ลุ้นรักวิวาห์ร้อน

ลุ้นรักวิวาห์ร้อน

last updateLast Updated : 2025-08-24
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
60Chapters
768views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

แม้รั้วบ้านจะติดกันแต่เธอและเขากลับเป็นคู่อริกันมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่ทว่าพรหมลิขิตกลับทำให้คนทั้งสองบังเอิญมีอะไรกันจนมีพยานรักกำเนิดขึ้นมา ทำให้คนที่ต่างขั้วต้องมาร่วมหอลงโรงกันอย่างจำยอม

View More

Chapter 1

บทที่ 1 พูดจาหมาไม่แดก

It was rare for my mate Alexander to take time off from his warrior duties, so I planned a family trip to the Northern Territories.

As the pack's chief healer, I could easily afford it. My private practice brought in $50,000 monthly. Alexander's warrior salary barely reached $3,000.

I spent six months choosing the safest routes and negotiating passage rights with other packs.

The Northern Territories were notorious for being hostile to outside wolves. Each territory required separate permits, some charging up to $10,000 just for safe passage.

Everyone else in the family just stood back while I handled everything - the territory permits, the safe houses, the hunting grounds, even the medical supplies we'd need.

Alexander's parents lived in our villa's guest wing. They survived entirely on my income since retiring from pack duties.

His teenage sister Emma had been my responsibility since she was ten.

I didn't mind supporting them all. Seeing the family happy was worth any effort.

My therapy practice was thriving. Wolves from all territories sought my services, especially for mate bond counseling.

Getting safe passage through other territories was tricky, so I secured our permits early.

When Emma mentioned she'd never traveled with a protected convoy before, I dipped into my savings to upgrade our entire family's travel arrangements. The extra $15,000 was worth it for their safety.

Then, just before departure, Alexander dropped his bombshell: "Victoria heard about our trip and wants to join. The protected convoy is full now, so you'll have to go through the Shadow Pack's territory alone. I've already arranged your passage permit."

He sent me the travel document through our pack link.

My blood ran cold when I saw the route - it went straight through the most dangerous part of Shadow Pack territory. Three wolves had been killed there just last month.

"What do you mean? This is supposed to be a family trip, and you're inviting Victoria?"

"Of course. Victoria wanted to come, so naturally I had to include her."

My wolf stirred angrily beneath my skin. "When my mother wanted to join us last week, what did you say? You said this was a pack-only trip, no outsiders. But the moment Victoria asks, you jump to accommodate her?"

"Victoria isn't like your mother. She's practically pack - more than pack. In my heart, she's always been family."

I felt my claws threatening to emerge. "Then why am I the one who has to travel alone? Those convoy spots were secured months ago."

"The convoy's full. I had to cancel your spot to make room for Victoria. You are strong. You can go through Shadow Pack territory on your own."

I checked the permit again. Of all the routes, he'd chosen the deadliest one.

"So Victoria gets the protected convoy while I risk my life crossing hostile territory alone?"

"You're always saying you want to explore other territories. Now's your chance."

I looked to James and Sarah, Alexander's parents whom I'd supported for years.

James turned away.

Sarah came over with a placating smile. "Scarlett, dear, Victoria and Alexander grew up running the same hunting grounds. They have so many shared memories. Of course they should travel together. Just take the longer route and meet us there."

Emma chimed in: "Sister Scarlett, Victoria is delicate. She can't handle crossing Shadow Pack territory alone. You're strong and capable - you'll manage."

I laughed bitterly. "Who's really pack here? An outsider gets treated better than your pack therapist, your provider. Anyone would think Victoria was your true mate!"

Alexander's eyes flashed gold with anger. "It's just a different travel route. Stop making such a fuss. Victoria's family - she ran with us since we were pups. We can't make her cross hostile territory alone. Make this small sacrifice - show what it means to be a proper mate!"

The front door of our villa opened then.

Emma rushed to greet Victoria, who swept in wearing designer clothes that cost more than Alexander's monthly salary.

"Victoria! I've been waiting forever! Come in, come in!"

Emma helped Victoria with her massive Louis Vuitton travel bags.

"I've missed you so much! If only you hadn't left our territory back then - you could have been my real sister when you mated with Alexander!"

Sarah grabbed Victoria's manicured hands. "Exactly! I always saw you as my future daughter-in-law. In my heart, no one compares to you!"

They said this right in front of me, without a shred of shame.

In that moment, my heart froze toward them all.
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
60 Chapters
บทที่ 1 พูดจาหมาไม่แดก
งานแต่งที่ใดเป็นได้แค่แขกรับเชิญ...นั่นไม่ใช่เสียงเพลงจากที่ไหนหรอกนะคะ เพียงแต่ว่าวันนี้ฉันมางานแต่งจริง ๆ งานแต่งเพื่อนสนิทที่ฉันรักมากที่สุด เรารู้จักกันเมื่อครั้งสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหนก็ตาม แต่คำว่าเพื่อนยังคงมีความศักดิ์สิทธิ์ไม่คลายสวัสดีค่ะฉันชื่อ ‘ขวัญข้าว ภาณุอินจา’ หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ‘ข้าว’ อายุ 24 กะรัต สถานะโสดและไม่เคยมีแฟนมาก่อน ตอนนี้ทำงานเป็นดีไซเนอร์ให้กับห้องเสื้อแบรนด์ดัง ตั้งใจจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์อีกสักสองปีถึงจะสร้างแบรนด์ของตัวเองตอนนี้ยัยน้ำกำลังควงแขนเจ้าบ่าวเดินทักทายแขกที่มาร่วมงาน ส่วนฉันก็นั่งจิบไวน์กับอีโบ๊ทเพื่อนรักอีกคน แก๊งสามสวยเรามีสมาชิกสามคน ฉันสวยเปรี้ยว ยัยน้ำสวยหวาน ส่วนคนที่นั่งข้าง ๆ มันสวยแปลก ไม่ได้นินทาเพื่อนแต่อย่างใดเพราะเราต่างก็โอเคกับฉายานี้โบ๊ทเป็นเพื่อนเกย์สาวที่แซบไม่ต่างจากพวกฉัน นางจะเป็นคนตัวอวบ ๆ ช่างพูดช่างเจรจา เวลาไปเที่ยวผับก็ได้มันนี่ล่ะที่คอยเป็นบอดี้การ์ดดูแลสาวสวยอย่างเราสองคน“อีข้าวแกดูผู้ชายคนนั้นสิหล่อสัด ๆ จนต่อมสาวฉันเริ่มจะแตกแล้วเนี่ย” เมื่อเห็นสีหน้าชวนฝันของเพื่อน ฉันจึงหันไปมองบ
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 2 ได้เสีย
“ไม่เป็นไรครับ ผมกับน้องข้าวก็หยอกกันอย่างนี้เป็นประจำล่ะ ใช่ไหมครับน้องข้าว เย็นนี้กลับบ้านพร้อมพี่ไหมทางเดียวกันไปด้วยกันจะได้ประหยัดค่าน้ำมัน” ว่าพร้อมยักคิ้วกวน ๆ ให้ ถ้าอยู่กันสองต่อสองอย่าหวังว่าจะได้เห็นภาพนี้ เขาคงจะด่าฉันกลับเหมือนทุกครั้งที่มีเรื่องทะเลาะกัน“เชิญกลับไปคนเดียวเถอะย่ะ แล้วไม่กระดากปากเหรอที่เรียกฉันว่าน้อง ปกติเห็นเรียกฉันว่ายัยนั่นยัยนี่ตลอดนี่นา เผยธาตุแท้ออกมาสิหรือว่าอาย?” ฉันถือโอกาสตอบกลับคืนบ้าง ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์เพทุบาย ถ้ามีผู้ชายคนนี้เหลืออยู่คนเดียวบนโลก ฉันจะไม่มีทางเอามาทำพ่อพันธุ์แน่นอนสีหน้านายฟีฟ่าเริ่มขรึมขึ้นทันตาเมื่อโดนยั่วโมโห นั่นไงทำตัวเป็นคุณชายได้แค่ไม่กี่นาทีหรอก ผู้ร้ายก็คือผู้ร้ายวันยังค่ำ ไม่มีทางเป็นตำรวจได้หรอก“เอ่อ...ฉันว่าเราดื่มกันดีกว่าไหม เรื่องอื่นเอาไว้ค่อยคุยกัน” โบ๊ทเห็นสถานการณ์ไม่ดีจึงเริ่มเปลี่ยนบรรยากาศให้ดีขึ้นโดยการชวนพวกเราดื่ม“ดีเหมือนกันครับน้องโบ๊ท ว่าแต่ไม่ดื่มเหล้ากันเหรอเห็นจิบแต่ไวน์” เขาเปลี่ยนท่าทีหันไปสนทนากับโบ๊ท เปลี่ยนอารมณ์เก่งสงสัยคงจะทำบ่อยจนชินแล้วสินะ“ดื่มสิคะ จิบรอเพื่อนเฉย ๆ ถ้าพี่ฟีฟ่าต
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 3 จะทำยังไงดี
เมื่อรู้สึกตัวในเช้าวันใหม่ฉันก็เจ็บแปลบ ๆ ที่ช่วงล่าง ปวดเมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัวราวกับไปวิ่งในสนามรบกู้ชาติช่วยพี่น้องชาวบางระจันมาซะอย่างนั้น ภาพความฝันเมื่อคืนยังคงตามหลอกหลอนไม่เลิก ฉันฝันว่ามีอะไรกับนายฟีฟ่าหน้าหล่อ มันคือฝันร้ายที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยค่ะ โชคดีเป็นเพียงแค่ฝันไม่งั้นฉันคงจะกลายเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลกเพราะเสียตัวให้กับผู้ชายพรรค์นั้น“อื้อ...จะลุกไปไหนครับน้องจอย”หืออออ!!!ฉันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เสียงทุ้มดังอยู่ใกล้หูมากจนหัวใจเต้นระส่ำ เพราะคำว่าน้องจอยยังคงดังก้องจากฝันเมื่อคืนนี้ ยังตามมาหลอกมาหลอนถึงในตอนเช้าอีกงั้นเหรอนี่ไม่จริงใช่ไหม...มันเป็นไปไม่ได้!“กรี๊ดดดด!!!”เมื่อหันไปมองข้าง ๆ ก็เจอกับภาพอุจาดลูกตา นายฟีฟ่านอนเปลือยกายล่อนจ้อนแถมน้องชายยังตั้งโด่จนเป็นภาพติดตาฉันไปแล้ว หันมามองตัวเองก็พบว่าอยู่ในสภาพไม่ต่างกัน จึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างไว้แล้วเอามือปิดหน้าด้วยความตื่นตกใจ ส่งเสียงกรีดร้องดังปานจะมีใครมาฆ่าซะอย่างนั้น“เกิดอะไรขึ้น! อ้าว! ยัยตัวแสบทำไมเป็นเธอเนี่ย”“นายนั่นล่ะเข้ามาได้ยังไง นี่มันห้องที่ยัยน้ำเปิดไว้ให้ฉันนะ” ฉันหันขว
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 4 เพื่อนบ้าน
“ใจเย็น ๆ ฉันมั่นใจว่าเรื่องนี้จะไม่มีใครรู้แน่นอน ส่วนพี่ฟีฟ่าปล่อยให้พี่ต๋องจัดการเขาเป็นเพื่อนรักกันยังไงก็ต้องเคลียร์เรื่องนี้ให้มึงได้”“ฉันไม่ได้อยากให้มันรับผิดชอบเว้ย แค่อยากให้เรื่องวันนี้มันจบลงโดยไม่มีใครพูดถึงอีก ฉันยอมเสียศักดิ์ศรีดีกว่าต้องไปให้คนอย่างนายนั่นรับผิดชอบ”“เออ...ฉันเข้าใจว่าแกหวงชีวิตโสดมาก แต่เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่นะเว้ยจะให้เขาฟรี ๆ งั้นเหรอ”“ใช่! แค่ครั้งเดียวถือว่าทำทานให้สัตว์ไป แกห้ามเล่าเรื่องนี้ให้อีโบ๊ทฟังนะเว้ย แกก็รู้ว่ามันเก็บความลับไม่อยู่”“เออ ๆ ฉันไม่บอกมันแน่ไว้ใจได้ แกรีบอาบน้ำใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะจะได้รีบกลับบ้าน”“อื้ม ขอบใจมากแล้วนี่แกจะกลับแล้วเหรอ”“ก็ใช่น่ะสิกำลังจะกลับพอดีเลยแวะมาหาแกก่อน แล้วก็เจอแจ๊คพอตเข้าให้ซะงั้น”“ถ้างั้นแกรีบกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันก็จะกลับเหมือนกัน”“จะดีเหรอฉันกลัวว่าแกจะคิดสั้นน่ะสิ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าแกจะออกไปจากห้องก็แล้วกัน”“คนอย่างฉันเนี่ยนะจะฆ่าตัวตายเพราะผู้ชาย ไม่มีทางย่ะเรื่องแค่นี้จิ๊บ ๆ”“อีห่าแล้วเมื่อกี้ใครร้องไห้จนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดกันยะ”“ก็แค่นั้นล่ะทุกอย่างมันจบลงแล้ว ถ้ามัวแต่ร้อ
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 5 ไม่สบายรึเปล่า
สองเดือนต่อมาหลังจากวันนั้นฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติสุข คิดเสียว่าเรื่องในวันนั้นเป็นเพียงแค่ฝันร้ายเพียงเท่านั้น จนมาถึงวันนี้เมื่อฉันกับเพื่อนนัดเจอกันที่ร้านอาหารอีสานแห่งหนึ่ง หลังจากที่เราทั้งสามเลิกงานแล้ว“โทษทีว่ะมาสายไปหน่อย” เมื่อมาถึงก็รู้สึกเหนื่อยหอบเล็กน้อย เพราะพยายามเดินเร็วมาเนื่องจากผิดนัดไปเกือบครึ่งชั่วโมง ช่วงนี้งานค่อนข้างเยอะจึงทำเลยเวลาเป็นประจำ แต่ค่าแรงยังคงได้เท่าเดิม (แอบบ่น หุหุ)“ไม่หน่อยแล้วย่ะแค่เกือบครึ่งชั่วโมงเอง” โบ๊ทพูดจาเหน็บแนม ทำหน้าน่าหมั่นไส้ซะเหลือเกิน ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนรักฉันคงกระชากผมขึ้นมาตบซะแล้ว ฮ่า ๆ“จ้า...ก็ขอโทษแล้วไงยะ ทีแกมาสายเพราะไปนอนกกผู้ชายพวกฉันยังไม่เห็นบ่นกันเลย”“ก็มันเป็นเหตุสุดวิสัยนี่นา ผู้ชายไม่ปล่อยฉันมาจะมาได้ไงยะ รีบสั่งอาหารกันดีกว่าฉันหิวจนท้องร้องโครกครากแล้วเนี่ย” แหมทีอย่างนี้ทำเป็นเปลี่ยนเรื่องนะยะ“เอ้อ...แล้วพี่ต๋องไม่มาด้วยเหรอแก” ฉันหันไปเอ่ยกับน้ำ“ฉันชวนแล้วแต่ติดงานน่ะ”เราคุยกันไปพร้อมทั้งกำลังเลือกเมนูอาหาร“เออว่ะลืมไปเลยพี่ฟีฟ่าของฉันล่ะเป็นไงบ้าง ตั้งแต่วันนั้นยังไม่ได้เจอกันอีกเลย”ได้ยินอย่างนั้
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 6 พบหมอ
“ข้าวแกเป็นไงบ้าง” น้ำเดินตามเข้ามาลูบหลังฉันเบา ๆ“ดีขึ้นแล้วล่ะแต่ฉันคงกินข้าวกับพวกแกไม่ไหวแล้วอ่ะ อ้วกก!!” พูดจบแล้วก็ต้องชะโงกหน้าไปที่ชักโครกอีกครั้ง สำรอกออกมาจนแทบไม่มีอะไรเหลือในท้องแล้ว ระหว่างนั้นยัยย้ำก็ใช้มือลูบหลังฉันป้อย ๆ“อ้วกอย่างกับคนแพ้ท้องซะอย่างนั้นล่ะ” ยัยน้ำเอ่ยเบา ๆ อย่างไม่คิดอะไรประโยคเมื่อครู่ทำให้ฉันนึกเอะใจ ท้องงั้นเหรอ? มันไม่จริงใช่ไหม เรื่องอย่างนี้ต้องไม่เกิดขึ้นกับฉัน“มันจะเป็นไปได้ไหมแก” ฉันเริ่มใจไม่ดีน้ำใส ๆ เริ่มคลอหน่วยตาจวนจะพังลงมาเต็มที“รอบเดือนแกยังมาปกติอยู่ไหม”ฉันพยายามนึกว่ารอบเดือนมาครั้งสุดท้ายเดือนไหนกันแน่ “ไม่มาสองเดือนแล้วอ่ะแก” ฉันตอบเสียงสั่นหัวใจเต้นแรงกลัวว่ามันจะเป็นอย่างที่คิด“ทำใจดี ๆ ไว้นะแกฉันว่าคงใช่แล้วล่ะ ปกติรอบเดือนแกมาครบทุกเดือนอยู่ใช่ไหม”ฉันได้แต่พยักหน้าให้มัน “แค่ครั้งเดียวเองนะจะเป็นไปได้เหรอ”“เอางี้เราไปตรวจโรงพยาบาลกันให้มันรู้กันไปเลย แกจะได้ไม่ต้องเครียดไง บางทีมันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะ” น้ำพยายามหาทางออกให้ ซึ่งฉันเองก็เห็นด้วยแต่ทว่าหากมันใช่อย่างที่กลัวล่ะ ฉันจะทำยังไงดี“แกต้องไปเป็นเพื
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 7 ขับรถดีๆ
“พร้อมตั้งนานแล้วค่ะคุณหมอ รีบบอกมาเถอะก่อนที่ฉันจะเป็นลมไปเสียก่อน” ตอนนี้เริ่มหงุดหงิดคุณหมอคนนี้เสียแล้ว ลีลาอยู่ได้จะบอกก็รีบบอกเสียที“โทษทีครับงั้นฟังให้ดี ๆ หมอขอแสดงความยินดีด้วยครับคุณตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้ว”ฉันอึ้ง!!!!!นั่งเอ๋อแดกอยู่อย่างนั้น มองหน้าคุณหมอตาค้าง ในสมองมันขาวโพลนไปหมดคิดอะไรไม่ออก“คะ...คุณหมอลองพูดอีกครั้งได้ไหมคะ ฉันได้ยินไม่ถนัด”“คุณตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้ว ชัดหรือยังครับ”“ชัดแล้วค่ะ เต็มสองรูหูเลยค่ะ” ว่าแล้วก็หันไปมองหน้าเพื่อนทั้งสองคนอย่างเซ็ง ๆ“ทำใจดี ๆ ไว้นะแกทุกอย่างมันต้องมีทางออก” น้ำเอ่ยพลางตบไหล่ฉันเบา ๆ เพื่อเป็นการปลอบใจ“ไม่ต้องห่วงพวกฉันจะช่วยเลี้ยงหลานเองนะ” โบ๊ทเอ่ยหลังจากนั้น“ขอบใจพวกแกมาก แต่ฉัน...ฉันทำให้ป๊ากับม๊าเสียใจ ฮึก” ฉันเอ่ยเสียงสั่นจะร้องไห้ออกมารอมร่อ ทั้งที่พยายามห้ามแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้“ทุกปัญหาย่อมมีทางออก หมอยินดีให้คำปรึกษาตลอดเวลาเมื่อคุณต้องการนะครับ” คุณหมอยื่นนามบัตรให้จากนั้นจึงพูดต่อ “ตอนนี้คุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะครับ ยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ในท้อง เขาจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว หมอเ
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 8 ข่าวดี
ในระหว่างขับรถกลับบ้านฉันก็คิดเรื่องป๊าไปด้วย กำลังตัดสินใจว่าจะบอกท่านตอนไหนดี จะเกริ่นเข้าเรื่องยังไง หากรู้ว่าพ่อของลูกในท้องคือนายฟีฟ่ามีหวังบ้านอีกหลังได้โดนถล่มแหลกเป็นจุณแน่ ๆ ที่สำคัญฉันกลัวว่าป๊าจะเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตัวด้วยน่ะสิขับรถมาถึงหน้าบ้านก็พบว่าน้องชายสุดที่รักกำลังยืนคุยกับลูกชายคนเล็กของบ้านโน้น ใช่แล้วค่ะ นั่นคือน้องชายของนายฟีฟ่าชื่อยูโร ส่วนน้องชายฉันชื่อเจ้านาย ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนนี้อยู่มอหกกันแล้ว แปลกไหมล่ะพ่อทะเลาะกันทุกวัน แต่ลูกชายกลับเป็นเพื่อนสนิทกันซะอย่างนั้นปี๊บ ๆ ๆฉันบีบแตรรถเพื่อให้คนทั้งสองหลีกทางให้ เพราะตอนนี้ยืนคุยกันอยู่ตรงประตูรั้วทางเข้า ไม่รู้คุยอะไรกันนักหนาถึงมองไม่เห็นว่ารถขับมาจะเลี้ยวเข้าบ้าน เจ้านายเปิดประตูให้จากนั้นก็ยืนคุยกับเพื่อนต่อลงรถแล้วฉันจึงเดินออกมาหาน้องชายเพื่อถามหาป๊ากับม๊า“สวัสดีครับพี่ข้าว” ยูโรยกมือไหว้ฉันอย่างมีสัมมาคารวะ นิสัยดีต่างจากพี่ชายมากมาย“สวัสดีจ้ะยูโร คุยกันถึงพริกถึงขิงเลยนะจนลืมดูว่าพี่ขับรถมา”“ก็นิดหน่อยครับ” ยูโรตอบยิ้ม ๆ“ว่าแต่ป๊ากับม๊ายังไม่กลับเหรอนาย”“ยังอ่ะพี่ข้าวสงสัยเย็นโน่นล่ะ ลูกค
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 9 นายฟีฟ่า
เมื่อถึงช่วงค่ำหลังจากทานมื้อเย็นเสร็จแล้ว ป๊ากับม๊าก็นั่งดูทีวีด้วยกันในห้องนั่งเล่น ฉันจึงใช้โอกาสนี้เดินเข้าไปหา ทำทีเป็นนั่งลงบนพื้นเกาะขาม๊าแล้วซบแก้มอย่างออดอ้อน“ทำไมวันนี้มาแปลก ปกติไม่เห็นจะอ้อนม๊าอย่างนี้เลย” ม๊าเอื้อมมือมาลูบกลางกระหม่อมฉันเบา ๆ ในขณะสายตายังคงจ้องมองหน้าจอทีวี“แปลกตรงไหนม๊า หนูแค่อยากอ้อนม๊าบ้างก็เท่านั้นเอง” ฉันว่าพร้อมทั้งเหลือบตามองดูหน้าป๊าว่าตอนนี้อยู่ในอารมณ์ไหน แต่ก็ต้องตกใจจนสะดุ้งเมื่อท่านหันมามองหน้าฉันราวกับรู้ตัว“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย สีหน้าแกมันมีพิรุธ บอกมาซะดี ๆ ว่าไปทำอะไรไว้”ได้ยินอย่างนั้นฉันก็ตัวชา หัวใจเต้นแรงจนต้องพรูลมออกจากปากเพื่อระบายความตื่นเต้น ยังคงกอดขาม๊าไว้อยู่อย่างนั้นเพราะกลัวว่าป๊าจะดุให้“ถ้าหนูบอกแล้วห้ามโวยวายเด็ดขาดนะ”“ทำไมต้องโวยวายล่ะด้วยหรือว่าแกท้อง” ว่าแล้วป๊าก็ขำเบา ๆ หันไปสนใจหน้าจอทีวีต่อฉันกลืนนี้ลายลงคืออย่างฝืด ๆ ป๊าพูดแล้วขำอย่างนี้แสดงว่าท่านคงไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับฉันจริง ๆ สินะ รู้อย่างนี้ยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่“มีอะไรก็รีบบอกมาสิอีกไม่นานป๊ากับม๊าจะขึ้นนอนแล้วนะ” ม๊าเอ่ยกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
บทที่ 10 ตามมาเถอะน่า
“วะ...ว่าไงนะ! ลูกไอ้กรงั้นเหรอ แกไปชอบพลอกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่” เมื่อรู้ว่าเป็นนายฟีฟ่าป๊าก็แทบล้มทั้งยืน“มันเป็นอุบัติเหตุน่ะป๊า มีอะไรกันแค่ครั้งเดียวตอนไปงานแต่งเพื่อน หนูเมาเขาก็เมาเลยเกิดเรื่องขึ้น ก็หนูบอกแล้วไงว่าไม่อยากบอกรู้แล้วป๊าก็โกรธหนักเข้าไปใหญ่”“ฉันไม่ยอมให้ไอ้ลูกบ้านนั้นมาหยามเกียรติลูกสาวฉันฟรี ๆ แน่” ว่าแล้วป๊าก็เดินดุ่ม ๆ จะออกไปนอกบ้าน“คุณจะไปไหนคะนั่น” แม่ตะโกนถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล“ก็จะไปเอาเรื่องไอ้สารเลวนั่นยังไงล่ะ” เราสามคนมองหน้ากันแล้วรีบเดินตามหลังออกไปโดยเร็ว ว่าแล้วไงต้องมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นเดินออกไปก็พบว่าตอนนี้ป๊ากำลังยืนอยู่รั้วบ้านเฮียกรแล้ว ตะโกนเสียงดังจนเพื่อนบ้านในละแวกได้ยินกันถ้วนหน้า ป๊าจะประจานลูกสาวตัวเองหรือไงคะเนี่ย แง ๆ เวลาโมโหก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้งไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น“ไอ้กรมึงโผล่หัวออกมาจากบ้านเดี๋ยวนี้ เอาไอ้ลูกชายตัวดีมึงออกมาด้วย มึงได้ยินไหมวะไอ้กร!”“ใครมันมาโหวกเหวกโวยวายเสียงดังหน้าบ้านกูวะ อ้อ! ไอ้เหี้ยป้อนี่เอง ค่ำมืดดึกดื่นมึงยังตามมาหาเรื่องกูอีกเหรอวะไอ้หมาบ้า” เฮียกรเดินออกมาพร้อมกับลูกเมียอย่างพร้อมหน้า
last updateLast Updated : 2025-08-24
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status