เข้าสู่ระบบแชร์
MAFIA 2 | เด็กเสี่ย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-21 14:35:08อ้อนรัก 2
ผ่านไปสองอาทิตย์
“พรุ่งนี้มึงไปบูธบริษัทมึงปะวะ”
ภาคินถามขึ้นขณะรับแก้วจากสาวสวยข้างกายขึ้นดื่ม
“ไอคิน กูรู้นะว่าช่วงนี้ที่มึงไปงานพวกนี้บ่อยเพราะอยากเจอน้องหมูหวานใช่มั๊ย”
เมื่อโดนเพื่อนจับได้ อีกคนถึงกับสะดุ้ง
“เปล่าสักหน่อย กูก็แค่อยากดูรถ”
“เหอะ กูคบมึงมากี่ปี ทำไมจะไม่รู้”
“แค่ผู้หญิงคนเดียวกูไม่เห็นต้องใส่ใจเลย”
ไฟว์ส่ายหน้าให้ความปากแข็งของเพื่อนตัวเอง ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าเพื่อนเขาคิดอะไร ปกติคนอย่างภาคินเคยมีอาการแบบนี้ที่ไหน
“กูอะเข้าไปตรวจงานอยู่แล้ว”
“เออ ถ้าอย่างนั้นกูเข้าไปด้วย ว่าจะไปดูรถ”
“แต่น้องเขาไม่มีคิวนะ”
“เอ่อ กูพึ่งนึกได้ว่าพรุ่งนี้น่าจะไม่ว่าง”
“เหอะ แล้วบอกว่าไม่ตาม”
“พูดอะไรของมึง กูขึ้นไปตรวจงานก่อน”
ภาคินว่าก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเตรียมจะเดินออกไปตรวจงานในผับ
“เฮ้ย นั่นน้องหมูหวาน”
ขวับ
“ไหน!?”
คนที่บอกไม่สนใจ หันกลับไปมองแทบทันทีแต่ก็ไม่พบใคร สายตาเหลือบเห็นใบหน้าขบขันของเพื่อน ภาคินเลยกระแอมเบาๆแก้เก้อก่อนจะเดินออกไป
“เหอะ แล้วบอกไม่สนใจ”
(ภาคิน)
เช้าอีกวัน
ผมให้คนสืบประวัติหมูหวานมาคร่าวๆ คือต้องบอกก่อนนะครับว่าผมไม่ได้สนใจอะไรเธอหรอก ก็แค่อยากรู้ มันแปลกตรงไหน (แปลกตรงที่คนอื่นเขาไม่ทำกันไง -__-)
“พวกมึงกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวกูกลับเอง”
หลังจากเสร็จธุระ ผมตั้งใจจะไปนั่งร้านกาแฟของเค้ก เพื่อนผมในโซนมหาลัย
ถึงผมจะรู้ว่าหมูเน่านั่นอยู่มหาลัยนี้ ผมก็ไม่ได้คิดจะมาเพื่อเจอเธอนะ ผมแค่อยากไปกินกาแฟจริงๆ
ร้านกาแฟ
“อ้าว ภาคินมาได้ไง ปกติไม่เคยเห็นคิดจะมา”
เมื่อเปิดประตูร้านเข้าไป ผมก็โดนเจ้าของร้านอย่างเค้กที่หน้าสวยแต่ปากร้ายจิกกัดเข้าทันที
“กูคอแห้ง หาไรมากระแทกปากหน่อยดิ”
“ตีนกูมั้ยล่ะ ไปนั่งรอก่อน ลูกค้าเยอะ”
เห็นมั้ยล่ะครับ ผมบอกแล้วว่าปากเธอช่างสวนทางกับหน้าตา
ผมเลือกเดินไปนั่งมุมนึงของร้านซึ่งติดกับกระจกใสสามารถมองเห็นด้านนอกได้และจังหวะที่ผมเงยหน้าจากมือถือมองออกไปด้านนอก
“นั่นมัน”
“แหมะ มึงมองน้อง ตาไม่กระพริบเลยนะ”
ใช่ครับ ผมจำเรียวขาสวยๆนั่นได้ดีแต่เรื่องนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผมสนใจตอนนี้
สิ่งที่ผมกำลังโฟกัสคือผู้ชายท่าทางดูมีอายุที่พึ่งก้าวลงจากรถตู้และกำลังลูบหัวเธอมากกว่า
“ไอแก่นั่นใครวะ”
“อ๋อ เสี่ยกำพลไง เขาเป็น...”
ไม่ทันที่เค้กจะได้พูดจบประโยค เด็กในร้านก็ตะโกนเรียกเธอเสียก่อน
“มึงนั่งไปก่อนนะ เดี๋ยวกูมา”
ผมแทบไม่ได้ยินสิ่งที่เพื่อนพึ่งพูดจนกระทั่งเค้กเดินออกไป สายตาผมก็ยังจับจ้องอยู่ที่เดิม
“เหอะ ทำเป็นไม่รับเงิน ที่แท้ก็เด็กเสี่ย”
มือผมกำแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ผมตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าผมจะรู้สึกหงุดหงิดมากมายอะไรขนาดนี้
อันที่จริงผมก็เจอผู้หญิงแบบนี้มานับไม่ถ้วน
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมนั่งเหม่อมองอยู่จุดเดิมถึงแม้คนที่ผมมองจะเดินหายไปนานแล้วก็ตาม
“อ้าวเฮีย ลมอะไรหอบมาครับเนี่ย”
แรงตบที่บ่า ทำให้ผมสะดุ้งตื่นจากภวังค์
“กูมาทำธุระ มึงอะ ไม่มีเรียนหรอ”
คนที่พึ่งเดินมานั่งลงตรงข้ามผมคือเก้า ลูกพี่ลูกน้องผมเอง
“อาจารย์ติดประชุม เลยแค่ให้งานแต่ผมฝากเพื่อนหยิบมาให้ล่ะ”
ผมพยักหน้าเข้าใจสิ่งที่มันพูดก่อนจะหยิบกาแฟขึ้นดื่ม สมองผมตอนนี้มีแค่ภาพผู้ชายคนนั้นลูบหัวหมูหวาน แมร่งเอ้ย ผมเป็นเหี้ยอะไรของผมวะ
ปัง!
“เก้าถ้าวันหลังมึงหลอกกูให้ไปเอาคนเดียวอีก กูฆ่ามึงแน่”
“โธ่วยาหยี นิดหน่อยเอง นั่งก่อนนะเดี๋ยวป๋าเลี้ยงเค้กเอง”
เก้าพยายามดึงแขนเล็กให้นั่งลงซึ่งเจ้าตัวก็ขืนสุดเเรง ราวกับกำลังงอลและผมก็จะไม่อะไรเลยถ้าเธอคนนั้นไม่ใช่คนที่ทำผมพึ่งช็อคไป เธอคนนั้นคือ หมูหวาน
“ไม่ต้องเลย ฉันจะไม่คุยกับนายแล้ว”
หมูหวานสะบัดแขนออกจากมือเก้าก่อนจะเดินก้าวฉับๆออกจากร้านไป
ถามจริง เธอไม่เห็นผมบ้างเลยรึไง -_-?
“กูกลับล่ะ”
ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมตัดสินใจลุกขึ้นออกจากร้านตามร่างบางเมื่อครู่ออกไป
“เดี๋ยวสิเฮีย เห้ย ใครจะจ่ายวะ”
ลานจอดรถ
“นี่เธอหยุดก่อน!!”
เจ้าของเรียวขาสวยหยุดเดินก่อนจะค่อยๆหันกลับมามองผม
“นาย!!?”
“หึ ตกใจมากรึไง”
“นายตามฉันมาทำไม”
“อย่าสำคัญตัวไปหน่อยเลย ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ”
ไม่รอให้เธอตอบตกลง ผมก็จัดการลากเธอออกเดิน ตรงมายังรถผมที่จอดอยู่ไม่ไกลก่อนจะจับเธอโยนไปตรงเบาะหลัง
เพี๊ยะ!!
“ตบทำไมวะ”
ผมตวาดเธอออกไปอย่างลืมตัว ปกติผมไม่ใช่คนใจเย็น โดนตบแบบนี้ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงผมกระทืบไม่เลี้ยงแล้ว
“นายจะทำอะไร”
ร่างบางที่กึ่งนั่งกึ่งนอนเพราะโดนผมจับยัดใส่เบาะหลังถอยหลังหนีผมจนติดประตูอีกฝั่ง
“หึ ไม่ต้องกลัว ฉันไม่แตะต้องผู้หญิงที่มั่วไปทั่วหรอก”
เพี๊ยะ!!
หน้าผมหันไปตามแรงมืออีกครั้ง ครั้งนี้ผมเลยคร่อมเธอไว้ก่อนจะพูดเสียงเข้ม
“ถ้าเธอตบอีกครั้งเดียว ฉันไม่เอาเธอไว้แน่”
“นายมันเลว”
“เลิกยุ่งกับน้องชายฉัน”
“ฉันไม่เคยรู้จักน้องนาย”
หมูหวานเถียงกลับ เธอพยายามดิ้นหนี ผมเลยต้องกดข้อมือเธอไว้กับเบาะ
“ไอเก้าไง เลิกยุ่งซะ”
“ทำไมฉันต้องเชื่อนาย”
หึ เธอก็ไม่ได้ต่างอะไรกับผู้หญิงที่เห็นแก่เงินหรอก ที่เอาแต่หลอกผู้ชายไปทั่ว
“ฉันไม่ต้องการให้น้องชายฉันยุ่งกับผู้หญิงร่าน”
เพี๊ยะ!!!
ครั้งนี้หน้าผมหันตามแรงตบของเธอ แรงกว่าสองครั้งแรก ผมใช้นิ้วปาดเลือดตรงมุมปากออก
“นายมันเลวและทุเรศที่สุด!!!”
“หึ แล้วเธอจะรู้ว่าฉันเลวได้มากกว่านี้อีก”
ผมเคยบอกรึยังครับว่าผมไม่ใช่คนดีและความอดทนต่ำ ถ้าปล่อยเธอไปโดยไม่สั่งสอนสักหน่อย อย่ามาเรียกผมว่าภาคินเลย
แควก
“กรี๊ด นายกล้าฉีกเสื้อฉันหรอ”
“ฉันกล้ามากกว่านี้อีก”
ผมโยนเสื้อนักศึกษาทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะก้มลงกัดเนินอกขาวที่โผล่พ้นบราสีชมพูสดใสออกมา
“อ๊า อย่าจับ อ๊า อย่ากัดนะ”
“หึ แค่นี้ก็ดิ้นเเล้วหรอ”
ยิ่งเห็นเธอดิ้น ผมก็นึกอยากแกล้งเธอเข้าไปอีก คิดได้อย่างนั้นผมเลยเลื่อนมือไปปลดบราเธอทิ้ง
ทำให้เต้าอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาเต็มๆ มันสวยจนทำเอาผมเองต้องแอบลอบกลืนน้ำลาย
“จะเลิกยุ่งกับน้องฉันมั้ย”
“ไม่!! มีเหตุผลผลอะไร ฉันต้อง ซี๊ด”
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมทำตามที่ผมสั่ง ผมเลยจัดการบิดยอดปทุมเธอเป็นการลงโทษ
“เธออยากได้เงินเท่าไหร่ บอกมาแล้วไม่ต้องมาหลอกน้องชายฉัน”
เพียะ
มือเล็กฟาดลงบนไหล่ผมเต็มๆ ผมเลยก้มลงดูดเต้าอวบอิ่มเธอคืน
“อ๊ะ อ๊ะ ออกไปนะ อ๊า”
“พูดดีๆไม่ฟังใช่มั๊ย”
ผมดันขาเธอให้แยกออกก่อนจะล้วงเข้าไปใต้กระโปรงตัวจิ๋วนั่น
อันที่จริงผมไม่ได้จะเล่นแรงขนาดนี้หรอกแต่เธอดันดื้อเองและผมคงปล่อยให้ผู้หญิงแบบนี้มาหลอกน้องผมไม่ได้หรอก
ปัก
“กรี๊ดดดด”
“อื้ม แน่นจังวะ”
—————
ทำไมพระเอกของไรท์ถึงได้เลวแบบนี้!!
อยากอ่านต่อ คอมเมนท์ให้หน่อยนะจ๊ะ
บทล่าสุด
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 44
(หมูหวาน)ดวงดาวเต็มท้องฟ้าเป็นได้ดีว่าตอนนี้หัวใจฉันพองโตขนาดไหนหลังจากที่ฉันและภาคินพากันเดินออกมาจากรอบกองไฟเพื่อมาสูทอากาศเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่มันทำให้อากาศตรงนั้นร้อนอย่างกับอยู่ในเตาอบแหนะ“แบบนี้มันไม่เห็นยุติธรรมเลย”อยู่ๆภาคินก็หยุดเดิน ปล่อยมือออกจากมือฉันเปลี่ยรไปกอดอกตัวเองไว้“หือ เป็นอะไรของคิน”“ไม่เห็นลูกหมูจะบอกรักคินบ้างเลย”ท่าทางเหมือนเด็กขาดความรักของภาคินทำเอาฉันถึงกับอมยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เขาแล้วเขย่งจุ๊บเขาเบาๆ“ไม่เอาแบบนี้ดิ จะเอาคำว่ารัก คำว่ารักอ่า”อาการขอบภาคินทำฉันชะงักไปชั่วขณะ คุณลองคิดดูสิคะ มาเฟียหน้าโหดอย่างภาคินกำลังงอแงเพื่อฟังคำว่ารักจากผู้หญิงอะ“หมูหวานรักคินนะ”“รักมากป่าว”มือหนาดึงเอวฉันให้เข้าไปประชิดตัวเขา ถามด้วยเสียงนุ่ม“มากกว่าดาวบนฟ้านี้อีก”ฟอด ฟอดภาคินก้มลงหอมแก้มฉันสองฟอดใหญ่“หึหึ ลูกหมู”“หือว่าไง?”“อยากมีลูกแล้วอะ”“บ้า คินนี้มันบนดอยนะ”“โรแมนติกดีออก ทำลูกไปดูดาวไป”และนั่นแหละภาคินก็คือภาคิน โรแมนติกไม่เท่าไหร่เริ่มจะเข้าโหมดอีโรติกอีกแล้วมือหนาสอดเข้าไปในเสื้อฉันพลางลูบวนตรงหน้าท้องเบาๆ“สัก12คนเลยดีมะ เอาไว้ต
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 43
อ้อนรัก ตอนจบ(หมูหวาน)วันนี้เป็นวันสุดท้ายของค่ายแล้ว พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับกันในช่วงสายการมาออกค่ายครั้งนี้ถือเป็นความทรงจำที่วิเศษมากๆครั้งหนึ่งเลยเพราะฉันได้ทั้งช่วยเหลือเด็กผู้หญิง ได้ช่วยเหลือชาวบ้าน ได้มิตรภาพมากมาย สำคัญที่สุดคือฉันได้รู้จักอีกด้านของภาคินที่ฉันไม่เคยได้รู้จักถึงแม้เขาจะเป็นมาเฟียที่ค่อนข้างนิสัยเลวแต่เขาถือเป็นคนจิตใจดีมากทีเดียวกับคนอื่น ใครจะไปคิดล่ะว่ามาเฟียอย่างภาคินจะยอมเหนื่อย ยอมลำบากเพื่อคนอื่นด้วยตัวเอง (ปกติเห็นเขาใช้แต่ลูกน้อง)โป๊ก“นั่งคิดอะไรลูกหมู เขาไปกันหมดแล้ว”แต่ถึงยังไม่เขาก็ยังเป็นคนรักที่เลวนะคะ ทำไมชอบเขกหัวฉันอยู่เรื่อยเลยนะ เดี๋ยวก็ความจำเสื่อมกันพอดี 😑“เขกบ่อยๆ เดี๋ยวความจำเสื่อมหรอก”“ถ้าเธอความจำเสื่อม ฉันจะผ่าสมองเธอ” >> จะด่าว่าเลวยังน้อยไปเนื่องจากไม่อยากต่อปากต่อคำกับไอมาเฟียนิสัยเลวไปมากกว่านี้ ฉันเลยรีบลุกหนีออกมา“นี่หมูหวานกูถามอะไรหน่อยสิ”“หือ อะไรหรอ”บีเดินเข้ามาถามฉัน ขณะที่ฉันกำลังเก็บของใส่ลัง“คุณภาคินขอมึงเป็นแฟนรึยัง”จึก คำถามจากเพื่อนรักเสมือนหอกปลายแหลมพุ่งแทงเข้าที่กลางอก“ยังอะ”“มึงจะปล่อยไว้แบบนี้ห
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 42
อ้อนรัก 42(หมูหวาน)หลังจากเด็กผู้หญิงสองคนนั้นผละออกจากกัน เธอก็พากันเดินเข้ามาหาพวกฉัน“นี่มันเรื่องอะไรกัน เด็กพวกนี้เป็นใคร?”ผู้ชายหน้าดุข้างๆหมอรันถามขึ้น อุ๊ย พอได้มองชัดๆ เขาหล่อมากอะ หล่อจริงๆนะ ถึงแม้หน้าจะดูดุๆ เถื่อนๆแต่รวมๆแล้วหล่อละลายไปเลย >“หมูหวานไปล้างเนื้อ ล้างตัวก่อนมั๊ย เดี๋ยวหมอจะทำแผลให้”“ไม่เป็นไรค่ะ หมอดูแลเด็กๆเถอะ”ฉันว่าพลางส่งยิ้มให้หมอก่อนจะพาตัวเองไปยังเต็นท์หมับแต่เดินออกมาได้ไม่ถึงสองก้าว อยู่ๆตัวฉันก็ลอยขึ้นจากพื้นเข้าสู้อ้อมกอดแกร่งที่คุ้นเคย“ทำอะไรหนะ คิน”“ลดน้ำหนักบ้า
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 41
อ้อนรัก ตอนที่ 41หมูหวานระหว่างที่ฉัน หมอรันและบีกำลังคิดถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเจอก่อนหน้า เด็กผู้หญิงคนที่เราพึ่งช่วยมาก็ฟื้นขึ้น“ค่อยๆลุกนะคะ เป็นไงบ้าง”หมอรันตรงเข้าไปช่วยพยุงเด็กคนนั้นขึ้น เธอปรือตาเล็กน้อยพลางพูดด้วยเสียงแหบพร่า“หนูหิวน้ำค่ะ”“นี่จ๊ะน้ำ”บียื่นน้ำให้เด็กคนนั้นดื่ม หลักจากเธอดื่มเสร็จ เธอก็รีบหันมาพูดกับพวกเราเหมือนพึ่งนึกอะไรออก“พวกพี่ต้องช่วยนะคะ ต้องช่วย”“น้องใจเย็นก่อนนะคะ จะให้พี่ช่วยอะไร”“พวกมัน พวกมันจับเพื่อนหนูไป”ท่าทางน้องเขาตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด แสดงว่าพวกที่เราเห็นต้องคิดทำอะไรที่ชั่วมากแน่ๆ“โอเคจ๊ะ พี่จะช่วยนะแต่เราต้องอธิบายให้พี่เข้าใจกว่านี้นะคะ”“พวกมันจับเด็กผู้หญิงในหมู่บ้านไปแต่หนูแอบหนีออกมาได้”เมื่อได้ยินอย่างนั้น ฉัน บีและหมอรันต่างมองหน้ากัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเอง“ค้ามนุษย์อย่างนั้นหรอ”“แล้วหนูรู้มั๊ยว่าพวกมันจับคนอื่นไว้ที่ไหน”เด็กผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเล่าต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“พวกมันจับขังไว้ในโกดังร้างที่พี่เจอหนูค่ะ หนูได้ยินว่าพวกมันจะส่งตัวพวกเราวันศุกร์ค่ะ”“วันศุกร์ อย่างนั้นก็
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 40
อ้อนรัก 40เชียงใหม่ฉันเดินลงจากรถไฟมาด้วยสภาพสดชื่น ชื่นบาน การนอนบนรถไฟไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะถึงแม้จะมีไอมาเฟียเจ้าเล่ห์เกาะอยู่ตลอดทั้งคืนก็ตาม“เดินสบายเลยนะ”ภาคินเดินลงตามมาพร้อมกระเป๋าเดินทางสองใบ ใบเล็กหนึ่งใบ ใบใหญ่หนึ่งใบนั่นคือของฉันเอง >__““เหอะ”“หมูหวาน เขาบอกมีสวนสตอเบอรี่ฝั่งนู้นไปดูกันมะ”บีวิ่งเข้ามาหาฉัน ชวนด้วยหน้าตาตื่นเต้น ฉันเลยเหลือบไปมองภาคินเล็กน้อย“อืม แล้วอย่าไปเล่นอะไรแปลกๆล่ะ”ฟอด ฟอดฉันกระโดดหอมแก้มภาคินด้วยความลืมตัวก่อนจะวิ่งออกมาพร้อมบีสวนสตอเบอรี่ฉันและบีพากันชื่นชม เก็บผลสตอเบอรี่สีสวย ไม่อยากจะบอกเลยว่าฟินมาก อากาศเย็นๆกับการเก็บสตอเบอ
อ้อนรักมาเฟียแสนร้าย MAFIA 39
อ้อนรัก 39(หมูหวาน)“เอาล่ะค่ะ มาหยิบข้าวไปคนละกล่องนะคะ มังสวิรัติบอกพี่สตาฟได้เลยนะจ๊ะ”บีตะโกนบอกก่อนที่น้องๆจะพากันลุกขึ้นไปต่อแถวรับข้าว“ลูกหมูเอาให้ด้วย”“ไม่ ไปเอาเองสิ”ฉันว่าก่อนจะลุกขึ้นแต่โดนเขาคว้าแขนไว้“เธอรู้ดีว่าฉันเป็นคนยังไง”ภาคินว่าพลางค่อยๆยื่นหน้าเขามาหาฉัน ฉันต้องใช้มือดันหน้าเขาออกและยอมเขาอย่างไม่มีทางเลือก“เออ ก็ได้”“หึหึ ก็แค่นี้”เจ็บใจ เจ็บใจที่สุดเลย คอยดูนะฉันจะแก้แค้น หมูหวานคนนี้จะแก้แค้นนนนน“มีอะไรกินบ้างอะ”ฉันถามบีซึ่งกำลังทำหน้าที่แจกข้าวอยู่“มีกระเพราหมูสับ กระเพราหมูสับแล้วก็กระเพราะหมูสับ”“กวนตีนล่ะๆ”“ฮ่าๆ อะ มีไข่ดาวด้วย พริกน้ำปลาอยู่ด้านนู้นนะจ๊ะน้องหมูหวาน”หึหึ พริกน้ำปลาอย่างนั้นหรอ ฉันมองกล่องข้าวในมือก่อนจะเหลียวหลังไปมองไอมาเฟียที่ใช้ฉันเยี่ยงทาสน้อยในเรือนเบี้ย“หมูหวานจะบริการให้ทุกระดับประทับใจเลย หึหึ”ฉันยืนหัวเราะ หึหึ อยู่คนเดียวหน้าถ้วยพริกน้ำปลาจนกระทั่งน้องเดือนทันตะสะกิดแขนเรียกสติ“พี่หมูหวานเป็นอะไรรึเปล่าครับ”น้องเดือนทันตะสะกิดฉันก่อนจะถามเสียงนุ่ม ฉันเลยหันไปยิ้มหวานให้พลางตักพริกน้ำปลาราดข้าวในกล่องข้าวภาคิน“เ
บางทีคุณอาจจะชอบ
นางบำเรอ SM20+
Naya Solene28.1K viewsมาเฟียจ้าวชีวิต
รุ่งอรุโณทัย2.9K viewsคู่หมั้นทายาทมาเฟีย
มายาตรี3.9K viewsBad Mafia เด็กเจ้าพ่อ
มดตัวจี๊ด13.1K viewsปะป๊ามาเฟีย
MaRich_2.6K viewsบาร์ร้อนรัก Bet on fire
MaNIE-STORY1.4K viewsต้องมนต์พยัคฆ์ SET ต้องมนต์1
มนต์สิงหา272 viewsหวงรักเมียเก่า#เฮียองศา
นามิโกะ เชชิกยอง3.5K views
