เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 48 กลับถึงเมืองหลวง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-14 09:22:42รุ่งสางของวันที่สองในการเดินทาง ฟ้าสีเทาหม่นค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีทองอ่อน รถม้าสีเรียบคันหนึ่งเคลื่อนผ่านประตูเมืองหลวงอย่างเงียบเชียบ ท่ามกลางขบวนรถพ่อค้าและผู้เดินทางนับไม่ถ้วนที่มุ่งเข้าสู่ใจกลางแห่งแผ่นดินแคว้นสือ
บนรถม้านั้น เผิงเหยียนเฉิงสวมอาภรณ์เรียบง่าย สีหม่น กลมกลืนไปกับฝุ่นทาง หากแต่แววตากลับแน่วแน่ เปี่ยมด้วยจุดมุ่งหมาย
“ในที่สุดก็ถึงแล้ว...” เขาพึมพำ คลี่ยิ้มจางๆ เมื่อเห็นกำแพงเมืองหลวงสูงตระหง่านที่ตนเคยใฝ่ฝันจะยืนหยัด ณ เบื้องหน้า
อาหมิงที่นั่งข้างคนบังคับรถชะโงกหน้าเข้าไปในรถ “คุณชาย ขณะนี้เข้าสู่เขตเมืองชั้นในแล้วขอรับ อีกไม่ไกลก็จะถึงจวนสกุลหยาง”
เผิงเหยียนเฉิงพยักหน้า หยิบจดหมายที่ลู่หยวนฉีเขียนแนะนำเขาให้กับสหายเก่าซึ่งเป็นประมุขสกุลหยางขึ้นมาดูอีกครั้ง ตัวอักษรเรียบหรูหนักแน่น ตอกย้ำความจริงใจที่ว่าที่ท่านพ่อตาของเขามีให้
เมื่อถึงหน้าประตูเรือนสกุลหยาง รถม้าจอดหน้าทางเข้า อาหมิงลงไปแจ้งต่อบ่าวที่ทำหน้าที่เฝ้าประตู
“ขอเข้าเฝ้านายท่านหยาง คุณชายของข้าข้ามีนามว่าเผิงเหยียนเฉิง มาส่งจดหมายจากนา
บทล่าสุด
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 52 ร้อยวันพันรอ
เรือนสกุลลู่ในเจียงเฉินยังคงเงียบสงบเช่นเดิม แต่นับตั้งแต่วันที่รถม้าคันเล็กคันนั้นเคลื่อนจากไป หากแต่หญิงสาวผู้หนึ่งกลับรู้สึกว่าเวลาภายในเรือนนั้นเคลื่อนไหวช้ากว่าทุกวันลู่ซือหนานมิได้คร่ำครวญหรือซึมเศร้า หากแต่ใช้เวลาทุกวันอย่างมีความหมายเพื่อรอการกลับมาของคนรักนางตื่นแต่เช้าตรู่เช่นเคย ลุกขึ้นจากเตียงไม้หอมที่ปูด้วยผ้าไหมสีอ่อน สวมเสื้อคลุมผ้าป่านบางเบา เดินไปยังสวนหลังเรือน สถานที่ที่นางและเขาเคยนั่งอ่านตำราด้วยกันในยามเช้า กลิ่นบุปผาในฤดูร้อนปลิวตามสายลมที่อบอุ่น นางยืนนิ่งใต้ต้นไม้หนึ่งต้น มองดูดอกที่เริ่มผลิบานแล้วเอ่ยกับตนเองแผ่วเบา“ท่านจะกลับมาทันดูดอกไม้ฤดูร้อนกับข้าหรือไม่”หลังจากนั้น นางกลับเข้าห้องเล็กที่อยู่ถัดจากเรือนหลัก ห้องนั้นเป็นห้องอ่านหนังสือเล็กๆ ที่นางจัดไว้ให้เขา นับแต่ที่เขาจากไป นางจะเข้ามาทำความสะอาด จัดตำรา จัดโต๊ะเขียนหนังสือให้เรียบร้อยทุกวัน ราวกับเขายังอยู่ที่นี่นางนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวเดิมที่เผิงเหยียนเฉิงเคยนั่ง มือเรียวบางเปิดตำราดู แต่หาใช่เพื่ออ่านศึกษา หากแต่เป็นการอยู่ใกล้สิ่งที่เขารัก เผื่อว่
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 51 หลีกหนีความวุ่นวาย
แสงเช้ายามรุ่งอรุณทอดผ่านหมอกจางๆ ที่ลอยเหนือหลังคาเรือน บรรยากาศเงียบงันราวกับยังไม่ตื่นเต็มตา แต่เผิงเหยียนเฉิงกลับตื่นแต่เช้าตรู่ เสื้อคลุมผ้าฝ้ายสีน้ำเงินเข้มแนบลำตัว เขาจัดเก็บตำราเรียบร้อยแล้ว ให้อาหมิงแบกใส่หีบเล็กไว้เรียบร้อยเมื่อเดินไปยังศาลารับรองที่อยู่ด้านหน้า หยางจิ่งเฟยก็นั่งอยู่แล้วด้วยท่วงท่าสง่างาม แต่สีหน้าแม้จะสงบนิ่งก็ยังมีร่องรอยของความรู้สึกไม่สบายใจจากเรื่องที่รับรู้มาจากพ่อบ้าน“คุณชายเผิง ตื่นเช้านัก เป็นบัณฑิตสมชื่อจริงๆ” เสียงของหยางจิ่งเฟยเอ่ยทัก สุภาพแต่ห่างเหินขึ้นเล็กน้อยเผิงเหยียนเฉิงค้อมศีรษะต่ำ กล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่ง“ขอบคุณท่านอาวุโสที่ให้ที่พักพิงมาสามวันเต็ม ข้าเกรงว่าตนจะรบกวนมากเกินไป วันสอบยังอีกหลายวัน ข้าจึงตั้งใจจะออกไปพักโรงเตี๊ยมแทน เพื่อจะได้พบปะแลกเปลี่ยนความรู้กับบัณฑิตท่านอื่นบ้าง ไม่อยากรบกวนความสงบของเรือนท่านอีกต่อไป”หยางจิ่งเฟยมองเขาอย่างพินิจ สีหน้าหนักแน่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนพยักหน้ารับอย่างไม่ลังเล“ดีแล้ว หากท่านสบายใจกว่า ข้าย่อมไม่ขัด ข้าต้องขออภ
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 50 มิใช่รักแท้
ยามเย็นในเรือนรับรองของสกุลหยาง แสงแดดยามสนธยาโปรยลงในสวนข้างเรือนรับรอง ภายในห้องเรียบง่ายมีเพียงโต๊ะเตี้ยหนึ่งตัว และตะกร้าหนังสือเรียงรายบนชั้นริมผนัง เผิงเหยียนเฉิงนั่งอยู่หน้าโต๊ะ กำลังคัดลอกบทกลอนลงบนกระดาษด้วยพู่กันลายงาม ข้างตัวคืออาหมิงที่คอยยืนเฝ้าอยู่เงียบๆเสียงฝีเท้ากระทบพื้นไม้ดังขึ้นนอกห้อง ตามด้วยเสียงอาหมิงกระซิบเบาแต่จริงจัง“คุณชาย คุณหนูหยางมายืนขอพบท่านอีกแล้วขอรับ นี่เป็นครั้งที่สามในวันนี้”เผิงเหยียนเฉิงหยุดมือที่ถือพู่กัน สีหน้ากังวลเล็กน้อยก่อนจะถอนใจเบาๆ“ไม่ต้องให้เข้ามา บอกไปว่า....”“ข้าเป็นบุตรีเจ้าบ้านแห่งสกุลหยาง เรือนนี้เป็นเรือนของข้า ข้าไม่มีสิทธิ์พบแขกของเรือนหรือ” เสียงของหยางมี่อิงดังแทรกเข้ามาก่อนที่เขาจะกล่าวจบ“เอาอย่างไรดีขอรับ บ่าวที่อยู่หน้าเรือนก็เป็นคนของสกุลหยาง คงต้านทานนางไม่ได้นาน”“ถอยไป!” เสียงสาวใช้ข้างกายของหยางมี่อิงดังขึ้นก่อนตัวนางจะปรากฏเข้ามาในห้องของเขาโดยไม่ได้เต็มใจเชื้อเชิญสตรีในชุดผ้าแพรสีชมพูอ่อนก้าวพรว
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 49 ความวุ่นวาย
เสียงพลิกหน้าตำราเบาๆ ดังคล้ายจังหวะลมหายใจของเขา หากแต่ในใจกลับไม่อาจสงบอย่างที่ตั้งใจไว้เผิงเหยียนเฉิงวางพู่กันลงบนแท่นหมึกช้าๆ ดวงตาทอดมองออกไปนอกหน้าต่างไม้ฉลุ มองเห็นร่มเงาของต้นท้อและบานหน้าต่างอีกด้านหนึ่งที่เพิ่งแง้มออก แล้วก็ปิดลงทันทีราวกับมีใครสักคนแอบมองอยู่ก่อนหน้าเขาหลับตา ถอนหายใจเบาๆ ก่อนปล่อยให้ความคิดย้อนกลับไปในวันที่เขามาถึงเรือนสกุลหยาง นับแต่นั้นมาหยางมี่อิงก็แทบจะตามเขาทุกฝีก้าวเมื่อตื่นเช้าออกมาเดินเล่นรับลม นางก็ปรากฏตัวพร้อมขันน้ำชาผลไม้ เมื่อเขากลับเข้าห้องเพื่ออ่านตำรา นางก็มาเคาะประตูอ้างจะยืมตำราดูบางครั้งถึงกับฝากสาวใช้มายืนรอหน้าห้องตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างและถึงเขาจะหลบอยู่ในห้อง หาข้ออ้างอ่านตำราที่แม้จะจำได้จนหมดแล้วอย่างเคร่งเครียด หวังจะตัดความฟุ้งซ่านจากนาง แต่สายตาคู่นั้นยังตามมาหลอกหลอนอยู่เสมอ‘หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ข้ายังจะมีใจอ่านอะไรได้อีกหรือ’ เขาคิดในใจ พลางหลับตาลงเล็กน้อย ยกพัดผ้าขึ้นปิดครึ่งหน้าเพื่อระบายความร้อนที่มิได้มาจากอากาศ“ในการสอบครั้งนี้ สิ่งที่ข้าต้องเผชิญไม่
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 48 กลับถึงเมืองหลวง
รุ่งสางของวันที่สองในการเดินทาง ฟ้าสีเทาหม่นค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีทองอ่อน รถม้าสีเรียบคันหนึ่งเคลื่อนผ่านประตูเมืองหลวงอย่างเงียบเชียบ ท่ามกลางขบวนรถพ่อค้าและผู้เดินทางนับไม่ถ้วนที่มุ่งเข้าสู่ใจกลางแห่งแผ่นดินแคว้นสือบนรถม้านั้น เผิงเหยียนเฉิงสวมอาภรณ์เรียบง่าย สีหม่น กลมกลืนไปกับฝุ่นทาง หากแต่แววตากลับแน่วแน่ เปี่ยมด้วยจุดมุ่งหมาย“ในที่สุดก็ถึงแล้ว...” เขาพึมพำ คลี่ยิ้มจางๆ เมื่อเห็นกำแพงเมืองหลวงสูงตระหง่านที่ตนเคยใฝ่ฝันจะยืนหยัด ณ เบื้องหน้าอาหมิงที่นั่งข้างคนบังคับรถชะโงกหน้าเข้าไปในรถ “คุณชาย ขณะนี้เข้าสู่เขตเมืองชั้นในแล้วขอรับ อีกไม่ไกลก็จะถึงจวนสกุลหยาง”เผิงเหยียนเฉิงพยักหน้า หยิบจดหมายที่ลู่หยวนฉีเขียนแนะนำเขาให้กับสหายเก่าซึ่งเป็นประมุขสกุลหยางขึ้นมาดูอีกครั้ง ตัวอักษรเรียบหรูหนักแน่น ตอกย้ำความจริงใจที่ว่าที่ท่านพ่อตาของเขามีให้เมื่อถึงหน้าประตูเรือนสกุลหยาง รถม้าจอดหน้าทางเข้า อาหมิงลงไปแจ้งต่อบ่าวที่ทำหน้าที่เฝ้าประตู“ขอเข้าเฝ้านายท่านหยาง คุณชายของข้าข้ามีนามว่าเผิงเหยียนเฉิง มาส่งจดหมายจากนา
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 47 เฝ้าติดตาม
แสงแดดยามสายส่องลอดม่านบางของรถม้า คันล้อเคลื่อนไปอย่างมั่นคงตามเส้นทางหลวงที่ทอดยาวสู่เมืองหลวง ไกลออกจากเมืองเจียงเฉินทุกลมหายใจเข้าออกในรถม้าคันเล็ก เผิงเหยียนเฉิงนั่งอย่างสงบ สายตาเหลือบมองผ่านช่องผ้าม่านด้านข้าง เห็นทิวไม้ไหวพลิ้วเรียงรายข้างทาง เสียงล้อรถดังเอี๊ยดเบาๆ ไปตามทางดินแข็งกระทั่งรถหยุดพักในยามเที่ยงที่ร่มไม้ใหญ่ อาหมิงจึงก้าวขึ้นมานั่งร่วมด้วย นำน้ำชาและผลไม้แห้งมาให้รับประทานคลายเมื่อย ก่อนพูดขึ้นเสียงเคร่ง“คุณชาย นายท่านและฮูหยินคาดว่าคุณหนูโจวตั้งใจตามพวกเราไปยังเมืองหลวงด้วย”เผิงเหยียนเฉิงเลิกคิ้วเล็กน้อย สีหน้าไม่แปลกใจนัก “ข้าคิดไว้แล้วว่านางไม่ยอมละความพยายามง่ายๆ”อาหมิงพยักหน้ารับ“นายท่านจึงได้เตรียมการไว้ล่วงหน้า ท่านเขียนจดหมายฝากคุณชายให้ไปพักกับสหายเก่าแห่งสกุลลู่ซึ่งอาศัยอยู่ย่านชานเมืองหลวง จวนหลังนั้นลับตาผู้คนและสงบ ท่านว่าจะเป็นที่พำนักชั่วคราวที่เหมาะสมก่อนการสอบ”ชายหนุ่มรับจดหมายนั้นมาถือไว้ พลิกดูผนึกครั่งสีทองอ่อน มีตราประจำสกุลลู่ประทับไว้ เขานิ่งไปครู่ห
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 46 คำรักก่อนจาก
ยามเย็นคล้อย แสงสีส้มของอาทิตย์ลับขอบฟ้าทาบทอเหนือปลายชายคาเรือนสกุลลู่เผิงเหยียนเฉิงสวมอาภรณ์สีสุภาพ แผ่นหลังตั้งตรง สายตาคอยจับจ้องทางเดินกรวดเล็กๆ ที่ทอดยาวจากเรือนของลู่ซือหนาน สายลมพัดชายเสื้อเขาเบาๆ เหมือนกำลังเร่งเร้าให้เขาพูดในสิ่งที่อัดแน่นในอกเสียงฝีเท้าสาวเบาๆ ดังขึ้น ลู่ซือหนานเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าศาลา นางสวมเสื้อคลุมสีครามอ่อน หน้าตาเรียบสงบ หากดวงตาแดงเรื่อราวเพิ่งกลั้นน้ำตาไม่ให้อาบแก้มเผิงเหยียนเฉิงเงยหน้ามอง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า“เดิมที ข้าตั้งใจจะบอกเจ้าหลังสอบได้ยศ ได้ตำแหน่ง กลับมาในฐานะที่คู่ควรกับเจ้า แต่ตอนนี้ข้าทนไม่ไหวอีกแล้ว”นางชะงัก ดวงตาเบิกโพลงเล็กน้อย แต่ยังไม่เอ่ยตอบ เขาเดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว แล้วหยุดอยู่ตรงหน้านาง หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกว่าทั้งสวนเงียบงัน เหลือเพียงเสียงหัวใจตนเองและของนาง“ลู่ซือหนาน ข้ารักเจ้า” เขาเอ่ยเสียงแน่น แม้สั้น แต่หนักแน่นเหลือเกิน“ข้ารู้ตัวตั้งแต่เมื่อใดไม่แน่ใจ รู้เพียงว่ายามเห็นเจ้าปรุงยาให้ ยามเจ้าถือกล่องขนมมายื่นเงียบๆ หรือยามเจ้าม
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 45 เตรียมตัวออกเดินทาง
ในขณะที่ภายในเรือนวุ่นวายไม่หยุดหย่อน ด้านนอกจวน ลู่ซือหนานนั่งอยู่ในรถม้ากับอันเหม่ยฉินที่มารับนางด้วยตนเองก็ยิ้มให้แก่กันบ่าวของอันเหม่ยฉินที่แฝงตัวกลับออกมารายงานสถานการณ์ด้านใน จากนั้นรถม้าก็เริ่มเคลื่อนตัวกลับเรือนหลังจากซุ่มดูสถานการณ์อยู่กว่าหนึ่งก้านธูป“ท่านแม่ ท่านคิดถูก” นางหันไปทางมารดา อันเหม่ยฉินที่นั่งสงบอยู่ข้างๆอันเหม่ยฉินพยักหน้าเบาๆ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “นางกล้าทำให้เจ้าด่างพร้อย ข้าก็กล้าทำให้นางตกเหวเอง”ลู่ซือหนานนั่งยิ้มอย่างสงบ ใบหน้าขาวนวลเรียบนิ่ง ทว่าในดวงตาทอแววเด็ดเดี่ยวและไม่สะทกสะท้านเมื่อกลับไปถึงเรือน ลู่หยวนฉีที่รออยู่ก็รีบไปรับบุตรีและภรรยาลงมาจากรถม้าด้วยความห่วงใยทั้งสามกลับเข้าไปนั่งพูดคุยในห้องโถง ทั้งสองมองบุตรีด้วยความภาคภูมิใจ“ลูกของข้า ไม่ใช่สตรีอ่อนแออย่างที่พวกเขาคิด” อันเหม่ยฉินเอ่ยเสียงเรียบ มือข้างหนึ่งบีบมือนางสามีเบาๆ“ใช่” ลู่หยวนฉีพยักหน้า“พรุ่งนี้ เหยียนเฉิงจะเตรียมตัวเก็บของเดินทางไปสอบแล้ว อย่าให้ข่าววุ่นวายคืนนี้รบกวนใจเขาเด็ดขาด แม้อยากเล่าให้ฟังก็ตามทีเถ
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 44 ผิดแผน
“มีโจรบุกเข้าเรือน รีบไปดูหนานเอ๋อร์เร็ว” เสียงคุณหนูซุนดังขึ้นด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะรีบตรงไปยังเรือนหลังเล็กด้วยสีหน้าซีดเผือดหลังจากมีบ่าวในเรือนมาแจ้งเรื่องเสียงที่ออกมาจากห้องพักโจวจิงหยูผู้แสร้งตกใจถึงขีดสุด แสร้งคว้ามือสาวใช้ตนไว้ “เจ้าแน่ใจหรือว่าเป็นพวกโจร เร็วเข้า อย่าให้เกิดเรื่องกับคุณหนูลู่เป็นอันขาด”แต่ในดวงตาเจือความตื่นเต้นระคนคาดหวัง นางแทบอดใจรอให้ภาพหญิงสาวตกอยู่ในอ้อมแขนบุรุษมิได้เสียงฝีเท้าหลายสายเร่งเร้า เสียงอื้ออึงของข้ารับใช้ดังลั่นเรือนข้างหลัง โคมไฟส่องสว่างไหววูบตามแรงลมที่เปิดประตูหน้าต่างเสียหมด ร่างของคุณหนูซุนหรงอวี้และฮูหยินเจ้าของเรือนเดินนำหน้าด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ข้างหลังมีแขกสตรีอีกหลายคนจากตระกูลขุนนางในเมืองเจียงเฉินที่มาร่วมงานประตูเรือนพักถูกเปิดออก ทุกสายตาพุ่งตรงไปยังเตียงกลางห้อง ก่อนที่ทุกอย่างจะชะงักงันอย่างหมดแรงไม่ใช่ลู่ซือหนาน!บุรุษบนเตียงที่กำลังก้มหน้าซุกซอกคอหญิงสาวอย่างหลงใหลคือไป๋ซื่ออัน ส่วนหญิงสาวบนเตียง แม้จะพยายามเบือนหน้าหนีแสง แต่ก็เผยให้เห็นใบหน้าคมสวยของหลิวอี้หรู อี้จีจากหอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ15.0K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ22.7K viewsเมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.2K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด61.5K viewsร่วมรักวิปริต สองพันธ์กลีบบุปผา
ต้าเหนิง1.6K viewsแฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)
ไห่ถาง2.5K viewsนางร้ายอ้อนรักพ่อหม้ายชาวสวนยุค 70
บ้านเขมปัณณ์373 viewsฮูหยินอย่างข้าขอลาไปก่อน
Lovedee945 views
