เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 4
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-08 00:55:57Chapter 4
วันรุ่งขึ้น ณ ไร่ปลายฟ้า
กวีวัชน์มองคนงานของไร่พฤกษาที่เดินเข้ามาในไร่ของตนเองด้วยความพอใจ โดยเฉพาะสาวน้อยวัยใสนางยั่วนางนกต่อที่ทำงานได้ดีเกินคาด กวีวัชน์ไม่คิดว่าจะทำให้คนงานชายนับสิบๆ คนเปลี่ยนใจมาทำงานกับเขาได้ในระยะเวลาสองสัปดาห์ตามที่ตกลงกันไว้
“มาแล้วเหรอรัมภา เธอทำงานดีเกินคาดเลยนะเนี่ย?”
กวีวัชน์เจ้าของไร่ปลายฟ้า ชายหนุ่มวัยสามสิบห้าปีผู้มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว กล่าวคำชื่นชมเพียงรัมภาหรือรัมภาชื่อเสียงเรียงนามที่แท้จริงของเธอด้วยความจริงใจ หลังจากที่สาวเจ้าเดินเข้ามาหาเขาที่ยืนอยู่หน้าบ้านพักหลังใหญ่ ส่วนคนงานจากไร่พฤกษาเดินเลี้ยวไปทางบ้านพักคนงานที่จัดเตรียมไว้ให้
“ฉันทำงานสำเร็จแล้ว นายก็อย่าลืมสัญญาก็แล้วกัน” เธอพูดกับคนที่ตัวสูงกว่า
“แน่นอน คนอย่างนายกวีวัชน์ไม่เคยผิดสัญญาอยู่แล้ว ต่อไปนี้เธอก็ก้าวเข้ามาอยู่ในตำแหน่งว่าที่น้องสะใภ้ของฉันได้เลย” กวีวัชน์ยินยอมทำตามข้อสัญญา
“ดี” เธอกระแทกเสียงพูด “ฉันขอไปพักผ่อนก่อน เหนื่อยชะมัด” คำที่เธอเอ่ยออกมานั้น เป็นเชิงบ่นเสียมากกว่า
“ทำไม ยั่วพวกมันหนักหรือไง ยั่วท่าไหนล่ะ พวกมันถึงได้ยอมตามมาเป็นพรวนขนาดนี้?”
เพียงรัมภารู้สึกไม่ชอบใจกับน้ำเสียงและสีหน้าของผู้พูดเลย มันเหมือนกับว่าเขากำลังดูถูกเธออยู่
“หลายท่าเลยล่ะ ฉันก็ยั่วพวกคนงานเหล่านั้นเหมือนกับที่ยั่วน้องชายของพี่ท็อปยังไงล่ะ?”
เพียงรัมภากระแทกเสียงตอบ มองหน้าคนที่ถามอย่างไม่ยี่หระ คู่สนทนาเนื้อเต้นในทันทีที่สาวร่างเล็กกล้าต่อปากต่อคำกับเขา ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนรักของน้องชาย รับรองได้ว่าเขาตบคว่ำเลือดกบปากแล้ว
“เธอทำอะไรก็ให้เกียรติน้องชายของฉันบ้างนะ ไม่ใช่เที่ยวไปยั่วไม่เลือกคนอย่างนี้ ไม่รู้ว่าจะเลยเถิดไปถึงไหนๆ” เขาเค้นเสียงพูด จ้องมองสาวหน้าสวยรูปร่างเซ็กซี่เขม็ง
“แล้วพวกคนที่พี่พูดถึง ไม่ใช่คนที่พี่ต้องการให้มาที่นี่หรือไง อย่าทำเป็นสั่งสอนฉันหน่อยเลย ฉันรู้ตัวดีว่าต้องทำยังไงบ้าง ฉันก็มีขอบเขตของฉันเหมือนกัน อีกอย่างนึงนะ พี่ท็อปไม่ใช่เจ้านายของฉัน แล้วฉันก็ไม่ใช่ลูกน้องของพี่ด้วย เพราะฉะนั้นอย่ามาทำเป็นหมาบ้าเห่าหอน แยกเขี้ยวใส่ฉันแบบนี้ รู้จักฤทธิ์แม่น้อยไปซะแล้ว นี่แน่ะ”
เพียงรัมภาพูดเป็นชุด ก่อนจะยกเข่าขึ้นสูงกระแทกไปยังกล่องดวงใจของกวีวัชน์ ชายหนุ่มที่เธอหมั่นไส้ตั้งแต่แรกเห็นเต็มแรง
“โอ๊ย!!...ทะ...เธอ”
เขาร้องครวญเสียงดัง ใช้มือทั้งสองข้างจับตรงจุดที่โดนกระแทก ตัวงอ หน้าดำหน้าแดง พูดไม่ออก ได้แต่ส่งสายตาอาฆาตให้กับสาวหน้าหวานที่ยืนกอดอกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“นี่แค่สั่งสอนนะ ถ้าเผื่อพี่ท็อปยังเห่าใส่ฉันอีก หรือว่ามองฉันเหมือนกิ้งกือไส้เดือน ฉันจะกระแทกให้ใช้การไม่ได้เลย คอยดู เชอะ”
พูดจบเพียงรัมภาก็เดินสะบัดหน้าเข้าไปในบ้านหลังนั้นทันที ปล่อยให้เจ้าของบ้านเจ็บจนจุกทั้งจากการกระทำและคำพูดของแม่ดาวยั่วจำเป็นตามลำพัง
“ฝากไว้ก่อนเถอะรัมภา อูยส์!!”
เสียงคำรามเบาๆ ตามมาด้วยเสียงครางเจ็บของกวีวัชน์ ดังตามหลังสาวหุ่นดีที่เดินเข้าไปในบ้านของตน ครั้งนี้เขาจะปล่อยเธอไปก่อน เพราะเขาต้องพึ่งเพียงรัมภาไปจนกว่างานของเขาจะสำเร็จ งานนี้เจ้าของไร่พฤกษาต้องเจ็บจนกระอักเลือดแน่ เมื่อกลับมาจากต่างประเทศแล้วรู้ว่า คนงานชายตัวหลักของการเก็บผลผลิตได้มาอยู่ในไร่ของเขา
อยากเห็นหน้ากวินภพตอนนั้นเหลือเกิน...คงสะใจพิลึก
บทล่าสุด
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 33
Chapter 33“ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?” เขาถามเพลงมีนาหลังจากที่ถอนจุมพิต“ก็ยังเจ็บอยู่ค่ะ แต่ไม่มากเท่าครั้งแรก” เธอตอบอย่างเอียงอาย หลบหลีกสายตาพราวระยับไปด้วยเพลิงพิศวาสของกวินภพ“ฉันเข้าไปจนสุดแล้ว เห็นมั้ยว่ามันไม่เจ็บอย่างที่เธอคิด”เวลานี้กลีบดอกกุหลาบช่องามของเธอ ขยายตัวโอบอุ้มกายชายจนหมดลำตัว ฝังลึกถึงสุดทางสวาท“ฉันจะเดินเครื่องเต็มที่แล้วนะ”ถ้อยคำของเขามาพร้อมกับการยืดลำตัวตรง ขยับเอวใหญ่ซอยตัวตนเข้าสู่ถ้ำสวรรค์แสนหฤหรรษ์ทันที เขาไม่เร่งร้อนที่จะเดินเครื่องเต็มกำลังเพราะรู้ว่าเธอยังใหม่สดในเกมกาม กวินภพจึงค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ถึงแม้ว่าในใจอยากจะอัดกระแทกเข้าใส่แบบถึงอกถึงใจมากกว่า ให้เพลงมีนาชินกับความแปลกใหม่ที่ได้รับเสียก่อน จากนั้นเขารับรองว่าจะทะลุทะลวงให้สมใจ“อ๊า...อา...อ๊า...คุณทอร์ช”เพลงมีนาครางกระเส่ารับความเสียวกระสันจากความเป็นชายที่ถาโถมเข้าสู่ร่างกายของตน ความเจ็บปวดที่ได้รับจางหายแทนที่ด้วยความสยิวซ่านเต็มรูปแบบ“โอ้ว...แน่นดีเหลือเกิน ช่องทางรักของเธอแน่นสุดๆ เลย พระเจ้า...มันอะไรอย่างนี้”ความตั้งใจของเขาที่ว่า จะค่อยๆ ขับเคลื่อนกามกิจอย่างเชื่องช้า กลับกลายเป็น
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 32
Chapter 32และแล้วเหมือนกับเขาจะทนไม่ไหว ดึงตัวตนออกมาจากปากสาวก่อนที่เขาจะเสียท่าให้มังกรน้อยพ่นน้ำลงลึกในลำคอของสตรีช่างยั่วคนนี้“ใช้ลิ้นกับมันสิ” เขาสั่งเธออีกครั้ง ซึ่งเธอเองก็ทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน รู้ดีว่าไม่อาจปฏิเสธคำสั่งของเขาได้ มือเล็กทั้งสองจึงยกขึ้น ประคองสิ่งมหัศจรรย์ของเพศชายเอาไว้ในมือ“โอ้ว...โอ้ว...” กวินภพครางรับความเสียวในวินาทีแรกที่ปลายลิ้นกล้าๆ กลัวๆ ของเพลงมีนา แตะโดนส่วนปลายยอด ลิ้นเล็กที่ไม่ชำนาญในเกมกามตวัดไปมารอบๆ ปลายยอด วนเวียนอยู่อย่างนั้นจนเจ้าของความยิ่งใหญ่สูดปากราวกับกินของเผ็ดร้อน“อย่าเล่นแค่ตรงนั้น ไล้ลิ้นต่ำลงไปแล้วเลียไปรอบๆ”ครูที่ดีสอนสั่งลูกศิษย์แสนสวยที่ทำตามคำสั่ง เลื่อนปลายลิ้นต่ำลงมายังท่อนลำแข็ง วาดปลายลิ้นไปรอบๆ บางจังหวะเธอเกิดความหมั่นไส้คนชอบสั่ง จึงกัดและขบเม้มเบาๆ ไม่แรงมาก ประหนึ่งหยอกเย้า แทนที่กวินภพจะมีความรู้สึกเจ็บ แต่เขากลับมีความเสียวซ่านเกิดขึ้นในห้วงอารมณ์มากกว่า“โอ้ว...ดีมาก อย่างนั้นแหละ เก่งมาก หัดมีลูกเล่นบ้างก็ดี อา...โอ้ว”เขาครางรับการกระทำของเธอ คนที่ถูกกล่าวชมเกิดความฮึกเหิม ทิ้งความหวาดกลัว ทิ้งความอาย ทิ้งควา
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 31
Chapter 31“กรี๊ดดดดด....อ๊า”เสียงครางแห่งความสุขระลอกแรกขับออกมาจากปากอิ่มสวย ตามด้วยอาการเกร็งสั่นของร่างกาย สะโพกกลมกลึงทรุดฮวบลงบนที่นอน “ถึงสวรรค์แล้วใช่มั้ยเพลง ต่อไปนี้เธอได้ไปสวรรค์ของจริงแล้วล่ะนะ”กวินภพเอ่ยขึ้น ดึงนิ้วของตนเองออกมาจากกลีบดอกไม้งาม แยกเรียวขาของเพลงมีนาออกกว้าง ก่อนจะขยับตัวแทรกอยู่กลางร่างสาวในท่าคุกเข่ายืดลำตัวตรง ก้มหน้ามองอิสตรีเพศฉ่ำเยิ้มตาปรอย เสี้ยววินาทีในความคิด ในความเสน่หา เขาอยากจะฝังใบหน้าสูดดมความหอมที่โชยเข้าแตะจมูก อยากจะลิ้มรสน้ำใสๆ ที่เกาะพราวอยู่ตรงกลีบดอกกุหลาบน่าหลงใหลเขาทำแน่...หากเธอไม่ผ่านมือชายมาก่อน นึกเสียดายความสวยสดที่ตนเองเห็นเหลือเกิน“เธอพร้อมแล้วนี่เพลง ฉันเองก็พร้อมเหมือนกัน เรามามีความสุขร่วมกันนะ แล้วเธอจะลืมชายที่ผ่านมาของเธอทุกคน”ถ้อยคำที่เขาขับจากปากไม่ได้ไหลเวียนเข้าไปในหูของเพลงมีนาเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้ทุกห้วงวินาทีของเธอมีแต่ความตื่นเต้น หวาดกลัวกับบางสิ่งบางอย่างที่เธอเห็นเต็มสองตาความเป็นเอกบุรุษของกวินภพสร้างความรู้สึกข้างต้นได้เป็นอย่างดี ขนาดของสิ่งนั้นอวบใหญ่พอๆ กับข้อมือขอตนก็ว่าได้ เพลงมีนาม
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 30
Chapter 30ลิ้นใหญ่ที่ล่วงล้ำเข้ามาพันรัดเกี่ยวรั้งลิ้นนุ่ม กวาดชิมรสหวานที่อุดมซ่านในช่องปากสาว ไล้ตวัดลิ้นไปตามกระพุ้งแก้ม วกกลับมาแลกลัดลิ้นสาวที่ทำงานอย่างไม่เป็นภาษา ตอบโต้ไม่ได้ ถอยหนีก็ไม่พ้นกวินภพจูบเธออย่างคนกระหายหิว เสมือนกับว่าเขาล้างโรยการจุมพิตสตรีมาเนิ่นนานหลายร้อยปี ตะกละตะกลามซอกซอนหารสหวานไม่หยุดหย่อน กวาดลิ้นไปทั่วช่องปากหอมๆ นั้น ทุกพื้นที่ไม่มีจุดไหนเลยที่ลิ้นของเขาเดินทางไปไม่ถึง โรมรันพันรัดลิ้นเล็กจนเพลงมีนาสะท้านเสียวสุดห้วงอารมณ์ความหวานหอมของปากสาวที่เขากวาดต้อนหาความหวานอยู่นี้ ไปกระตุ้นความปรารถนาในร่างกายของเขาให้เดือดพล่านมากยิ่งขึ้น ตัวตนที่แสดงเอกลักษณ์ของความเป็นชาย ดิ้นไปมาอยู่ตรงเรียวขาสวย เขาไม่เคยมีความปรารถนาหญิงสาวคนไหนเท่าเธอมาก่อนเลย เพียงแค่จูบ แค่ลูบไล้ แค่ได้สัมผัสกาย กวินภพอยากจะนำแก่นกายใหญ่ ฝังลึกเข้าสู่กลีบสาว ทะลวงกระแทกให้สะใจ ทว่าอีกความคิดหนึ่งกับแย้งว่า เขามีเวลานั้นทั้งคืน ห้วงเวลานี้คือเก็บเกี่ยวความพิเศษที่ได้รับจากเธอน่าแปลกอยู่อย่างหนึ่งว่า เหตุใดการตอบโต้ ตอบสนองจูบของเพลงมีนาถึงไม่ได้เรื่องเช่นนี้ เธอจะล่าถอยยามที่เขาบุกโ
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 29
Chapter 29ในคืนเดือนมืดไร้ซึ่งแสงจันทร์และหมู่ดาว ผืนฟ้าปกคลุมไปด้วยสีดำทะมึน สายฟ้าฟาดผ่าลงมาเป็นระยะๆ เช่นเดียวกับคำรามก้องแผดเสียงดังน่ากลัว ลมกรรโชกแรงโหมใส่ต้นไม้น้อยใหญ่ ใบไม้ปลิวไสวต้องลม บ้างหักล่วง บ้างยืนหยัดสู้ลมพายุ อากาศภายนอกบ่งบอกให้ทุกคนรู้ว่า พายุใหญ่กำลังจะมาในไม่กี่วินาทีนี้ส่วนอากาศภายในห้องนอนของกวินภพ กำลังเต็มไปด้วยเพลิงไฟแห่งราคะ ทันทีที่เจ้าของห้องกลับมา เขาได้อาบน้ำเป็นอันดับแรก จากนั้นก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูพันกายเพียงผืนเดียว เท้าหนามาหยุดยืนตรงริมเตียง สายตาทอดมองไปยังร่างสาวที่นอนหันหลังให้เขานิ่ง เอื้อมมือไปสะบัดผ้าห่มที่คลุมกายสาวออก เหวี่ยงมันไปกองอยู่แทบเท้า แล้วทอดกายลงนอนแนบชิดแผ่นหลังของเธอ“นอนแล้วเหรอ?” เขาถามเบาๆ ข้างหู วางฝ่ามือของตนเองลงบนท่อนแขนกลมกลึงของเธอแล้วลูบไล้แผ่วเบา กรีดกรายปลายนิ้วอย่างเชื่องช้า คนที่แกล้งนอนหลับหัวใจเต้นโครมคราม ทรวงอกกระเพื่อมตามแรงหายใจกระชั้นถี่ ความตื่นเต้นแล่นพล่านในจิตใจ ร่างกายเกร็งแข็ง“ฉันรู้ว่าเธอยังไม่นอน ดูสิ...หายใจแรงเชียว”เขาพูดยิ้มๆ ในความมืดที่มีเพียงแสงไฟจากระเบียงสาดส่องเข้ามายังเตีย
อ้อมกอดมัจจุราช Chapter 28
Chapter 28เพราะมันเป็นโอกาสเดียวที่จะได้แก้แค้นคนที่ชื่อน้องหนูโดยที่พวกเขาเหล่านั้นไม่มีทางรู้ได้เลยว่า เธอใช่คนที่พวกเขาแค้นเคืองหรือไม่ เนื่องจากใบหน้าของเธอเหมือนกับน้องหนูคนนั้นไม่มีผิดเพี้ยน จะให้ไม่เหมือนได้อย่างไรในเมื่อน้องหนูคนนั้นคือเพียงรัมภา น้องสาวฝาแฝดของเธอ...ทุกอย่างจึงชี้ชัดว่าเธอคือน้องหนูไปโดยปริยาย“ฉันดูแล้ว และมั่นใจว่าเธอใช่น้องหนู” เขาก้มใบหน้าพูดกับสาวร่างงาม จากนั้นจึงเงยหน้าสั่งสองลูก “ไปสิวะ กูสั่งตั้งนานแล้วนะ ไป พวกมันคงกระหือรือมาที่นี่ทั้งหมดแน่ คราวนี้แหละเธอจะได้มีผัวทีเดียวเป็นสิบ”“ไม่นะ ไม่ อย่าไป คุณอย่าทำกับฉันแบบนี้ อย่าทำ ฮือ” เพลงมีนาเว้าวอนทั้งน้ำตา นำพาความสงสารมาให้สองพี่น้องยิ่งนัก“เลือกเอาจะกลับขึ้นห้องไปนอนแบให้ฉันดีดี หรือว่าเธอจะนอนแบให้คนงานของฉันกระซวก”รอยยิ้มร้ายแตะแต้มบนใบหน้าของกวินภพ ในจังหวะที่โน้มใบหน้าลงต่ำ กระซิบบอกข้างใบหูสาว บอกสิ่งที่เธอจะต้องเลือก แล้วมั่นใจด้วยว่าเพลงมีนาจะเลือกสิ่งใดทางเลือกของเขานั้นเสมือนกับบีบบังคับไปในตัว จะมีหญิงสาวคนไหนบ้างที่ต้องการเผชิญกับความเลวร้ายนั้น ไม่มีหรอก...เพลงมีนาก็เช่นกัน ฉะนั้
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)38.6K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้200.2K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.23.5K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์33.9K viewsทัณฑ์รักอาญาเสน่หา
เตชิตา80 viewsห้ามรักเธอ
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ168 viewsเมียกองขยะ
ดอกอ้อลู่ลม875 viewsประธานร้ายพ่ายรักยัยเด็กเลี้ยง
ชีสเค้ก8983 views
