขึ้นมาเองเพื่องานนี้คุณชายหวงได้ภาพที่เห็นว่ามีคุณค่าอ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 125
ณ เหลาอาหารซิ่งฝู คณะของฮูหยินหลินและครอบครัวสกุลจางเดินทางมาถึงทันเวลาเริ่มงานไม่นาน ผ้าสีมงคลและป้ายกระดาษมงคลถูกประดับไปทั่วทั้งเหลาอาหาร บางส่วนยังมีคนงานวางของตกแต่งไม่หยุด พวกเขาเดินผ่านไปยังหลังร้านซึ่งเป็นห้องทำงานของเถ้าแก่หลิน ตู้จินเหมยและทุกคนไปรวมตัวกันอยู่ที่นั่นเนื่องจากว่ายังไม่ถึงเวลาตามฤกษ์ที่ได้รับมา“อาเทา หมิงหมิงน้อย พวกเจ้าแต่งตัวเช่นนี้แล้วไม่คล้ายชาวบ้านแม้แต่น้อย ช่างดูสง่างามและน่าเคารพเสื่อมใส สมกับที่เคยเป็นบัณฑิตยิ่งนัก” เถ้าแก่หลินเอ่ยชม“ท่านปู่ แล้วข้าเล่า ข้าน่ารักหรือไม่ขอรับ” จางอี้หมิงได้ทีเดินไปออดอ้อนบ้าง“หมิงหมิงน้อยของปู่ต้องน่ารักอยู่แล้ว ชุดนี้ปู่เป็นคนเลือกเองกับมือนะเจ้าตัวเล็ก” หลินไห่ถึงกับก้มลงไปเอ่ยชมเด็กชายตัวน้อยด้วยรอยยิ้ม“หมิงหมิงน้อย อย่าไปเชื่อท่านปู่หลิน เป็นย่าใหญ่ต่างหากเล่าที่เป็นคนเลือกชุดนี้ให้กับเจ้า สามี ท่านอย่าได้หลอกหลานเพื่อเอาหน้าไปคนเดียว” ตู้จินเหมยได้ยินสามีเอ่ยเช่นนั้นจึงได้รีบแก้ไขให้ถูกต้อง"โธ่ ฮูหยิน ข้าก็แค่อยากเอาใจหมิงเอ๋อร์ก็เท่านั้น ไม่ว่าเจ้าหรือข้าซื้อให้ ก็ล้วนแต่เป็นของที่ตั้งใจเลือกสรรมาดีแล้ว" หล
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 124
เสียงนกร้องบ่งบอกเวลาเช้าดังขึ้นเฉกเช่นทุกวัน เหมือนกับสมาชิกบ้านจางที่ลุกขึ้นมาช่วยทำงานกันอย่างพร้อมหน้า หลี่อ้ายลงมือปักผ้าตามที่ได้รับผ้าและอุปกรณ์มาจากเถ้าแก่เนี้ยร้านผ้า จางอี้เทาไปป้วนเปี้ยนอยู่กับนายช่างใหญ่เพื่อดูการก่อสร้างบ้าน ส่วนจางอี้หมิงกับนางหูมุ่งหน้าไปที่บ้านซุนตามที่ได้ตกลงกันไว้เมื่อวานนางหูมาช่วยสอนการทำหัวเชื้อน้ำตาลผักให้กับบ้านสกุลซุน ซึ่งทั้งซุนถง ซุนซูเย่ เจียวเม่ยหรือแม้แต่เด็กสองคนของบ้านก็มานั่งดูบิดา มารดาและท่านปู่เรียนการทำหัวเชื้อด้วย ช่วงสายของวัน ชาวบ้านเอาเกลือผักที่แต่ละบ้านได้ทดลองทำมาส่งให้นางหูตรวจสอบดูว่าใช้ได้หรือไม่ แห้งพอไหม รสชาติถูกต้องแล้วหรือยัง นางหูตอบคำถามและแนะนำสิ่งที่ชาวบ้านยังทำไม่ถูกไปตามที่ตนเองได้รับการสอนมาจากหลานชายอีกทีวันนั้นทั้งวัน จางอี้หมิงและนางหูจึงยุ่งอยู่ที่บ้านสกุลซุน ช่วยกันสอนและตรวจสอบสินค้า กว่าจะรู้ตัวก็เย็นย่ำ เมื่อกลับมาถึงบ้าน จางอี้หมิงรีบเดินไปที่บริเวณก่อสร้าง เขามองบ้านที่ถึงแม้จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่างมากนักแต่ก็รู้สึกอุ่นใจเป็นที่สุดเช้าวันถัดมาเป็นวันที่เหลาซิ่งฝูจะเปิดตัวรายการอาหารชนิดใหม่ บ้านสกุ
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 123
“ท่านลุงถง ท่านพี่เย่ ถ้าหากครอบครัวสกุลจางจะมอบสูตรทำหัวเชื้อน้ำตาลผักให้กับบ้านสกุลซุน พวกท่านยินดีรับไว้หรือไม่” จางอี้เทาเอ่ยออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ โดยที่ไม่ได้หลบสายตาของสองพ่อลูกบ้านซุนแม้แต่น้อย“เจ้าว่าอะไรนะอาเทา ข้าได้ยินไม่ผิดไปใช่หรือไม่” ซุนซูเย่ถึงกับลุกขึ้นยื่นแล้วตะโกนถามด้วยความตื่นตระหนก“ท่านพี่เย่ ท่านได้ยินไม่ผิดขอรับ บ้านจางยินดีมอบสูตรหัวเชื้อน้ำตาลผักให้กับบ้านซุนด้วยความเต็มใจ เมื่อวานนี้ข้ากับหมิงเอ๋อร์ได้ไปพบท่านอ๋องมา นำปัญหาเรื่องฟืนที่เราไม่สามารถส่งน้ำตาลผักให้ได้ขึ้นกราบทูล แต่กลุ่มการค้าหลัวถงสามารถส่งมอบหัวเชื้อน้ำตาลผักได้ในจำนวนหนึ่งพันไห เช่นนี้เรื่องฟืนจึงไม่เป็นปัญหาแล้ว” จางอี้เทาอธิบาย“เพียงแต่ว่าสกุลจางจะขอค่าสูตรจากบ้านสกุลซุนเป็นจำนวนสองส่วนจากราคาที่ขายให้กับเถ้าแก่หวัง เช่นนี้ไม่ทราบว่าพวกท่านพอรับขอเสนอของพวกเราได้หรือไม่”“อาเทา อย่าว่าแต่สองส่วนเลย ต่อให้แปดส่วนบ้านซุนก็ให้ได้” ซุนถงเอ่ยขึ้นมาทันทีโดยที่ไม่ต้องเสียเวลาคิด เพราะจำนวนเงินที่จะได้จากการขายครั้งนี้มันเพียงพอให้บ้านซุนอยู่ได้ไปอีกหลายปี“สกุลจางมิใช่คนที่เอาเปรียบ บ้านจางรู
บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง ตอนที่ 122
“นายช่างใหญ่ขอรับ วันนี้บ้านจางขอเลี้ยงอาหารนายช่างและคนงานในตอนกลางวันนะขอรับ” จางอี้เทาเอ่ยบอกนายช่างเหอให้รับรู้ไว้ จะได้ไม่ต้องหาเสบียงมาเป็นมื้อกลางวันให้เหนื่อยเปล่า“โอ้ ขอบใจบ้านจางที่มีน้ำใจ พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องเลี้ยงอาหารพวกข้า” นายช่างใหญ่ตอบอย่างเกรงใจ เขารับสร้างบ้านที่ไหนก็ไม่เคยมีใครเลี้ยงอาหารสักครั้ง“ไม่เป็นไรขอรับ ถือว่าเป็นน้ำใจตอบแทนจากบ้านจาง เช่นนั้นข้าไม่รบกวนนายช่างแล้ว ถ้าหากนายช่างมีอันใดให้พวกข้าช่วยเหลือ นายช่างให้คนไปตามข้าได้ที่ในบ้านนะขอรับ” จางอี้เทาเอ่ยอีกครั้งก่อนพยักหน้าให้สัญญาณกับสมาชิกครอบครัวคนอื่น ๆ พวกเขาพากันแยกตัวไปที่ลำธารเพื่อเก็บผักบุ้งเหอซีเห็นเจ้าของบ้านแยกตัวไปแล้ว เขาจึงหันหลังเดินกลับไปรวมตัวกับคนงานแล้วแจกจ่ายงานตามหน้าที่ต่อไปตลอดช่วงเช้าตามที่ได้สัญญาไว้กับนายช่างใหญ่ว่าจะเลี้ยงอาหารวันนี้ เมื่อถึงเวลาพักกินอาหาร สมาชิกบ้านจางจึงได้ยกหม้อที่เต็มไปด้วยผัดผักบุ้งเครื่องเทศเดินไปทางสถานที่ก่อสร้างบ้านของตนเอง ทุกคนมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสดชื่น เนื่องจากสุดท้ายแล้ว บ้านจางจะไม่ต้องทนทรมานในฤดูหนาวที่จะมาถึงนี้เป็นแน่เมื
บางทีคุณอาจจะชอบ
สมบัติแห่งขุนเขา
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ4.4K viewsเจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์
primพริมโรส9.0K viewsเมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา
Airflyline306 viewsเมื่อฉันถูกพระเอกธงดำในเกมจีบหนุ่มคลั่งรัก! (NC 18+)
Peach Poyy176 viewsก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า120 viewsรัก ลวง ร้าย เสน่ห์มรณะ
เซเรีย563 viewsฤาจันทราเร้นรัก
rasita_suin411 viewsขุนศึกทะลุมิติ
นักเขียนบ้านนา272 views
