LOGINShare
บทที่ 32 เลือด
Last Updated:
2025-06-30 12:12:54“บอสครับ…ผู้ชายที่คุณเจสกลับมาด้วย คือคู่หมั้นเธอครับ”
“…อืม สืบว่ามันเป็นใคร” “ครับ” เสียงฝีเท้าของลูกน้องคนสนิทเงียบหายไปพร้อมกับประตูที่ปิดลง บรรยากาศในห้องทำงานหรูหรากลับเข้าสู่ความเงียบงันอีกครั้ง มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วหนักของชายหนุ่มร่างสูงที่เอนพิงพนักเก้าอี้หนัง เขาหลับตาลงเล็กน้อย คล้ายพยายามกลั้นความเหนื่อยล้าและความอัดอั้นบางอย่างที่กำลังตีวนในอก มือหนาหยิบขวดไวน์ราคาแพงขึ้นจากโต๊ะ รินลงในแก้วคริสตัลเพียงครึ่ง ก่อนจะกระดกขึ้นดื่มราวกับต้องการให้แอลกอฮอล์ช่วยกลบความรู้สึกบางอย่างในใจให้เงียบงันลง “คู่หมั้นงั้นเหรอ…” เสียงทุ้มต่ำพึมพำแผ่วเบาอย่างเหม่อลอย ขณะสายตายังคงจับจ้องภาพตรงหน้าโดยไร้จุดโฟกัส แกร๊ก… เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างไร้มารยาท พร้อมกับร่างเล็กของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจเขาเดินเข้ามาด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด เธอโวยวายเสียงดังทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง “ปล่อยฉันออกไป!!” ชายหนุ่มหันไปมองเธอเพียงแผ่วเบา ไม่ได้ลุกขึ้นและไม่ได้ตอบโต้อะไร ยังคงนิ่งงันอยู่ตรงนั้นเหมือนไม่ได้รับรู้ต่อเสียงตะโกนใดๆ “ฉันบอกให้ปล่อยฉันออกไป!!” เสียงเธอดังขึ้นอีกครั้ง “พี่ได้ยิน…แต่คงทำตามที่หนูขอไม่ได้” น้ำเสียงเขาเรียบเฉย แต่แฝงด้วยความปวดร้าวลึกในใจ สะกิดให้เธอรู้สึกขุ่นเคืองยิ่งขึ้น “ฮึก…ฉันบอกให้ปล่อยฉันไง…ฮือ…ทำไมต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย…ทำไมต้องจับฉันมา…คุณรู้มั้ยว่าฉันไม่อยากเห็นแม้แต่หน้าคุณ!!! แต่คุณก็ตามหลอกหลอนฉันแม้แต่ในความฝัน!! ฮึก…คุณรู้มั้ย ว่าการที่มีคุณอยู่ในความทรงจำมันเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตฉัน!!!” น้ำตาของเธอไหลพรากออกมาจากดวงตาคู่สวยอย่างไม่สามารถกลั้นไว้ได้อีกต่อไป ร่างเล็กสั่นสะอื้นจนแทบยืนไม่ไหว สะอื้นไห้ยิ่งกว่าหัวใจจะแตกสลาย เขาไม่พูดอะไร เพียงยืนนิ่งมองเธอด้วยแววตาเจ็บปวด และเต็มไปด้วยความรัก “ฮึก…พี่มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ…” เขาพูดขึ้นเสียงเบาเหมือนจะถามตัวเองมากกว่าถามเธอ “ใช่! ฉันเกลียดคุณ!! ฮึก…คุณได้ยินมั้ย ฉันเกลียด—อื้อ!” คำพูดยังไม่ทันจบดี ร่างสูงก็พุ่งเข้ามาประกบจูบเธอทันทีโดยไม่ให้ตั้งตัว ริมฝีปากเขากดแนบลงบนปากเธออย่างรุนแรง มือเล็กทุบอกแกร่งแรงเต็มที่เพื่อผลักไส แต่ร่างสูงกลับไม่แม้แต่จะสะทกสะท้าน จูบนั้นลึกล้ำ และอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกที่อัดอั้น ราวกับจะบอกว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน ราวกับจะขอโทษเธอด้วยจูบเพียงครั้งเดียว พร้อมกับร่างเล็กที่หมดแรงต่อต้านลงอย่างช้าๆ จูบนั้น…ปลุกความรู้สึกที่เธอพยายามฝังลึกให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง “ทำไม…ทำไมหนูถึงต้องไปหมั้นกับมัน…” “คุณรู้…?” “นั่นสินะ…ฉันลืมไปได้ยังไงว่าตอนนี้คุณเป็นผู้มีอิทธิพลในเมือง คงจะรู้ทุกอย่างที่อยากรู้ ขนาดฉันเพิ่งลงเครื่องยังไม่ถึงชั่วโมง คุณยังจับฉันมาได้ง่ายๆเลยนี่” “พี่ขอโทษ…แต่พี่แค่ไม่อยากเสียหนูไปอีก…” “หึ…คุณอยากรู้ใช่มั้ยว่าทำไมฉันถึงหมั้นกับเขา?” “…” “เพราะฉันรักเขาไงล่ะ…และเขาคือรักแรกของฉัน คนที่ฉันรักมากที่สุด…” “ไม่เจส…หนูกำลังหลอกพี่อยู่” “คุณเอาอะไรมามั่นใจล่ะ?” “สายตาหนูไง พี่มองออก หนูยังรักพี่อยู่” เจสสิก้าเบือนหน้าหนีทันที ไม่แม้แต่จะมองเขาอีก ดวงตาที่เคยทอประกายวาววับยามมองเขาบัดนี้หลบเลี่ยงและสั่นระริก “อย่ามั่นใจนักเลย คุณไม่ได้อยู่ในใจฉันมานานแล้ว” เขานิ่งไป สบตาเธอด้วยแววตาสั่นไหว “หนูหลอกพี่ได้…หลอกใครก็ได้ แต่หนูรู้อยู่แก่ใจ ว่าหนูไม่สามารถหลอกตัวเองได้” เมื่อพูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้องโดยไม่หันกลับมาแม้แต่น้อย ปล่อยให้หญิงสาวยืนตัวสั่นด้วยอารมณ์สับสนอยู่เพียงลำพัง เคร้งงง!!! เสียงกระจกแตกราวกับหัวใจที่ถูกบดขยี้ ลูกน้องที่ยืนรออยู่ด้านนอกรีบเปิดประตูเข้ามา แต่กลับถูกเสียงคำรามของบอสหนุ่มตวาดกลับ “บอสครับ…” “ออกไป!!” เสียงตะโกนสั่งเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ปนโกรธเกรี้ยวและสิ้นหวัง เขามองมือตัวเองที่เปื้อนเลือดจากเศษกระจก แล้วระเบิดอารมณ์อีกครั้ง ปั้ง!!! “ฮึก…แม่ง…” เขายังคงไม่หยุดต่อยบานตู้ไม้ มือเปื้อนเลือดซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดทางกายเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งที่ปวดร้าวที่สุดคือหัวใจที่กำลังแตกสลาย “พี่เช่…พอเถอะค่ะ” เสียงหวานนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างบางของหญิงสาวชื่อ กอบัว ที่รีบตรงเข้ามาหาเขา เธอรีบคว้ามือที่เปื้อนเลือดของชายหนุ่มมากุมไว้แน่นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “มาค่ะ เดี๋ยวบัวทำแผลให้” หญิงสาวพาเขานั่งลงบนโซฟาอย่างเบามือ ก่อนจะจัดการหายามาล้างแผลให้เงียบๆ ด้วยสีหน้าห่วงใยและเศร้าสร้อยในเวลาเดียวกัน แต่สิ่งที่ทั้งสองไม่รู้เลยคือ…ขณะนี้มีสายตาคู่หนึ่งกำลังเฝ้ามองจากมุมมืดด้วยหัวใจที่เย็นชา “คราวหลัง…ถ้าหากมีคนดูแลดีขนาดนี้อยู่แล้ว ก็ไม่ต้องเรียกเจสนะคะ” น้ำเสียงเรียบนิ่งปานน้ำแข็งเย็นยะเยือกแทงเข้าไปในใจ “ค…ครับ…” ชายหนุ่มลูกน้องตอบกลับเสียงแผ่วอย่างรู้สึกผิดทันที เพราะความเป็นห่วงบอสและคิดอะไรไม่ออกจึงรีบไปเรียกหาเจสสิก้าที่อยู่ในห้องเพื่อมาห้าม แต่ใครจะรู้ล่ะว่าตัวเองจะพาคนตัวเล็กมาเจอกับภาพตรงหน้า… หญิงสาวหมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่เหลียวมอง ปล่อยให้ชายลูกน้องยืนอึ้งราวกับถูกตรึงไว้กับที่ “เฮ้อ…บอสนะบอส…”
Latest chapter
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 34 หัวเสีย
“เจอข้อมูลอะไรบ้างรึยังครับ” “ยังเลยจ่ะลูก ข้อมูลมันปิดแน่นมาก เราพยายามหาลึกที่สุดแล้ว” สีหน้าวิตกกังวลของผู้เป็นคนในครอบครัวที่เมื่อรู้ข่าวว่าลูกสาวสุดที่รักถูกลักพาตัวไป ไม่มีแม้แต่วี่แววของเธอให้ได้เบาะแสสักนิด รวมถึงอเล็กซ์ ชายหนุ่มที่เพิ่งได้หมั้นหมายกับหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจ แต่ยังไม่ทันจะง้อเธอให้สำเร็จ เรื่องบ้าๆ นี่ก็เกิดขึ้นก่อนเสียแล้ว “ผม…ขอโทษนะครับ” ชายหนุ่มผู้แบกสีหน้าเศร้าหมองเอ่ยเสียงแผ่ว ก่อนจะยกมือไหว้ผู้สูงวัยตรงหน้าอย่างรู้สึกผิด เขาไม่สามารถปกป้องเธอไว้ได้ หากตอนนั้นเขาไม่ปล่อยให้เธอไปคนเดียว ถ้าเขาอยู่กับเธอ เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น “มันไม่ใช่ความผิดเราหรอก อเล็กซ์ ไม่ต้องรู้สึกผิด อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด” “ครับ…” ถึงแม้ผู้สูงวัยตรงหน้า ผู้ที่เขานับถือเหมือนกับมารดาคนหนึ่งจะไม่ได้โกรธหรือโทษเขาเลยสักนิด แต่น้ำใจอันอบอุ่นนั้นกลับยิ่งทำให้อเล็กซ์รู้สึกผิดมากขึ้นกว่าเดิม —————————— “นี่คุณ! ฉันอยากไปช็อปปิ้ง!” “ไม่ได้” “ฉันไม่หนีหรอกน่า ให้ฉันไปเถอะ” ใครมันจะไปเชื่อกันล่ะ หญิงสาวตัวเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมเกินตัว สมองของเธอคงไม่เล็กเหมือนรูปร
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 33 รังเกียจ
“พี่ไม่ได้เป็นอะไร เธอกลับไปได้ละ” “แต่บัวเป็นห่วงพี่นะคะ” “กอบัว” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ให้แข็งกระด้างจนเกินไปนัก เมื่อหญิงสาวตรงหน้าไม่ยอมฟังคำไล่ของเขา เธอยังยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ยอมขยับเขยื้อนด้วยสายตาห่วงใยที่เขาเองก็รับรู้ได้ดี เขารู้…ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน เพราะตั้งแต่เด็กจนโต เธอไม่เคยห่างจากเขาเลยแม้แต่ก้าวเดียว “บัวกลับก็ได้ค่ะ แต่พี่สัญญากับบัวได้มั้ยคะ…” เสียงของเธออ่อนลงพร้อมกับยื่นมือไปจับมือเขาขึ้นมาอย่างอ่อนโยน ชายหนุ่มไม่ได้ขัดขืน เขาเพียงแค่ยืนนิ่ง ปล่อยให้เธอกุมมือเขาไว้แบบนั้น เพราะยังไงเธอก็กำลังจะไปแล้ว…ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องใจร้ายใส่เธอในวินาทีสุดท้าย “…ว่าพี่จะไม่ทำร้ายตัวเองอีก” คำพูดของเธอแทงลึกเข้าไปในหัวใจชายหนุ่มทันที เขาขบริมฝีปากแน่นก่อนจะเอ่ยเสียงแข็งขึ้นมา แม้ไม่อยากพูดเช่นนั้นเลยสักนิด “เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวกับเธอกอบัว กลับไปได้แ––” กึก! เสียงบางอย่างดังขึ้นขัดจังหวะประโยคนั้นทันที ทั้งสองหันขวับไปตามต้นเสียงโดยอัตโนมัติ ขณะที่มือของกอบัวยังจับมือเขาไว้แน่นอย่างเดิม “เจส!!” เสียงเขาเรียกด้วยความตกใ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 32 เลือด
“บอสครับ…ผู้ชายที่คุณเจสกลับมาด้วย คือคู่หมั้นเธอครับ” “…อืม สืบว่ามันเป็นใคร” “ครับ” เสียงฝีเท้าของลูกน้องคนสนิทเงียบหายไปพร้อมกับประตูที่ปิดลง บรรยากาศในห้องทำงานหรูหรากลับเข้าสู่ความเงียบงันอีกครั้ง มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วหนักของชายหนุ่มร่างสูงที่เอนพิงพนักเก้าอี้หนัง เขาหลับตาลงเล็กน้อย คล้ายพยายามกลั้นความเหนื่อยล้าและความอัดอั้นบางอย่างที่กำลังตีวนในอก มือหนาหยิบขวดไวน์ราคาแพงขึ้นจากโต๊ะ รินลงในแก้วคริสตัลเพียงครึ่ง ก่อนจะกระดกขึ้นดื่มราวกับต้องการให้แอลกอฮอล์ช่วยกลบความรู้สึกบางอย่างในใจให้เงียบงันลง “คู่หมั้นงั้นเหรอ…” เสียงทุ้มต่ำพึมพำแผ่วเบาอย่างเหม่อลอย ขณะสายตายังคงจับจ้องภาพตรงหน้าโดยไร้จุดโฟกัส แกร๊ก… เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างไร้มารยาท พร้อมกับร่างเล็กของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจเขาเดินเข้ามาด้วยท่าทางเกรี้ยวกราด เธอโวยวายเสียงดังทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง “ปล่อยฉันออกไป!!” ชายหนุ่มหันไปมองเธอเพียงแผ่วเบา ไม่ได้ลุกขึ้นและไม่ได้ตอบโต้อะไร ยังคงนิ่งงันอยู่ตรงนั้นเหมือนไม่ได้รับรู้ต่อเสียงตะโกนใดๆ “ฉันบอกให้ปล่อยฉันออกไป!!” เสียงเธอดังขึ้นอีกครั้ง “พี่
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 31 ยังรักเธอ
ประเทศไทย “สุดท้ายฉันก็ต้องยอมทำตามคำขอของคุณย่าสินะ…เฮ้อ…ชีวิตต้องมาหมั้นกับรักแรก…” หญิงสาวพึมพำเบาๆกับตัวเอง พลางถอนหายใจขณะเดินลงจากเครื่องบิน ใบหน้าสะสวยดูเบื่อหน่าย มือเรียวโอบอกตัวเองแน่นเล็กน้อยเมื่อเจอกับลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศในสนามบิน ข้างกายไม่มีสัมภาระอะไรนอกจากกระเป๋าสะพายข้างใบเล็กเท่านั้น ส่วนกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สามใบ เธอมอบให้ใครอีกคนลากตามอยู่ด้านหลัง ไม่ใช่บอดี้การ์ด ไม่ใช่คนขับรถ และไม่ใช่ลูกน้อง…แต่เป็น “อเล็กซ์” คู่หมั้นของเธอเอง “ดีใจจังครับ…ได้เป็นรักแรกของพี่” !! เสียงกระซิบจากด้านหลังทำเอาหญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย เธอเบือนหน้ากลับไปเล็กน้อยเพื่อมองเขา ทว่าไม่ได้ตอบอะไรในทันที “เหอะ! ก็แค่รักแรก ไม่ได้แปลว่าจะได้เป็นรักสุดท้ายซะหน่อย” “…” อเล็กซ์เงียบลงทันที ดวงตาคมหลุบต่ำไปเล็กน้อย ราวกับคำพูดนั้นเป็นเข็มที่ปักลงกลางใจ หญิงสาวเองก็รู้สึกถึงความรู้สึกผิดบางอย่างแวบเข้ามาในใจ รู้ว่าเธอพูดแรงไป…แต่จะขอโทษตอนนี้ก็คงดูแปลก จะกลืนคำพูดคืนก็ทำไม่ได้เช่นกัน เธอจึงได้แต่ปล่อยให้มันค้างอยู่อย่างนั้น “ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” เขายื่นกระเป๋าให้การ์ดข้างหล
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 30 คู่หมั้น
สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา
ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี
You may also like
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี110.9K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn53.9K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์68.6K viewsเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก34.3K viewsทะเบียนร้ายเล่ห์รัก
กาอิน844 viewsพันธะรักพันธนาการร้าย
Tiwa106 viewsเคสรักเคสร้าย
อะพอลโล่_377 viewsวิวาห์ปลายทางรัก
หมีสีคราม80 views
