ตอนที่ 10 "คนแรก” (2)

“แม่เลือกทาน บางอย่างซื้อไปก็เสียของ เสียดายเปล่า ๆ ”

พอเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปนานเขาก็เอ่ยแบบนั้นเพื่อไม่ให้มันเป็นเรื่องเสียมารยาท เขารู้ว่าเธออยากให้เพื่อเป็นน้ำใจ รู้ว่าเธอเป็นคนดีแต่เขาก็ไม่อยากให้เธอมาลงทุนเพิ่มกับตัวเขา แค่ที่เขาได้จากเธอมันก็มากพอแล้วและเขาไม่อยากให้มันมีอะไรมากไปกว่างาน

“ออ ค่ะ” ป๊อปตอบแล้วยิ้ม เลิกคิดเรื่องบ้าบอที่เธอคิดไปเองในตอนแรกนั้น

รถคันหรูเคลื่อนมาจอดที่หน้าตึกพานิชย์กลางเก่ากลางใหม่ซึ่งอยู่ใกล้กับโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งที่เวลานี้ยังมีเด็กมัธยมพลุ่งพล่านกันอยู่มาก บริเวณนี้เต็มไปด้วยร้านรวงต่าง ๆ มากมายซึ่งถือว่าเป็นทำเลทองเลยทีเดียว

“ลงไหม” เขาหันมาถามเธอที่กำลังมองสำรวจพื้นที่บริเวณนั้น

มีอยู่ร้านหนึ่งที่เขียนป้ายว่า ‘หยุด’ ตัวใหญ่ ๆ ก่อนหน้านั้นน่าจะขายพวกน้ำปั่นน้ำผลไม้ เก้าอี้ถูกยกวางบนโต๊ะจนหมด และเป็นห้องเดียวที่ดูร้างและทรุดโทรมกว่าร้านอื่น

“ลงไปได้ใช่ไหม” เธอถามย้ำเพราะไม่รู้ว่าเขาชวนตามมารยาทหรือเปล่า

“ก็ได้ แต่คงร้อน ไหวไหม” เขาบอกแล้วหันมามองเธอ

เขาถามเพราะเห็นท่าทางสนอกสนใจของเธอ แต่จะให้ดีเขาก็อยากให้นั่งอยู่ตรงนี้รอเพราะเขาแค่แวะเอาของมาให