ตอนที่ 50 || หัวใจของข้ามันตายไปพร้อมกับเจ้า!…คุกหลวงของกรมอาญา…ภายในห้องขังมืดมิด ไร้แสงสว่าง มีเพียงแสงจากคบเพลิงด้านนอกที่ส่องลอดผ่านลูกกรงเข้ามาให้เห็นเงาราง ๆ ของร่างที่ถูกจองจำเหล่ยหลัวเฟย นั่งพิงกำแพง หายใจรวยริน นางหมดเรี่ยวแรง ขยับร่างกายไม่ได้แม้เพียงปลายนิ้วพิษของยาสลายกระดูกยังแทรกซึมไปทั่วร่าง แต่นั่นมิใช่สิ่งที่ทำให้นางเจ็บปวดที่สุดสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือ…คนที่ส่งนางมาที่นี่คือเหล่ยหลัวฟาง!"หลัวฟาง… เจ้าสมควรได้รับผลกรรมที่เจ้าก่อ! "เสียงของ ซ่งไป๋เซียว ดังขึ้นอย่างเย็นเยียบจากนอกห้องขัง ก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามาในเงามืด ยืนกอดอกมอง ‘นาง’ ด้วยแววตาเย็นชาหลัวเฟยพยายามเปล่งเสียงเรียกเขา… แต่นางทำไม่ได้!"เจ้าวางแผนร้าย ต้องการเอาชีวิตของอาหลี เช่นนั้นจงได้ลิ้มรสของความตายเสียบ้าง!"กึก! กึก! กึก!เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้น ไม่นานเงาร่างของ เฉียงเว่ย ก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับถุงผ้าสีดำใบเล็ก ๆ ก่อนจะเปิดมันออกเผยให้เห็น…งูพิษสีดำตัวใหญ่จากแคว้นซีเยี่ยนถึงห้าตัว!ดวงตาของหลัวเฟยเบิกกว้าง นางพยายามขยับตัวแต่ไร้เรี่ยวแรง น้ำตาของนางไหลออกมาอย่างไม่อาจควบคุม…นางกำลังจะตาย!
ตอนที่ 49 ||แม้แต่น้องสาวเจ้าก็กล้าขาย!ภายในเรือนของฮูหยินซ่ง ไป๋ซั่ว นั่งไขว้ขาบนเก้าอี้ ดวงตาคมปลาบจ้องตรงไปยังเหวินเปียวที่ยืนทำความเคารพอยู่ตรงหน้า หลังจากได้รับรายงานเกี่ยวกับเบื้องหลังของเรื่องทั้งหมด สีหน้าของไป๋ซั่วเคร่งเครียดและเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง"เป็นนางไปได้อย่างไร?"เขาพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยสงสัย เหล่ยหลัวฟาง มาก่อน แต่นางเป็นพี่สาวฝาแฝดของว่าที่ฮูหยินของเขา! คนเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกันแท้ ๆ ไฉนเลยจะมีจิตใจอำมหิตถึงเพียงนี้? ที่สำคัญ… หลัวฟางไม่ห่วงน้องสาวของตนบ้างเลยหรือ?ต่างจาก ไป๋เซียว ที่นั่งเฝ้าอาหลีอยู่ไม่ไกล สีหน้าของเขาดำทะมึนลงทันทีที่ได้ฟังรายงานจากเหวินเปียว เพลิงโทสะในดวงตาของเขาร้อนแรงจนแทบจะลุกไหม้ได้"หลัวฟาง…" ไป๋เซียวกัดฟันกรอด ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงกดต่ำ"คราวนี้ข้าจะไม่ปล่อยนางไว้แน่!"บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความตึงเครียด ท้องฟ้ายามราตรีของจวนสกุลซ่งเงียบสงัด ทว่าเบื้องหลังความเงียบงันนั้นคือพายุร้ายที่กำลังก่อตัว"หลักฐานทั้งหมดมัดตัวหลัวฟางแน่นหนา นางเป็นผู้วางแผนทั้งหมด นางต้องรับโทษ!" ไป๋เซียวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย
ตอนที่ 46 || สืบหาผู้อยู่เบื้องหลังงูพิษภายในเรือนของ ฮูหยินซ่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความกดดันและเคร่งเครียด ไป๋เซียว นั่งเฝ้าข้างเตียงของ อาหลี ไม่ห่าง สองมือของเขากุมมือเล็กที่ซีดเซียวไว้แน่น ความเย็นของมือนางทำให้เขาแทบบ้าตายเขาไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังและโกรธแค้นเท่านี้มาก่อน!"อาหลี… เจ้าต้องไม่เป็นอะไร…"เขากัดฟันแน่น นับตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงยามเฉิน เขาเปลี่ยนยาดูดพิษและป้อนยาให้นางตรงตามเวลา แต่อาการของอาหลีกลับดีขึ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดวงตาคมปลาบแฝงไปด้วยเพลิงโทสะที่พร้อมเผาผลาญทุกคนที่ทำร้ายนางแต่บัดนี้… ไป๋เซียว ยังมิอาจทำตามใจตนเองได้เขาจะรอให้อาหลีฟื้นขึ้นมาก่อน… จากนั้นเขาจะทำให้ผู้ที่คิดร้ายกับนางไม่ได้ตายดีแน่!ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังขึ้นหน้าห้อง ก่อนที่ร่างสูงของ ไป๋ซั่ว จะก้าวเข้ามา ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดไม่แพ้กัน"ข้ากลับมาจากวังหลวงก็ได้ยินเรื่องของอาหลีแล้ว!"น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหนักใจและโกรธแค้น ในสายตาของ ไป๋ซั่ว น้องสะใภ้ผู้นี้อยู่ในฐานะเดียวกับน้องสาวของเขาเองพอได้เห็นอาหลีบาดเจ็บหนัก นอนนิ่งไม่รู้สึกตัวเช่นนี้ ไป๋ซั่วก็โกรธจนแทบระเบิด!เ
ตอนที่ 45 || ส่งเสริมน้องสะใภ้สุดกำลัง!ในขณะที่จวนซ่งอาหลีต้องเผชิญเรื่องร้าย ท่านด้านซ่งไป๋ซั่วนั้นก็ถูกไท่หมิงฮ่องเต้เรียกเข้าเฝ้าเป็นการส่วนตัว…บัดนี้ที่ห้องรับรองเล็ก ภายในตำหนักอวิ๋นหลงของวังหลวง ที่ประทับส่วนพระองค์ของไท่หมิงฮ่องเต้ มีบุรุษผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินต้าฉู่นั่งอยู่บนบัลลังก์ด้วยกิริยาผ่อนคลาย ที่มือซ้ายถือถ้วยชาลวดลายมังกรวิจิตรเอาไว้ ท่าทีดูผ่อนคลายก็จริงแต่สายนั้นยังคมลึกเต็มไปด้วยความน่าเกรงขามซ่งไป๋ซั่วยืนอยู่ด้านล่าง บรรยากาศรอบตัวไม่ถึงกับเคร่งขรึม เช่นเมื่ออยู่ในท้องพระโรงใหญ่ ทว่าใบหน้าของท่านราชเลขากลับยังคงนิ่งสงบสำรวมเช่นเดิม"เจ้าบอกว่า… ฮูหยินของไป๋เซียว เสี่ยงชีวิตเข้าไปรักษาคนป่วยในหอนางโลม?" ไท่หมิงฮ่องเต้เอ่ยถาม ดวงตาของพระองค์จับจ้องไป๋ซั่วแน่วแน่ไป๋ซั่วประสานมือคารวะ "พ่ะย่ะค่ะ""นางรู้หรือไม่ว่าสิ่งนี้อาจทำให้ตนเองเดือดร้อน?""นางย่อมรู้ดีพ่ะย่ะค่ะ" ไป๋ซั่วกล่าวเสียงหนักแน่น"แต่นางกลับยังเลือกที่จะทำ เพราะสำหรับอาหลีแล้ว ความเป็นความตายของผู้คนสำคัญกว่าชื่อเสียงของตนเอง"ไท่หมิงฮ่องเต้เงียบไปครู่หนึ่งหลังฟังจบ ก่อนเขาจะวางถ้วยชาลง แววตาของพระองค์
ตอนที่ 46 ||งูกัดเจ้าแต่พิษกระจายมาถึงหัวใจข้าแล้ว…ภายในห้องของ ฮูหยินซ่ง บรรยากาศตึงเครียดจนแทบไม่มีใครกล้าหายใจแรง ทุกคนต่างเฝ้ามอง อาหลี ด้วยความเป็นห่วง ร่างของเด็กสาวตัวเล็กนอนอยู่บนเตียงกว้าง เหงื่อเย็นไหลซึมทั่วใบหน้า เสื้อผ้าที่นางสวมใส่เปียกชุ่มไปหมด ริมฝีปากซีดเผือด ดวงตากลมโตพร่ามัวเพราะพิษกำลังแทรกซึมเข้าสู่กระแสเลือดถึงอย่างนั้น นางกลับไม่ร้องไห้แม้แต่ครึ่งคำอาหลีเป็นหมอ นางย่อมรู้ว่าหากตนเองขาดสติ จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีก และอาการของนางอาจหนักจนเกินกว่าจะรักษาได้ ดังนั้นนางจึงอดทนทุกข์ทรมานโดยไม่ปริปาก นางรู้สึกเหมือนร่างกายถูกไฟแผดเผาจากภายใน ความร้อนและอาการชาแผ่ขยายจากข้อเท้าขึ้นมาเรื่อย ๆ หากยังไม่มีใครมาถอนพิษ นางคงหมดสติในอีกไม่นานแต่ต่อให้นางเจ็บปวดทรมานเพียงใด อาหลีก็ยังคงมีสติและคิดแทนผู้อื่น"อาหนิว อาจิ่ว… ยา… เตรียมสมุนไพร… ไว้ให้พร้อม… อย่าลืม…"เสียงของนางแหบแห้ง และแผ่วเบาราวกับลมหายใจ แต่นางยังคงสั่งการอย่างมั่นคง อาหนิวกับอาจิ่วรีบพยักหน้า ทั้งสองสาวใช้ที่ภักดีต่อฮูหยินของพวกนาง น้ำตานองหน้า แต่ก็ทำตามคำสั่งโดยไม่อิดออดนางคือฮูหยินของท่านหมอซ่
ตอนที่45|| แผนปลิดชีพอาหลีของหลัวฟางภายในห้องส่วนตัวของ เหล่ยหลัวฟาง บรรยากาศเต็มไปด้วยความคับแค้นและเดือดดาล ความเงียบภายในเรือนถูกทำลายด้วยเสียงสบถของนางที่เต็มไปด้วยโทสะรุนแรง"นังอาหลีนั่นรอดไปได้อีกแล้ว!"เสียงของนางดังลั่นราวกับจะสะท้อนความโกรธเคืองออกมาให้ทั่วทั้งเรือนรับรู้ นางกำหมัดแน่นจนเล็บจิกลงไปในเนื้อของตนเอง ความโกรธแค้นทำให้ดวงตาของนางแดงก่ำ ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านไปด้วยเพลิงโทสะที่เดือดพล่านทำไม?ทำไมนังสวะนั่นถึงรอดมาได้ทุกครั้ง!?แผนการของนางถูกวางไว้อย่างแยบยล นางรู้ดีว่า ซ่งไท่จวิน และ ใต้เท้าซ่ง อยากขับไล่หลินหลีฮวาออกจากจวนสกุลซ่ง อีกทั้งพวกเขาก็อยากได้ ‘สะใภ้ที่คู่ควร’ เช่นนางเข้ามาแทนที่! แต่ทุกอย่างกลับพังพินาศเพราะ ฮูหยินซ่ง หญิงแก่ใจอ่อนที่ดันเข้ามาปกป้องนังเด็กนั่นและยิ่งนางคิดถึง ซ่งไป๋เซียว ที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อปกป้องอาหลี หัวใจของนางก็แทบลุกเป็นไฟเขาไม่เคยมองนางเลย...ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ว่าหลัวฟางจะทำเช่นไร ไป๋เซียวก็ยังคงเลือกปกป้อง นังเด็กสกุลหลิน!"ข้าจะไม่ยอมให้มันรอดไปได้อีก! ข้าไม่ยอม! ข้าจะต้องฆ่ามันให้ได้!!""คุณหนู ใจเย็นก่อนเถิดเจ้าค่ะ!"