๙ เรื่องหย่าเป็นเรื่องใหญ่

น้ำเสียงทุ้มของโม่เหยียนซวี่ดังสะท้อนก้องไปทั่วทั้งจวน บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ขุ่นมัวในตอนนี้ได้ไม่น้อย สายตาคมกริบถลึงมองสตรีตรงหน้าอย่างแข็งกร้าว

เขากัดฟันกรอดจนขึ้นเป็นสันกราม ยิ่งนางเอ่ยวาจายั่วยวนอย่างไม่รู้สึกผิดหรือเกรงกลัว…อารมณ์ที่คับแน่นอยู่ในอกก็ยิ่งปะทุ ขึ้นมาราวกับเปลวไฟที่พร้อมแผดเผาทุกสิ่ง!

โม่เหยียนซวี่ถอนหายใจฮึดฮัด

เซินลี่ฮวาเห็นท่าทีโกรธเคืองของโม่เหยียนซวี่ก็พลันแค่นเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน ใบหน้างามระบายยิ้มคล้ายจะเวทนาเสียด้วยซ้ำ นางจ้องสบตาเขาแน่วแน่และไม่คิดหลบหลีกแม้แต่น้อย

“บุรุษอย่างท่านในฐานะสามีกลับสามารถมีอนุบำเรอหรือสตรีอื่นได้ตามใจชอบ เช่นนั้นแล้ว…ข้าในฐานะภรรยาจะมีชายบำเรอบ้างไม่ได้เลยหรือ” นางเลิกคิ้วขึ้นเชิงตั้งคำถาม แต่แววตากลับเย็นชาเฉียบคม

“เกรงว่าคงไม่ยุติธรรมสำหรับข้าแล้วกระมัง”

เว่ยอี้ระบายยิ้มกว้างว่า “แม่นางช่วงวาจาเฉียบคมยิ่งนัก”

สตรีผู้นี้ช่างน่าสนใจจริงๆ!

ในใจของเว่ยอี้อดชื่นชมนางไม่ได้จริงๆ เรื่องนี้ไหนเลยจะกล้ามีสตรีใดกล่าวอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้

โม่เหยียนซวี่ได้ยินดังนั้นก็หันขวับไปมองอีกฝ่าย ดวงตาคมกริบฉายแววแข็งกร้าว เจือด้วยโทสะและคว