เข้าสู่ระบบแชร์
ทวงแค้น - 14
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-04 17:05:26"ตั้งแต่พระองค์ถูกขับออกจากวัง นอกจากองค์ฮ่องเต้ไม่เหลียวแล พี่น้องร่วมสายเลือดยังเมินเฉย แต่กลับถูกปองร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า คิดว่าจากผู้ใดและเพราะอะไรเพคะ"
"..." คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน
เรื่องที่เขาถูกปองร้ายมีเพียงคนสนิทเท่านั้นที่รู้ เหตุใดแม่นางฟ่างผู้นี้ถึงได้กล่าวออกมาราวรู้เห็น
"แม่ทัพใหญ่ฟ่างบอกเจ้า?"
"ท่านพ่อเป็นคนเช่นนั้นหรือเพคะ" เฟิงซูเหยาย้อนกลับ
ถึงแม้ชาติก่อนนางจะไม่รู้จักแม่ทัพใหญ่ฟ่างเสวียนสวี่เป็นการส่วนตัว แต่กิตติศัพท์เรื่องความจงรักภักดีและเก็บความลับเก่งของเขาเลื่องชื่อ คำถามของอี้เฟยจึงตอบได้เพียงข้อเดียวคือแม่ทัพฟ่างไม่มีทางนำเรื่องในกองทัพหรือเรื่องส่วนตัวเขามาเล่าสู่ผู้อื่นฟังแน่นอน
"เจ้ากำลังจะบอกว่าที่พูดมาคือความสามารถพิเศษที่เจ้าได้มาหลังฟื้นจากความตาย"
ไม่อยากจะเชื่อ แต่เขาก็ไม่อยากคิดว่ามันไม่สามารถเป็นจริงได้
"ตอนพระองค์สิบห้าพรรษา เคยถูกลอบทำร้ายครั้งหนึ่งด้วยลูกดอกอาบยาพิษ แผลเป็นที่ใต้อกข้างขวาเป็นเครื่องยืนยันว่าหม่อมฉันพูดเรื่องจริง"
อี้เฟยถึงกับตกใจที่เฟิงซูเหยารู้ความลับเรื่องนี้ของเขาได้อย่างถูกต้อง
จะไม่ให้นางรู้ได้เช่นไรในเมื่อมือสังหารเมื่อปีนั้นคือนางเอง
เพราะความหัวอ่อนเชื่อมั่นให้ใจผู้สั่งการทำให้นางยอมพลีชีพเป็นมือสังหารองค์ชายสามผู้ที่เป็นขวากหนามในการเป็นใหญ่บนแผ่นดินถังแห่งนี้
"นอกจากครั้งนั้น ยังมีครั้งล่าสุดเมื่อหนึ่งเดือนก่อน พระองค์กำลังล่าสัตว์อย่างสุนทรีทว่ากลับมีโจรภูเขากลุ่มหนึ่งเข้ามาลอบสังหาร วันนั้นพระองค์รอดมาได้เพราะสตรีลึกลับนางหนึ่ง"
"เจ้าเป็นใครกันแน่"
ครั้งนี้อี้เฟยรู้สึกว่าคนตรงหน้าไม่ใช่ฟ่างเซียนเซียนตัวจริง วิชาแปลงโฉมมีให้เห็นทั่วยุทธภพ เรื่องนี้คงต้องพิสูจน์ถึงจะรู้แจ้งว่าตัวจริงหรือตัวปลอม
พรึ่บ!
เพียงเสี้ยววินาทีอี้เฟยออกหมัดเพื่อคว้าตัวสตรีตรงหน้ามาพิสูจน์ เฟิงซูเหยารู้ทันนางไม่หลบ ปล่อยให้บุรุษผู้ใคร่สงสัยจับตัวนางได้
อี้เฟยโอบกอดร่างบางนั้นไว้ข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างเอื้อมไปลูบไล้ตามกรอบหน้าสวยเพื่อหาเนื้อหนังที่คิดว่าใช้แปลงโฉมทว่ากลับไม่พบความผิดปกติใด
"องค์ชายสามล่วงเกินหม่อมฉันแล้ว"
พึ่บ!
อี้เฟยได้สติจึงปล่อยเฟิงซูเหยาออกจากอ้อมกอด
'นางคือฟ่างเซียนเซียนตัวจริง หรือว่าที่นางบอกว่าได้ความสามารถพิเศษมาจะเป็นเรื่องจริง'
"โอ๊ย! หม่อมฉันเห็นบางอย่างอีกแล้วเพคะ"
อี้เฟยหรี่ตาจ้องจับผิดสตรีใบหน้าสวยที่จ้องตาเขาไม่หลบ
"คำทำนายของราชครูในปีที่พระองค์เกิด"
หากเป็นเรื่องนี้ใคร ๆ ก็รู้เพราะคำทำนายนั้นถูกป่าวประกาศทั่วทุกแคว้นทั่วบ้านทั่วเมือง
"เรื่องนั้นมีอะไร" อี้เฟยหยั่งเชิงถามดู
"เรื่องนั้นมีคนอยู่เบื้องหลังเพคะ"
"เจ้ากล่าวอะไรออกมาไม่กลัวหัวหลุดจากบ่าหรือไร"
"พระองค์อย่างทรงกริ้ว หม่อมฉันแค่ทำตามสวรรค์สั่งมา"
สวรรค์ที่ชื่อเฟิงซูเหยา...
"หากพระองค์ทรงรักอดีตองค์ฮองเฮา พระองค์ต้องสืบเรื่องนี้คืนความเป็นธรรมให้พระมารดาของพระองค์"
"..."
"และหม่อมฉันยินดีช่วยพระองค์สืบหาความจริงเรื่องนี้"
ทุกคำพูดที่เฟิงซูเหยาเล่าออกมาทำให้อี้เฟยประหลาดใจยิ่งนัก ทว่าเพราะมีความเกี่ยวพันธ์กับมารดาที่จากไปทำให้เขาเริ่มไขว้เขวในคำสอนของมารดา
"เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าหากเรื่องที่พูดมาไร้หลักฐาน ข้าสามารถฆ่าล้างตระกูลฟ่างของเจ้าได้"
"หม่อมฉันพูดเรื่องจริง ขึ้นอยู่ที่พระองค์จะกล้าเรียกร้องความเป็นธรรมให้ตนเองและอดีตฮองเฮาหรือไม่"
ดวงตารัตติกาลจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตาสีเหล็กกล้าของบุรุษตรงหน้า อี้เฟยราวถูกมนต์สะกด เขาอยากรู้ว่าสิ่งที่สตรีผู้นี้พูดมีความจริงมากน้อยเท่าใด
"เจ้าจะช่วยข้าได้อย่างไร"
นางเป็นเพียงสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งจะมีกำลังอันใดมาช่วยเขาสืบหาความจริง
"ขอเพียงเชื่อใจหม่อมฉันและให้หม่อมฉันอยู่เคียงข้างพระองค์"
น้ำเสียงของเฟิงซูเหยาทั้งหนักแน่นรวมทั้งแววตามุ่งมั่นดุดันจนบุรุษอย่างเขายอมแพ้
"อยู่เคียงข้างข้า?"
"เพคะ พระองค์กับหม่อมฉันจะต้องจัดงานแต่งกันหลอก ๆ หลังจบเรื่องนี้ทางใครทางมัน"
"รู้หรือไม่เจ้าพูดสิ่งใดอยู่"
"หม่อมฉันรู้ดีเพคะ การเป็นหญิงหม้ายหลังหย่าร้างจะถูกขับออกจากตระกูล"
นี่คือกฎหมายของเมืองถังเหลียน เพื่อให้ครอบครัวปองดองรักใคร่ หากคู่ใดแต่งงานแล้วหย่าร้างในเวลาต่อมา ฝ่ายหญิงจะถูกขับออกจากตระกูลเพราะขาดคุณสมบัติการเป็นภรรยาอย่างไม่มีข้อแม้
บทล่าสุด
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น ทวงแค้น - 93
ภายในฐานทัพของศัตรู เฟิงซูเหยาทำร้ายทหารของข้าศึกเพื่อชิงชุดของฝั่งนั้นมาใส่จะได้เดินไปไหนมาไหนในฐานทัพศัตรูได้ง่าย ๆ"ช้าก่อน!"เสียงนายกองที่เดินลาดตระเวนผ่านมารั้งไว้"พลทหารลาดตระเวนกำลังมุ่งหน้าไปที่ใด"เฟิงซูเหยาได้ยินคำถามคิดครู่หนึ่งจึงดัดเสียงให้ใหญ่ตอบ"ข้าน้อยจะไปเข้าห้องน้ำขอรับ"เฟิงซูเหยาตอบแต่ไม่หันหน้ากลับไป"เจ้าเป็นทหารใหม่หรือถึงไม่รู้ว่าห้องน้ำไปทิศทางใด"คนถูกถามในชุดที่ปลอมตัวอยู่ถึงกับเลิ่กลั่ก หูที่แสนดีได้ยินเสียงทหารด้านหลังชักกระบี่ขึ้นเบา ๆ เป็นสัญญาณเตือนว่าเขาไม่เชื่อใจนางแล้วมือแน่งน้อยค่อย ๆ หยิบเข็มพิษที่ซ่อนไว้ในผ้ารัดข้อมือออกมาเตรียมซัดใส่ศัตรู ทว่า..."อั่ก!"เสียงหล่นตุ้บของร่างกำยำดังขึ้นทำเอานางรีบหันกลับไปดู"อาเฟย"ทันทีที่เห็นว่าเป็นฝีมือผู้ใดเฟิงซูเหยาถึงกับตกใจเล็กน้อย"ท่านมาได้เยี่ยงไร"เมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ทักทายกลับจึงรีบวิ่งเข้าไปใกล้แล้วชวนคุย"หากข้ามาช้างานแต่งอีกสามวันข้างหน้าคงไร้เจ้าสาวเคียงข้างไปแล้ว"อี้เฟยพูดตัดพ้อใบหน้าเงียบขรึม"ท่านช่างพูดเกินไปเมื่อครู่ข้าคนเดียวก็เอาอยู่"เฟิงซูเหยาย่นจมูกทำท่าทางแง่งอนใส่อีกคน"เอาอยู่น่
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น ทวงแค้น - 92
“เช่นนั้นช่วยป้าล้างผักตรงนั้นแล้วกัน”เสิ่นอี้มองตาเด็กน้อยก็รู้แล้วว่านางคงมีความทุกข์ในใจจึงไม่ใส่ใจถามสิ่งที่เฟิงพูดค้างคาเอาไว้ต่อ“วันนี้ท่านป้าจะทำกับข้าวเลี้ยงฉลองหรือเจ้าคะ”เฟิงมาอยู่ที่นี่หลายวันแล้วนางเห็นความเป็นอยู่ของทั้งสองคนว่ากินอยู่เช่นไร พอมาวันนี้เห็นของที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้านางรู้ในทันทีว่าต้องเป็นของที่ทำเพื่อเลี้ยงฉลองแน่นอน“วันนี้วันเกิดเฟยเอ๋อร์”เฟยเอ๋อร์หรืออี้เฟยดรุณที่เป็นคนยื่นมือพาเฟิงน้อยคนนี้ออกมาจากตรอกน่ากลัวแห่งนั้น“ข้ามิรู้ว่าวันนี้วันเกิดเสี่ยวเฟยจึงไม่ได้เตรียมของขวัญไว้”เขาเป็นถึงผู้มีพระคุณสำหรับนาง วันสำคัญเช่นนี้เฟิงยังตอบแทนอี้เฟยเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้ช่างไม่สมกับที่เขาให้ชีวิตใหม่นางเอาเสียเลย“ไม่ต้องคิดมาก งั้นวันนี้ป้าจะสอนเฟิงทำอาหารโปรดเฟยเอ๋อร์ดีหรือไม่”เฟิงพยักหน้าอย่างระรื่น นางไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญที่เป็นสิ่งของเสมอไป หากเป็นการทำอาหารแม้รสชาติจะไม่ได้เลิศรสเท่ากับพ่อครัวแม่ครัวที่อื่น แต่นางก็จะตั้งใจเรียนรู้และทำให้เขาเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดในวันนี้“ทานสิ”เฟิงคะยั้นคะยอให้บุรุษเพียงหนึ่งเดียวที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารลองทานอา
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น ทวงแค้น - 91
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่กเสียงหอบเหนื่อยที่ดังเบาแทบจะไม่ให้ใครได้ยินแม้แต่ตัวเองดังขึ้นเด็กน้อยวัยสักสิบขวบเศษกำลังวิ่งหลบไปตามต้นไม้น้อยใหญ่เพื่อหลีกหนีการตามล่าของกองโจรที่แสนน่ากลัวเฟิงเสี้ยว“รอยเท้ามันมาทางนี้ อย่าให้มันหนีรอดไปไหนได้”เสียงหนึ่งในกลุ่มโจรที่ออกตามล่าเด็กน้อยผู้นี้ดังขึ้นร่างบอบบางคุดคู้อยู่ด้านหลังโขดหินที่มีตะไคร่น้ำเกาะจนเป็นสีเดียวกับต้นไม้เพื่ออำพลางไม่ให้ถูกโจรกลุ่มนั้นตามล่าเข้า“เฟิง ข้ารู้ว่าเจ้าแอบซ่อนอยู่แถวนี้”รองหัวหน้ากองโจรเฟิงเสี้ยวเอ่ยชื่อของนักโทษหลบหนีเสียงเรียบเย็นดรุณีน้อยได้แต่ขดตัวสั่นแทบจะลืมหายใจด้วยซ้ำ“ออกมาเถอะน่า ประมุขเฟิงรอเจ้าอยู่”เสียงอีกคนที่ออกตามล่าเอ่ยเรียกอีกแรง“ไม่ ข้าไม่ออก ข้าไม่อยากกลับไปฆ่าคนอีกแล้ว”เฟิงน้อยเอ่ยอย่างรู้สึกหวาดกลัวตลอดเวลาสิบปีมานี้ แม้คนในกองโจรเฟิงเสี้ยวจะดีกับนาง แต่ก็ทำเพื่อหวังผลประโยชน์ทั้งนั้น เห็นดรุณีน้อยฉลาดหัวไว สอนอะไรก็เก่งกาจไปเสียหมด ไม่ว่าจะเรื่องพิษ เรื่องต่อสู้ เฟิงผู้นี้ไม่เคยทำให้ประมุขแห่งกองโจรนี้ผิดหวังสักเรื่อง เพราะแบบนี้เขาเลยไม่ยอมเสียหมากตัวนี้ให้หนีออกไปจากกองโจรแห่งนี้“ระวังต
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น ทวงแค้น - 90
"อั่ก! จ...เจ้า"ดวงตาอี้ซินเบิกโพลง เลือดมากมายค่อย ๆ ไหลออกมาจากปากและจมูก เฟิงซูเหยาที่ถูกกระบี่ของเขาแทงไหปลาร้าก็มีสภาพไม่ต่างจากอี้ซินเช่นกัน"รสชาติของมีดเล่มนี้ยามปักที่อกท่านเป็นเช่นไรบ้างเพคะ คุณชาย"เฟิงซูเหยากระซิบออกมาแผ่ว ๆ นางเรียกอี้ซินอย่างที่เคยเรียกตอนเป็นเฟิงซูเหยา ทำเอาคนที่คุ้นชินทั้งเหตุการณ์ทั้งสรรพนามที่เคยถูกเรียกหลุบตามองนางด้วยแววตาสั่นไหว"ตอนที่ข้าปักมันลงบนอกด้วยมือของข้าเองท่านรู้หรือไม่ว่ามันไม่เจ็บปวดเลย เพราะตอนนั้นหัวใจข้าได้ตายลงก่อนที่ข้าจะแทงขั้วหัวใจตัวเองแล้ว"เฟิงซูเหยาพรั่งพรูทุกสิ่งทุกอย่างที่นางอยากเล่าในชาติที่แล้วแต่ไม่มีโอกาสให้เขาฟังด้วยความขมขื่น"เจ้าเป็นใครกันแน่"อี้ซินฝืนรวบรวมแรงทั้งหมดเอื้อมมือที่แสนจะหนักอึ้งขึ้นมากระชากผ้าปิดหน้าของสตรีตรงหน้าออกดวงตาเขาสับสนปนวูบไหวเมื่อใบหน้านี้คือใบหน้าของฟ่างเซียนเซียน แต่ประโยคที่นางเอ่ยกับตนกลับเป็นเหตุการณ์ของอีกคนที่นางผู้นี้ไม่มีวันรู้ว่าวันนั้นเมื่อสองเดือนก่อนเกิดอะไรขึ้นบ้าง"คุณชายคงกำลังสับสนใช่หรือไม่ว่าข้ารู้เรื่องราวของเฟิงซูเหยาได้เช่นไร"รอยยิ้มแห่งชัยชนะผุดพรายขึ้นบนใบหน้าสว
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น ทวงแค้น - 89
"อย่าคิดหนี อ๊ะ!"เฟิงซูเหยาตั้งใจจะตามสามคนนั้นไปแต่ถูกฉินเทาเข้ามาขวางเอาไว้เสียก่อนเสียงกระบี่ทั้งสองฟาดฟันกันอย่างเอาเป็นเอาตายจวบจนเฉินเทาเพลี่ยงพล้ำเสียท่าถูกเฟิงซูเหยาปลิดชีพ"สุนัขรับใช้ที่แสนซื่อสัตย์ สุดท้ายเจ้าก็ตายอย่างโดดเดี่ยวอย่างน่าเวทนา"นางกล่าวอย่างสมเพชร่างไร้ลมหายใจของฉินเทา จากนั้นจึงเร่งตามสามคนนั้นไปเพื่อไม่ให้เสียเวาไปมากกว่านี้มีดสั้นที่นางเก็บไว้กับตัวถูกขว้างออกไปแต่พลาดเป้า"เจ้านี่มันกัดไม่ปล่อยเสียจริง อยากรู้นักว่พวกนั้นจ้างวานเจ้าเท่าใดถึงยอมเสี่ยงตายขนาดนี้"เมื่อหนีไม่พ้นอี้ซินมีเพียงทางเลือกเดียวคือหันหน้าเผชิญกับนักฆ่าสาวที่ปกปิดใบหน้าเอาไว้"อย่าใช้นิสัยตนเองตัดสินผู้อื่น ไม่มีผู้ใดจ้างวานข้าทั้งนั้น หากแต่วันนี้ข้าจ้องการคิดบัญชีแค้นกับท่านด้วยเหตุผลส่วนตัว""ข้าไม่เคยรู้จักนักฆ่าเช่นเจ้ามาก่อน"หึ! แน่แหละที่เขาไม่รู้จักนางในร่างของผู้อื่นเช่นนี้"ท่านไม่รู้จักข้าแล้วเช่นไร ขอเพียงข้าจดจำความแค้นที่ท่านเคยมอบให้ข้าแต่เพียงผู้เดียวก็เพียงพอแล้ว"เฟิงซูเหยาไม่อยากเปลืองน้ำลายยิ่งกว่านี้ นางตั้งท่ากระบี่วสันหวนคืนทันที อี้ซินเห็นท่วงท่าของเพลงกระ
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น ทวงแค้น - 88
"ดาบนี้ตอบแทนที่ท่านพ่อชุบเลี้ยงข้ามาด้วยความเลือดเย็น"เฟิงซูเหยากระซิบแผ่วเบาข้างหูเฟิงเสี้ยวที่ถามว่านางเป็นใครเพียงแค่ได้ยินถ้อยคำนั้นดวงตาเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ"จ...เจ้า เจ้ายังไม่ตาย"น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาเบาจนเฟิงซูเหยาเองก็แทบจะไม่ได้ยิน"ข้าจะตายก่อนได้แก้แค้นคนชั่วช้าเช่นพวกท่านได้เยี่ยงไร"น้ำเสียงที่ส่งออกมามีแต่ความเคียดแค้น"จ...เจ้า ..เฮือก!"มีคำพูดมากมายที่เฟิงเสี้ยวอยากเอ่ยแต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเฟิงซูเหยาแทงกระบี่เข้าไปจนสุดด้ามปลิดลมหายใจเขาจนสิ้นในครั้งเดียว"แม่นางระวัง!"เฟิงซูเหยาที่ไม่ทันระวังตัวเกือบถูกมีดจากฉินเทาปลิดชีพไปแล้ว โชคดีที่ได้ฟ่างเสวียนสวี่ร้องเตือน"ยานี้ช่วยถอนพิษได้"นางรีบยื่นขวดยาถอนพิษที่พกติดตัวมาเผื่อให้ฟ่างเสวียนสวี่ก่อนจะรีบปลีกตัวหนีไปปิดบัญชีแค้นในครั้งนี้หมับ!ทว่าข้อมือเล็กกลับถูกคว้าเอาไว้เสียก่อนด้วยฝ่ามือแกร่งของฟ่างเสวียนสวี่เอง"เซียนเอ๋อร์ นั่นเจ้าใช่หรือไม่"บิดาที่ไหนกันจะจำเพียงแววตาของบุตรสาวตนเองไม่ได้ครั้งแรกที่เขาลืมตาขึ้นมาเห็นเพียงแววตาของฟ่างเซียนเซียนที่อยู่ด้านหลังประมุขเฟิงเขาก็จับได้ในทันทีเฟิงซูเหยาไม่มีเ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว59.4K viewsสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ20.9K viewsทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง
ชวี่เหว่ย7.8K viewsทะลุมิติไปเปลี่ยนนางร้ายในนิยายยุค80
moonlight -mini1.1K viewsภรรยาเปลี่ยนชะตา
ไห่ถาง410 viewsหลินชิงชิงนางร้ายพลิกชะตา(รัก)ยุค70
BBNanz2.1K viewsย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน
เทียนสื่อ679 views
