เข้าสู่ระบบตอนที่ 6 เล่นเกมส์
ปึ้ง! เสียงเปิดประตูอย่างเแรงจนสะเทือนไปทั่วห้องส่งผลให้ร่างบางสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา เธอเผลอหลับไปตอนที่ทำแผลเสร็จ ตอนนี้อาการปวดเริ่มดีขึ้นแล้ว ดวงตากลมโตมองเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งยืนอยู่ตรงประตู เขาค่อยๆสาวเท้าเข้ามาอย่างเงียบๆ ในมือข้างหนึ่งถือมือถือของเธออยู่ มิเกลเด้งตัวขึ้นมาจนลืมไปว่าตนกำลังใส่เสื้อกล้ามคอกว้างอยู่ มันทำให้หน้าอกอันอวบใหญ่โผล่พ้นขอบเสื้อขึ้นมา “เธอเป็นแฟนไอ้ไคย์สินะ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบที่ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ แต่ยิ่งมองผู้ชายคนนี้เท่าไหร่มันเหมือนกับกำลังนั่งมองหน้าของไคย์อยู่ เพราะใบหน้าของเขาช่างละม้ายคล้ายคลึงกับไคย์ยิ่งนัก “ชะ..ใช่ค่ะ” ร่างบางพยักหน้า ไม่อาจสบตาคมคู่นั้นได้มันดูมีอำนาจและดูน่ากลัวในเวลาเดียวกัน “ขอมือถือฉันคืนด้วยค่ะ” “...” ร่างสูงปรายตามองไปที่มือถือของหญิงสาวแต่กลับไม่ได้ส่งคืนแต่อย่างใด จนมิเกลเริ่มรับรู้ได้ถึงความน่ากลัว “ยังเด็กอยู่แท้ๆ ไม่น่าใจแตกไปคบกับมันเลย” ร่างบางย่นคิ้วด้วยความงุนงงจะคบกับใครมันไปเดือนร้อนอะไรกับเขา ลึกๆแอบไม่พอใจกับคำพูดดูถูกดูแคลนของผู้ชายคนนี้เท่าไหร่ “มันไม่ใช่เรื่องของคุณค่ะ ส่งมือถือคืนมาให้ฉัน” “เหอะ!” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มก่อนเบือนหน้าหนี เมื่อหน้าอกของเธอมันโผล่พ้นขอบเสื้อออกมาจนเกือบครึ่งเต้า กะจะอ่อยล่ะสิท่า “หรือเพราะเห็นเงินของมันเลยตาลุกวาว ก็อย่างว่าแหละผู้หญิงหน้าเงินต้องเหมาะกับคนอย่างมันอยู่แล้ว” “นี่คุณ! มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันจะชอบเงินหรือไม่ชอบมันก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ” ร่างบางแหวใส่ แม้จะกลัวแต่ก็ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกดูแคลนแบบนี้ “ฉันก็มีเงินนะ...เอาไหม” “ผู้ชายกระจอกๆแบบคุณฉันไม่เอาหรอก!” ร่างบางเบ้ปากใส่แต่ชายคนนั้นกลับแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว “ใครกันแน่ที่กระจอก เบื่องหน้าที่เธอเห็นมันก็แค่ภาพลวง แต่จริงๆแล้วพวกมันเองก็เน่าเฟะไม่แพ้กัน” “คนที่เน่าเฟะคือคุณต่างหาก” มิเกลเอื้อมมือไปคว้าเสื้อขนสัตว์ที่แฟนหนุ่มซื้อให้มาไว้แนบอก ท่าทางผู้ชายคนนี้จะเป็นบ้า ไม่อยากอยู่เถียงกับคนบ้า “เอามือถือฉันมา แล้วปล่อยฉันไป” “เธอมีปัญญาว่ายน้ำทะเลข้ามไปอีกฝั่งหรอ” “หมายความว่า?” “ที่นี่คือเกาะส่วนตัวที่ฉันซื้อไว้ “คุณโกหก!” แม้จะได้ยินเสียงคลื่นและลมแต่ก็ยังไม่อยากคอนเฟิร์มว่าที่นี่คือเกาะกลางทะเล “อยากเป็นอาหารฉลามก็เชิญ อ่อ...แต่ก่อนเป็นอาหารฉลามคงเป็นเมียลูกน้องฉันก่อน เพราะลูกน้องของฉันเฝ้าอยู่ทั่วเกาะ” “คะ..คุณทำแบบนี้ทำไม จับฉันมาทำไม เราไม่เคยรู้จักกัน ฉันไม่รู้จักคุณ!” ร่างเหน่งน้อยถอยหลังกรู่ด้วยความกลัว “ตอนแรกฉันก็จะปล่อยเธอไปหรอกนะ แต่พอรู้ว่าเธอเป็นของรักของหวงของไอ้ไคย์ ฉันก็เลยอยากเล่นอะไรสนุกๆกับมัน” “ระ..หรือว่าคุณคือคนที่ยิงพี่ไคย์” “ใช่แล้ว แต่ฉันยิงมันไม่รู้พลาดไปโดนเธอได้ยังไง แต่ก็ดี...เพราะฉันจะใช้เธอทำลายความรู้สึกของมัน” “ยะ...อย่ามายุ่งกับฉันนะ ฉันไม่เกี่ยว!” มิเกลไม่รู้ว่าทั้งสองมีปัญหาอะไรกัน แต่เธอไม่รู้เรื่องจะลากเธอเข้ามาในเกมส์บ้าๆนี้ไม่ได้! “ใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับมันฉันไม่ปล่อยไว้แน่” “คุณอิจฉาพี่ไคย์ใช่ไหม อิจฉาที่เขารวยกว่าคุณ” “ฮ่าๆๆๆ” ร่างสูงหัวเราะลั่นห้อง หากบอกว่าไคย์รวยกว่ามันคือเรื่องตลกสำหรับเขา “ไม่รู้อะไรอย่าพูดเลยดีกว่าสาวน้อย” “คุณคงว่างมากสินะ หรือตอนเด็กๆพ่อแม่ไม่เล่นด้วย” กึก! คำพูดของมิเกลส่งผลให้ทาคาชิชะงัก ดวงตาคมตะวัดมองร่างเล็กด้วยความไม่พอใจ แววตาของเขาแข็งกล้าเมื่อมีคนกระตุกต่อมเดือด อดีตของเขามันเจ็บปวดเกินที่จะเอามาพูดเล่น! “อย่าบังอาจลามมาถึงพ่อแม่ของฉัน!” “อะ...เอ่อ” มิเกลเหงื่อไหลซิบ เมื่อแววตาของเขาโกรธร้าวราวกับกำลังจะฆ่าเธอให้ตาย “คิดว่าฉันไม่กล้าฆ่าเธอสินะ!!” หมับ! “กรี้ดดดดด!!!” มือใหญ่ตวัดรัดเข้าที่ซอกคองามระหง แรงบีบของมือทำให้มิเกลหน้าแดงเพราะหายใจไม่ออก แม้พยายามแกะมือหนาออกแต่กลับสู้แรงของเขาไม่ได้เลยซักนิด “อะ..ปล่อย..ฉันหาย...จะ..ใจไม่ออก อื้อออ!” หญิงสาวร้องอ้อนวอนขอความเมตตา แต่ร่างสูงกลับยกตัวของเธอขึ้นจนสองขาลอยอยู่กลางอากาศ “ถ้าเธอรู้จักฉันมากพอ เธอจะไม่กล้าต่อปากต่อคำกับฉัน!” พลัก! “โอ้ยยย!!” มือใหญ่ตะวัดร่างบางกระแทกพื้นอย่างแรง จนไหล่ขวากระทบกับพื้นไม้ทำให้แผลจากกระสุนฉีกขาดเลือดไหลซึมผ้าก็อซสีขาวออกมา ร่างบางยกมือขึ้นกุมหัวไหล่ไว้ด้วยความเจ็บปวด มันเจ็บจนน้ำตาแทบไหล “อื้ออออ~” ร่างสูงสาวเท้าเข้ามาในขณะเดียวกันคนตัวเล็กรีบลนลานถอยหลังทันทีด้วยความกลัว “ยะ...อย่าเข้ามานะ!” “เธอมันก็แค่หมากตัวหนึ่งที่ฉันกำลังจะใช้เล่นเกมส์กับมัน!” ———————————มาเฟียล่ารัก Special Ep 3 (ปิดกอง)@สามปีผ่านไป...“ทำไมเมาหัวราน้ำแบบนี้เนี่ย” มิเกลยืนค้ำเอวมองสภาพของแฟนหนุ่มที่เดินโซเซเข้ามาในห้องพอรู้ว่ามิเกลตั้งท้องทาคาชิดีใจจนทำตัวไม่ถูก ในที่สุดเขาก็จะได้อุ้มเบบี๋ซักที จึงออกไปดื่มกับเพื่อนและกลับมาในสภาพที่เมียเห็นเป็นต้องส่ายหน้าเมื่อมิเกลเรียนจบก็ตั้งท้องทันที ถือว่าลูกมาได้ในเวลาที่เหมาะสม เพราะเดือนหน้าทาคาชิกับมิเกลก็จะลั่นระฆังวิวาห์แล้ว ถือซะว่าพาลูกเข้าพิธีแต่งงานด้วย“ก็ฉันดีใจนิ” ทาคาชิพุ่งเข้ามากอดแฟนสาวด้วยความรักสุดหัวใจ พรางใช้มือลูบหน้าท้องแบนเรียบด้วยความรู้สึกอิ่มเอมจนจุใจ “ลูกพ่อ ทำไมไม่ดิ้น”“คุณคะ ลูกพึ่งสองอาทิตย์เองค่ะ”“อยากให้คลอดพรุ่งนี้เลย” ทาคาชิสวมกอดแฟนสาวจากด้านหลัง มือหนากุมหน้าท้องแบนเรียบไว้ ทั้งรักและหวงแหนลูกในท้องเขาคงเป็นผู้ชายที่หวงลูกมาก“ไปอาบน้ำก่อนค่ะ” มิเกลเหม็นกลิ่นเหล้าจากแฟนหนุ่ม ไม่แน่ใจว่าทาคาชิกินหรืออาบ เพราะปกติไม่เคยเห็นทาคาชิเมา แต่วันนี้คงดีใจที่มีลูกซักทีเลยดื่มซะจนเกือบจำทางกลับบ้านไม่ได้“ขอฉันกอดลูกก่อน”“อาบเสร็จเดี๋ยวค่อยกอดก็ได้ค่ะ” มิเกลพยายามบังคับแฟนหนุ่มไปอาบน้ำเพราะตอนนี
มาเฟียล่ารัก Special Ep 2ปึก! ปึก! ปึก!“อ้ะ! พอ...พอแล้วค่ะ” มิเกลใช้มือดันแผงหน้าอกแกร่งเมื่อทาคาชิไม่หยุดโถมกายซักที ทั้งๆที่วันนี้บอกว่ามีนัดเปิดตัวแฟนกับเพื่อน“พอไม่ได้ ฉันกำลังมันส์เลย อ๊าาส์~” ทาคาชิครางลั่นห้องพรางตีก้นแฟนสาวจนเกิดรอยแดง แล้วจับสะโพกงามยกขึ้น ก่อนดึงแขนเล็กมาจับไว้ มิเกลแอ่นสะโพกขึ้นเล็กน้อยเพื่อรับแรงกระแทกคราบน้ำรักของเธอและเขาไหลเยิ้มต้นขางามจนมันวาวพลัก! พลัก!! พลัก!!!ทาคาชิควบม้าพรางลูบแผ่นหลังขาวเนียนด้วยความหลงใหล ตื่นอนปุ๊บก็มีอารมณ์ปั้บเพราะเห็นนมเมีย“อ๊าาาาา จุกไม่ไหวแล้ว~” มิเกลฟุบหน้าลงบนหมอนพรางเลื้อยตัวไปมาเพราะมันทั้งจุกและเสียวในเวลาเดียว“เพื่อนฉันน่ะรอได้ แต่ฉันรอไม่ได้ หืมมมม~” มือใหญ่บีบเค้นสะโพกกลมกลึ่งอย่างมันส์มือ พรางลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างขาวเนียนด้วยความหลงไหลเพื่อนก็เพื่อนเถอะ ปล่อยให้พวกมันรอไปเมียต้องมาก่อนอยู่แล้วบ๊วบบ!! บ๊วบบบบบ!!!~ปึก! ปึก! ปึก!“โอ้ววว สุดยอดเลย ฉันจะขาดใจตายแล้วที่รัก” ทาคาชิขบกรามแน่นเมื่อรู้สึกเสียวที่ปลายมังกรยักจนแทบจะขาดใจลงตรงนี้ไม่ว่าจะครั้งไหนๆมิเกลก็ยังแน่นเหมือนเดิม แบบนี้จะไม่ให้หลงได้ยังไง
มาเฟียล่ารัก Special Ep 1 “เดี๋ยวก่อนสิที่รัก” ทาคาชิวิ่งตามแฟนสาวที่กำลังหน้าบูดหน้าบึ้ง เมื่อจับได้ว่าทาคาชิแอบตามเธอมาที่มหาวิทยาลัยทั้งๆที่ตกลงกันไว้แล้วว่าทาคาชิมีแค่หน้าที่มาส่งและมารับเท่านั้น“เราตกลงกันไว้แล้ว แต่คุณไม่ทำตามข้อตกลง”“ฉันก็แค่แอบมาดูว่าไอ้นิคมันเลิกขายขนมจีบให้เธอรึยัง” แม้จะตกลงเป็นแฟนกันแล้วแต่ทาคาชิก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดีอาจะเป็นเพราะมิเกลยังเด็ก ยังต้องเจอคนอีกมากมายแต่เขานี่สิ ไม่เจอใครแล้วมาเฟียก็หึงเป็นปะวะ!“...” มิเกลกรอกตามองบน ทาคาชิระแวงทุกฝีก้าวทั้งๆที่เธอไม่เคยทำอะไรให้เขาระแวงเลย เธอกับนิคเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ แล้วนิคเองก็ไม่ได้ขายขนมจีบด้วยเหตุผลที่ไม่อยากให้ทาคาชิตามเข้ามาในมหาวิทยาลัยเพราะไม่อยากเป็นเป้าสายตาของใคร แค่นี้ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนมากพอแล้ว อยากอยู่เงียบๆแบบที่เดินไปไหนมาไหนไม่มีคนมอง“โอเครๆ งั้นฉันขอโทษก็แล้วกัน” ทาคาชิเป็นฝ่ายสงบศึกเมื่อแฟนสาวไม่ยอมขึ้นรถเอาแต่เดินหนี “ไปขึ้นรถได้แล้วที่รัก”กว่าจะง้อแฟนได้ทำเอาทาคาชิถึงกับเหงื่อตก จากที่เคยว่าเพื่อนสองคนงี่เง่าปัญญาอ่อนเพราะตามง้อเมีย กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ตัวเองเป็นซะงั้นมิเกล
ตอนที่ 79 ฉันรักเธอนะยัยเด็กดื้อ@คฤหาสน์โคบายาชิหลังจากที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีทาคาชิก็กลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เหมือนเดิม แต่เขากับพ่อคุยกันน้อยมากเหมือนทาคาชิยังฝังใจเรื่องแม่ จนมิเกลปลงเพราะอยากให้ทาคาชิคุยกับพ่อดีๆส่วนบริษัทที่แม่ของเขาเป็นคนสร้างขึ้น ทาคาชิต้องรับช่วงต่อจากโคบายาชิโดยมีไคย์เป็นรองประธานบริษัท ลึกๆแล้วทาคาชิเองก็รักน้องชายอยู่นะถึงเคยเกือบพลั้งมือฆ่าก็ตาม“ฉันคุยกับเขาแล้วนะ เรื่องงานแต่งของเรา” ทาคาชิเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูพันช่วงล่าง ขณะที่มิเกลกำลังแต่งตัวไปเรียน“เขาไหน” มิเกลเอี้ยวตัวมาถามด้วยความแปลกใจ“ก็คุณโคบายาชิไง”“คุณควรเรียกคุณโคบายาชิว่าพ่อนะคะ”“กระดากปาก”“เฮ้อ!” มิเกลถอนหายใจหนักๆ รู้ดีว่าลึกๆแล้วคุณโคบายาชิเองอยากให้ทาคาชิเรียกเขาว่าพ่อ แต่ลูกชายคนโตนี่สิทิฐิเยอะ “อะไรที่มันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะนะ ตอนนี้คุณโคบายาชิเองก็ทุกข์ใจไม่แพ้กัน”“...” ทาคาชินิ่ง แต่เขาฟังทุกคำพูดของมิเกล“ฉันเชื่อว่าคุณยังโกรธคุณโคบายาชิเรื่องแม่ แต่ทุกคนต่างก็เจ็บปวดและสูญเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และที่คุณโคบายาชิไล่คุณกับแม่ออกจากบ้านนั่นก็เพราะมีคุ
ตอนที่ 78 ผู้หญิงของมาเฟีย“หยุดร้องไห้ซักที ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้วนี่ไง”“ฮึก...แต่เลือดท่วมตัวคุณ ฮื้อๆๆๆ” เมื่อมาถึงคอนโดของทาคาชิมิเกลก็ยังร้องไห้ไม่หยุด เพราะยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทาคาชิอยู่ในสภาพเลือดท่วมตัวแต่ไม่ไปโรงพยาบาล“งั้นก็ทำแผลให้ฉันสิ” ชายหนุ่มยื่นหน้าที่มีคราบเลือดแห้งเกรอะเข้ามาใกล้ๆ ไม่ได้รู้สึกแค้นพวกนั้นเลย ดีซะอีกที่ทำให้รู้ว่าความจริงแล้วมิเกลเป็นห่วงเขามากแค่ไหน“คุณควรไปโรงพยาบาลนะคะ ฮึก” มิเกลพยายามเช็ดคราบน้ำตาออก แต่มันไม่หมดซักทีจนหน้างามเลอะมอมแมมไปด้วยคราบน้ำตาส่งผลให้ทาคาชิหัวเราะเบาๆผ่านเหตุการณ์เฉียดตายมาซะขนาดนี้แต่ยังมีอารมณ์มาหัวเราะ?!“จะไปทำไมก็ในเมื่อหมอนั่งอยู่ข้างฉันนี่ไง” ทาคาชิเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆมิเกล “ทำแผลให้ฉันหน่อยสิ”“ฉันว่าคุณไปหาหมอดีกว่านะคะ ฉันกลัวแผลของคุณอักเสบ”“ไม่อักเสบหรอกน่า ฉันอยากให้เธอทำแผลให้”“เอากล่องประฐมพยาบาลมาค่ะ” มิเกลใช้ทิชชูเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้างาม ดวงตาของเธอบวมเป่งเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักทาคาชินอนหนุนตักของมิเกลเพื่อให้เธอทำแผลได้สะดวก ทุกการกระทำตกอยู่ในสายตาคมตลอด ทาคาชินอนจ้องเสี้ยวหน
ตอนที่ 77 เพื่อเธอ“กูยอมแล้ว!!!”กึก! ทุกคนในห้องชะงักแม้กระทั่งมีดที่กำลังจะปาดคอของมิเกล“ว่าไงนะ”“...” ทาคาชิเงยหน้าขึ้นสบตากับพวกมัน พรางถอนหายใจหนักๆ “จะทำอะไรกับกูก็ทำ แต่ปล่อยผู้หญิงของกู”“จริงหรอ ฮ่าๆๆๆๆ” พวกมันทั้งสามหัวเราะลั่นราวกับว่ามันคือเรื่องตลก “มึงยอมก้มหัวให้กูเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวเนี่ยนะ”“อย่าพูดมาก ปล่อยผู้หญิงของกู!” ทาคาชิกัดฟันกร๊อดเมื่อพวกมันกำลังดูถูกมิเกล“กูปล่อยแน่” มันค่อยๆเก็บมีดไว้ในกระเป๋า แล้วผละตัวออกมิเกล “พวกมึงสองคนไปล็อคตัวมันไว้!”ชายฉกรรจ์สองคนรีบวิ่งไปล็อคตัวของทาคาชิไว้ ท่ามกลางความตกใจของมิเกลทาคาชิกำลังทำอะไร!เขายอมก้มหัวให้พวกมันเพราะเธองั้นหรอ!“พะ...พวกแกจะทำอะไรเขา!” มิเกลเสียงสั่นเครือเมื่อพวกมันจับทาคาชิมัดมือไขว้หลัง“ก็แค่สั่งสอนเล็กๆน้อย ไม่ถึงตายหรอก” มันหันมาแสยะยิ้มให้ ก่อนผลักทาคาชิล้มลงบนพื้นพลัก!!!“มึงจะเก่งแค่ไหนเชียว”พลั้ววววว!!!หมัดหนักกระแทกเข้าไปที่ปลายคางของทาคาชิจนเลือดพุ่งออกจากปาก มิเกลกรีดร้องลั่นห้องด้วยความตกใจ“กรี้ดดดดดดด!!! อย่าทำอะไรเขาไอ้พวกชั่ว!!!”“อัก!” ทาคาชิค่อยๆหยัดกายลุกขึ้น ชุดสูทที่เขาใ







