LOGINShare
วันคอนเสิร์ต
Last Updated:
2025-08-26 06:17:16เสียงคลื่นซัดชายฝั่งอย่างสม่ำเสมอ ลมทะเลยามค่ำคืนพัดเอาความเย็นปะปนกลิ่นเกลือมาแตะปลายจมูก ท้องฟ้าเปิดกว้าง เผยดาวนับพันที่เปล่งประกายเหมือนจะรับรู้ถึงความเงียบระหว่างสองคนที่นั่งอยู่ริมชายหาด
มาคินถอดรองเท้า วางไว้ข้าง ๆ ก่อนจะเดินลงไปบนทรายเนียนละเอียดที่เย็นเฉียบแล้วนั่งลงเงียบ ๆ ร้อยดาวเดินตามมา เธอไม่ได้พูดอะไร แค่ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ ห่างออกไปเล็กน้อย เงียบ เงียบจนนานพอจะได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง “ขอโทษนะ ที่บนโต๊ะกินข้าวเมื่อกี้ เสียงดังไปหน่อย” มาคินพูดขึ้นเบา ๆ ร้อยดาวหันไปมองเขา เสี้ยวหน้าของเขาภายใต้แสงจันทร์ทำให้เขาดูสงบกว่าตอนกลางวันมาก “ไม่เป็นไรหรอก เราทุกคนก็แค่ เหนื่อยกันคนละแบบ” เธอตอบกลับเสียงเบาไม่แพ้กัน “ฉันไม่ชอบเห็นพวกนายทะเลาะกันเลย” เธอพูดต่อ แล้วเอามือคว้าทรายขึ้นมากำเบา ๆ “แต่บางครั้งมันก็ยากจะไม่พูด ถ้าเห็นเพื่อนตัวเองไม่อยากเป็นเพื่อนใครเลย" มาคินหัวเราะเบา ๆ “พูดเหมือนฉันใจดีตลอดเลยนะ” “ก็นายใจดีจริง ๆ แหละใจร้อนนิดหน่อยก็เถอะ” เขาหันมามองเธอ ดวงตาของเขาวูบวาบด้วยแสงสะท้อนจากทะเล “ร้อยดาว...” “หื” “เคยรู้สึกมั้ยว่า เราทำงานกันมาหลายครั้ง แต่พอมาเจอแบบนี้ มันเหมือนเรารู้จักกันน้อยกว่าที่คิด” “หรือจริง ๆ เราแค่รู้จักกันแค่ในบทที่เขาเขียนไว้” ร้อยดาวเงียบไป เธอมองเขาอย่างใช้ความคิด ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “แต่คืนนี้เราไม่ต้องเล่นบทใครเลยนี่แค่เป็นเราเอง” สายลมพัดปลายผมของเธอปลิวมาตีแขนเขาเบา ๆ เธอกำลังยิ้มให้เขา ยิ้มแบบที่ไม่ใช่รอยยิ้มในรายการ ไม่ใช่ยิ้มที่กล้องจับอยู่ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมาที่สุด “ขอบคุณนะ ที่นั่งอยู่ตรงนี้กับฉัน แบบไม่ต้องพูดอะไรมากก็ได้” “แล้วถ้าฉันพูดเยอะหละ?” “ก็ฟัง... แต่จะขำก่อน" มาคินหัวเราะออกมาเบา ๆ หันไปมองทะเล “ฉันไม่ใช่คนที่ดีอะไรนักหรอกนะร้อยดาว บางครั้งฉันก็แค่กลัวว่าคนที่เข้ามา... เขาจะไม่อยู่จริง ๆ" ร้อยดาวหันไปมองเขา แววตาอ่อนลงทันที เธอไม่ได้ตอบอะไรในทันที แต่เลือกจะเอนตัวนิดหน่อย แล้วพิงไหล่เขาเบา ๆ “นายไม่ต้องดีหรอก... แค่อยู่จริง ๆ ก็พอแล้ว" มาคินเบิกตานิดหนึ่ง ไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะพิงมาแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ได้ขยับ ไม่ได้ผลัก ไม่ได้ถอยเขาแค่หันไปมองเธอเบา ๆ แล้วค่อย ๆ เอนหัวพิงกลับบนศีรษะของเธอ แสงจันทร์ลูบไล้ริมฝั่ง เงาสองเงานั่งอยู่ด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดใดต่อจากนั้น คืนนี้แม้จะมีความวุ่นวายก่อนหน้านี้ แต่สำหรับพวกเขาสองคน มันกลับกลายเป็นคืนที่เงียบสงบที่สุด เช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมแสงอาทิตย์ที่ลูบไล้ผิวน้ำเบา ๆ เสียงคลื่นซัดฝั่งกล่อมให้เช้านี้ดูสบายกว่าวันไหน ๆ ในทริป ศิลปินแต่ละคนทยอยตื่นแต่เช้า ทีมงานเตรียมเครื่องเสียง เวที และพื้นที่งานที่อยู่ริมชายหาด สปอตไลต์ถูกติดตั้งบนโครงไม้ไผ่ พัดลมไอน้ำทำงานสลับเสียงเช็คไมค์ที่ลอยมาเป็นระยะ ๆ ร้อยดาวสวมหมวกแก๊ปลายดอกเดินถือแก้วกาแฟผ่านมุมที่ศิลปินนั่งรวมกัน มาคินนั่งอยู่ก่อนแล้ว เธอปรายตาไปแวบหนึ่งแล้วรีบเบือนหน้า “หืม… มองแล้วยังจะเบือนหนีอีก” มาคินยิ้มกวนนิด ๆ “ไม่ได้มอง แค่มองโต๊ะกาแฟ” เธอวางแก้วลงแรงเกินนิดหนึ่ง “โต๊ะกาแฟมีหน้าหล่อ ๆ แบบฉันตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาแซวต่อ “มีแต่หน้าขี้โม้” ร้อยดาวตอบแล้วนั่งลงตรงข้าม อ๊อฟกับก็อปเปอร์เดินผ่านมาพอดี “วันนี้บนเวทีคงมันส์แน่ คู่กัดขึ้นเวทีพร้อมกัน” ก็อปเปอร์แซว “ไม่กัดค่ะ แค่ขยี้แรง” ร้อยดาวยิ้มหวาน ค่ำคืนที่เวทีริมหาด พระอาทิตย์ตกแล้ว แสงไฟสีส้มอ่อนเริ่มทำงาน ไฟประดับพันตามกิ่งไม้ เสียงดนตรีบรรเลงเบา ๆ ก่อนงานเริ่ม เอฟซีกว่า 200 ชีวิตทยอยเข้ามาจับจองพื้นที่เบาะปูบนพื้นทราย พร้อมโบกแท่งไฟคนละแท่งสองแท่ง พวกเขาเตรียมกล้อง โทรศัพท์ และหัวใจที่ตื่นเต้นไว้พร้อมแล้ว เสียงพิธีกรสาวจากค่ายขึ้นพูดเปิดงาน ก่อนจะพูดว่า... “ขอเสียงปรบมือต้อนรับศิลปินเปิดเวทีของเรา อาร์ต” เสียงกรี๊ดดังระงมทันทีที่อาร์ตในเสื้อเชิ้ตดำสะอาดและกีตาร์โปร่งขึ้นเวที แสงไฟจับที่เขาพอดี เสียงเพลงเปิดตัวเป็นท่อนฮุคสุดฮิตของเขา เรียกเสียงร้องตามได้ตั้งแต่โน้ตแรก แม้อารมณ์เขายังคงนิ่ง แต่เสียงของเขากลับอบอุ่นและหนักแน่น จนทุกคนลืมเรื่องราวเมื่อคืนไปชั่วขณะ “คืนนี้เป็นคืนที่ดีนะครับ ดีพอที่ผมจะพูดวขอบคุณที่ยังฟังเพลงผมอยู่” เสียงปรบมือดังสนั่น หลังอาร์ตจบเซต อ๊อฟกับก็อปเปอร์ก็ขึ้นเวทีต่อทันที พวกเขาเน้นเพลงสนุก เต้นได้ ร้องได้ โยนมุกใส่กันไปมา “นี่ๆ ก็อปเปอร์ คิดอะไรอยู่ตอนร้องท่อนนั้นอะ?” “ก็คิดว่าถ้าร้องเพี้ยนอีกนิด จะได้ไม่ต้องไปเวทีหน้าเลยไง” ก็อปเปอร์ตอบพลางทำหน้าตาย เอฟซีขำกันกลิ้ง เสียงหัวเราะปลดปล่อยความสนุกจนเหมือนทั้งหาดเต้นไปพร้อมพวกเขา คู่จิ้นขึ้นเวที “และตอนนี้... ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย” “ขอเสียงกรี๊ดต้อนรับ คู่จิ้นแห่งปีมาคิน และร้อยดาว!!” เสียงกรี๊ดแทบระเบิดเมื่อทั้งสองเดินขึ้นเวทีพร้อมกัน ร้อยดาวอยู่ในเดรสสีดำผ่าข้างเรียบหรู ส่วนนายมาคินในเสื้อเชิ้ตเปิดคอ และแจ็คเก็ตยีนส์สไตล์เซอร์ ๆ “พวกเรามาในฐานะคู่จิ้นนะครับ” มาคินพูดพร้อมหันไปสบตาร้อยดาว “แต่ไม่ต้องห่วง ตอนซ้อมเรายังไม่กัดกัน” ร้อยดาวตอบพลางยิ้มหวาน จนเสียงจากด้านล่างร้องแซวกันระงม ทั้งสองร้องเพลงคู่หวานช้า ที่มีเนื้อเพลงคล้ายพูดถึงใครบางคนที่อยู่ข้างกัน แม้ทะเลจะพัดแรง แต่ใจกลับมั่นคงกว่าใด ๆ ระหว่างร้อง ท่อนหนึ่งที่ต้องประสานเสียง มาคินขยับมาใกล้ จนหน้าผากแทบชนกัน สายตาของเขาไม่ได้แสดงเพียงแค่ “บทบาทคู่จิ้น” แต่เป็นแววตาที่ใครหลายคนสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่มากกว่านั้น “อย่ามองแบบนั้นสิ” ร้อยดาวกระซิบระหว่างจังหวะพัก “มองแบบไหน” “แบบที่ฉันรู้สึกไปเองไม่ได้อะ...” “แล้วถ้ามันไม่ใช่แค่เธอรู้สึกคนเดียวล่ะ” ประโยคสั้น ๆ จากเขาทำให้จังหวะถัดไปของร้อยดาวหลุดนิดหนึ่ง แต่แฟน ๆ กลับคิดว่าเป็นการ ‘แกล้งหลุด’ เพื่อความน่ารัก... เสียงปรบมือสุดท้ายดังลั่นท่ามกลางแสงไฟอุ่น ๆ บนเวที ก่อนจะค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรี๊ดเบา ๆ และเสียงพูดคุยของเอฟซีที่ทยอยกันกลับเข้ารีสอร์ทหลังงานจบลงด้วยความประทับใจ นักดนตรีทยอยเก็บเครื่อง ทีมงานทยอยถอดไมค์ ทีมพิธีกรนั่งพักเหนื่อยตรงหลังเวที แต่สองคนยังยืนนิ่งอยู่ด้านข้าง... ใกล้ขั้นเวทีไม้ริมทะเล ร้อยดาวยืนปลดไมค์ออกจากเสื้อ หอบหายใจเล็กน้อย ดวงตาเธอมองออกไปยังทะเลที่ดำสนิท ข้าง ๆ กันคือมาคินที่เพิ่งถอดแจ็คเก็ตออกพาดไหล่ ไม่มีใครพูดอะไรสักพัก งมจนกระทั่ง… “วันนี้เราร้องดีนะ” มาคินเอ่ยขึ้นก่อน น้ำเสียงของเขานุ่มกว่าทุกที" ร้อยดาวหันมามองแล้วพยักหน้า “อือ... ก็ดี” “แฟน ๆ ชอบตอนที่เธอหลุดท่อนนั้น” “ไม่ต้องพูดถึงได้มั้ย... เขิน” เธอขำกลบความรู้สึกเขินจริง ๆ ที่ยังไม่จาง “ฉันชอบนะ... ที่เธอไม่หลอกยิ้มตอนอยู่บนเวที” ร้อยดาวนิ่งไปครู่หนึ่ง ดวงตาเธอไหววูบ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “เดินเล่นมั้ย?” เธอเอ่ยเบา ๆ “เดี๋ยวตามไป” เขาตอบ ก่อนจะเดินเอาไมค์ไปวาง แล้วรีบวิ่งตาม คืนนั้นเวทีไม่ได้มีแค่เสียงเพลง แต่มันมีบางอย่างที่สั่นไหวในใจคนสองคน ที่แม้จะแสดงเป็นคู่จิ้นบนเวที แต่ใจพวกเขาเริ่มไม่ต้องแสดงอีกต่อไป
Latest chapter
มัดใจยัยร้อยเล่ห์ เด็กใหม่ของเฮีย
หน้าห้องประชุมบ่ายคล้อยแสงแดดตกกระทบกับพื้นกระเบื้องเย็น ๆ ของโถงค่าย รอยเท้าส้นสูงของ “ยิปซี” เดินฉับ ๆ ออกมาจากห้องประชุม สีหน้าเธอฉุนเฉียว ตาแดง ๆ บ่งบอกว่าเพิ่งผ่านความคับแค้นใจมาอย่างหนัก ทันใดนั้น“เอ๊ะ… ยิปซี" เสียงหนึ่งดังขึ้นเบา ๆ ร้อยดาว ที่เพิ่งเดินมาจากอีกทาง เธอถือสคริปต์ประชุมไว้ในมือ เตรียมจะเข้าไปคุยงานกับพี่โปเต้พอดี ยิปซีหยุดฝีเท้ากะทันหัน ดวงตาเธอเบิกกว้างขึ้นอย่างไม่ปิดบังความไม่พอใจ“อ้อ ไม่แปลกใจเลย” เธอแสยะยิ้ม เยาะเย้ยราวกับรอจังหวะนี้มานาน“ถึงว่าทำไมช่วงนี้เฮียถึงหายหน้า ไม่สนใจฉันเลยที่แท้ก็มัวแต่เอาใจ เด็กใหม่” ร้อยดาวขมวดคิ้ว“พี่หมายถึงอะไร”“อย่าแอ๊บใส่นะร้อยดาว เธอรู้ดีว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่” น้ำเสียงของยิปซีเริ่มดังขึ้น รอยยิ้มบิดเบี้ยวเจือแรงแค้น“เข้ามาค่ายไม่ทันไรก็ได้ขึ้นโปรเจคทุกตัว คนอื่นเขาอยู่นานเป็นปี ยังไม่เคยได้โอกาสแบบนี้เลยด้วยซ้ำ” ร้อยดาวหน้าชาวูบ เธออึ้ง ไม่คิดว่าจะโดนกล่าวหาแบบนั้น“เฮียไม่เคยแม้แต่จะเปิดห้องคุยกับใครนานขนาดนั้น แต่เธอแค่ทำหน้าซื่อ ๆ ส่งยิ้มทีสองทีก็ขึ้นเวทีแล้ว”“เธอคิดว่าคนอื่นไม่เห็นหรือไง ว่าเธอมันแค่เด็กเส้น!”“พอเ
มัดใจยัยร้อยเล่ห์ ดนตรีสองฝั่ง
ภายในห้องประชุมใหญ่ของค่ายเพลง บรรยากาศเคร่งเครียดแต่เต็มไปด้วยความคาดหวังของทุกคน เฮียสงคราม เจ้าของค่ายผู้ทรงอิทธิพล นั่งหัวโต๊ะด้วยท่าทีสงบสุขุม ข้างเขาคือ "พี่โปเต้" โปรดิวเซอร์รุ่นพี่ที่ดูแลศิลปินรุ่นใหม่อย่างใกล้ชิด รอบโต๊ะเต็มไปด้วยศิลปินรุ่นใหม่ที่กำลังมาแรงในค่าย มาคิน, ร้อยดาว, อ๊อฟ, ก็อปเปอร์ และทีมงานเบื้องหลังอีกหลายชีวิต ทั้งหมดกำลังฟังโปเต้พูดถึงโปรเจกต์ใหม่ที่กำลังจะเปิดตัว “พวกเราเติบโตเร็วมากในปีนี้ งานครั้งนี้จะเป็นการรวมพลังของทุกคนในค่าย โดยเราจะแบ่งเป็นโปรเจกต์ซีรีส์เอ็มวีสามตอน” โปเต้เปิดสไลด์โปรเจกต์ขึ้นบนหน้าจอ พาสแรกความรัก ความฝัน ความจริง นำโดยมาคินและร้อยดาว พาสสอง ดนตรีในกลิ่นอายคนสู้งานของอ๊อฟกบก็อปเปอร์ สองคนนี้เอฟซีกำลังจับตา และเริ่มมีฐานแฟนคลับ พาสสุดท้ายมิตรภาพตอนจบของโปรเจกต์รวบรวมทุกศิลปิน แทนคำขอบคุณจากทีมขงผม ระหว่างที่ทุกคนกำลังตั้งใจฟัง เสียงประตูห้องประชุมถูกเปิดออก พร้อมการปรากฏตัวของ "ยิปซี" สาวแซ่บสไตล์แรงที่ทุกคนรู้จักดี เธอเป็นหนึ่งในดาราเรื่องมาก ที่มีชื่อเสียงในอดีต แต่ช่วงหลังเงียบไปไม่มีงาน เธอเลยเลือกที่จะเกาะเฮียคราม ทั้ง ๆ
มัดใจยัยร้อยเล่ห์ คืนพิเศษท่ามกลางหมู่ดาว
สองคนเดินเรียบหาดอย่างช้า ๆ แสงไฟจากที่พักด้านหลังส่องไกลพอให้เห็นรอยเท้าทั้งคู่พาดเคียงกันบนทราย“คืนนี้มัน... เงียบจังเนอะ” เธอพูดขึ้น“เงียบพอดีที่จะได้ยินเสียงในหัวใจตัวเอง" เธอหันไปมองเขาเล็กน้อย มุมปากยกยิ้มขืน ๆ “พูดแบบนี้... จะสารภาพอะไรเหรอ?” มาคินหยุดเดิน เธอเลยหยุดตาม และหันกลับมาชายหนุ่มยืนอยู่กลางลมทะเล ผมเขาปลิวเล็กน้อย ใบหน้าเงยขึ้นนิดหน่อย แต่ดวงตาจับจ้องมาที่เธออย่างมั่นคง“ตอนแรกฉันก็ไม่แน่ใจว่าเราสองคนที่ถูกบังคับให้เป็นคู่จิ้น จะมีอะไรจริง ๆ ไหม”“...”“แต่ยิ่งทำงานด้วยกัน ยิ่งได้เห็นเธอเวลาไม่ได้อยู่ต่อหน้าแฟนคลับ เวลาเธอยุ่งเหยิง... หรือแม้แต่เวลานั่งหลับในรถแล้วกรนเบา ๆ”ร้อยดาวเบิกตา “เฮ้ย!”“ฉันชอบเธอว่ะ ร้อยดาว” เขาพูดขึ้นต่อโดยไม่หลบตา เงียบจนน่ากลัวว่าคำสารภาพนี้จะลอยหายไปกับเสียงคลื่น แต่เธอกลับก้มหน้านิดเดียว แล้วเอ่ยเสียงเบา“รู้ตัวมานานแล้วแต่คิดว่านายไม่ได้จริงจัง”“ฉันไม่ใช่คนดีอะไรมากหรอกนะ ไม่ใช่คนโรแมนติก ไม่ใช่พระเอกนิยาย... แต่ทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้ ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นอย่างอื่นเลยนอกจากคนที่เธอวางใจได้" เธอค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบเสียงเ
มัดใจยัยร้อยเล่ห์ วันคอนเสิร์ต
เสียงคลื่นซัดชายฝั่งอย่างสม่ำเสมอ ลมทะเลยามค่ำคืนพัดเอาความเย็นปะปนกลิ่นเกลือมาแตะปลายจมูก ท้องฟ้าเปิดกว้าง เผยดาวนับพันที่เปล่งประกายเหมือนจะรับรู้ถึงความเงียบระหว่างสองคนที่นั่งอยู่ริมชายหาดมาคินถอดรองเท้า วางไว้ข้าง ๆ ก่อนจะเดินลงไปบนทรายเนียนละเอียดที่เย็นเฉียบแล้วนั่งลงเงียบ ๆ ร้อยดาวเดินตามมา เธอไม่ได้พูดอะไร แค่ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ ห่างออกไปเล็กน้อย เงียบ เงียบจนนานพอจะได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง“ขอโทษนะ ที่บนโต๊ะกินข้าวเมื่อกี้ เสียงดังไปหน่อย” มาคินพูดขึ้นเบา ๆ ร้อยดาวหันไปมองเขา เสี้ยวหน้าของเขาภายใต้แสงจันทร์ทำให้เขาดูสงบกว่าตอนกลางวันมาก“ไม่เป็นไรหรอก เราทุกคนก็แค่ เหนื่อยกันคนละแบบ” เธอตอบกลับเสียงเบาไม่แพ้กัน“ฉันไม่ชอบเห็นพวกนายทะเลาะกันเลย” เธอพูดต่อ แล้วเอามือคว้าทรายขึ้นมากำเบา ๆ“แต่บางครั้งมันก็ยากจะไม่พูด ถ้าเห็นเพื่อนตัวเองไม่อยากเป็นเพื่อนใครเลย" มาคินหัวเราะเบา ๆ “พูดเหมือนฉันใจดีตลอดเลยนะ”“ก็นายใจดีจริง ๆ แหละใจร้อนนิดหน่อยก็เถอะ” เขาหันมามองเธอ ดวงตาของเขาวูบวาบด้วยแสงสะท้อนจากทะเล “ร้อยดาว...”“หื”“เคยรู้สึกมั้ยว่า เราทำงานกันมาหลายครั้ง แต่พอมาเจอแบบนี้
มัดใจยัยร้อยเล่ห์ บนเกาะพีพี
เสียงล้อรถบดเคลื่อนผ่านถนนลัดเลาะสู่ท่าเรือ พร้อมเสียงลมหายใจเบา ๆ ของเหล่าศิลปินที่เริ่มหมดแรงจากการเดินทางอันยาวนาน ดวงตาของร้อยดาวหันมองออกนอกหน้าต่าง เธอมองวิวภูเขาสลับกับทะเลเป็นระยะ พลางถอนหายใจเบา ๆ“ใกล้ถึงหรือยังคะลุงยะห์” ร้อยดาวถามขึ้น“อีกประมาณยี่สิบนาทีหนู เตรียมตัวขึ้นเรือได้เลย” ลุงยะห์ตอบพลางยิ้มมุมปากในกระจกมองหลังมาคินที่นั่งข้าง ๆ พิงหน้าต่างเงียบ ๆ เขาหลับตานิ่ง แม้ดูเหมือนนอนหลับ แต่สีหน้าซีดเซียวของเขาทำให้ร้อยดาวอดเป็นห่วงไม่ได้“ยังเวียนหัวอยู่เหรอ” เธอถามเบา ๆ ไม่ทันที่มาคินจะตอบ เธอก็ยื่นซองลูกอมรสมะนาวในมือไปให้“กินหน่อย เดี๋ยวขึ้นเรือจะโคลงหนักกว่านี้อีก” น้ำเสียงเธอฟังดูห้วน แต่เต็มไปด้วยความห่วงใยแบบปากไม่ตรงกับใจมาคินลืมตาขึ้น มองเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรับลูกอมมากินแล้วพยักหน้าเบา ๆ“ขอบใจนะ ร้อยดาว”“อย่าคิดว่าฉันใจดี แค่อยากให้นายไม่อ้วกใส่ฉันตอนอยู่บนเรือ” เธอหันหน้าหนีไปนอกหน้าต่างเสียงหัวเราะเบา ๆ ของอ๊อฟดังมาจากเบาะหลัง พร้อมเสียงล้อของก็อปเปอร์ “พี่ร้อยดาวดูแลพี่คินเหมือนแม่ดูแลลูกเลยนะครับ ฮ่าๆๆ”“ไอ้อ๊อฟ!” มาคินหันไปแยกเขี้ยวใส่น้องชาย ร้อย
มัดใจยัยร้อยเล่ห์ ทะเลาะวิวาทบนรถตู้
เมื่อการทำงานเริ่มเข้าที่มีออนทัวร์แทบทุกวัน จนมาวันนี้มีงานออนทัวร์ร่วมด้วยมิตติ้ง สามวันสองคืนที่เกาะพีพี จังหวัดภูเก็ต ซึ่งการจัดคอนเสิร์ตครั้งนี้ การทำงานด้วยกันหลาย ๆ คอนเสิร์ตทำให้ทั้งสองคน มาคินและร้อยดาวสนิทกันมากขึ้น รวมถึงครั้งนี้มีอ๊อฟ มีอาร์ต มีก็อปเปอร์ร่วมแจมไปด้วย การเดินทางด้วยรถตู้ของค่ายที่เดินทางมุ่งหน้าสู่ทางภาคใต้ โดยที่บนรถมีคนดูแลศิลปินไปด้วยหนึ่งคน คนขับรถหนึ่งคน ร้อยดาวที่ชอบไปนั่งข้างหลัง เธอต้องการนอนยาว ๆ สบาย ๆ ก้าวขึ้นรถคนแรก มาคินเองที่ไม่ชอบนั่งข้างหลัง เพราะเขานั่งด้านหลังแล้วจะอาเจียนออกมา "ร้อยดาว ทำไมไปนั่งหลังเลยหละ มานั่งด้วยกันสิ เราเป็นคู่จิ้นกันนะ" มาคินกำลังเดินเข้าไปหาร้อยดาวแล้วจะดึงเธอออกมานั่งด้านหน้าด้วยกัน"คินจะเข้า ก็เข้าไปดิมายืนเกะกะ" อาร์ตที่เข้ามากระแทกชนจนมาคินเซถลาไปทางเบาะที่นั่งด้านหลังของร้อยดาว ริมฝีปากของมาคินชนแก้ม กลม ๆ น้อย ๆ ของร้อยดาว"โอ๊ย ไอ้มาคิน" เสียงร้อยดาวที่ตกใจ เผลออุทานเรียนชื่อโดยมีสรรพนามแปลก ๆ ออกมาด้วย ร้อยดาวปัดริมฝีปากของมาคินหนี"แก้มเธอนุ่มดีนะร้อยดาว" มาคินกระซิบบอกก่อนจะขยับตัวออกจากการล้มทับร้อยด
You may also like
เมียเด็ก
CCHANOKNET6.7K viewsLOVE LOSER ร้ายพ่ายรัก (จบ )
อยู่ในตะเกียงแก้ว3.2K viewsLOVE MARRIAGE | วิวาห์รัก ต้องสวาท
อะพอลโล่_1.1K viewsCrazy in love วิศวะคลั่งรัก (เจเจ)
เรนเดียร์ B-521.2K viewsมาเฟียไซด์ไลน์
มิส ศิริ693 viewsองศาเดียวที่จะรัก
นิยายของเนม590 viewsสุดที่ร้าย
ไปร์นดา136 viewsสามี 2
พลอยแก้ว554 views
