ตอนที่ 2 หวง

เช้าวันต่อมาหลังจากที่ตื่นนอนแล้วนั้นฉันก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็น่าจะเป็นการที่พี่เซเธนยังคงนอนเล่นอยู่บนเตียงนอนของฉันแบบนี้ทั้งๆ ที่ตอนนี้ก็เกือบจะเก้าโมงเช้าแล้วด้วย เพราะปกติเช้ามาเราสองคนก็ต่างพากันแยกย้ายกันกลับห้องไปแล้วแต่นี่เขายังอยู่ในห้องของฉันอยู่เลย

"ทำไมพี่ไม่กลับห้องคะ ไม่มีเรียนหรอ"

"มีเรียนบ่ายอ่ะ แล้ววันนี้ไปยังไงให้พี่ไปส่งที่คณะไหมคะ"

"พี่นนกับพี่กัสมารับค่ะ"

"ไปเปลี่ยนกระโปรง!"พอฉันบอกออกไปแบบนั้นพี่เซเธนก็เปลี่ยนนํ้าเสียงในการพูดทันทีพร้อมกับใบหน้าที่เงียบนิ่งลงไปอย่างเห็นได้ชัด กระโปรงทรงเอที่ยาวสิบหกก็ไม่ได้สั้นมากเลยสักนิดและฉันก็สวมใส่แบบนี้อยู่เสมอและเขาก็ไม่เคยว่าอะไรเลยแต่วันนี้กลับบอกให้ฉันเปลี่ยนเอาจนได้

"ทำไมล่ะคะ"

"พี่ไม่ชอบ ยิ่งเราไปเจอไอ้นั่นอีก"

"แต่พี่ชายหนูก็อยู่นะคะ"

"พี่บอกให้ไปเปลี่ยน!!"นํ้าเสียงกดดันของคนที่นั่งอยู่บนเตียงเอ่ยออกมาพร้อมกับทำหน้ายักษ์ดุใส่ ปกติเขาไม่เคยดุแบบนี้เลยสักครั้งแต่ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้เขาถึงต้องมาขึ้นเสียงใส่ด้วยทำเอาฉันแทบนํ้าตาเล็ดเลยที่ถูกเขาขึ้นเสียงใส่

"พี่เซเธน"

"พี่ขอโทษ"เมื่อใบหน้าหวานเริ่มมีทีท่าว่าจะร้องไห้จากที่ทำหน้ายักษ์ก็ต้องหยุดลงและรีบลุกออกจากเตียงเพื่อเข้ามาสวมกอดร่างบางที่ยืนนิ่งแบบนั้นไปเพราะไม่อยากให้ต้องมาทะเลาะหรือน้อยใจกันได้อีกจนได้

"พี่ขอโทษครับ พี่ขอโทษน๊าตัวเล็ก"

"พี่เซเธนขึ้นเสียงใส่หนูทำไมคะ ฮึ้ก หนูไม่ชอบ"

"พี่ขอโทษครับพี่แค่ไม่ชอบที่เราแต่งตัวสั้นแบบนี้เพราะไอ้นั่นมันชอบเราอยู่แล้ว พี่ไม่รู้ว่ามันจะคิดยังไงหรือมันจะลวนลามเราทางสายตาไหม พี่แค่หวงเรา"

"แต่พี่ก็ไม่น่าขึ้นเสียงใส่หนูเลย"ฉันบอกออกไปพร้อมกับทำหน้ามุ้ยออกมาอย่างน้อยใจเขา ก่อนที่มือเรียวหนาจะยกขึ้นมาเช็ดนํ้าตาแฟนสาวของตนให้จนหมดไปพ้นๆ จากใบหน้าสวยจนหมด

"พี่ขอโทษนะคะ เอางี้เย็นนี้เราไปดูหนังกันถือว่าเป็นการไถ่โทษ แล้วไปกินชาบูกัน โอเครไหมคะ"

"โอเครค่ะ"

ฟอด~~

"เก่งมากค่ะ"พอพูดเคลียร์กันไปแบบนั้นแล้วฉันก็ต้องรีบออกจากห้องทันทีเพราะนี่พี่เขาก็ใกล้จะมาถึงที่คอนโดฉันแล้ว และฉันกลัวว่าพวกพี่เขาจะขึ้นไปเจอกับพี่เซเธนและข้าวของในห้องของฉันจนโดนจับได้จึงต้องรีบออกมาจากห้องก่อน

พอลงมาถึงก็เจอเข้ากับพวกพี่ๆ ทันทีที่กำลังเดินเข้ามาในคอนโดฉันยกยิ้มให้พี่ชายของฉันไปก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่เวกัสทันทีด้วยความคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันนาน

"อื้ออ ไม่ได้เจอกันตั้งนานแหนะ"

"ตัวเล็กเหมือนเดิม"

"สวัสดีค่ะพี่นน"

"สวัสดีค่ะ สวยขึ้นนะเนี่ยแบบนี้พี่คงมีคู่แข่งเยอะขึ้นแน่ๆ"

"อย่าพูดแบบนั้นสิคะเราเป็นพี่น้องกันนะ ไปกันเถอะค่ะ"ฉันบอกออกไปแบบนั้นและพากันเดินไปที่รถทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงการที่จะเดินเข้าไปบนห้องของฉันที่ยังไม่ได้เก็บของอะไรเลย

"เป็นไงบ้างตัวเล็กเรียนพอไหวไหม"

"ไหวค่ะ แล้วนี่พี่กัสเป็นอะไรคะหน้าบึ้งเชียว"

"ป่าวอ่ะไม่มีอะไร"

"มึงจะไปสนใจพวกหมาลอบกัดทำไมวะ แม่งก็สันดานแบบนั้น"

"อย่าให้ได้เจอละกันกูใส่ยับแน่โดยเฉพาะไอ้เหี้ยเธนกูจะเอาจนปางตายเลย"พอพี่ชายของฉันพูดแบบนั้นแล้วก็ทำเอาฉันถึงกับนิ่งเงียบไปทันทีเพราะเธนที่เขาว่าคือแฟนหนุ่มของฉันเองที่อยู่ด้วยกันมาทุกวัน ฉันเริ่มหน้าเจื่อนลงอีกครั้งหนึ่งและคิดวิตกกังวลเอามากๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้

"อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันถ้าเจอแม่งก็ห่างๆ หน่อยนะ เข้าใจไหม"

"ตัวเล็ก ตัวเล็กได้ยินไหม"

"คะ อ้อดะ ได้ยินค่ะ"

"เป็นอะไรรึเปล่า"

"เปล่าค่ะ พวกพี่อย่าไปมีเรื่องกับพวกพี่เขาเลยนะคะวีไม่ชอบเลยที่พวกพี่มีเรื่องกัน"

"ก็ไม่ได้อยากมีเรื่องหรอกนะตัวเล็กถ้าพวกแม่งไม่มาหาเรื่องก่อน"

"ก็ไม่ใช่พวกพี่หรอที่ไปจีบคนของเค้า"ฉันพูดออกมาเบาๆ เมื่อได้ยินมาว่าพี่ชายตัวดีของฉันนี่แหละที่ไปมองและจีบผู้หญิงของเพื่อนพี่เซเธนจนมีเรื่องกันแบบนี้ แต่พอมาถามพวกพี่ฉันพวกเขาก็ไม่ตอบและเลือกที่จะเงียบแทน

"อะไรนะ"

"ปะ เปล่าค่ะไม่มีอะไร"

"แปลกๆ นะ มีอะไรที่พี่ไม่รู้รึเปล่า"

"ไม่มีค่ะ แล้วทำไมพวกพี่ถึงมีเรื่องกันได้ล่ะคะ"

"ไม่ใช่เรื่องของเด็ก"

"วีโตแล้วนะ เด็กที่ไหนกัน"ฉันนั่งกอดอกทำหน้ามุ้ยอยู่ที่เบาะหลังอย่างไม่พอใจเมื่อถามเขาออกไปเมื่อไหร่ก็ได้คำตอบเดิมๆ แบบนี้ทุกทีจนบางทีฉันเองก็ท้อเอามากๆ ที่มาเค้นถามพวกเขาแบบนี้เพราะอยากรู้ความจริงของทั้งสองฝ่ายมากกว่า

"หึ โตแต่ตัวแต่การกระทำเหมือนเด็ก"

"พี่กัสอ่ะ วีงอนจริงๆ ด้วย"

"มึงก็ไปแกล้งแฟนกูไอ้สัสนี่"และก็เป็นคำพูดของพี่นนพูดออกมาทำลายบรรยากาศแบบนี้แต่ก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลย แต่รู้สึกไม่ชอบเอาซะมากกว่าเพราะฉันปฏิเสธเขาไปหลายครั้งแล้วและบอกเขาไปตรงๆ แล้ว แต่เขาเองที่ยังคงไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ

"แล้วนี่มีแฟนยัง"

"คือ....ยังค่ะ"

"จริงหรอไม่ใช่ว่าโกหกพี่นะวีนัส"

"ไม่มีค่ะ วีไม่สนใจใครหรอกวีสนแค่เรื่องเรียน"

"แล้วมีคนที่ชอบยัง"

"พี่...ถามอะไรเนี่ย"คำโกหกที่ต้องโกหกต่อไปตั้งแต่ที่เริ่มคุยเริ่มคบกับพี่เซเธนเพราะไม่สามารถบอกใครได้นี่แหละจึงทำให้ฉันต้องเลือกที่จะโกหกพี่ชายและทุกคนไปว่ายังไม่มีแฟนและไม่เปิดใจให้ใครทั้งนั้น

"มีคนคุยรึยัง"

"ก็มีค่ะ"

"ใคร!!!"สายตาของพี่ชายที่มองผ่านกระจกหน้ารถผ่านมาให้ฉันเห็นถึงความโกรธและความหวงที่พี่มีให้น้องสาวคนนี้เพราะด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าน้องจะต้องมาเสียใจและร้องไห้เอาจนได้

"ไม่บอกหรอก บอกพี่ไปพี่ก็คงไปรังควานเขา"

"ไหนบอกโฟกัสเรื่องเรียน"

"ก็แค่คุยหนิคะไม่ได้อะไรสักหน่อย"

"พี่ไม่อยากเห็นเราต้องมาเสียใจเหมือนตอนนั้นนะวีนัส เรา......"

"แล้วทำไมพี่ต้องมาพูดตอนนี้ด้วยล่ะคะ"ฉันเอ่ยออกมาด้วยความโกรธที่พี่ชายพูดถึงอดีตที่ฉันเคยเลิกกับแฟนคนก่อนไปเพราะด้วยอะไรหลายอย่างๆ แถมเขายังเจ้าชู้เอามากๆ อีกด้วยจึงทำให้ตอนนั้นฉันร้องไห้และเก็บตัวเอามากๆ จนทุกคนต่างพากันเศร้าหมองกันไปจนหมด

กว่าฉันจะกลับมาสดใสและเป็นรอยยิ้มของทุกคนได้ก็นานมากอยู่พอสมควรจึงทำให้ทุกคนไม่ค่อยอยากให้ฉันมีแฟนสักเท่าไหร่และหวงฉันไปเลยทันทีนับตั้งแต่นั้นมา

"พี่ก็แค่เป็นห่วง"

"รอวีมั่นใจ วีจะพามารู้จักกับพี่เป็นคนแรกเลยค่ะ"

"อือ"

"อือเชี้ยไรกูล่ะไอ้สัสเว"

"มึงก็เห็นว่าน้องกูไม่สนใจมึงเนี่ย"ฉันทำเป็นหลับไปในขณะที่รถกำลังติดเพราะไม่อยากโต้ตอบอะไรพวกเขามากและไม่ชอบในคำพูดของพี่นนสักเท่าไหร่เลยได้แต่แกล้งหลับไปเท่านั้นเอง