8

"องค์ชายรัชทายาทมีธุระอะไรกับหม่อมฉันหรือเพคะ "

หลิวเสียงเหย่ากล่าวขึ้นพลางมองสบตาองค์ชายรัชทายาท ทำให้เขานั้นรู้สึกหวั่นไหวสตรีผู้นี้ช่างแข็งแกร่งเสียเหลือเกินไม่กลัวเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

"ก็มาเรื่องอภิเษกสมรสของเราทั้งสอง วันนี้ข้านำของมากราบไหว้ท่านพ่อกับท่านแม่ของเจ้า แล้วข้าก็จะมาตกลงกับเจ้าอีกเรื่องที่เราอภิเษกสมรสกันแล้ว ฮ่องเต้อยากให้ข้าอยู่ที่วังหลวงต่อ แต่ข้าคิดว่ากองทัพในด่านทิศเหนือนั้นต้องการข้าเป็นไหนไหน หาข้าอภิเษกสมรสแล้ว ข้าต้องกลับไปยังค่ายทางทิศเหนือ ข้าจึงอยากมาเจรจากับเจ้า เพราะถ้าเจ้าแม่ยินยอมข้าก็ไม่สามารถที่จะไปได้"

องค์ชายรัชทายาทกำลังพูดยังไม่ทันจะจบดี

"หม่อมฉันรู้ดีเพคะ เรื่องบ้านเมืองนั้นสำคัญความจริงหม่อมฉันยังไม่ได้อยากอภิเษกสมรสแต่อย่างใด อยากให้ท่านกลับไปป้องกันด่านทิศเหนือก่อน และข้ายังคิดอีกว่าด่านที่เป็นทะเลนั้น น่าจะมีคนป้องกันอยู่บ้าง เพราะตอนนี้เหมือนข้าศึกจะล้อมพวกเราอยู่ทุกด้านยกเว้นด้านทะเล ข้าเกรงว่าจะเป็นด้านนั้นที่ข้าศึกช่วยกันโจมตีแคว้นตงของเรา"

หลิวเสียงเหย่ากล่าวขึ้น ทำให้องค์ชายรัชทายาทมองเสียงเหย่าที่เปลี่ยนไป เดิมทีเขาคิดว่าการอภิเษกสมรสแล้วสตรีผู้นี้จะต้องห้ามเขาไม่ให้ไปรบ ถ้าเป็บแบบนั้นจริง เขาต้องคิดหาสิ่งใดมาให้นางเพื่อที่จะให้นางอนุญาตให้เขาไปรบ แต่นี่ไม่จำเป็นเลยเพียงแค่พูดนางก็เข้าใจเขาแล้ว

"แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นกับข้าแล้วเจ้าเมื่อคืนเจ้าสงสัยในตัวผู้ใดหรือ เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันเป็นแผนของผู้ใด"

องค์ชายรัชทายาทถามเพื่อลองเชิงว่าสตรีผู้นี้จะปกป้ององค์ชายสามหรือไม่

"หม่อมฉันไม่ขอเอ่ยถึงมันนะเพคะ เรื่องนี้ต้องให้องค์ชายรัชทายาทไปสืบเองเพคะ หม่อมฉันเองก็เป็นคนนอกจะให้ไปพูดอะไรได้มาก พูดไปแล้วองค์ชายรัชทายาทไม่เชื่อหม่อมฉันก็เท่ากับหม่อมฉันให้ความเท็จ เพียงแค่องค์ชายรัชทายาทยอมทำตามที่หม่อมฉันขอ ก็ทำให้หม่อมฉันซาบซึ้งในน้ำพระทัยขององค์ชายรัชทายาทแล้วเพคะ "

หลิวเสียงเหย่ากล่าวขึ้น เขาไม่ได้คิดว่าองค์ชายรัชทายาทให้คนไปสืบองค์ชายสามแล้ว เขากลัวตั้งแต่ว่าหากเขาเอ่ยออกไปแล้วองค์ชายรัชทายาทจะเข้าใจผิดในตัวเขามากกว่าเดิม แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นนี้อาจจะไม่เป็นดั่งพวกเขาต้องการ หากเขาพูดถึงองค์ชายสามก็กลัวว่าองค์ชายรัชทายาทนั้นจะโกรธเคืองและไม่ยอมแต่งงานกับเขา ซึ่งหากไม่แต่งงานกับเขาเขาคงหนีไม่พ้นองค์ชายสามแน่นอน เพราะมารดาของเขาต้องตกหลุมขององค์ชายสามเป็นแน่ ถึงแม้ว่าตนจะเป็นอนุแต่มารดาของตนก็น่าจะยอมเพราะว่าเรื่องที่สตรีผ่านมือชายแล้วยากนักที่จะมีผู้ให้โอกาส

"เราง้างปากเจ้าไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนี้สำหรับเจ้าข้าคือคนนอกสำหรับข้าเจ้าคือคนนอก เอาเป็นว่าถ้าได้สมรสกันแล้วค่อยมาคุยกันก็ได้เรื่องนี้ แล้วเจ้าละมีสิ่งใดที่จะขอข้าหลังจากแต่งงานหรือไม่"

องค์ชายรัชทายาทถามขึ้น เขารู้สึกดีมากที่ได้คุยกับสตรีผู้นี้ แม้นถึงเรื่องเมื่อคืนไม่เกิดขึ้นนี้ แล้วเขาได้แต่งตั้งสตรีผู้นี้เป็นชายาเขาว่าเขาจะมีความสุขอยู่มาก

"เมื่อท่านออกจากวังไปยังค่ายทางทิศเหนือ หากท่านไม่ต้องการพาข้าไปด้วย ข้าก็จะอยู่ดูแลบุตรของท่านให้เป็นอย่างดี แต่ข้าอยากออกไปค่ายของท่านพ่อของข้าให้บ่อยครั้งจะได้ไปฝึกทหารและทำความเคยชินกับเหล่าทหารพวกนั้น"

หลิวเสียงเหย่ากล่าวขึ้น ชาติที่แล้วเขาหลงผิดคิดว่าองค์ชายสามรักเข้าเพียงผู้เดียว เขาจึงอยู่แต่ในเรือนหลังและปล่อยให้องค์ชายสาม เข้าไปจัดแจงค่ายทหารของบิดาของเขา ผลสุดท้ายครอบครัวของเขาโดนข้อหากบฏมีเพียงทหารของบิดาที่เหลืออยู่ฝั่งพวกเขาไม่ถึงครึ่งกองที่มาช่วย พวกเขาทั้งพ่อของเขาจึงถูกคนช่วยได้ส่วนตัวเขาและลูกกับหนามฟูต้องตาย ครั้งนี้เขาจึงอยากที่จะไปควบคุมทหารเหล่านั้นเอง

"ได้แน่นอนในเมื่อเจ้าเป็นบุตรีผู้เดียวของท่านแม่ทัพหลิว เจ้าก็ต้องดูแลกิจการของแม่ทัพหลิวเป็นธรรมดาข้าอนุญาตเจ้า ส่วนเรื่องที่เจ้าจะออกรบกับข้านั้น ข้าไม่อยากให้เจ้าไป กองทหารสนามรบนั้นมันอันตรายมากมันไม่รู้ว่าข้าศึกจะบุกมาเมื่อไหร่ ข้ากลัวว่าข้าจะเป็นห่วงเจ้าจนไม่สามารถรักษาบ้านเมืองได้เอาเป็นว่าเจ้าอยู่เมืองหลวงอยู่กับครอบครัวของเจ้า ข้าถึงจะสบายใจ"

องค์ชายรัชทายาทกล่าวออกมา สตรีผู้นี้ก็ต้องรู้น่ะสิว่ายานั้นไม่ใช่ยาหยุดตั้งครรภ์ช แต่เป็นยาบำรุงครรภ์ที่ให้นางได้กินแต่นางก็เหมือนไม่มีท่าทีที่จะรังเกียจบุตรของเขาเลย จึงทำให้องค์ชายรัชทายาทรู้สึกดีใจเล็กน้อยอย่างน้อยเขาก็จะได้มีบุตรและเขาก็รู้สึกดีกับสตรีผู้นี้ด้วย ถึงเขาจะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุอย่างไรแต่เขารู้ว่าถ้าเขามีลูกเขาต้องรักลูกแน่ๆ

"วันนี้ท่านอยู่ทานสำหรับเที่ยงกับหม่อมฉันดีไหมเพคะ เดี๋ยวหม่อมฉันจะสั่งคนเตรียมสำหรับให้สำหรับท่านเองอาหารที่จวนของหม่อมฉันท่านน่าจะพอทานได้ เพราะหม่อมเฉันรู้ว่าในค่ายทหารนั้นทานอาหารแบบไหนก็ได้"

หลิวเสียงเหย่ากล่าวถามขึ้น

"คุณหนูเจ้าคะมีช่างมาวัดตัวตัดชุดงานแต่งเจ้าค่ะท่านจะให้ช่างรอหรือว่าอย่างไรเจ้าคะ"

เสียงบ่าวรายงานขึ้น หน้าห้องที่ทั้งสองคุยกันอยู่

"งั้นวันนี้ข้าขอตัวก่อนนะแม่นางเอาไว้คราวหน้า ข้าจะมารับสำหรับพร้อมกับเจ้าก็แล้วกันเจ้าจะได้วัดชุดข้าก็จะได้ไปทำธุระข้าด้วย"

หนามกงฟู่กล่าวขึ้นและลุกขึ้นจากไป หลิวเสียงเหย่าจึงออกจากเรือนรับรอง เพื่อที่จะไปวัดตัวเพื่อที่จะตัดชุด หลังจากที่ช่างมานั่งรอก็เห็นองค์ชายรัชทายาทเดินออกมาพวกเขาจึงพากันยืนขึ้นแรงเคารพองค์ชายรัชทายาทองค์ชายรัชทายาทเดินผ่านไปสักพักช่างทั้งสองมองหน้ากัน ข่าวลือเป็นเรื่องจริงเสียด้วยแม่นางหลิวผู้นี้น่าจะได้อภิเษกสมรสกับองค์ชายรัชทายาทแน่นอนเพราะพวกเขาเห็นองค์ชายรัชทายาทออกจากเรือนรับรองของจวนหลิว หลังจากวัดชุดเสร็จช่างก็กลับไปและได้กลับไปกระพือข่าวเรื่องนี้ให้ใหญ่โตมโหฬารจนไปถึงหูของฮองเฮา