LOGINShare
บทที่ 10 ชอบ
Last Updated:
2025-06-04 18:21:17โรงอาหาร
“แกๆๆ ดูนั่นๆๆ หึย~เค้าจับมือกันเดินมาด้วยอ่ะ~~” “ได้ข่าวว่าพี่ปอร์เช่จีบพี่เจสอยู่นิ” “จริงหรอ หรือว่าเค้าจะคบกันแล้ว????” “หุย~~อิจฉาพี่เค้าอ่ะแกรร” “อ่าวแล้วแบบนี้พี่คนที่มาส่งพี่เจสตอนนั้นล่ะ??” “นั่นสิ แต่หล่อทั้งคู่อ่ะ ถ้าเป็นฉันนะก็คงเลือกไม่ถูก” “นี่ก็ยังจะมีหน้ามาจิตนาการเป็นตัวเองไปอีกก” สายตานับพันต่างจับจ้องมาที่สองคน เสียงซุบซิบเริ่มดังออกมาแต่ไกล “อ้าว มาสักทีไอ้ปอร์เช่ รีบมานั่______“ ??????? เซนเซ ผู้เป็นเพื่อนที่นั่งจองโต๊ะเผื่อเพื่อนตัวเองเอาไว้แล้ว เมื่อเห็นเพื่อนเดินมาจึงโบกมือเรียก แต่ก็ต้องเอียงหัวงง เมื่อไอ้เพื่อนเวรนั้นไม่แม้แต่จะหันมาสนใจ มิหนำซ้ำยังจูงมือคนตัวเล็กเดินผ่านเขาไปหน้าตาเฉย โดยไม่แม้แต่จะเหลียวมอง นี่สินะที่เค้าว่ากันว่า “ได้สาวแล้วลืมเพื่อน! หนอยไอ้ห่านี่แม่ง! คอยดูเถอะกูได้สาวเมื่อไหร่จะเอาคืนให้สาแก่ใจเลย!!!” “มึงมันไม่สำคัญไง” ฮันน่าซู่าเติมปนขำสมนํ้าหน้า “เออ ซํ้าเติมกูเข้าไป!!” โต๊ะอาหาร ปอร์เช่พาคนตัวเล็กเดินมาที่โต๊ะว่างตัวหนึ่ง สายตาหลายคู่ที่จ้องมาทางพวกเขาตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาในโรงอาหาร ยังคงไม่ละไปแม้แต่น้อย จนกระทั่งเจสสิก้านั่งลงเรียบร้อย “น้องรออยู่นี่นะครับ พี่ไปสั่งอาหารให้” “ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับคำเบาๆ ก่อนชายหนุ่มจะเดินจากไป ทิ้งให้เธอนั่งเงียบๆ กับความคิดที่สับสนวุ่นวายในหัว “อะไรเนี่ย! นี่พี่เขาเอาจริงเหรอ? สรุปคือ…เขาจริงจังงั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ใครบ้างจะไม่หวั่นไหว…” “แหม~ พอมีผู้ชายมาจีบนี่ไม่ชวนเพื่อนกินข้าวเลยนะยะ นั่งพึมพำอยู่คนเดียวแบบนี้ สงสัยจะชอบเขาเข้าแล้วล่ะสิ” “ชอบ… เฮ้ย!!” เจสสิก้าสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกตัวว่ามีคนยืนอยู่ข้างหลัง หันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเพื่อนสนิทที่กำลังหัวเราะเยาะอย่างสนุกสนาน ทว่ารอยยิ้มนั้นจางหายไปแทบจะทันที เมื่อสายตาคมกริบของชายหนุ่มที่เดินกลับมาจากแถวอาหารมองมายังพวกเขา สายตานั้นเย็นชาแต่แฝงความหมายรุนแรงจนน่าขนลุก โดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยสักคำ “อะ…เอ่อ…พวกฉันไปก่อนดีกว่า บ๊ายบายยย!” “เอ้า! เป็นอะไรของพวกมันเนี่ย?” เจสสิก้ามองตามหลังเพื่อนๆ ที่วิ่งหายไปอย่างรวดเร็วด้วยความมึนงง หันกลับมาอีกที ชายหนุ่มก็วางถาดข้าวลงตรงหน้าเธอเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และสายตาวาววับที่ไม่ละไปจากใบหน้าของเธอเลย “เอ่อ… พี่จ้องเจสแบบนั้นทำไมคะ?” “พี่อาจจะหลงน้องเข้าอย่างจัง จนละสายตาไม่ได้แล้วก็ได้” “พี่หยุดล้อเล่นแล้วกินข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวเย็นหมด” “พี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ” “กิน.ค่ะ.” “ค้าบบบบ~” ทั้งสองนั่งกินข้าวกันอย่างออกรสจนถึงเวลาคาบต่อไป ต่างคนต่างแยกย้ายไปยังคาบของตนเอง… ทว่าเจสสิก้ากลับไม่ได้เดินเข้าคาบ แต่เลี้ยวเข้าไปในซอกมุมเงียบๆ แห่งหนึ่งแทน เจส: ฉันสัมผัสได้ถึงสายตานั้น…ตั้งแต่ตอนที่เรานั่งกินข้าวด้วยกัน แล้วฉันก็รู้ว่ามันเป็นใคร ⸻ ในมุมลับสายตา “หงุดหงิดชะมัด! ทำไมพี่ปอร์เช่ถึงสนใจแต่มัน!” “นั่นสิ! แกเห็นสายตาพี่ปอร์เช่ตอนมองอีเจสนั่นมั้ย!? กูอยากเดินเข้าไปตบมันให้รู้แล้วรู้รอด!” “งั้นก็ทำไปเลยสิ…” “อีเจส!!!” เสียงอุทานดังขึ้นอย่างตกใจเมื่อหญิงสาวที่พวกเธอกำลังนินทาเดินเข้ามาแทรกบทสนทนา พร้อมอมยิ้มในปากกับรอยยิ้มมุมปากที่แสนจะท้าทาย “หึ… ถ้าไม่แน่จริง ก็อย่าปากเก่งดีกว่านะ ถ้าเป็นพวกแก จะกล้าเดินเข้ามาในซอกลึกๆที่ไม่มีใครแบบนี้คนเดียวรึไง?” “แกคิดว่าแกเป็นใคร!?” “คิดว่าพวกเราจะกลัวแกรึไง!?” “คราวนี้ไม่หนีเหมือนในห้องน้ำแน่!” “อีโง่! มึงพูดเรื่องนั้นทำไมวะ!” “เอาเถอะ ไหนๆ ก็เดินเข้ามาหาพวกกูเอง งั้นก็คงต้อง ‘จัดให้’ ซะหน่อย!” เจสสิก้าเลิกคิ้วอย่างยียวน ดึงอมยิ้มออกจากปาก ทิ้งลงพื้นแล้วค่อยๆคลายนิ้วที่ปลดเนกไทของตัวเองเบาๆ “หึ… ‘จัดให้’ งั้นเหรอ?” พวกนั้นพุ่งเข้าใส่เธอพร้อมกันในจังหวะเดียว เพี๊ยะ! ปึก! ปัก! เสียงตบตีกันดังสนั่นในซอกแคบแต่ไม่มีใครได้ยิน เสียงกรี๊ดดังลั่น ร่างบางๆถูกเหวี่ยงกระเด็น ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าบวมแดงและปากแตกเลือดซิบ แต่แน่นอน มีเพียงคนเดียวที่พวกมันแตะไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บ ยืนกอดอกมองพวกนั้นอย่างเยือกเย็น “จำเอาไว้ให้ขึ้นใจนะ… He is mineจ้า เขาเป็นของฉัน” พูดจบ เจสสิก้าหันหลังเดินจากไป ทิ้งให้พวกนั้นนั่งร้องไห้กรี๊ดๆ เหมือนนกหวีดแตกตรงนั้น ⸻ เจส: ชิ! ยังไงก็เข้าเรียนไม่ทันอยู่แล้ว ไหนจะสภาพนี้อีก… โดดแม่งเลยดีกว่า แต่จะทักบอกยัยบัวกับอีตุ๊ดก็ไม่ได้ มือถือก็ไม่ได้พก เอ๊ะ… แต่เดี๋ยวนะ หึ~ คิดอะไรสนุกๆ ออกแล้วสิ ไหนๆ ก็คาบอาจารย์แก่นั่นพอดี แวะไปยั่วประสาทเล่นหน่อยคงมันส์ไม่น้อย โฮะๆๆ~ เจสสิก้าเค้นหัวเราะถูกใจเบาๆกับความคิด ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปยังคาบเรียนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคิดสนุก โดยไม่รู้เลยว่า …ทุกย่างก้าวของเธอ กำลังมีสายตาคู่หนึ่ง จับจ้องอย่างเงียบงัน “หึ…ดื้อจริงๆ เลย”
Latest chapter
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 32 เลือด
“บอสครับ…ผู้ชายที่คุณเจสกลับมาด้วย คือคู่หมั้นเธอครับ” “…อืม สืบว่ามันเป็นใคร” “ครับ” เสียงฝีเท้าของลูกน้องคนสนิทเงียบหายไปพร้อมกับประตูที่ปิดลง บรรยากาศในห้องทำงานหรูหรากลับเข้าสู่ความเงียบงันอีกครั้ง มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วหนักของชายหนุ่มร่างสูงที่เอนพิงพนักเก้าอี้หนัง เขาหลับตาลงเล็กน้อย คล้ายพยายามกลั้นความเหนื่อยล้าและความอัดอั้นบางอย่างที่กำลังตีวนในอก มือหนาหยิบขวดไวน์ราคาแพงขึ้นจากโต๊ะ รินลงในแก้วคริสตัลเพียงครึ่ง ก่อนจะกระดกขึ้นดื่มราวกับต้องการให้แอลกอฮอล์ช่วยกลบความรู้สึกบางอย่างในใจให้เงียบงันลง “คู่หมั้นงั้นเหรอ…” เสียงทุ้มต่ำพึมพำแผ่วเบาอย่างเหม่อลอย ขณะสายตายังคงจับจ้องภาพตรงหน้าโดยไร้จุดโฟกัส แกร๊ก… เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างไร้มารยาท พร้อมกับร่างเล็กของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจเขาเดินเข้ามาด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด เธอโวยวายเสียงดังทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง “ปล่อยฉันออกไป!!” ชายหนุ่มหันไปมองเธอเพียงแผ่วเบา ไม่ได้ลุกขึ้นและไม่ได้ตอบโต้อะไร ยังคงนิ่งงันอยู่ตรงนั้นเหมือนไม่ได้รับรู้ต่อเสียงตะโกนใดๆ “ฉันบอกให้ปล่อยฉันออกไป!!” เสียงเธอดังขึ้นอีกครั้ง “พี่
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 31 ยังรักเธอ
ประเทศไทย “สุดท้ายฉันก็ต้องยอมทำตามคำขอของคุณย่าสินะ…เฮ้อ…ชีวิตต้องมาหมั้นกับรักแรก…” หญิงสาวพึมพำเบาๆกับตัวเอง พลางถอนหายใจขณะเดินลงจากเครื่องบิน ใบหน้าสะสวยดูเบื่อหน่าย มือเรียวโอบอกตัวเองแน่นเล็กน้อยเมื่อเจอกับลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศในสนามบิน ข้างกายไม่มีสัมภาระอะไรนอกจากกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กเท่านั้น ส่วนกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สามใบ เธอมอบให้ใครอีกคนลากตามอยู่ด้านหลัง ไม่ใช่บอดี้การ์ด ไม่ใช่คนขับรถ และไม่ใช่ลูกน้อง…แต่เป็น “อเล็กซ์” คู่หมั้นของเธอเอง “ดีใจจังครับ…ได้เป็นรักแรกของพี่” !! เสียงกระซิบจากด้านหลังทำเอาหญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย เธอเบือนหน้ากลับไปเล็กน้อยเพื่อมองเขา ทว่าไม่ได้ตอบอะไรในทันที “เหอะ! ก็แค่รักแรก ไม่ได้แปลว่าจะได้เป็นรักสุดท้ายซะหน่อย” “…” อเล็กซ์เงียบลงทันที ดวงตาคมหลุบต่ำไปเล็กน้อย ราวกับคำพูดนั้นเป็นเข็มที่ปักลงกลางใจ หญิงสาวเองก็รู้สึกถึงความรู้สึกผิดบางอย่างแวบเข้ามาในใจ รู้ว่าเธอพูดแรงไป…แต่จะขอโทษตอนนี้ก็คงดูแปลก จะกลืนคำพูดคืนก็ทำไม่ได้เช่นกัน เธอจึงได้แต่ปล่อยให้มันค้างอยู่อย่างนั้น “ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” เขายื่นกระเป๋าให้การ์ดข้างหล
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 30 คู่หมั้น
สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา
ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 28 ไม่เคยลืม
“ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 27 แตกสลาย
ซ่า… ซ่า… ซ่า… เสียงเนื้อที่กำลังถูกผัดอยู่ในกระทะดังต่อเนื่องในห้องครัวของคอนโดสุดหรู หญิงสาวร่างบางกำลังยืนเตรียมอาหารเช้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ขณะที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านโปร่งบางเข้ามาอาบตัวเธอเบาๆ ฟุ่บ… แขนแกร่งวงใหญ่เข้ามารัดรอบเอวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าคมที่ซุกลงมาตรงซอกคอขาวอย่างออดอ้อน “หอมจัง ที่รักทำอะไรครับ” เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามพลางสูดกลิ่นหอมจากผิวเนียนตรงลำคอ “ที่รัก หนูทำอาหารอยู่นะคะ อย่าเพิ่งกวนสิ” “ก็พี่คิดถึงนี่นา” เขาไม่ฟังเลยสักนิด มือยังคงกอดแน่นราวกับไม่อยากให้เธอขยับไปไหน ร่างสูงเอาแต่แนบชิดจนหญิงสาวต้องถอนหายใจนิดๆ อย่างเอ็นดู “อีกไม่กี่วันก็วันรับปริญญาแล้ว พี่อยากได้อะไรคะ?” “พี่อยากได้หนู” “หนูบ้านหรือหนูนาคะ?” “ที่รักอ่ะ!” หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าและน้ำเสียงแบบเด็กน้อยสามขวบของเขา ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมกลายเป็นออดอ้อนราวกับแมวที่อ้อนเจ้าของ เพราะรู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดกวนหากยังยืนอยู่แบบนี้ ร่างเล็กจึงยื่นมือไปปิดเตาแก๊ส และหันกลับมาเผชิญหน้า— !!! แต่ไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงก็พุ่งเข้าประกบริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว พร
You may also like
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้235.5K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.18.6K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol17.2K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์41.4K viewsเมียรักท่านประธานสุดฮอต
คุณลูกเกด3.9K viewsอุ้มรักร้ายฉบับยัยตัวแสบ
ทรายแมว258 viewsขอรักอีกครากับภรรยาคนเดิม
Yuyueyuan247 viewsหนี้หัวใจใต้กลลวง
แพรวรุณ464 views
