ตอนที่8 อย่าพูด

"ขอบคุณนะคะที่มารับแถมยังพาวีไปเลี้ยงข้าวอีก"

"แค่นี้เองทำให้ว่าที่แฟนแค่นี้ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงล่ะ"

"ว่าที่แฟนอะไรกัน วีจะเข้าห้องละบายค่ะขับรถดีๆ นะคะ"

"ครับคุณว่าที่แฟน"ฉันยืนยิ้มมองพี่เขาเดินผ่านพ้นสายตาไปก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที สองเท้าเรียวยาวที่ก้าวเข้าไปโดยอุณหภูมิที่เย็นเฉียบราวกับมีคนอยู่ แต่ฉันก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะคิดว่าคงเป็นป้าแม่บ้านที่เข้ามาทำความสะอาดห้องให้ฉันและเข้ามาเตรียมของไว้ในตู้ซะมากกว่า

"ป้ายังไม่กลับอีกหรอคะ"แต่พอเดินเข้าไปสำรวจในห้องก็ไร้วี่แววผู้คนหรือทว่าป้าเขาพึ่งกลับไป ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากและเดินเข้าไปในห้องนอนทันทีก่อนที่จะเจอเข้ากับใครบางคนที่คุ้นเคยนั่งพิงหัวเตียงอยู่ด้วยใบหน้าไม่พอใจมากนัก

"พี่เซเธนเข้ามาได้ไงคะ ออกไปจากห้องวี"

"ก้าวร้าวขึ้นเยอะเลยนะ แบบนี้ต้องสั่งสอนเด็กดื้อหน่อยดีไหม"คนตัวสูงที่เดินลงมาจากเตียงและค่อยๆ เดินเข้ามาประชันชิดร่างกายของฉันก่อนที่จะหยิบข้อแขนของฉันขึ้นมาจับไว้อย่างแน่นจนมันแดงกํ่าเลยก็ว่าได้

"ปล่อยนะวีเจ็บ"

"พี่ไม่ชอบเด็กดื้อหนูก็รู้ แล้วพี่ก็ไม่ชอบเด็กก้าวร้าวด้วยหนูลืมไปแล้วรึไง"

"วีไม่ลืมค่ะ แล้ววีก็ไม่เคยลืมด้วยว่าพี่ทำอะไรกับวีไว้ วีไม่มีวันลืม!!"ฉันพูดออกมาด้วยความเสียงแดกดันแต่ทว่าหยดนํ้าตากลับไหลรินออกมาแทนที่ ฉันพยายามข่มสายตาของตัวเองไว้และสะบัดมือออกจากเขาไป ที่ผ่านมาเหมือนเป็นบทเรียนของฉันที่สอนให้ฉันเข้มแข็งขึ้นและเย็นชาขึ้นจากการถูกเมินเฉยแบบนี้

"ออกไปจากห้องวี ก่อนที่วีจะเรียก....อื้อออ"ยังไม่ทันได้พูดจบริมฝีปากหนาก็พุ่งเข้ามาประกบปากฉันทันทีอย่างรุนแรงและค่อยๆ ผลักร่างกายของฉันให้นอนล้มราบไปกับเตียงทันที

ฉันยังคงพยายามดีดดิ้นเพื่อให้ออกมาพ้นจากพันธนาการนั้นของเขาให้ได้มากที่สุดแต่เหมือนทุกอย่างจะสูญเปล่าและนอนนิ่งปล่อยให้เขาได้กระทำไปแบบนั้นโดยที่สายนํ้าตาค่อยๆ ไหลออกมาจากเปลือกตาอย่างหยุดไม่อยู่

เมื่อเขาได้ยินเสียงสะอื้นออกมาแบบนั้นคนตัวสูงก็ค่อยๆ ปล่อยจูบนั้นออกไปและพยุงตัวเองออกจากร่างกายของฉันไปทีละนิดแต่เราสองยังคงแนบชิดกันอยู่แบบนั้นด้วยท่าทางที่ดูอันตรายเป็นอย่างมาก

"ฮึ้ก ฮึ้ก"

"หนูดื้อเองนะพี่ก็ต้องลงโทษ"มือหนาค่อยๆ ยกขึ้นมาใช้นิ้วปาดเกลี่ยนํ้าตาที่ไหลออกมาจากเปลือกตาที่กำลังปิดอยู่แบบนั้นเพื่อพยายามข่มความเจ็บปวดที่อยู่ในใจไว้แบบนั้นให้ได้มากที่สุดเพื่อที่จะทำให้เขารู้ว่าฉันไม่ได้อ่อนแอแต่มันก็กลับกันไปหมด

"ฮึ้ก แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ใช่หรอคะหรือพี่ลืมไปแล้ว"มือเรียวบางพยายามผลักเขาออกไปจากแรงทั้งหมดที่มีแต่ทว่าเขากลับยังคงนิ่งและจ้องมองร่างบางที่อยู่ใต้ร่างแบบนั้นไปด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้กันที่เห็นอดีตคนรักร้องไห้แบบนี้

"จะทำอะไรก็ทำ เพราะมันจะคือครั้งสุดท้ายที่วีจะให้พี่แล้วต่อจากนี้เลิกยุ่งกับวีซะ ฮึ้ก วีเกลียดพี่เซเธนที่สุดเลย"

"อย่ามาพูดแบบนี้กับพี่!!"มือหนาทำการยกมือขึ้นไปบีบแก้มของฉันอย่างแรงด้วยความโมโหก่อนที่เขาเองจะปล่อยมือออกและก้มตัวลงมาบดจูบฉันทันทีอีกครั้งด้วยความหื่นกระหาย

ร่างบางแทบจะไม่ได้โต้ตอบกลับใดๆ เลยทั้งนั้นได้แค่นอนนิ่งร้องไห้ปล่อยให้เขากระทำแบบนั้นไปอย่างขืนใจ คนตัวสูงไม่ได้ตอบกลับหรือสนใจอะไรเลยทั้งนั้นและพยายามนัวเนียร่างกายของฉันไปให้มีอารมณ์ร่วมกับเขาไปให้ได้มากที่สุด

มือหนาทำการปลอดเปลืองเสื้อผ้าให้ออกไปจนหมดสิ้นก่อนที่เขาเองจะสอดใส่ลูกชายของเขาเข้ามาในร่องรักของฉันทันทีทีเดียวมิดด้าม และเชิดหน้าเหยเกมองไปที่เพดานด้วยความเจ็บปวดไม่แพ้กัน

สวบ~~~

ร่างบางยังคงพยายามสะกดกั้นเสียงร้องของตัวเองไว้และหลับตาพริ้มเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้รู้ถึงความเจ็บปวด มือเรียวบางขยำผ้าที่อยู่ข้างๆ ไปด้วยความเจ็บปวด เมื่อคนตัวสูงเห็นแบบนั้นแล้วเขาถึงกลับหัวเสียที่เธอแทบจะไม่ให้ความร่วมมือใดๆ เลยทั้งนั้นในการร่วมรักครั้งนี้

เขาตอกกระแทกเข้าไปที่ร่องรักของหญิงสาวอย่างไม่แยแสพร้อมกับเหงยเกมองไปที่เพดานด้วยความเสียวซ่าน มือหนายกขึ้นเสยผมไปอย่างเร่าร้อนและเซ็กซี่ชวนน่าหลงใหลถ้าเกิดเขาไม่ทำให้เธอเสียใจป่านนี้ทั้งสองคงร่วมรักกันไปแล้วอย่างมีความสุขแน่นอน

มือหนายกขึ้นมาบีบเคล้นเนินอกอย่างว่าเล่นพร้อมกับก้มตัวลงไปบดจูบฉันอีกครั้งหนึ่ง และท่อนล่างที่ยังคงกระแทกเข้าออกไปแบบนั้นโดยที่ไม่ได้สนใจอะไรเลยและตอกกระแทกท่อนล่างเข้าออกอย่างแรงเพื่อทำให้คนใต้ล่างส่งเสียงร้องออกมาบ้าง

ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อื้อออ"

"หึ "บทสนทนาของเราสองไม่มีคำพูดที่จะเอ่ยปากพูดออกมากันเลยสักนิดเดียว โดยที่การร่วมรักครั้งนี้เป็นการกระทำที่ทำให้มันจบๆ ไปแค่ครั้งเดียวพอเพราะยังไงแล้วมันก็ได้เริ่มร่วมรักกันมาแล้วเท่านั้น

ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อื้ออ อื้อออ"

"ซี๊ดดดด" เขายังคงกระแทกท่อนเอ็นของเขาเข้ามาในร่องรักของฉันด้วยความรุนแรง เนินอกที่กระเพื่อมไปมาตามจังหวะเขาเมื่อเห็นแบบนั้นก็อดที่จะขยำและใช้มือหนาฟาดไปด้วยความมันเขี้ยวไม่ได้

ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อื้ออ อ๊าส์"

"ปล่อยออกมา"อีกฝ่ายที่รู้ว่าตอนนี้ฉันได้ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้วกันบอกให้ฉันปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาเลยทันที ส่วนเขาก็ใช้มือจับเอวบางของฉันไว้เพื่อกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกอยู่แบบนั้นโดยไม่คิดที่จะหยุดเลยแม้แต่นิดเดียว

ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์ อ๊าส์"

"อื้มมมม ซี๊ดดด โอ้วววว"เมื่อจบสิ้นกับบทรักครั้งนี้แล้วคนตัวสูงก็ล้มตัวลงมานอนทับร่างกายของฉันทันทีด้วยความเหนื่อยหอบแต่ทว่าก็ยังคงไซร้ซอกคอของฉันไปแบบนั้นต่อโดยที่จุดนั้นของเรายังคงเชื่อมกันอยู่

เสียงหอบเหนื่อยยังคงดังต่อเนื่องและไม่ได้ช่วยให้เขาหยุดที่จะทำบทรักต่อไปได้เลยเมื่อเห็นใบหน้าแสนสวยที่เมื่อกี้ได้แสดงสีหน้าออกมาตามอารมณ์ของเธอที่ต้องการจึงทำให้เขาไม่สามารถหยุดได้แค่นํ้าเดียวจริงๆ