Chapter 40

"เป็นอะไรไป ท่าทางของคุณดูหมางเมินผม ตั้งแต่ตื่นแล้วนะองุ่น" เมื่อชายหนุ่มช่วยหญิงสาวขนของมาเก็บในครัวเรียบร้อย เขาจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะตุลาไม่สบายใจ ที่เห็นองุ่นทำหน้าเย็นชาแบบนั้นตลอดเวลา เหมือนกับเธอมีเรื่องอะไรที่ค้างคาใจ แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมพูดออกมา ทำไมเธอถึงต้องการเก็บมันเอาไว้คนเดียวในใจ

"หน้าองุ่นเหมือนกับคนอมทุกข์ขนาดนั้นเชียวเหรอคะ คุณตุลารีบกลับไปอาบน้ำเตรียมตัวมาทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวองุ่นจะเตรียมมื้อเช้าเข้าไปให้" หญิงสาวไม่ตอบคำถามเขา แต่เธอกลับหันไปถามและสั่งเขาแทน ก่อนจะหยิบผักออกมาจัดใส่ตะกร้าเพื่อเตรียมไปล้าง

"เหนื่อยไหม เหนื่อยก็พักบ้างหน้าตาคุณดูโรย ๆ นะ ไม่สบายหรือเปล่าไหนมาดูซิ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ เขาเอาหลังมือขึ้นมาอังที่หน้าผากขององุ่นเอาไว้ พร้อมกับใบหน้าที่แสดงออกถึงความห่วงใย จนองุ่นไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่บอกความจริงกับเธอ หรือเขาตั้งใจจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ หลอกให้เธอรักเขาแบบนี้ตลอดไป

"องุ่นบอกแล้วไงว่าไม่เป็นอะไร คุณกลับไปเถอะค่ะ"

"เมียผมท