2 ผมไม่ได้ทำ

“จะเปล่าได้ยังไง ก็มีแค่คุณที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน”

“เอ่อ...ผมว่าทั้งสองคนใจเย็นๆกันก่อนนะครับ เอาแบบนี้ดีกว่าเพื่อไม่เป็นการรบกวนลูกค้าท่านอื่น เชิญทั้งสองคนเข้าไปคุยในห้องทำงานผมดีกว่า”

สิ้นคำของธนนท์เท่านั้นแหละ เมธาวีก็มองไปรอบๆ เห็นทุกคนจ้องมองมายังพวกเธออย่างที่เขาบอก จึงยอมเดินลากกระเป๋าไปยังห้องที่เจ้าของร้านชี้ ด้วยสีหน้าบึ้งตึงไม่พอใจ

“ไม่มีอะไรครับแค่เรื่องเข้าใจผิดกัน ต้องขออภัยทุกท่านด้วยนะครับที่ทำให้เสียเวลา วันนี้ทางร้านลดราคาเครื่องดื่มให้ลูกค้า50% ทุกเมนูเป็นการขอโทษครับ”

ธนนท์บอกกับลูกค้าก่อนจะเดินตามทั้งสองคนเข้าไปในห้องทันที

“มันเกิดอะไรขึ้นวะ”

“ก็ยัยเด็กนี่ มากล่าวหาว่ากูจับก้นแบน ๆ ของหล่อน”

เด็กนี่อย่างนั้นหรือธนนท์มองสำรวจหญิงสาวอีกคน จากสายตาที่เห็น ถึงผู้หญิงคนนี้จะดูเด็ก แต่ก็ไม่ได้เด็กมากถึงขนาดนั้น แถมยังเป็นสาวสวยหน้าตาดีอีกต่างหาก ผมยาวสลวยของเธอถูกมัดเป็นหางม้า ดวงตาโตกลมสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเข้ารูปรับกับริมฝีปากอวบอิ่มจิ้มลิ้ม แถมรูปร่างบางโค้งเว้าเป็นสัดส่วนอย่างสาวสะพรั่ง ธนนท์คิด

“นี่ไอ้คุณลุงโรคจิต เลิกว่าก้นฉันแบนสักที แล้วก็คุณเจ้าของร้าน”

“ครับ”

“คุณสองคนรู้จักกัน” ดวงตาโตกลมดุถามต่อ

“ครับ”

“แล้วแบบนี้ ฉันจะจับไอ้ลุงนี่เข้าคุกได้ยังไง”  เมธาวีถามอย่างหัวเสีย

“เราเป็นเพื่อนกันก็จริง แต่ผมจะเป็นกลางหาความจริงมาให้คุณเอง”

“นั่นไงถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นพวกเดียวกันกับเขา แล้วจะให้ฉันเข้ามาในนี้กับพวกคุณทำไม....หรือว่า” คนตัวเล็กบอกพร้อมกับทำท่าทางกลัวๆ

“จะ...ใจเย็นๆ ก่อนครับ อย่าพึ่งคิดไปไกล ที่ผมพาเข้ามาในห้องนี้ก็เพื่อมาหาความจริง”

ก่อนที่หญิงสาวตรงหน้าจะคิดไปไกลธนนท์รีบอธิบาย สาวน้อยคนนี้ดูเหมือนจะไม่ไว้ใจพวกเขา ธนนท์จึงบอกอย่างใจเย็นก่อนชี้ไปที่จอทีวี ที่แสดงภาพกล้องวงจรปิด

“เรื่องเกิดนานหรือยังครับ ที่เพื่อนของผมไปจับก้นของคุณ” ธนนท์ถามพร้อมกับส่งสายตายียวนไปทางเพื่อน

“ไอ้นนท์!” กรวัฒน์ถลึงตามองอย่างไม่พอใจ

“เอ่ออออ กูแค่แซวเล่นน่า”

ธนนท์ลากเสียงยาวบอกเพื่อนที่ทำหน้าขรึมไม่สบอารมณ์อยู่ข้าง ๆ ก่อนหันไปถามหญิงสาวอีกครั้ง

“ประมาณกี่นาทีครับ ผมจะเปิดกล้องให้ดูว่าเพื่อนผมมันเป็นโรคจิตจริงๆ หรือเปล่า ถ้าเป็นจะได้พาไปรักษา” ถามแต่ก็ยังไม่วายแซะเพื่อน

“ประมาณ 15 นาทีค่ะ เมย์ต่อแถวซื้อน้ำอยู่คนที่สามจากหัวแถว”

เมธาวีบอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นลง แถมแทนตัวเองว่าเมย์อย่างลืมตัว เมื่อเห็นเจ้าของร้านให้ความสนใจกับเหตุการณ์ที่เจอ จากนั้นทั้งสามจึงเริ่มไล่ดูกล้องวงจรปิดตามเวลาที่หญิงสาวบอก

สิ่งที่เห็นคือมีชายอีกคนเดินจากหัวแถวมาแทรกระหว่างเธอและเขา ใช้จังหวะที่ทั้งสองคนเอาแต่ก้มหน้าดูมือถือจับก้นของเมธาวี แล้วชายคนนั้นก็รีบเดินหายออกจากร้านไป จังหวะที่หันมาก็ไม่เจอคนร้ายแล้ว แต่เจอกรวัฒน์ที่ยืนก้มหน้ามองมือถือไม่รู้เรื่องอะไรเลยแทน เมธาวีหน้าแตกอย่างจังเมื่อหลักฐานชัดเจนขนาดนี้

“ยังไงครับ เห็นชัดแล้วหรือยังว่าผมไม่ได้ทำ” คนถูกกล่าวหา ต่อว่าหญิงสาวที่ได้แต่ยืนนิ่งก้มหน้างุดไม่พูดอะไร

“อ่าว นิ่ง นิ่ง อึ้งไปเลย เชื่อหรือยังว่าผมไม่ได้ทำ”

“.....”

จะให้พูดอะไรได้ในเมื่อเธอเป็นคนผิด แต่ดูสภาพเขาสิ โรคจิตเมื่อครู่ยังดูดีกว่าอีก เมธาวีคิดพร้อมกับก้มหน้างุด

“เงียบ....เงียบแบบนี้คืออะไร จะไม่ขอโทษกันหน่อยหรือไง ยัยเม่น”

“ไอ้กรเงียบไปเลยมึงอ่ะ ยังไงน้องเขาก็เป็นผู้เสียหาย ไม่แปลกที่น้องเขาจะเข้าใจมึงผิดหรอก สภาพมึงยังกับโจร”

“กวนตีนล่ะมึง พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงวะ”

“ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละ ดูสภาพมึงดิ ผมเผ้ารุงรัง หนวดเครายาวเฟื้อยเป็นกู กูก็เข้าใจผิด” เมธาวีพยักหน้าเห็นด้วยขณะที่ยังก้มหน้ามองพื้นอยู่

“ไอ้นนท์นี่กูถูกใส่ร้ายนะ ถือว่าเป็นผู้เสียหายเหมือนกัน มึงเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนรึไง”