หลังจากคุณธีระทนายความประจำตระกูลอ่านพินัยกรรมของคุณปู่จบลงทินภัทรก็มีสีหน้าเครียดกว่าทุกคนที่อยู่ในห้อง
“คุณลุงธีระครับ ตอนที่คุณปู่เขียนพินัยกรรมคุณปู่มีสติดีใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มถามออกมาอย่างไม่เกรงใจเพราะเขารู้สึกว่าพินัยกรรมนั้นมันไม่สมเหตุสมผลและไม่ยุติธรรมกับเขาเลย
“ทินทำไมไปว่าคุณปู่แบบนั้น ตอนที่คุณปู่ท่านป่วยจนถึงท่านเสียชีวิตท่านก็มีสติดีมากและพูดจารู้เรื่องมาตลอด” คุณย่าอรุณีว่าหลานชาย
“คุณย่าครับแต่พินัยกรรมมันผิดปกติมากๆ เลยนะครับคุณย่าจู่ๆ คุณปู่จะให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ได้ยังไง”
“เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ไหนนะ ทินเธอเป็นหลานสาวของคุณอำนาจเพื่อนสนิทของคุณปู่” คุณอรุณีอธิบายให้หลายชายฟังอย่างใจเย็น
“คุณย่าครับนี่มันสมัยไหนแล้วยังจะมีการคลุมถุงชนอีกเหรอผมไม่ยอมหรอกนะครับ ผมยังไม่อยากแต่งงานกับใครทั้งนั้น”
“ถ้าคุณทินณภัทรไม่ทำตามพินัยกรรมที่คุณปู่ระบุไว้ สมบัติทุกอย่างของคุณปู่ก็จะถูกยกให้กับฝ่ายนั้น” คุณธีระทนายบอกกับชายหนุ่มอีกครั้ง
“ลุงธีระครับเราแก้พินัยกรรมไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้หรอกครับมันผิดกฎหมาย”
“แต่ในห้องนี้ก็มีแค่คุณลุงกับผู้ช่วย คุณย่า คุณอาและผม พวกเราก็คนกันเองทั้งนั้น คุณลุงช่วยผมไม่ได้เหรอครับ” ทินภัทรขอร้องเพราะเขาไม่อยากจะแต่งงานตามที่คุณปู่เขียนไว้ในพินัยกรรม
“ผมทำแบบนั้นไม่ได้ครับผิดทั้งกฎหมายผิดทั้งจรรยาบรรณวิชาชีพและที่สำคัญมันจะทำให้ผมผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับคุณปู่ของคุณไว้ ผมเป็นทนายต้องทำตามคั้งย่างเคร่งครัดครับ”
“คุณย่าช่วยผมหน่อยครับ” เมื่อขอร้องทนายไม่ได้เขาก็หันมาขอร้องคุณย่าแทน
“ย่าก็ไม่รู้จะช่วยทินยังไงนะ”
“อาว่าทินลองไปคุยกับฝ่ายผู้หญิงก่อนสิเผื่อว่าทางนั้นก็อยากจะแต่งเหมือนกัน” วศินผู้เป็นอาเสนอ เรื่องนี้เขาไม่เดือดร้อนอะไรเลยเพราะบิดาของเขาได้มอบหุ้นและที่ดินกับเขาก่อนที่ท่านจะเสียชีวิตเขาจึงไม่มีส่วนในสมบัติที่เหลือของท่าน
“แล้วถ้าฝ่ายนั้นไม่ยอมแต่งล่ะครับลุงธีระ”
“ถ้าฝ่ายนั้นไม่ยอมแต่งก็เป็นหน้าที่ของคุณที่จะต้องทำให้เธอยอมแต่งงานครับ”
“แบบนี้ผมก็แย่น่ะสิถ้าเธออยากจะได้สมบัติของคุณปู่ไปคนเดียว”
“ไม่หรอกครับ เท่าที่ผมได้คุยกับคุณปู่ของคุณท่านบอกว่าคุณอำนาจเองก็อยากให้หลานสาวของเขาแต่งงานกับคุณทินภัทรเหมือนกัน”
“เขาจะยอมเหรอครับ”
“ทางนั้นเขาก็คงมีวิธีบังคับเธอเหมือนกันครับ”
“มีทางไหนที่พอจะทำให้งานแต่งถูกยกเลิกไหมล่ะคุณทนาย ฉันไม่อยากให้หลานชายแต่งงานกับคนที่เขาไม่รักหรอกนะ” คุณอรุณีเห็นใจหลานชายอยู่ไม่น้อย
“คุณอรุณีครับในพินัยกรรมระบุไว้ว่าคุณทินภัทรจะต้องแต่งงานกับหลานสาวของคุณอำนาจและมีลูกชายด้วยกันสมบัติทั้งหมดถึงจะกลายเป็นของคุณทินภัทร ถ้าเกิดมีการยกเลิกการแต่งงานสมับติก็จะตกเป็นของหลานสาวคุณอำนาจ คุณทินภัทรจะได้แค่เงินเดือนอยู่แต่ไม่มีสิทธิ์ในสมบัติของท่านเลยแต่ถ้าแต่งงานแล้วไม่มีลูกภายในห้าปีและสมบัติก็จะแบ่งครึ่งครับ”
“แล้วถ้าผมไม่อยากได้สมบัติของคุณปู่ ผมก็ไม่ต้องแต่งงานใช่ไหมครับคุณลุง”
“ใช่ครับ”
“ถ้าอย่างงั้นผมไม่เอาก็ได้ผมคิดว่าผมสามารถสร้างทุกอย่างขึ้นมาเองได้ไม่ต้องง้อสมบัติของคุณปู่หรอก”
ทินภัทรพูดอย่างหัวเสียเพราะเขาเป็นคนช่วยคุณปู่บริหารบริษัทมานานหลายปีแต่พอท่านเสียชีวิตเขากลับไม่ได้สมบัติอะไรของท่านเลย
“ทิน ย่ารู้นะว่าทินเป็นคนเก่งมีความสามารถและบริษัทที่ทินเปิดกับเพื่อนก็กำลังไปได้ดี แต่ทินลองนึกถึงหัวใจของปู่และพ่อของทินบ้าง ปู่กับพ่อช่วยกันสร้างบริษัทจนเติบโตมาจนถึงทุกวันนี้แล้วจู่ๆ จะให้มันไปอยู่ในมือของคนอื่นทินคิดว่าปู่จะรู้สึกยังไง ที่น้ำพักน้ำแรงของท่านสุดท้ายแล้วก็จะกลายไปเป็นของคนอื่น”
คุณอรุณีกล่อมหลานชายเพราะถ้าหากทินภัทรตัดสินใจแบบนั้นจริงๆ สมบัติที่สามีเธอพยายามสร้างมามันก็จะตกไปให้กับหลานของคุณอำนาจซึ่งเธอเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เธอคิดว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลยไม่ใช่ว่าเธอห่วงสมบัติแต่สมบัติมากมายขนาดนั้นมันก็ควรจะเป็นของลูกของหลานไม่ใช่ยกให้คนอื่น
“คุณย่าครับผมจะต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ครับ”
“เพื่อรักษาสมบัติของคุณปู่ไว้มันคงไม่หนักหนาอะไรหรอกลูก ทินแต่งงานกับเธอรีบมีลูกกับเธอจากนั้นก็หย่า”
“ผมกลัวว่าเธอจะไม่ยอมหย่าสิครับคุณย่าแล้วการสมบัติทุกอย่างก็จะกลายเป็นของเธอ”
“ย่าว่าเราก็คงต้องตกลงกับก่อนนะ”
“แต่การมีลูกไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับ ระหว่างนั้นชีวิตผมจะเป็นยังไงผมคงเหมือนคนตกนรกทั้งเป็น”
“คุณทินภัทรอย่าคิดลบแบบนั้นสิครับบางทีอาจจะมีความสุขก็ได้เพราะผู้หญิงที่คุณปู่ให้คุณทินแต่งงานด้วยเธอหน้าตาก็สวยใช้ได้ทีเดียว”
“ผมเจอผู้หญิงสวยมาเยอะแล้วครับคุณลุง”
“ลุงรู้ว่าคุณทินภัทรผ่านผู้หญิงมาเยอะแต่จะลองคบกับเธออีกสักคนก็คงไม่แปลกอะไรหรอกนะครับ ลองให้โอกาสตัวเองได้รู้จักเธอ ได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันดีไหม จากนั้นก็แต่งงานกับเธอมีลูกชายหนึ่งคนตามที่คุณปู่ระบุไว้ตามพินัยกรรมแล้วหลังจากนั้นจะตัดสินใจยังไงก็ตามใจคุณเลยครับ”
“คุณลุงธีระพูดง่ายนี่แต่ผมต้องขาดอิสระนานเลยนะครับ”
“แต่เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีมันก้าวหน้าแล้วนะเราสามารถให้คุณหมอช่วย ให้การตั้งครรภ์เร็วขึ้นรวมถึงเลือกเพศได้อามีเพื่อนเป็นหมอเดี๋ยวอาจะช่วยเอง” คุณวศินเสนอทางช่วยหลานชาย
“ขอโทษนะครับคุณวศินแต่ในพินัยกรรมก็ระบุไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าการตั้งครรภ์ต้องเป็นไปตามธรรมชาติเท่านั้น” คุณธีระอธิบายอีกครั้ง
“แล้วถ้าเกิดผมแต่งงานมาแล้วมีแต่ลูกล่ะครับ ผมคงไม่ต้องทนอยู่กับเธอตลอดชีวิตเหรอ”
“สงสัยคุณทินภัทรจะฟังที่ลุงพูดไม่หมดนะครับ พินัยกรรมข้อสุดท้ายระบุไว้ว่าถ้าหากคุณแต่งงานกับหลานสาวของคุณอำนาจห้าปีแล้วยังไม่มีลูกด้วยกันท่านก็จะยกสมบัติให้คุณทินภัทร ครึ่งหนึ่งส่วนอีกครึ่งหนึ่งก็จะยกให้กับหลานสาวของคุณอำนาจ”
“ไม่มีทางหรอกสมบัติของคุณปู่ที่ผมช่วยหามาจะแบ่งให้คนอื่นได้ยังไง”
“ย่าก็ไม่เห็นด้วยเลย สมบัติครึ่งหนึ่งมันก็เยอะนะ”
“ถ้าคุณทินภัทรไม่อยากให้สมบัติทั้งหมดตกไปอยู่ในมือของคนอื่นคุณก็ต้องรีบแต่งงานกับเธอและมีลูกกับเธอทางเลือกมันมีแค่สองทางครับ” ทนายความอธิบายให้เขาฟังอีกครั้ง
“แล้วถ้าระหว่างแต่งงานเธอขอหย่าล่ะครับ”
“ถ้าเธอเป็นคนขอหย่าสมบัติทั้งหมดจะเป็นของคุณครับแต่นั้นต้องผ่านไปแล้วหนึ่งปีนะครับ”
คำตอบของทนายประจำตระกูลทำให้ทินภัทรพอจะมองเห็นทางออก เขาจะต้องทำให้ผู้หญิงคนนั้นขอหย่าจากเขาให้ได้
“แล้วผมต้องแต่งงานตอนไหนครับลุงธีระ”
“แล้วแต่คุณทินภัทรเลยครับอยากแต่งตอนไหนก็ได้แต่ทางที่ดีก็ควรไปเจอกับหลานสาวของคุณอำนาจก่อน”
“ทางนั้นเขารู้ตัวไหมครับว่าจะต้องแต่งงานกับผม”
“ผู้ใหญ่รู้ครับ แต่หลานของคุณอำนาจจะรู้หรือเปล่าผมเองก็”แน่ใจ”
ทินภัทรถอนหายใจอย่างหนักเมื่อสายจากบ้านยังคงโทรเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจกดรับ“พี่ทินอยู่ไหนคะ” เสียงหวานที่ดังมาจากปลายสายทำให้เขารู้สึกตกใจจนตัวชา“ชัญญ่าเหรอ”“ค่ะ พี่ทินอยู่ที่ไหนทำไมไม่กลับบ้านมีประชุมด่วนหรือออกไปกับลูกค้าคะ” หญิงสาวถามเขาออกมาเป็นชุดด้วยความเป็นห่วงเพราะวันนี้เธอกับเขาไม่ได้คุยกันเลยตลอดทั้งวัน“ชัญญ่าจริงๆ ใช่ไหม”“พี่ทินถามอะไรแปลกๆ คะหรือจำเสียงชัญญ่าไม่ได้ น่าน้อยใจจังเลยนะคะ”“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ชัญญ่าแล้วโทรศัพท์ของชัญญ่าไปไหน”“ชัญญ่าลืมกระเป๋าไว้บนรถเมล์ค่ะ รู้ตัวอีกทีก็ลงมาจากรถเมล์แล้ว พอกลับมาที่บ้านคุณย่ากับพี่ทินก็ไม่อยู่ นี่ก็เพิ่งจัดการโทรอายัดบัตรเครดิตและเปลี่ยนรหัสผ่านพวก Facebook กับไอจีเพิ่งเสร็จ แล้วพี่ทินล่ะคะอยู่ไหนทำอะไรอยู่”“ชัญญ่าพี่ดีใจมากๆ เลยพี่ขอโทษนะ ขอโทษที่ไม่ไปตามนัดขอโทษจริงๆ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ชัญญ่ารู้ว่าพี่ทินอาจจะงานยุ่ง”“โกรธพี่หรือเปล่า”“ไม่โกรธหรอกค่ะแค่น้อยใจนิดหน่อยที่พี่เงียบหายไปไม่โทรมาบอกชัญญ่าเลยว่าตัวเองไม่ว่าง พี่ทินตอบชัญญ่ามาก่อนได้ไหมว่าตอนนี้พี่ทินอยู่ที่ไหน”“พี่อยู่ที่โรงพยาบาล”“อะไรนะ พ
เสียงหวอของรถกู้ภัยดังมาก่อนที่ตัวรถจะมาถึงหน้าโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เมื่อรถจอดสนิทพนักงานของโรงพยาบาลก็รีบตรงไปเปิดประตูด้านหลังด้านในเป็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งเนื้อตัวและเสื้อผ้าเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดถูกเข็นลงมาจากรถกู้ภัย จากนั้นร่างของเธอก็ถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน จากนั้นก็ถูกย้ายขึ้นไปบนเตียงของโรงพยาบาล พนักงานที่มากับรถกู้ภัยก็รายงานอาการเบื้องต้นให้กับคุณหมอประจำห้องฉุกเฉินอย่างคร่าวๆ ก่อนจะขอตัวออกมา“ชีพจรอ่อนมากหายใจลำบากเตรียมอุปกรณ์สอดท่อและแจ้งห้องผ่าตัดให้เตรียมเลือดไว้ด้วยนะ คนเจ็บเสียเลือดมาก เรียกเอกซเรย์เคลื่อนที่มาด้วยบริเวณขาน่าจะหักมีหมอออร์โธฯไหมเรียกให้เขาตามไปดูคนไข้ที่ห้องผ่าตัดด้วยนะ” คุณหมอประจำแผนกสั่งงานกับทั้งพยาบาลและหมอรุ่นน้องอีกให้ “ครับ / ค่ะ”“คนเจ็บมีญาติไหม”“ไม่มีเลยค่ะกู้ ภัยบอกว่าข้างตัวเธอมีแต่กระเป๋าใบนี้ตกอยู่”“ค้นกระเป๋าหาหาหลักฐานแล้วประสานงานกับญาติด่วนนะ”“ค่ะหมอ”“หมอคะตอนนี้คลำชีพจรไม่ได้แล้วค่ะ”“ขึ้นปั๊มเลย” คุณหมอหันมาสั่งหมอรุ่นน้องให้ขึ้นไปปั๊มหัวใจคนเจ็บส่วนตัวเขาเองกำลังสอดท่อช่วยหายใจอยู่ขณะที่กำลังปั๊มหัวใจยื้อชีวิตหญิ
การได้อยู่กับคนรักในทุกๆ วันมันทำให้เวลาผ่านไปเร็วมากตอนนี้ก็ครบหนึ่งปีแล้วที่มญชุ์ชัญญาและทินภัทรจดทะเบียนสมรสกัน ก่อนหน้านี้หนึ่งสัปดาห์หญิงสาวได้ให้ทนายเตรียมเอกสารการหย่าไว้ให้เรียบร้อยเธอเซ็นชื่อลงในทะเบียนหย่าใส่ซองสีน้ำตาลและจะส่งให้ทินภัทร์เซ็นที่บริษัทหลังจากไปทำงานที่บริษัทของสามีได้ห้าเดือนมญชุ์ชัญญาก็กลับมาช่วยงานมารดาที่ร้านทองเหมือนอย่างเคยเนื่องจากเลขาของเขากลับมาทำงานได้ตามปกติแล้วเรื่องที่เธอจะหย่ากับทินภัทรหญิงสาวไม่ได้ปรึกษาเขาก่อนเพราะคิดว่าเขาคงไม่ยอม แต่เธอปรึกษากับคุณย่าอรุณีแล้วเพราะเธออยากจะคืนสมบัติทุกอย่างให้กับชายหนุ่ม แต่หลังจากนั้นจะจดทะเบียนสมรสกับเขาอีกครั้ง เรื่องนี้คุณย่าอรุณีไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ แต่มญชุ์ชัญญาก็ยืนยันว่าอยากจะทำแบบนั้นเพราะอยากคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้กับทินภัทรเธออยากใช้ชีวิตกับเขาเหมือนคู่สามีภรรยาที่รักกันจริงๆ ไม่ได้รั้งกันไว้ด้วยพินัยกรรม ถึงแม้ที่ผ่านมาเขาได้เธอจะเปิดใจและยอมรับว่าต่างฝ่ายต่างก็มีความรักให้แก่กันด้วยใจจริง แต่เรื่องนี้มันก็ยังคาใจหญิงสาวอยู่ หญิงสาวคิดว่าหลังจากหย่าจากเขาและจดทะเบียนกับเขาครั้งใหม่เธอกับเขาจะใ
ทินภัทรขับรถพามญชุ์ชัญญามายังคอนโดมิเนียมของเขาซึ่งตั้งแต่แต่งงานเขาก็เคยพาเธอมาค้างที่นี่อยู่สองสามครั้งเมื่อประตูห้องปิดลงทินภัทรก็รวบตัวภรรยาเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อนมือก็รีบถอดชุดของหญิงสาวออก มือเล็กของมญชุ์ชัญญาก็แกะกระดุมเสื้อของเขาออกเช่นกัน ร่างเปลือยเปลาสกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่หน้าประตูห้องก่อนที่ผู้เป็นสามีจะอุ้มเธอมาวางบนโซฟาเขาผละจูบออกจากริมฝีปากอิ่มแล้วจูบพรมไปทั้งซอกคอขาวเนียน สูดกลิ่นกายหอมเข้าเต็มปอด มือใหญ่ฟอนเฟ้นเคล้นคลึงหน้าอกอวบอิ่มอย่างไม่ปรานี เสียงหวานครางอยู่ในลำคอกับการจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวของคนรัก เธอก็ตอบสนองไปตามสัญชาตญาณอกอิ่มแอ่นเข้าหาริมฝีปากร้อน กายสาวเบียดเข้าหากายแกร่ง เสียงหวานครางฮืออยู่ในลำคอเมื่อทินภัทรใชฟันครูดเบาๆ บนเนินอกอิ่มสร้างความวาบหวามเสียวซ่านจนหญิงสาวรู้สึกปั่นป่วนไปทั่วท้องน้อยแอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกายของทั้งสองเป็นตัวกระตุ้นให้สัญชาตญาณดิบเถื่อนที่ซ่อนอยู่ตื่นตัวขึ้นมา เขาดูดดุนเม็ดเชอร์รี่สีสดเข้าปากจนพอใจก็จับเท้าของหญิงสาวไปวางบนโซฟาแยกเข่าทั้งสองข้างแยกจากกันจนกว้าง“อื้อ.....”มญชุ์ชัญญาครางกระเส่าเมื่อปากก้มลงดูดรวบกลีบกุหล
กลับมาจากฮันนีมูนครั้งนี้โลกทั้งใบของมญชุ์ชัญญากลายเป็นสีชมพู หญิงสาวเข้ามาช่วยงานที่บริษัทในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาของทินภัทร แม้จะทำงานยังไม่ค่อยคล่องแต่เธอก็พยายามเรียนรู้จากพี่กัญญาหรือพี่แก้วที่ตอนนี้กำลังตั้งครรภ์ได้หกเดือนหญิงสาวต้องเรียนรู้ทุกอย่างก่อนที่เลขาของเขาจะลาคลอด“พี่แก้วคะเอกสารตรงนี้ชัญญ่าเรียงถูกแล้วหรือเปล่าคะ”“ถูกแล้วน้องชัญญ่าเรียนรู้งานได้เร็วมากๆ แบบนี้พี่น่าจะลาคลอดได้อย่างสบายใจ”“พี่แก้วแค่ลาคลอดนะคะไม่ใช่ว่าเลี้ยงลูกเพลินแล้วไม่กลับมาทำงานล่ะ” มญชุ์ชัญญารีบบอกเพราะกลัวว่าเธอจะไม่มาทำงานเป็นเลขาของทินภัทรอีก“ถ้าพี่ไม่กลับมาจริงๆ ล่ะ” กัญญาถามภรรยาของเจ้านายที่สอนงานจนตอนนี้เริ่มสนิทกันมากแล้ว“ไม่ได้นะคะพี่แก้ว ชัญญ่าไม่ถนัดงานแบบนี้เลย”“แต่พี่ว่าชัญญ่าก็ทำได้ดีนะ”“พี่แก้วแกล้งชมชัญญ่าเพราะรู้ว่าชัญญ่าเป็นภรรยาพี่ทินหรือเปล่า”“เปล่าเลยพี่ไม่ได้แกล้งชมพี่พูดทุกอย่างไปตามเนื้อผ้า”“พี่แก้วรำคาญไหมคะที่ชัญญ่าชอบถามพี่แก้วบ่อยๆ” หญิงสาวรู้สึกเกรงใจมากแต่ถ้าไม่ถามก็กลัวว่าจะทำงานไม่เรียบร้อยและปัญหาจะตามมาถ้าหากพี่กัญญาลาคลอดไปแล้ว“ไม่หรอกที่ชัญญ่าถามพี่เพราะช
คำสารภาพรับที่ออกมาจากปากของทั้งสองมันเหมือนเชื้อไฟที่โหมกระหน่ำลงบนกองเพลิงแห่งตัณหาทินภัทรก้มลงจูบเธออย่างเร่าร้อนก่อนจะใช้เข่าดันเรียวขาของหญิงสาวให้แยกออกจากกัน มือใหญ่จับท่อนเอ็นร้อนลากลงบนกลีบกุหลาบให้น้ำหวานอาบทั่วปลายหยักแล้วกดแก่นกายเข้ามาหาเธอทีเดียวจนสุดความยาว“อ๊ะ!....”หญิงสาวสะดุ้งตกใจเพราะไม่คิดว่าทินภัทรจะกระแทกเข้ามาพรวดเดียว แต่เธอก็รับความใหญ่โตของเขาไว้ได้ทั้งหมด“อ่า...ตอดแน่นจัง”“ก็ชัญญ่าเสียวของพี่ทินทั้งใหญ่ทั้งยาว”“ชอบหรือเปล่า”“ถ้าตอบว่าชอบมันจะน่าเกลียดเกินไปไหม”“ไม่น่าเกลียดเลยพี่ชอบกินของชัญญ่าพี่ยังพูดตรงๆ พี่ก็อยากรู้ว่าชัญญ่าชอบน้องชายของพี่บ้างหรือเปล่า”“ชอบค่ะพี่ทิน พี่ทินสัญญากับชัญญ่าได้ไหมว่าจากนี้จะมีแค่ชัญญ่าคนเดียวจะไม่ไปนอนกับผู้หญิงอื่น”“พี่ไม่สัญญาแต่พี่สาบานเลยนะว่าจากนี้พี่จะมีชัญญ่าเป็นเมียคนเดียว จะทำให้ชัญญ่ามีความสุขแบบนี้คนเดียว”ชายหนุ่มพูดขณะที่สะโพกก็เริ่มปรับจังหวะให้เร็วขึ้นไปตามอารมณ์ มือใหญ่ฟอนเฟ้นอกอิ่ม หญิงสาวแอ่นโค้งเข้าหาอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงหวานครางชื่อเขาไม่ขาดปากเมื่อปลายท่อนเอ็นกระแทกกระทั้นเข้าหาจุดอ่อนไหว ปากร