17 - เพื่อนพ้อง น้องพี่

เพื่อนพ้อง น้องพี่

"ตื่นได้แล้ว...ถึงกองแล้ว จะนอนอะไรกันนักหนา เมื่อคืนก็นอนยาวแล้ว อยากอ้วนเป็นหมูนักหรือไงฮ่ะ" เสียงเข้มพูดขึ้น เมื่อรถจอดสนิท และมองไปข้างๆ ที่มีหญิงสาวนั่งคอพับหลับมาตลอดทาง

"หาว...ถึงนานแล้วเหรอ?" ต้นข้าวถามขึ้นทันที เมื่อลืมตาขึ้นมากลับพบว่ารถจอดสนิท และดับเครื่องยนต์แล้ว

"สักพักพอได้เห็นคนนอนน้ำลายยืดนั้นล่ะ" ปุยเมฆแกล้งพูดแซวขึ้นมา

"ใครจะนอนน้ำลายยืดกันล่ะ"

"ลงไปได้แล้ว จะได้รีบทำงาน รีบกลับ เธอต้องไปเฝ้าพ่อไม่ใช่เหรอ" ปุยเมฆพูดบอกพร้อมกับเปิดประตูลงจากรถ เดินตัวเปล่าเข้าไปด้านในทันที

เมื่อเห็นว่าซุปตาร์หนุ่มเดินตัวเปล่าไปแล้ว ต้นข้าวจึงต้องหอบของลงจากรถอยากทุลักทุเล เดินตามปุยเมฆไปอย่างรีบร้อน

"อ้าวหนูข้าว...หอบอ่ะไรมาเยอะแยะค่ะนั้น แล้วทานอะไรมายังค่ะ" ใบบัว แม่บ้านในกองนี้เอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นต้นข้าวเดินผ่าน

"อ๋อ...ของคุณเมฆเขาน่ะค่ะ คุณเมฆพาทานมาจากข้างนอกแล้วค่ะ ข้าวไปก่อนน่ะค่ะพี่บัว เดี๋ยวคุณเมฆจะดูเอา"

"จ้า...สู้ๆน่ะค่ะ หนูข้าว"

"ขอบคุณพี่บัวมากเลยค่ะ" ต้นข้าวเอ่ยขอบคุณและรีบเดินจากไปทันที

"ชักช้า มัวแต่ทำอะไรอยู่ พึ่งจะมาถึงนี่น่ะ" ปุยเมฆตวาดเสียงขึ้นถามทันที่ เมื่อต้นข้าวเดินมาถึง

"พอดี...เจอกับพี่ใบบัว เลยทักทายกันนิดหน่อยค่ะ"

"ให้มาทำงานน่ะ รู้ไว้ด้วยว่าตัวเองทำหน้าที่อะไร" น้ำเสียงเอ่ยขึ้นอย่างประชดประชัน

"ทราบแล้วค่ะ" ต้นข้าว เดินกระแทกเท้า เอาของไปวางไว้ที่โต๊ะทันที

อีกด้าน

พัสกร ที่วันนี้ต้องอยู่สอนงานปุยนุ่นที่บริษัทตามคำฝากฝั่งของนรวิชญ์ ที่ลูกสาวขอมาทำงานด้วย

"พี่พัด นุ่นถามจริงๆน่ะ" ปุยนุ่นถามขึ้นมา เพราะเธอก็เป็นคนตรงๆ ไม่อ้อมค้อมใดๆ

"อะไร"

"พี่คิดอะไรกับนุ่นหรือเปล่าเนี่ย"

"เปล่า...ทำไมนุ่นถึงคิดว่า พี่จะคิดอะไรกับนุ่นล่ะ" พัสกรรีบปฏิเสธทันที

"ก็เห็นพี่..."

"พี่คิดกับเรา ทำดีกับเรา ก็เหมือนเจ้าเมฆนั้นแหล่ะ น้องรัก แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะ ใครมาจีบ พี่ต้องสแกนก่อน" พัสกรพูดขึ้นมา พร้อมกับมือหนาโยกศีรษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู

"ดีเหมือนกันค่ะ เราจะได้ทำงานกันง่ายขึ้น พี่ชาย" ปุยนุ่นเอื้อมแขนขึ้นไปโอบไหล่แกร่งของพัสกร และตบเบาๆอย่างเป็นมิตร

"ทะลึ่งแล้ว..."

>>>>สายโทรเข้า ปั้นหยา

เสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวก็ดังขึ้นมากเสียก่อน ปุยนุ่นจึงเลี่ยงไปคุยสาย

"ว่าไงค่ะ...เจ๊ปั้นหยาคนสวยของนุ่น" ปุยนุ่นเอ่ยเเซวขึ้นมาเมื่อกดรับสาย

[ว่างไหม!...วันนี้พี่เลิกงาน ไม่มีเพื่อน ไปช็อปเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ" เสียงคนปลายสายถามขึ้น

"ได้เจ๊...แต่นุ่นไม่ได้อยู่ที่บ้านน่ะ นุ่นอยู่ที่บริษัท พอดีช่วงนี้นุ่นเบื่อ เลยขอคุณพ่อติดรถมาทำงานด้วย ถ้าเจ๊ว่าง แวะมารับนุ่นหน่อยสิ คุณพ่อออกกองข้างนอก นุ่นไม่มีรถกลับ"

[โอเค...เดี๋ยวพี่ไปรับน่ะ เจอกันตอนเย็นจ๊ะ]

"ค่ะเจ๊"

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

"น้องรัก!...คนในสายเมื่อกี้ ใช่ปั้นหยาลูกคุณลุงโปรดหรือเปล่า"พัสกรเอ่ยเสียงยาน เมื่อปุยนุ่นวางสายแล้ว

"พี่ยุ่งอะไรด้วย" ปุยนุ่นเก็บมือถือลง แล้วถ้ามขึ้น

"ก็...อยากทำความรู้จักน่ะ...ช่วยพี่หน่อยสิน้องรัก" เสียงออดอ้อนของคนตัวสูง

"นุ่น มาทำงานน่ะค่ะ ไม่ได้มาเป็นแม่สื่อให้ใคร" ปุยนุ่นบ่ายเบี่ยง พร้อมกับเดินหลบไปนั่งที่โต๊ะทำงาน

"น่านะ น้องสาวพี่ นุ่นอยากได้อะไร เดี๋ยวพี่จัดการให้ ทุกอย่างเลย" ร่างสูงเดินตามมา

"ทุกอย่าง!...ถ้านุ่นจะขอ..." ปุยนุ่นเอานิ้วแตะคางอย่างใช้ความคิด "อื้อ...นุ่นคิดว่า นุ่นขอแฟนสักคนได้ไหม"

โป๊ก!

"โอ้ย...เจ็บเด้" มือบางรีบเอามือลูบที่หน้าผากของตัวเองทันที

เสียงมือหนาเคาะไปที่หน้าผากมนของหญิงสาว

"นี่...น้อยๆหน่อย ไม่เห็นแก่หน้าพี่ ก็ขอให้เห็นหน้าพ่อตัวเองบ้างน่ะ ขออะไรไม่เข้าท่า"

"เลิกคิด...เรื่องที่จะมีแฟน แล้วหัดตั้งใจทำงานก่อน มีการทีงานทำเมื่อไหร่ พี่จึงจะอนุญาตให้มีแฟนได้แน่ๆ"

"ถ้าอย่างนั้น!...เรื่องจีบปั้นหยา ก็ไม่ต้องแล้วเนอะ...เพราะคนนี้ลุงหมอ กับพี่ทีมห่วงสะด้วยสิ"

"ถ้าอย่างนั้น...ขอเป็นน้องพิพิมได้ไหมล่ะ"

"อยากโดนพี่ทีมฆ่าก็ลองดูสิค่ะ รายนั้นเขาห่วงค่ะ เขาเฝ้าของเขามาแต่เด็กแล้ว"

"งั้นจีบปุยนุ่นแทนได้ไหม" พัสกรนึกคิดอะไรขึ้นมา พูดแหย่ขึ้นทันที

"โน...บ่มีทางค่ะ นุ่นไม่ชอบคนมีอายุค่ะ เก็จน่ะ" ปุยนุ่นรีบปฏิเสธทันทีทันควัน

"เเซวหน่อยก็ไม่ได้ แต่เอ่ะ ว่าพี่แก่เหรอ..."

"พี่ก็แก่กว่านุ่นจริงๆหนิ่ หรือจะเถียง"

"เออ...ไม่เถียง" พัสกรรีบเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

"ตอนเย็น...เจ๊จะมารับนุ่นที่นี่ เดี๋ยวนุ่นจะลองให้เจ๊ขึ้นมาหานุ่นที่นี่แล้วกันน่ะค่ะ" เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นมาลอยๆ

"ขอบใจมากน่ะน้องรัก...อ่ะเชิญช๊อปได้ตามสบาย งานนี้พี่ทุ่มไม่อั้น" พัสกรรีบลุกขึ้นมาขอบคุณปุยนุ่น และยื่นบัตรให้แก่หญิงสาวมาหนึ่งใบ

"พ่อบุญทุ้มนี้หว่า...ดีนุ่นชอบพี่เขยแบบนี้ ใจสปอร์ตดี ไม่เหมือนพี่ชายกับน้องชายนุ่นเลยสักคน งกกันทั้งคู่ ทีกับสาวๆล่ะเปย์ไม่อั้น"

"เจ้าเมฆ มันอาจจะเก็บเงินไว้ให้สาวของมันก็ได้ใครจะไปรู้" พัสกรออกความเห็นมาบ้าง

"สาวคนไหนจะกล้าเข้าใกล้ค่ะ แค่ยืนมองคนเฉยๆไม่ต้องพูดอะไร คนก็หนีแล้วค่ะ ปากบอกสเปคชอบคนหุ่นสวยๆเหมือนนางแบบ แต่ไม่กล้าเข้าไปจีบ ชาตินี้คงจะมีเมียหรอก"

"เมฆอายุยังน้อย พี่ว่าหน้าที่การก็กำลังไปได้สวย อย่าพึ่งให้มันคิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้แหล่ะดีแล้ว"

"ไม่จีบก็ดีแล้วค่ะ นุ่นไม่ค่อยชอบพวกสาวๆหุ่นแห้งๆ แบบนั้นหรอก ทั้งตัวมีแต่ปลอมทั้งนั้นเลย"

"รู้ดีจังน่ะ...แล้วนุ่นชอบแบบไหนล่ะ" พัสกรถามขึ้นมาทันที

"นุ่นชอบแบบธรรมชาติ มีความเป็นธรรมดา ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรเลย ไม่เฟค ไม่หยิ่ง และก็ไม่ต้องรวยล้นฟ้า อะไรหรอก แค่เข้าใจกันและกันพอ อย่างเช่น..." ปุยนุ่นพูดขึ้นมา พร้อมกับใช้ความคิด

"ต้นข้าว/ต้นข้าว" สองเสียงพผุดขึ้นมาพร้อมกันทันทีโดยไม่ได้นัดหมาย

"จะดีเหรอนุ่น!...ต้นข้าวก็อายุยังน้อยอยู่น่ะ"

"ไม่น้อยหรอกค่ะ เรียนจบแล้ว ดูอย่างแม่นิชากับป้าปิ่นสิค่ะ ตอนนี้กำลังเป็นสาวสวยอยู่เลย แต่พวกคุณพ่อใกล้จะเกษียณกันแล้ว"

"ก็แหงล่ะ...ลุงกับพ่อของนุ่น พากันมีเมียเด็กนี้เนอะ"