Share

แอบมอง

Author: JustLazyInk
last update Last Updated: 2025-06-25 08:41:22

โมรินยกขวดเหล้าตรงหน้ากระดกดื่มจนหมด เธอเป็นคนคออ่อน ที่ดื่มไม่เก่งเลย แต่เวลาเครียดเธอชอบที่จะดื่มมันเข้าไปเยอะๆ ทั้งที่ปากบอกคนอื่นไม่กินเหล้า เเต่กลับทำตรงกันข้ามให้เห็น

หญิงสาววางขวดเเก้วลง เธอสัมผัสได้ว่าสายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าเธอตลอด เขายกขาขึ้นไขว่ห้าง หยิบบุหรี่ออกมาคาบไว้ที่ปาก แล้วจุดไฟ เสื้อเเขนยาวถูกพับขึ้น ทำให้เห็นรอยสักของเขาที่ข้อมือ

ภายในใจของโมรินก็คิดขึ้นมาทันที ผู้ชายคนนี้สูบบุหรี่ ซึ่งเธอไม่ชอบเลย แต่เธอก็ได้เเต่นั่งมองการกระทำของเขา 

หญิงสาวแสร้งเป็นยกข้อมือดูเวลา เธอคิดว่าควรจะรีบกลับบ้านดีกว่า 

"ฉันขอตัวกลับก่อนนะ"เธอลุกพรวดจากเก้าอี้ 

"เดี๋ยวสิโม แกจะรีบไปไหน"ลินินทักท้วง เมื่อเห็นเพื่อนลุกพรวดตั้งท่าจะเดินออกไป จึงร้องห้าม 

"ฉันไม่อยากกลับดึกๆ"

"ฉันไปส่งเเกเอง" ลินนินดึงเเขนโมรินให้นั่งลง 

"ดื่มอีกสิครับ"ผู้ชายอีกคนเอ่ยขึ้นพลางส่งขวดเหล้ามาวางไว้ตรงหน้าเธอ กลิ่นบุหรี่ลอยคลุ้งในอากาศ เธอสูดมันเข้าจมูกจนไอออกมา 

สายตาคู่นั้นมองเธออย่างไร้ความรู้สึก ไม่ได้รู้สึกผิดกับการสูบบุหรี่ของเขาเลย 

"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"เป็นอีกครั้งที่เธอลุกหนี ไปเข้าห้องน้ำ เเต่ความจริงเเล้วเธอไปเข้าห้องน้ำมาจริงๆ เธอไม่ยากจะร่วมโต๊ะกับกลุ่มผู้ชายเหล่านั้นเลย ไม่รู้ว่ายัยลินินมันไปรู้จักคบหาได้ยังไง

เธอหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเเฟนหนุ่ม เเต่กลับไร้การตอบกลับ ต่อสายหาก็ไม่รับสาย เขาอาจจะหลับไปแล้วก็ได้ หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย 

เเล้วเดินย้ำเท้าออกไปจากห้องน้ำอย่างไม่พอใจ โมรินเดินออกมาจากผับโดยที่เธอไม่ได้บอกกล่าวลินินล่วงหน้า แต่กลับส่งข้อความไปบอกเเทนว่าเธอจะรออยู่ที่รถ

ร่างบางเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ เธอเล่นโทรศัพฆ่าเวลาระหว่างรอลินิน รู้งี้เธอไม่น่ามากับลินินเลย น่าจะปฏิเสธขั้นเด็ดขาดไปซะ เธอเองก็เริ่มเวียนหัวขึ้นมานิดหน่อยเเล้ว 

เพราะกระดกเหล้าหมดไปตั้งขวดหนึ่งในคราเดียว หญิงสาวยกมือคลึงศีรษะตัวเองเบาๆ เธอเงยหน้ามองกระจกรถ สำรวจใบหน้าตัวเอง ที่ตอนนี้เเก้มแดงเหมือนตูดลิง 

ทว่าดวงตาเล็กกลับเหลือบเห็นหญิงชายคู่หนึ่งกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มบนรถที่จอดอยู่อีกคันตรงหน้าเธอ 

"ไม่อายคนหรือไง"เธอบ่นออกมาให้ตัวเองได้ยิน

พลางมองภาพเบื้องหน้าที่ผู้หญิงนั่งคร่อมตักผู้ชายคนนั้นอยู่ 

"อยากมากขนาดนั้นทำไมไม่ไปเปิดห้อง"

ดวงตาคมกริบเหลือบเห็นหญิงสาวผมลอนเเอบมองเขาอยู่ในรถ จึงผลักผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักของเขาออก

"ลงไปได้เเล้ว"

"อะไรกัน" หญิงสาวงุนงงยกใหญ่ ไหนว่าเขาจะไปต่อกับเธอ เเต่กลับไล่เธอไปเสียดื้อๆ

"วันนี้ฉันหมดอารมณ์เเล้ว" ชายหนุ่มเปิดประตูรถเเละผลักเธอลงไปทันที เขาหันมาสนใจผู้หญิงตรงหน้าที่นั่งอยู่ในรถมองเขาไม่วางตา ก่อนเธอจะหลบตัวลงในรถ เขากระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ 

โมรินเห็นว่าผู้ชายคนนั้นคือคนที่นั่งร่วมโต๊ะกับเธอเมื้อครู่ จึงรีบมุดตัวนอนลงในรถ 

หญิงสาวโผล่หัวขึ้นมาแอบมองว่าเขาขับรถออกไปหรือยัง เเต่เขากำลังจ้องมายังรถของเธอ โมรินจึงต่อสายหาลินินให้กลับมาที่รถ เเต่กลับต่อสายไม่ติด เธอจึงเปิดประตูรถ เเละวิ่งเข้าไปในผับอีกครั้ง 

ร่างบางสาวเท้าไปยังโต๊ะเดิมที่เธอเคยนั้ง เเต่กับพบกับความว่างเปล่า เธอจึงเดินไปยังห้องน้ำ เผื่อลินินอาจจะไปเข้าห้องน้ำ เเต่กลับไร้วี่เเววเพื่อสาว 

โมรินคว้ามือถือขึ้นมา พยายามติดต่อหาลินิน เเละเหมือนว่ามันจะไม่เห็นผลอะไรเลย เธอจึงเดินออกมาจากห้องน้ำ 

ปานนี้ลินินโดนลากไปเเล้วมั้ง เห็นติดต่อไม่ได้เเบบนี้ เธอเก็บโทรศัพไว้ในกระเป๋าสะพายตามเดิม

ว๊ายยย เธอร้องเสียงหลงเมื่อโดนกระชากเเขนอย่างให้เข้าไปยังห้องใต้บันได จมูกโด่งงามของเธอชนเข้ากับแผงอกเเกร่งของชายหนุ่ม ทำให้จมูกเธอเเดง 

ทว่ามันกลับเพิ่มความน่าดึงให้ชายหนุ่มตรงหน้ามากยิ่งขึ้น โมรินได้กลิ่นน้ำหอมผุ้เขาก็รู้ในทันที ว่าเขาเป็นใคร

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รักกักขัง   ต้องการอะไรอีก

    ช่วงสายของอีกวันสองร่างกำลังพัวพันกันในอ่างอาบน้ำโมรินนั่งเปลือยกายอยู่บนตักของชายหนุ่ม ใบหน้าหวานซีดเผือดซบลงบนบ่าแกร่งอย่างไร้เรี่ยวแรงปึก ปึก ปึก สองแขนโอบรั่งสะโพกมนไว้แน่นพร้อมกับกระทุ้งแก่นกายเข้าใส่ตามความปรารถนา หญิงสาวหลับตาข่มความเจ็บปวดไว้จนกว่าเขาจะกระทำเธอจนพอใจ"อ๊ะ....อ๊ะ"แรงตอกอัดของเขาหยาบโลนจนเธอไม่สามารถกลั้นเสียงครางไว้ อลันหอบหายใจอย่างหนักเมื่อท่อนเอ็นถูกตอดรัดแน่นจนเสี่ยววาบ ปึก ปึก ปึกสองมือจับเอวเล็กไว้มั่นเร่งจังหวะตอกอัดกระทุ้งเข้าใส่ด้วยความบ้าคลั่ง"โอ๊ยย!...อึก...ฮือ.."คนบนตักส่งเสียงร้องด้วยความทรมานจนแทบจะไม่มีหยาดน้ำตาหลงเหลือแล้ว เธอกอดชายหนุ่มไว้แน่นพร้อมจิกเล็บลงบนไหล่กว้างของเขาเพื่อระบายความเจ็บปึก ปึก ปึก"อ๊าสส!!!!"เป็นอีกครั้งที่เขาปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางรักของคนตัวเล็ก ชายหนุ่มจูบลงบนศรีษะระถุยของโมรินก่อนจะเลื่อนลงมาจูบริมฝีปากขาวซีดอย่างดุดัน สองมือเคล้าคลึงเต้าอวบอิ่มไปพร้อมกันเมื่อพอใจแล้วจึงผละเธอออกหากว่าแก่นกายของเขายังคงเชื่อมต่ออยู่กับเธอ ผิวขาวเนียนทุกสัดส่วนเต็มไปด้วยรอยเขียวแดง ยิ่งตรงหน้าอกแทบจะไม่หลงเหลือพื้นที่ว่างไ

  • รักกักขัง   NC

    ร่างกำยำที่คร่อมอยู่บนร่างของเธอแซะยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า โมรินใช้สองแขนพยายามผลักดันเขาออกไป ชายหนุ่มที่เห็นเธอกำลังต่อต้าน เขาจึงดึงเข็มขัดหนังออกจากเอว แล้วพันธนาการเธอด้วยเข็มขัดหนังเส้นนั้น"แกจะทำอะไรฉัน" หญิงสาวใต้ร่างหอบหายใจแรงขึ้น ไม่รู้ทำร่างกายเธอยิ่งรุ่มเร้าขึ้นกว่าเดิม"เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรละ" เขาก้มลงกระซิบข้างหูเธอเบาๆ ก่อนจะลงมือฉีกชุดเดรสบนตัวเธอออก เหลือไว้เพียงชุดบราสีชมพูบนอก"กรี๊ดดดดด...อึก...ฮือๆ" โมรินร้องลั่นออกมาทันที ที่เสื้อผ้าของเธอถูกกระชากทิ้งไปอย่างไม่ใยดี "ปล่อยฉันไปเถอะ" ดวงตาเล็กมองใบหน้าเขาอย่างขอร้องโมรินครุ่นคิด เธอเริ่มเปลี่ยนจากน้ำเสียงแข็งกร้าวเป็นเสียงอ้อนวอนหวังว่าเขาจะปล่อยเธอไป"พวกเรามาคุยกันดีๆเถอะ นายปล่อยฉันก่อนสิ แล้วเรามาคุยกัน" หญิงสาวเริ่มออกอุบาย ทว่าชายหนุ่มตรงหน้ากลับเฉยเมย"ไม่ปากดีแล้วเหรอ" เขาแซะยิ้มอีกครั้งพร้อมยื่นมือไปบีบปลายคางเธอเอาไว้ ความหยิ่งผยองของเธอมันหายไปไหนแล้วละ เขารู้สึกสนุกเมื่อเห็นเธอทำตัวอวดดี ราวกับว่าตัวเธอดีหนักหนา และคนอย่างเขาก็ไม่ควรแตะต้อง แต่สุดท้ายก็แค่ลูกแมวในกำมือชายหนุ่มปล่อยปลายคางเธอให้เป็น

  • รักกักขัง   มัวเมา

    โมรินก็ยังคงร้องให้อยู่เฉกเช่นนั้น เธอวางหัวพิงกับกระจกรถ ดวงตากลมพร่ามัวไปด้วยน้ำตา ในสมองของเธอยังคงจำเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อครู่ได้ดี ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนเห็นแกตัว แต่เขาต่างหากที่มองข้ามเธอไป เขาอาจจะลืมไปแล้วว่ายังมีเธอที่กำลังรอเขาอยู่ตลอด ลินินเหลือบมองโมรินพลางดึงทิชชูในกล่องออกมายื่นให้เพื่อนสาวข้างกายซับน้ำตา นี่ไม่ใช่ครั่งแรกที่เธอเห็นเพื่อนอยู่ในสภาพนี้ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับโมรินบ่อยมาก จนบางครั้งเธอก็ชินไปแล้วกับการเห็นเพื่อนเสียใจ เธอเข้าใจทั้งสองคนดี แต่ด้วยเวลาและหน้าที่การงานของเขามันทำให้เขายิ่งห่างหายไป "เราไปเที่ยวปาร์ตี้กันดีกว่า" ลินินเอ่ยตัดบทเพื่อให้โมรินหันมาพูดคุยกับเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล เพื่อนของเธอยังคงเงียบอยู่อย่างนั้น "แฟนแกเป็นคนบอกให้ฉันมารับเองแหละ เขายังห่วงใยแกแค่เขาไม่มีเวลา" ลินินยังคงพูดอธิบายต่อไปให้โมรินสบายใจ เวลาต่อมาสองสาวเดินเข้ามาในงานปาร์ตี้ที่เพื่อนในแก็งของลินินเป็นคนจัดขึ้น สภาพของโมรินยังคงเหม่อลอยอยู่อย่างนั้น เธอคาดหวังไว้มาก กว่าจะได้ไปเที่ยวด้วยกันอีกกับเขาเธอต้องรออีกเป็นอาทิตย์ โมรินนั่งลงบนโซฟาในห้องโถงใหญ่ ก่อนจะเข้ามาด้านใ

  • รักกักขัง   ผิดหวัง

    ยิ่งคนตัวเล็กพยายามดิ้นรนออกเเรงต่อต้านมากแค่ไหน ก็ดูเหมือนว่ามันจะสูญเปล่า เรียวลิ้นที่ช่ำชองของเขาพยายามจะครอบครองริมฝีปากเธอ โมรินหายใจติดขัด อยากจะผลักเขาออกไป ทว่าแขนแกร่งของเขาก็โอบรัดเธอราวกับโซ่เหล็กเส้นใหญ่ แถมร่างกำยำก็ยังทาบทับร่างเธออีก เมื่อไร้เรี่ยวเเรงต่อต้าน โมรินจึงเผลอไผลไปกับรสจูบของเขา... ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ ในสมองเธอเป็นสีขาวชั่วขณะ เมื่อพอใจแล้วเขาก็ยอมปล่อยเธอ หญิงสาวหอบหายใจราวกับคนขาดอากาศหายใจ ผมเผ้ายุ่งเหยิง คนตรงหน้ากระตุกยิ้มมุมปาก เขาเลียริมฝีปากตัวเอง ราวกับว่าเป็นรสชาติที่ถูกใจ หญิงสาวเชิดหน้าขึ้น นัยน์ตาตาคมเข้มคู่นั้นกำลังจ้องมองเธออยู่เช่นกัน เสื้อนักศึกษาสีขาวแขนยาวถูกพับขึ้น ทรงผมหยักศกตัดสั้นๆ ดูเหมือนเด็กเกเรไม่เอาไหน แถมใบหน้าเจ้าเล่ห์นั้นอีก ทว่าภาพรวมของเขานั่นดูดี ดึงดูดใจสาวๆ ชั่วขณะโมรินก็สลัดความคิดนั้นทิ้ง เธอถลึงตามองเขาด้วยความโกรธ เมื่อนึกถึงการกระทำที่น่ารังเกียจและขยะแขยงของเขา แล้วพยายามจะลงจากรถอีกครั้ง ทว่าประตูรถกลับถูกล็อคไว้ "ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก" "ข้อหาอะไรละ ข่มขืน?" ดางตาคู่นั่นของเขาเหมือนกำลังจะเยาะเย้ยเธอ เพ

  • รักกักขัง   รถ

    โมรินขับรถหรูเข้ามาจอดในบริเวณรั่วมหาลัย ก่อนจะเดินเข้าไปยังตึกคณะของตัวเอง ทุกสายตาจับจ้องมายังร่างบางที่เดินสับเท้าผ่านไป แถมเธอยังสะพายกระเป๋าแบนร์เนมยี่ห้อดัง ผิวพรรณเปล่งปลั่งราวกับนางแบบหรือพวกเซเลบโมรินมาจากตะกูลพวกไฮโซ เป็นธรรมดาที่รสนิยมของเธอจะเป็นพวกของมีราคาแพง แม้ทุกคนจะใส่ชุดนักศึกษาทว่าเธอนั่นกลับดูโดดเด่นมาก ผมยาวสลวยถูกปล่อยยาวไปถึงกลางหลัง มันสะบัดเล็กน้อยในตอนเธอเดิน "มอนิ่งยะ แม่คุณหนู" เสียงที่เหมือนจะพูดจากระแหนะกระแหนก้ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ยัยเพื่อนเที่ยวเช้าค่ำนี่แหละ"ว่าไง" โมรินเลิกคิ้วถามก่อนจะวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ"เปล่า" เห็นแกอารมณ์ดีมาแต่ไกลโพ้นโน้น ท่าทางแบบนี้คงมีเรื่องดีเกิดขึ้นกับเธอแน่ เมื่อคืนรุ่นน้องต่างมหาลัยก็คะยั้นคะยอให้ชักชวนโมรินไปเที่ยวงานปาร์ตี้ ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงถึงให้เธอมาชวนโมรินไป "ฉันจะไปเที่ยวกับแฟน" ลินินทำหน้าเหวอ แล้วก็ตบมือให้เธอซะเสียงดังลั่นห้อง "ทำไมแกต้องเสียงดังด้วย" โมรินเอ่ยขัดเมื่อเพื่อนตัวดีทำให้คนหันมาที่พวกเธอเป็นตาเดียว "ดีใจกับแกนะสิ นานๆครั้งจะได้ไปเชียวนะ" คำพูดคำจาเหมือนประชดประชันเธอยังไงยังงั้น ทว่าที่ยัยลินิ

  • รักกักขัง   วันที่

    "โมมีเรื่องจะถามพี่คินคะ" หญิงสาวตรงหน้าพูดขึ้น ในขณะที่เธอยังคงก้มหน้าก้มตามองอาหารในจาน เเละยังคงเขี่ยมันไปมาเช่นเดิม"เรื่องอะไร" ภาคินเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย โมรินยังสงสัยอะไรในตัวเขาอีกงั้นเหรอ"พี่ยังจำวันครบรอบของเราได้อยู่ไหม" เธอวางช้อนซ่อมในมือลงบนจาน เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่ลังเล ทว่าหัวใจเธอกลับเต้นแรงขึ้นกว่าปกติ กลัวว่าสิ่งที่เขาจะพูดออกมา มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอขาดหวังแน่นอน เขาจำมันได้ แต่จะให้ทำอย่างไร เมื่อวันเกิดของเพื่อนเขาก็ตรงกับวันนั้น ภาคินไม่สามารถปฏิเสธอย่างใดอย่างหนึ่งได้และในวันนั้นเขาเองก็ยังมีงานต้องทำอีก แต่เขาขาดคำอธิบายต่อแฟนสาว วันนั้นเขารู้แล้วว่าเธอน้อยอกน้อยใจเขา ทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยแฟนตัวเอง ชายหนุ่มรู้ดีว่าเขาทำผิดต่อเธอแทบจะนับครั้งไม่ได้ "พี่จำได้" เขาแสดงสีหน้ารู้สึกผิดแววตาสีดำจับจ้องไปยังใบหน้าสวยตรงหน้า ก่อนจะถามเธอขึ้นอีกในประโยคถัดมา"โกรธพี่หรึเปล่า""โกรธสิค่ะ เเต่โมให้อภัยค่ะ" อย่างน้อยเขาก็ยังจำได้ว่าเมื่อวานคือวันครบรอบของเรา "พี่ขอโทษนะ" เธอมักจะให้โอกาศเขาเสมอ อาจจะเป็นเพราะหน้าที่การงานของเขา เลยทำให้เขามีเวลาน้อยลง และละเลยไ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status