เหมือนมีอะไรมากั้น...

เห้ออ! ผมถอนหายใจ มันเป็นวันหยุดที่แสนจะอึน  ทั้งอากาศทั้งอารมณ์

วันหยุดนี้ ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แต่หอ สั่งอาหารมากินแล้วก็ดูหนังบ้าง ไล่เล่นโซเชียลบ้าง แต่มีสิ่งที่ไม่ได้ทำเลย คือ ตอบแชทครูปาล์ม เพราะอะไรหรอครับ ก็ครูปาล์มไม่ได้ทักไรผมมาเลยตั้งแต่วันที่กลับจากไปเที่ยว ผมเลยอึนๆ มึนๆทั้งวัน หลังจากเก็บผ้าที่ตากไว้เสร็จ ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนมาเจอครูปาล์มโพสต์รูป เป็นรูปแก้วเครื่องดื่มพร้อมมีฉากหลังเป็นบรรยากาศของร้านเหล้า  และคำพูดว่า "บอกแล้วอย่าเปิดใจ เป็นไงล่ะ เจ็บ...."  ผมเห็นแล้วก็อึ้งไปเลย แกหมายถึงอะไร  ผมหรอ  ผมจะทักแชทไปดีมั้ย ถ้าทักไปแกจะตอบแชทมั้ย แล้วถ้าไม่ทักมันจะผิดปกติมั้ย ผมปวดหัว สับสนไปหมด ไม่รู้จะทำอะไรดี  ผมเลยวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียงแล้วเปิดทีวี ดูหนัง แต่ในหัวคิดแต่เรื่องครูปาล์ม ไอ้หนังที่เปิดอ่ะ ไม่ได้เข้าหัวเลยครับ จนผล็อยหลับไป มาตื่นอีกทีก็ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ผมเลยลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน ในขณะแต่งตัวในหัวก็คิดวกไปวนมา จะทำตัวยังไงดี จะทักทายยังไง หรือจะแยกตัวออกมา มันคิดจนงงไปหมดแล้วครับ

"เป็นไง มาแต่เช้าเลยนะเมิม " ไอ้ริวทักผมตอนเดินเข้ามาในโรงเรียน

" เออ พอดี นาฬิกาปลุกกรูก็ลุกเลยว่ะ เมิมกินข้าวเช้ามายังวะ ไปร้านข้าวหน้าโรงเรียนมั้ย" ผมชวนไอ้ริวไปกินข้าวร้านหน้าโรงเรียน

"เมิมเป็นไรของเมิมวะ ไอ้เฟลม ดูแปลกๆ ไม่สดชื่นเลย นอนไม่พองะวะ แต่ก็ไม่น่านะ เมิมกลับมาจากไปแข่งวิชาการก็ได้พัก 2 วันนี่หว่า แปลกๆ นะเมิมอ่ะ"

"ไม่มีไรว่ะ สงสัยจะเช้าไป เลยเบลอๆ เออ เป็นไงมั่งวะตอนกรูไม่อยู่"

"ก็ไม่มีไรนะ ชั่วโมงเมิม ถ้ากรูว่างกรูก็ไปสอนแทนให้ ถ้าไอ้ต้าว่างมันก็เข้าแทน แต่ถ้าไม่มีใครว่าง ครูเค้าก็จัดครูสอนแทน เออ แล้วใบงานที่เมิมฝากไว้ กรูเก็บให้หมดละ อยู่บนโต๊ะเมิมนะในห้องวิชาการ เมิมเห็นยัง" ไอ้ริวรายงานผมซะยาวเหยียด แหม่ น่าให้รางวัลเพื่อนดีเด่น ขยันชนะเลิศจริงๆ ครับ

"เออ เห็นละ ตอนเอากระเป่าไปวาง ขอบใจนะเมิม" ผมตอบมันแล้วเราก็กินข้าวกันต่อ เสร็จแล้วก็เดินไปหาซื้อน้ำแล้วเดินกลับเข้าโรงเรียน ก็พอดีกับไอ้ต้ามาพอดี

"เหี้ยย ตื่นสายว่ะ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน" ไอ้ต้ามาถึงก็บ่นใหญ่

"เอ้า กรูซื้อขนมปังมาฝาก กรูว่าละ ว่าเมิมต้องสาย" ไอ้ริวยื่นถุงขนมปังให้ไอ้ต้าแล้วเราก็เดินไปนั่งที่สนามบอลดูเด็กเล่นบอล

"เอ้า ไอ้เฟลม เมิมมานั่งนี่ไงวะ ไม่ขึ้นวิชาการหรอ" ไอ้ต้าถามผมในขณะที่ปากก็เคี้ยวขนมปัง

"ยังอ่ะว่ะ เดี๋ยวก็จะเข้าแถวละ รอข้างล่างนี่เลย ขี้เกียจขึ้น" ผมตอบไอ้ต้า แล้วก็นั่งดูเด็กๆ เล่นบอลในสนาม พอสัญญาณกริ่งเข้าแถว เด็กๆก็ทยอยเข้าแถว ส่วนครูหลายๆคนก็เดินมาเพื่อควบคุมเด็กเข้าแถว ผมยืนคุมเด็กสักพัก ครูปาล์ม ครูจิ๊บ ครูซายน ก็เดินมาเข้าแถวตามปกติ ผมก็คอยๆ แอบมองครูปาล์มก็เห็นแกปกติดี พูดคุยกับครูคนอื่น 

พอเข้าแถวเสร็จเด็กๆ แยกย้ายขึ้นห้อง ส่วนครูก็ทยอยกันไปทำตามหน้าที่ตัวเอง ผมก็เดินขึ้นห้องวิชาการ พอเปิดเข้าไปก็เจอหน้าครูปาล์มก่อนเลย ผมเลยยกมือไหว้ ครูปาล์มก็รับไหว้ปกติ แต่แววตาแกเหมือนมีวูบนึงที่บ่งบอกความรู้สึกบางอย่างแต่แว่บเดียวครับ แค่แว่บเดียวจริงๆ แล้วครูปาล์มก็ทักผมตามปกติ

พอถึงคาบสอนผมก็ไปสอนตามหน้าที่ ส่วนครูปาล์มมีสอนตั้งแต่คาบแรกละครับ จนถึงพักเที่ยง ผมนั่งรอครูจิ๊บกับครูปาล์ม ส่วนครูซายน์ก็นั่งทำงานที่โต๊ะ เพราะปกติเราจะกินข้าวพร้อมกัน บางทีก็เดินไปกินข้าวร้านหน้าโรงเรียน บางทีก็ร้านค้าในโรงเรียน หรือวันไหนถ้าบ่ายๆ ไม่มีคาบสอนก็เฮกันออกไปหากินร้านข้างนอก เสร็จก็กลับมาทำงานต่อ

"เจ้ วันนี้เราไม่มีสอนตอนบ่ายไปกินข้าวข้างนอกกันมั้ย มีอยู่ร้านนึงเค้ารีวิวเยอะมากกก ราคาไม่แพงด้วย" ครูซายน์พูดทันทีที่ครูปาล์มกับครูจิ๊บเดินเข้าห้องมา

"ไม่ดีกว่า วันนี้เหนื่อยๆว่ะ แล้วก็มีงานด่วนเข้าด้วย" ครูปาล์มตอบครูซายน์

"เครๆ เจ้ งั้นก็เดินไปร้านในโรงอาหารละกัน" พูดจบเราก็เดินไปซื้อข้าวที่ร้านค้าในโรงอาหารแล้วนั่งกินข้าวกัน ก่อนขึ้นห้องก็แวะซื้อผลไม้ขึ้นมา พอกลับถึงห้อง ปกติพวกครูปาล์มจะนั่งคุยไปกินขนมไปกันสนุกสนาน แต่วันนี้พอขึ้นห้องมา ครูปาล์มก็เดินไปทำงานที่โต๊ะเลย มีแต่ครูซายน์กับครูจิ๊บที่นั่งกินขนมคุยกัน ผมก็นั่งด้วย จะมีบ้างบางครั้งที่บทสนทนามีไปถึงครูปาล์ม ครูปาล์มถึงจะตอบโต้กลับมา ผมว่าไม่ใช่แหละ  ผิดปกติแน่ๆ ไม่ใช่ว่าผมคิดไปเอง ชัวร์ แต่ อะไรล่ะที่ทำให้ครูปาล์มผิดปกติไป การกระทำอะไร คำพูดคำไหนของผมหรอ ที่ทำให้เป็นแบบนี้ ผมคิดไรไม่ออกเลยตอนนี้ หลังจากนั้น อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์มันก็ดำเนินไปแบบนี้เลยครับ ใช่ครับแบบนี้เลย ครูปาล์มไม่ออกไปไหนเลย อยู่แต่ที่โรงเรียน ขนาดตอนเย็นเลิกเรียน ปกติก็จะมีบ้างที่เรานัดกันไปหาไรกินตอนเย็น แต่อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ ไม่เลยครับ ไม่มีแม้แต่วันเดียวที่ครูปาล์มจะไปไหนกับครูจิ๊บ ครูซายน์ ส่วนตัวผมหรือครับ หงอยลงๆทุกวัน คอยมองดูปฏิกิริยาครูปาล์มตลอดเวลาจนตอนนี้ไอ้ริวกับไอ้ต้ามันแซวว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว มันเหมือนบางครั้ง ครูปาล์มเหมือนลืมตัวจะเข้ามาคุยกับผม พอเดินมาจะถึงนึกได้ก็หยุดแล้วเดินกลับโต๊ะตัวเองไป จนตอนนี้ผมก็ทำตัวไม่ถูกไม่รู้ต้องทำตัวยังไงดีแล้ว แต่กับครูจิ๊บกับครูซายน์ เค้าไม่เห็นความผิดปกติหรอกครับ เพราะกับ 2 คนนั้น ครูปาล์มปกติดีทุ๊กกกอย่าง 

"เจ้ๆๆ เย็นนี้ห้องเราได้ไปงานเลี้ยงนะ ผอ ให้บัตรมา ไปกันได้หมดเลย ไอ้เฟลมไปด้วย เออ แล้วชวนไอ้ต้ากับไอ้ริวด้วยล่ะ ได้ยกโต๊ะเลยเว้ย" ครูจิ๊บเสียงดังโวยวายลั่นห้อง

"จริงดิ ได้ทั้งโต๊ะเลยใช่เปล่าวะ ไม่มีใครมาแย่งที่เรานะ" ครูซายน์เอ่ยถาม

"จริงๆ นี่ๆ บัตรๆ อ่ะ เจ้เก็บไว้เลยละกัน" ครูจิ๊บยื่นบัตรให้ครูปาล์ม

"เครๆๆ แล้วเราจะเจอกันกี่โมง ไปกันยังไง" ครูปาล์มเอ่ยปากถาม

"หนูเอารถไปเองละกัน" ครูจิ๊บกับครูซาย์บอกครูปาล์ม "เจ้ละ จะให้หนูวนไปรับมั้ย" ครูจิ๊บถามครูปาล์ม

"ไม่อะ เจ้ไปเองดีกว่า" จิ๊บจะได้ไม่ต้องวนมารับเจ้

"แล้วเราละเฟลม จะไปยังไง" ผมฟังคำถามจากครูจิ๊บ ใจก็คิดว่า ครูปาล์มจะบอกว่าเดี๋ยวไปรับมั้ย เหมือนผมหวังว่า ทุกอย่างยังปกติ ผมคงคิดมากไปเอง ครูปาล์มคงงานเยอะ แต่ก็ไม่ครับ ครูปาล์มไม่ได้พูดอะไร นั่งทำงานไปปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

"เออ ผมคงไปกับพวกไอ้ริว ไอ้ต้าครับ" ผมตอบครูจิ๊บไป แล้วก็แอบมองหน้าครูปาล์มด้วย

"เคร งั้นเราเจอกันที่งานเลยละกัน 6 โมงครึ่งเนอะเจ้เนอะ"

"ได้ๆ ตามนั้น" ครูปาล์มตอบกลับมา

"กินเสร็จแล้วไปต่อกันนะเจ้นะ ไม่ได้ออกไปไหนด้วยกันนานแล้ว นะเจ้" ครูซายน์พูดจาอ้อนครูปาล์มให้ไปเที่ยวต่อหลังงานเลี้ยง

"เคร ก็ได้ ไปต่อกัน เห็นมีเปิดใหม่ด้วยนี่ เรายังไม่ได้ไปกันเลย ไปลองที่ใหม่เลยก็ดี"

"เย้ จัดไป" ครูจิ๊บ เฮลั่น "เฟลมบอกไอ้ 2 คนนั้นด้วยนะ เตรียมตัวให้ดีนะเว้ย" ครูจิ๊บหันมาบอกผม

"คร้าบ ครูจิ๊บ" ผมก็หวังว่าบรรยากาศในคืนนี้คงจะดีขึ้้นนะ ผมหวังไว้แบบนั้น ถ้ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ผมคงจะไหว้ขอพรไปแล้วละครับ ตอนนี้ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเกิดไรขึ้นกับตัวเอง ตกลงผมชอบครูปาล์มใช่มั้ย ใช่รึเปล่า แต่มันก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ เองนะ มันจะเป็นไปได้หรือวะ กับมีนกว่าผมจะตกลงใจลองคบกันได้ก็คุยกันตั้งหลายเดือน คบไปแล้วกว่าจะรู้ใจว่า เออ กรูชอบเค้าแล้วก็อีกพักนึง แต่นี่กับครูปาล์ม เพิ่งจะคุยกัน ทำงานด้วยกันแค่เดือนกว่าๆเองนะ หรือเป็นเพราะผมกับครูปาล์มมีอะไรกันแล้ว เลยทำให้ความรู้สึกมันไปไวกว่าตอนที่คบกับมีน แต่ก็ไม่ใช่นะ ตอนที่มีอะไรกันผมก็รู้สึกดีกับครูปาล์มไปแล้ว เห้ออ คิดไม่ตกจริงๆ

ขอให้คืนนี้ เป็นคืนที่ทำให้คำตอบที่ค้างคาใจผมมันจบลงด้วยเถอะ  เพี้ยง!