ตอนที่ 3 ยังมีคนดี ๆ อยู่บ้าง

ตอนที่ 3 ยังมีคนดี ๆ อยู่บ้าง

หลังจากที่เฟยเยี่ยทำความเข้าใจกับความทรงจำ เธอรีบแต่งตัวลงมาจากห้องเพื่อต้อนรับผู้หญิงที่เป็นรักแรกของสามี ผู้หญิงที่อ่อนหวานยิ่งกว่าน้ำตาล แต่ทว่าความจริงเธอคือสตรีดอกบัวขาว ต่อหน้าทุกคนมักจะทำตัวเป็นคนอ่อนแอและคอยฟ้องเจี่ยหยางกับแม่ถังว่าถูกเสี่ยวถงกลั่นแกล้งรังแกเพราะกลัวว่าเธอจะมาแย่งเจี่ยหยางคืนมา แทนที่จะถามให้รู้ถึงความจริงทุกคนกลับปักใจเชื่อคำพูดของซินอี้หมดทุกคน วันนี้เธอจะแสดงให้เห็นว่าเมื่อก่อนเธอมันแค่ตัวร้ายละครยามเย็นเช่านั้น

“เตรียมรับมือจากโม่เสี่ยวถงคนใหม่ได้เลย ทั้งรังแกทั้งจิกหัวใช้ ใช้คำพูดทำร้ายจิตใจเสี่ยงถงทำให้เธอเจ็บปวดหัวใจเพราะเธอไม่เคยถูกเจี่ยหยางปฏิบัติอย่างที่เคยทำกับซินอี้ แถมังคอยพูดกระแหนะกระแหน วันนี้ฉันจะแก้แค้นให้เธอเอง ฮึ! จะได้หาเรื่องหย่าด้วย ยิงนกนัดเดียวได้นกถึงสองตัว” ร่างเล็กคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จู่ ๆ เสียงเล็กแหลมดังขึ้นด้านหลัง

“พี่สะใภ้ ฉันได้ยินจากคุณแม่ว่าวันนี้พี่ซินอี๋จะมากินอาหารเช้าที่นี่ พี่คงจะเหน็ดเหนื่อยมากเลยสินะคะ เป็นสะใภ้ใหญ่ตระกูลถังแต่ทำงานทุกอย่างเหมือนสาวใช้ ฉันจะพูดกับคุณแม่ให้นะคะเรื่องสาวรรับใช้พี่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยอีก” หญิงสาวใบหน้าสดใส น่ารัก พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเห็นอกเห็นใจ มีเพียงคนนี้คนเดียวที่ดีกับเสี่ยวถงตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี่และยังคงดีเสมอต้นเสมอปลาย

“ชิงเหมยไม่ต้องเป็นห่วงพี่นะ ยังไงการทำงานบ้านก็เป็นหน้าที่ของผู้หญิงอย่างเราอยู่แล้ว แม่ถังไม่ชื่นชอบเพราะพี่เป็นบ้านนอก เจี่ยหยางก็คอยเอาแต่ทำร้ายจิตใจมีเธอเพียงคนเดียวในบ้านทำให้พี่สู้อยู่ทุกวันนี้ ไปรอกับแม่ถังและเจี่ยหยางเถอะ พี่จะรีบเข้าไปทีห้องครัวเพื่อทำอาหารต้อนรับชินอี๋เอง”

“โธ่ ๆ ทำไมพี่สะใภ้ต้องจิตใจดีอย่างนี้ด้วย นั่นคือผู้หญิงที่เป็นคนรักเก่าของสามีพี่นะ พี่ต้องหวงต้องไม่ต้อนรับสิไม่ใช่ทนแบกความเจ็บปวดกล้ำกลืนเอาไว้เพียงลำพัง ฉันจะไม่ทนแล้ววันนี้เป็นไงเป็นกัน” ชิงเหมยสงสารพี่สะใภ้สุดหัวใจ ทุกครั้งที่ซินอี๋มาทุกคนทำเหมือนพี่สะใภ้เป็นเพียงอากาศและสาวใช้ ต้องยกข้าว ตักข้าวและต้องเก็บถ้วยชามอีก เธอไม่เคยเข้าข้างครอบครัวตัวเองที่ทำเรื่องแบบนี้เลย สองเท้ากำลังเดินมุ่งหน้าไปหาแม่ถัง เสี่ยวถงรีบคว้ามือของเธอเอาไว้ก่อน

“ชิงเหมยไม่ได้นะ พี่ไม่อยากให้แม่ถังอารมณ์เสียแต่เช้าอีกอย่างวันนี้มีแขก พี่ทำได้ไม่ว่าแม่ถังกับเจี่ยหยางให้พี่ทำอะไรพี่ยอมทำให้ทุกอย่างเพื่อความสบายใจ” เสี่ยวถงแสร้งตีหน้าเศร้าแต่ในใจแอบยิ้มเพราะตอนนี้เธอมีแผนที่จะต้อนรับซินอี๋อย่างสมเกียรติ

“หากพี่สะใภ้พูดมาแบบนี้ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้ แต่เมื่อไหร่ที่พี่ทนไม่ไหวบอกฉันได้เสมอนะ ถึงวันหนึ่งพี่จะหย่ากับพี่เจี่ยหยางฉันไม่เสียใจสักนิด ฉันจะดีใจกับพี่เสี่ยวถงเป็นอย่างยิ่งที่หลุดพ้นสามีร้าย ๆ อย่างพี่เจี่ยหยาง ชาตินี้ทั้งชาติอย่าให้ฉันต้องเจอผู้ชายแบบพี่ชายฉันเลย คนอะไรมีคนดี ๆ อยู่ข้าง ๆ ยังไม่รู้ตัวอีก” เสี่ยวถงปล่อยมือจากแขนของชิงเหมยยิ้มบาง ๆ ให้เธอก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องครัว ปรุงอาหารอย่างที่ร่างเดิมเคยทำให้ทุก ๆ วัน บ้านนี้หลังใหญ่โตตระกูลเป็นคนร่ำรวยมาตั้งแต่บรรพบุรุษมีโรงงานทอผ้าเป็นกิจการของตระกูล โดยมีเจี่ยหยางดูแลอยู่ เดิมทีเสี่ยวถงเฝ้าฝันตั้งแต่เด็กๆ เมื่อได้ยินเรื่องการหมั้นหมายของเธอกับเจี่ยหยาง เธอไม่เคยสนใจผู้ชายใดเลยเฝ้าฝันหาแต่เจี่ยหยางคิดถึงวันที่ได้แต่งงานกันและสร้างครอบครัวด้วยกันอย่างมีความสุข คิดว่าเขาจะดูแลต้อนรับทำกับเธอเหมือนเจ้าหญิง แต่กลับกันทุกอย่าง แต่งงานกับเขามา 3 ปีเขาไม่เคยปฏิบัติกับเธอว่าเธอเป็นภรรยาเขาด้วยซ้ำ เพียงแค่แสดงต่อหน้าผู้อื่นเท่านั้นว่าเป็นสามีภรรยากัน แต่ทุกวันนี้เธอคือสาวใช้ของตระกูลถังมากกว่า

เสี่ยวถงทำอาหารไปยิ้มไป ไม่นานหูของเธอได้ยินเสียงรถยนต์เคลื่อนตัวเข้ามา ไม่ต้องเดาก็รู่ว่าใครมา

“มาแล้วสินะ! มาก็ดีฉันจะได้ยกผู้ชายที่เธออยากได้กับแม่สามีใจแคบให้เธอได้ครอบครองไม่ต้องมาตบตีแย่งกันเพราะตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจและรักผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนไหนก็ช่าง ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่ขอรักใครอีกต่อไปนอกจากตัวฉันเอง” เธอเอ่ยออกมาน้ำเสียงแผ่วเบาเพราะไม่ว่าจะเป็นความรักในยุค 2023 เธอก็ถูกหลอกด้วยคำว่ารัก ครั้งนี้เจ้าของร่างอย่างเสี่ยวถงก็ปักใจรักชายที่ไม่เคยรักเธอสักนิดในเมื่อไม่รักเธอเองจะไม่สนใจ รีบตักข้าวยกไปที่โต๊ะกินข้าวจัดแจงเพื่อต้อนรับซินอี๋ว่าที่สะใภ้คนใหม่ของบ้านถัง

ฝั่งด้านหน้าบ้าน

“หนูซินอี๋ฉันได้ยินว่าหนูจะมาที่นี่ ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารรอหนูเลยนะ เจี่ยหยางเองก็หยุดงานเพื่อรอต้อนรับเข้ามาในบ้านเถอะ” แม่ถังยิ้มระรื่นออกไปต้อนรับซินอี๋ เจี่ยหยางก็ไม่ต่างกัน

“ป้าถังไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้ ฉันมาที่นี่บ่อยจนเหมือนจะเป็นบ้านตัวเองอยู่แล้ว ขอบคุณนะคะที่เอ็นดูฉันขนาดนี้ พี่เจี่ยหยางก็เช่นกัน ตอนนี้เราเป็นเพียงคนอื่นพี่อย่ามาใส่ใจฉันแล้วกลับดูแลภรรยาของพี่เถอะค่ะ ฉันไม่อยากถูกต่อว่าตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอาย” 

“มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นแน่นอน หากเสี่ยงถงต่อว่าเธอฉันจะจัดการให้ทันที” เจี่ยหยางกลัวว่าซินอี๋จะเสียใจรีบพูดออกมาทันที เพราะการแต่งงานครั้งนี้เขาไม่ได้เต็มใจแต่ง ผู้หญิงที่เขารักมีเพียงแค่ซินอี๋ไม่ว่าจะอยู่เคียงข้างเสี่ยวถงมาหลายปี เขาไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอด้วยซ้ำ แต่ที่เขาไม่หย่าและทนอยู่เพราะคำพูดฝากฝังของคุณพ่อก่อนสิ้นใจ ให้ดูแลและรักเสี่ยวหลงไปตลอดชีวิต แม้ใจของเขาอยากแย้งคุณพ่อแต่เขาก็อยากให้ท่านตายตาหลับจึงยอมตกปากรับคำ ซินอี๋หายหน้าไปนานตั้งแต่ที่รู้ว่าเขาแต่งงานกับเสี่ยวถง เจี่ยหยางรู้ดีว่าเธอต้องเจ็บปวดและเกลียดเขาเข้าแล้ว วันเวลาผ่านมา 2 ปี เธอเดินเข้ามาหาเขาถึงที่บ้านพร้อมบอกกับเขาว่าเธอยังไม่เคยลืมเขา ในใจของเธอยังมีเขาเต็มหัวใจ เจี่ยหยางดีใจจนแทบอยากจะเดินเข้าไปกอดซินอี้แต่ว่าตอนนี้เขาเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว เลยทำให้เขาเห็นแก่ตัวตอบกลับซินอี๋ว่าเขาเองก็มีแต่เธอในใจเช่นเดียวกัน ซินอี้ได้ยินดีใจเป็นฝ่ายวิ่งเข้ามาโอบกอดเขาด้วยตัวเอง และบอกเขาว่าเธอดีใจที่เขารักเธอ แม้ว่าทั้งสองจะรู้สึกดีต่อกันเธอไม่อยากเป็นผู้หญิงชั่วร้ายทำให้เจี่ยหยางกับเสี่ยวถงเลิกลากัน จึงขอเป็นน้องสาวคอยมาหาเป็นครั้งคราว