บทที่ 24 หน้าที่มารดา [1]

‘ออกไปให้พ้น ข้าไม่ต้องการเห็นหน้าเจ้า’

ใบหน้าอันบึ้งตึงพร้อมกับน้ำเสียงเย็นเยียบ ทำให้เซี่ยหมิงรีบปล่อยมือจากชายกระโปรงมารดาทันที เขาเพียงแค่ต้องการใกล้ท่านแม่เพียงเท่านั้น แต่ว่าก็มักจะถูกไล่ไปเสียทุกครั้ง กับเด็กคนอื่นท่านแม่มักจะอ่อนโยนด้วยเสมอ

‘ลูกขอแค่นั่งอยู่ตรงนี้’ เซี่ยหมิงยังคงไม่ยอมแพ้ ด้วยใจที่อยากจะได้ความรักและการโอบกอดจากมารดาบ้าง เด็กน้อยดื้อดึงไม่ยอมกลับโดยง่าย เขาเคยเห็นสหายร่วมสำนักศึกษา ในทุกวันมารดาพวกเขาจะมารับกลับบ้าน หรือแม้แต่พาไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ จนรู้สึกอิจฉา

‘น่ารำคาญ’

‘ท่านแม่ ลูกไม่ดีตรงไหนขอรับ ถ้าท่านแม่บอก ลูกพร้อมจะปรับปรุงตัว’ ขอเพียงทำให้ท่านแม่พอใจ เขายอมทำทุกอย่าง

‘ข้าบอกว่าน่ารำคาญ ไม่ได้ยินหรือไร ไปให้พ้นหน้าข้า’ เสวียนหนี่สะบัดเด็กน้อยให้พ้นตัวเต็มแรง ร่างเล็กถึงกับล้มลงไปนอนกับพื้น นางทำเพียงเหลือบมองด้วยหางตา ราวกับเป็นแมลงตัวเล็ก ๆ ที่คอยบินตอมให้รู้สึกรำคาญ เดินจากไปไม่ได้สนใจว่าบุตรชายจะบาดเจ็บจากการกระทำของตนเองหรือไม่

‘ฮึก ฮือออ ท่านแม่รักข้าบ้างไม่ได้หรือขอรับ’ คำตัดพ้อนี้เซี่ยหมิงได้แต่เก็บไว้ในใจมาช้านาน แต่เจ้าตัวก็ไม่กล้าถามค