ลงทัณฑ์ : EP 8 แสดงอาการหวง

บทที่ 8 

  เพลงมีนาแทบลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหวเธอหลับตาลงพักผ่อนร่างกายเพียง 10 นาที พยายามฝืนตัวเองลุกเข้าห้องน้ำชำระล้างสิ่งสกปรกออกถึงแม้ว่าจะเจ็บแต่เธอนั้นยังคงเดินกลับมานั่งลงที่เตียงได้ หันไปเห็นกล่องยาคุมฉุกเฉินที่วางอยู่ด้านข้าง 

"คุณต้องรักเพลง" เธอหยิบกล่องยานั้นมาออกแรงขยำไม่ยอมกินยาคุมฉุกเฉินที่เขาให้ 

ติ้ง! เสียงข้อความจากมือถือของเธอดังขึ้นจึงทำให้เธอนั้นหันกลับไปหยิบมาดูเป็นชื่อว่าเคเดย์ 

( ทำอะไรอยู่นอนหรือยัง ) เป็นข้อความจากเขาที่ทักมาในตอนดึกเพลงมีนาปิดมือถือเอาวางไว้ที่หัวเตียงเช่นเดิม ไม่ตอบกลับข้อความของเคเดย์ 

    เวลาผ่านไปหลังจากเมื่อคืนนี้เธอเผลอหลับด้วยความเหนื่อยและเจ็บ จนกระทั่งเช้ามาตื่นไม่ทันที่จะไปมหาวิทยาลัยเมื่อดูเวลาก็สายเยอะแล้วเพลงมีนาจึงตัดสินใจหยุดเรียน 

ครืด!! ตื่นได้สักพักเธอยังคงงวยด้วยความง่วงและอ่อนเพลียเสียงมือถือบนหัวเตียงนั้นดังขึ้นเมื่อมีสายเรียกเข้า เธอเอื้อมหยิบมาดู

"ฮัลโหล"

"ไม่ไปเรียนหรอเพลง" 

"แล้วคุณรู้ได้ยังไงคะว่าเพลงไม่ไปเรียน" เธอดีดตัวลุกขึ้นนั่งสงสัยว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าตัวเองนั้นไม่ไปเรียนจึงเอ่ยถามเขา

"ผมบอกแล้วว่าผมรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับคุณ ทำไมยังไม่ไปเรียนมีอะไรหรือเปล่าหรือว่าไม่สบาย" เธอเริ่มรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เข้ามาในชีวิตและล้ำเส้นของเธอมากจนเกินไป เขาเริ่มรู้ทุกอย่างแม้กระทั่งยังไม่ไปเรียน 

"เลิกยุ่งกับเพลงได้แล้วค่ะอย่าโทรมาอีกนะถ้าแฟนของเพลงรู้เราทั้งสองคนจะต้องทะเลาะกันคุณไม่เข้าใจหรอ" 

"เพลงรักเขามากขนาดนั้นเลยหรอ" เสียงปลายสายนั้นอ่อนลงเหมือนกับคนที่ผิดหวังเอ่ยถามอีกหนึ่งประโยคเบาๆ

"ใช่ค่ะเพลงรักเขา เขาไม่ใช่เป็นแค่แฟนเพลงนะเขาเป็นสามีของเพลงชัดเจนหรือยังคะว่าเพลงมีผัวแล้วเลิกยุ่งกับเพลง" เพลงมีนาตัดสายของเขาทันทีหลังจากที่พูดจบในเชิงตะคอกเล็กน้อย 

เธอถอนหายใจออกมา ลุกขึ้นยืนด้วยสภาพร่างกายที่แย่แทบจะเดินก้าวขาออกไม่ไหวเดินมาที่หน้ากระจกของตัวเองพบร่างกายที่ฟกช้ำเต็มไปด้วยรอยจ้ำๆม่วงแดงที่คอและเนินอก เธอเอียงหน้าหันไปทางด้านซ้ายเห็นรอยแผลจากการถูกกัดที่ไหล่จึงใช้มือเอื้อมไปจับ

"ซี้ดส์โอ๊ย" มือไปสัมผัสตรงแผลนั้นแรงไปนิดทำให้ตัวเองสะดุ้งและเจ็บจนต้องร้องออกมา สายตาของเธอมองจ้องเข้ายังกระจกบานใหญ่ที่เห็นสภาพร่างกายตนเองฟกช้ำนั้นยิ่งดูและยิ่งรับไม่ได้ 

"ถ้าเฮียเห็นจะทำยังไง" เพลงมีนาเลือกการแต่งตัวโดยที่สวมใส่เสื้อผ้าแขนยาวกางเกงขายาวปิดสัดส่วนและใช้รองพื้นปิดเข้าที่คอตรงที่โดนประทับรอยไว้ 

ขับรถออกจากคอนโดจะกลับมาที่บ้านเพื่อเอารายงานกลับมาทำที่คอนโดวันนี้เธอไม่ไปเรียนด้วยความเหนื่อยและเจ็บจากเหตุการณ์เมื่อคืนด้วย 

"เฮียธาราม" เธอเหยียบเบรคกะทันหันเมื่อสายตาเห็นรถตรงหน้าที่คุ้นเคยและจำได้ดีว่าเป็นรถของใครมากไปกว่านั้น เธอเห็นคนที่ตัวเองนั้นรักเปิดประตูรถให้กับแม่บ้านของตัวเองที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ได้เพียง 3 อาทิตย์ เพลงมีนารีบลงจากรถด้วยความโมโห เดินตรงมุ่งหน้าพุ่งหาทันที ธาราหันมาเห็นเธอพอดี 

"นี่มันอะไรกัน เธอจะไปไหน" น้ำเสียงไม่พอใจเอ่ยถามขึ้นพร้อมมองจ้องหน้าธารามก่อนที่จะหันไปมองแม่บ้านด้วยสายตาไม่พอใจ

"น้ำตาลกำลังจะไปทำธุระค่ะคุณหนู แล้วคุณธารามกำลังจะกลับ น้ำตาลเลยขอไปด้วย" อาการหึงของเพลงมีนานั้นออกนอกหน้าเธอเดินพุ่งตัวเข้าจับน้ำตาล เหวี่ยงออกมาจากรถจนกระทั่งน้ำตาลนั้นล้มลงที่พื้น 

"โอ๊ย ฮึก" น้ำตาลเธอเงยมองหน้าธาราทมพร้อมกับร้องไห้สะอื้น 

"ทำอะไรเพลงบ้าไปแล้วหรอ ไปทำน้ำตาลทำไม" ธารามเตรียมที่จะเดินไปหาน้ำตาลแต่ถูกเพลงมีนาจับแขนไว้ 

"รู้นะว่าเธอคิดจะอ่อยแฟนฉัน จำเอาไว้ว่าถ้าเธอยังอยากมีงานทำอย่ามายุ่งกับคุณธาราม" เธอยกมือชี้หน้าของแม่บ้านที่นั่งอยู่กับพื้น ตะเบ็งเสียงขู่ไม่ให้ยุ่งกับธาราม 

"ปล่อย" ธารามสะบัดแขนให้เธอนั้นปล่อยเขา ก่อนที่จะมาคุกเข่าจับน้ำตาลประคองให้ลุกขึ้นยืน 

"เกิดอะไรขึ้น" เสียงดังมาจากทางด้านหลังของเพลงมีนา ซึ่งเป็นเสียงของพี่ชายเธอนั่นเอง คุณเพลิงเดินออกมาจากบ้านเพียงคนเดียว 

"เฮียแม่บ้านคนนี้มันจะไปกับเฮียธาราม" เพลงมีนาหันหน้ากลับไปฟ้องพี่ชายของตัวเองและชี้หน้าแม่บ้านคนนี้อย่าวไม่พอใจ

"ใช่เพลงเฮียนี่แหละบอกให้ธารามเอน้ำตาลไปด้วย เธอจะออกไปธุระเฮียก็เลยให้มันไปส่ง น้ำตาลพึ่งจะมาอยู่กรุงเทพฯเธอไม่ค่อยรู้จักเส้นทางและรถที่จะต้องไปมา เป็นอะไรเพลงแล้วทำไมวันนี้ถึงไม่ไปเรียน" คุณเพลิงพี่ชายของเพลงมีนานั้นออกรับว่าตัวเองให้น้ำตาลไปกับเพื่อนสนิทเพราะว่าสงสารเด็กผู้หญิงคนนี้ที่เข้ามาทำงานเป็นแม่บ้านเพื่อส่งตัวเองเรียน

"น้องสาวมึงกำลังบ้า ดูแลด้วยนะอย่าให้มายุ่งวุ่นวายกับกู และที่สำคัญอย่าทำร้ายน้ำตาลเธอไม่รู้เรื่อง" ธารามโอบน้ำตาลประคองเดินพาเธอมาที่รถ 

"เฮียธารามหยุดนะ เพลงไม่ยอมให้เฮียออกไปกับมัน" เพลงมีนาวิ่งมาหาธารามอีกครั้งเข้าแทรกและผลักน้ำตาลออกจากตัวเขา

"เพลงเกิดอะไรขึ้น" คุณเพลิงมองน้องสาวด้วยความงงในการกระทำของเธอจนต้องเอ่ยถาม

"น้ำตาลไปเองได้ค่ะ ขอบคุณนะคะน้ำตาลไปแล้วค่ะ" น้ำตาลรีบยกมือไหว้แววตาแดงก่ำด้วยความกลัว รีบวิ่งออกไปที่ถนน และด้วยความบังเอิญมีแท็กซี่มาพอดีเธอจึงรีบขึ้นแท็กซี่นั้นออกไป

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นเพลงมีนา" คุณเพลิงจ้องมองหน้าน้องสาวตัวเอง ที่เห็นการกระทำของน้องสาวเหมือนกับว่ากำลังหึงหวงเพื่อนสนิทตัวเอง

"กูไม่มีอะไรจะพูดกูต้องรีบไป คุยกันเองก็แล้วกัน" ธารามองหน้าเพื่อนสลับมองหน้าเพลงมีนา พร้อมสะบัดแขนออกและเดินไปที่ฝั่งคนขับเปิดประตูรถขับรถออกไป

"เกิดอะไรขึ้นเพลงทำไมถึงทำแบบนี้อย่าบอกนะ"

"ค่ะเฮีย เพลงกับเฮียธารามคบกัน" เธอบอกกับพี่ชายของเธอไปตรงๆบอกไปแบบเปิดเผย 

"เพลง! นี่มันอะไรมันไม่ได้นะเพลงจะคบกับเพื่อนสนิทเฮียไม่ได้" 

"ทำไมล่ะคะทำไมเพลงจะคบกับเฮียธารามไม่ได้"

"คบกันแบบไหน ทำไมมันมีทีท่าว่าไม่ชอบการกระทำของเพลงเลย มันออกไปโดยที่ไม่สนใจเพลงอีกด้วย" 

"แล้วสักวันเขาจะรักเพลงแบบที่เพลงรักเขาค่ะเฮีย เฮียเองเคยถูกขัดขวางความรักมาเฮียเข้าใจใช่ไหมคะ ถ้าเฮียเข้าใจเฮียก็อย่าขวางความรักของเพลงกับเขา" เพลงมีนาใช้ความเอาแต่ใจ นิสัยของเธอยังไม่เปลี่ยนอยากได้อะไรเธอต้องได้ และเธอไม่มีทีท่าจะยอมปล่อยธารามไปอย่างแน่นอน