แชร์

142

ผู้เขียน: Scince
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-10 19:33:39

“ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านนะคะ วันนี้เชิญตามสบายนะคะ ฉันขอตัวก่อน” หลี่เล่อเยียนพาลูกชายออกไปต้อนรับเพื่อนของสามีพอเป็นพิธี จากนั้นก็เข้ามาภายในบ้าน เพราะเริ่มจะมืดแล้วไม่อยากให้ลูกชายตากน้ำค้างเป็นเวลานาน ๆ

“เกิดอะไรขึ้นหรือครับพี่ ผมเข้าห้องน้ำเดี๋ยวเดียวเองไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น พี่เถาหยวนมาได้อย่างไรครับ” หลี่หานได้ยินเสียงทะเลาะกันที่หน้าบ้านแต่เขานั้นเข้าห้องน้ำอยู่จึงไม่ได้ออกไปดู

“ไม่มีอะไรหรอก แค่ผู้ชายทะเลาะกันน่ะ” หลี่เล่อเยียนไม่อยากจะพูดถึงมันอีก

“มากินข้าวกันเถอะ เลยเวลามามากแล้วล่ะ” แม่เฒ่าหยางออกไปทักทายหนุ่มๆ จากนั้นเธอก็มาร่วมโต๊ะกินข้าวเย็นกับลูกสะใภ้ ครั้นจะให้เธอไปร่วมวงสนทนากับนายทหารพวกนั้นเห็นทีจะไม่ไหว ขนาดออกมานอกที่ทำงาน พวกเขายังไม่ยอมถอดหัวโขนที่ใส่ไว้เลย คิดแต่กับเรื่องบ้านเมืองชวนให้น่าปวดหัว

“เสียงพี่เถาหยวนแน่ผมจำได้ เขาดีกับพี่เขยแล้วหรือครับ หรือว่ามาหาเรื่องอะไรอีก เมื่อช่วงก่อนหน้าเขาก็มาดักเจอพี่ฟางเซียนแต่พี่เขาไม่ยอมออกไปพบครับ เธอบอกให้คุณแม่ไล่เขาไปไกล ๆ” หลี่เล่อเยียนฟังแต่ไม่ออกความคิดเห็นอะไร เพราะมองว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง

“ช่างพวกเ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   154

    ส่วนทางด้านหรูฟางเซียนที่ได้ยินว่าจักรายานคันนี้เป็นของน้องสาวเธอ‘หลี่เล่อเยียน หล่อนจะมีทุกอย่างเหนือไปกว่าฉันทุกอย่างเลยหรืออย่างไร ตั้งแต่ที่แกกลับมาคุณพ่อก็ไม่เคยสนใจฉันเลยสักนิด ฉันสู้หล่อนไม่ได้ตรงไหนกัน หน้าตา กิริยามารยาทฉันดีกว่าเป็นไหน ๆ ไหนจะเรื่องการศึกษาสังคมเพื่อนฝูงหล่อนก็เทียบฉันไม่เห็นฝุ่น แต่ทำไมทุกคนที่ฉันรักถึงต้องคอยอยู่ห้อมล้อมคนเห็นแก่ตัวอย่างหล่อนกัน’แม่เลี้ยงหลี่ที่เห็นลูกสาวตัวเองยืนค้างอยู่ด้านหลังก็สะดุ้งไป เธอพยายามทำให้ลูกสาวกลายเป็นที่รักของคนในครอบครัว แม้ในใจจะรู้ดีว่าเธอและลูกสาวนั้นเป็นเพียงคนนอก แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาก็พิสูจน์ตัวเองแล้วว่า พวกเธอเป็นคนในครอบครัว แต่กลับพลาดเรื่องนั้นเพียงเรื่องเดียว ทำให้สามีของเธอนั้นมีท่าทีหมางเมิน ไม่เข้าหาเหมือนที่ผ่านมาแต่คนอย่างแม่เลี้ยงหลี่ไม่มีทางยอมแพ้คนอย่างลูกเลี้ยงแน่นอน ลูกสาวของเธอจะต้องเป็นที่หนึ่ง ไม่ว่าจะเรื่องการเรียนการศึกษาหรือแม้กระทั่งเรื่องคนรัก เธอตั้งใจจะจับลูกสาวใส่ตะกร้าล้างน้ำ แล้วแนะนำให้กับลูกชายของเจ้าของโรงงานที่เพื่อนของเธอทำงานเป็นผู้จัดการอยู่ เป็นนายทหารยศสูงแล้วอย่างไร มีเงิ

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   153

    8 ธันวาคม 1957วันนี้จะเป็นวันที่ครอบครัวของหยางหมิงเฉิง เดินทางไปที่ไห่หนาน เขาปั่นจักรยานไปส่งแม่เฒ่าหยางที่สถานีรถไฟก่อน จากนั้นจึงนำสัมภาระตามไปในรอบที่สอง รอบสุดท้ายคือมารับภรรยาและลูก หลี่เล่อเยียนฝากพี่สะใภ้ดูแลภายในบ้าน เพราะเธอยังมีต้นไม้ที่ต้องการให้รดน้ำ สะใภ้ใหญ่เต็มใจอย่างยิ่งที่ได้ช่วยเหลือเมื่อหลี่เล่อเยียนและลูกชายมาถึงสถานีรถไฟ ก็เจอกับพ่อหลี่และน้องชายที่ยืนรออยู่กับแม่เฒ่าหยางอยู่แล้ว หยางหนิงหลงเมื่อเจอคุณตาและน้าชายของเขา เด็กน้อยก็มีอาการดีใจอย่างเห็นได้ชัด รีบเด้งตัวไปหาหลี่หานทันที“ว่าไงเจ้าถั่วเขียวยักษ์ คิดถึงน้าสุดหล่อคนนี้สินะ ฮ่า ๆ” หลี่หานชอบอกชอบใจที่หลานชายแสดงออกว่าคิดถึงเขามากเพียงใด“สวัสดีค่ะพ่อ” หลี่เล่อเยียนกล่าวทักทายพร้อมกับทำความเคารพ“เดินทางปลอดภัยนะ แล้วก็ดูแลลูกให้ดีไม่ต้องรีบค่อยๆไปกันก็ได้” พ่อหลี่ลูบหัวลูกสาวด้วยความเอ็นดู“ค่ะ พ่อก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ฝากสวัสดีพี่ใหญ่ด้วยถ้าเขามาถึงปักกิ่ง” หลี่เล่อเยียนพูดคุยกับผู้เป็นพ่อ“ฝากดูแลน้องด้วยนะอาเฉิง เอ็นดูเธอด้วยนะครับพี่” พ่อหลี่ฝากฝังลูกสาวกับแม่สามีของเธอ“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ดิฉัน

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   152

    “ผมให้เล่อเยียนรออยู่ที่บ้านน่ะครับ วันนี้เอาสัมภาระของหลี่หานกลับมาส่งก่อน ส่วนตัวเขานั้นช่วงเย็นถึงจะกลับบ้านน่ะครับ อีกอย่างตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วพาหนิงหลงออกมาคงไม่เหมาะเท่าไหร่ ต้องขอโทษคุณแม่ด้วยที่เสียมารยาทครับ” แม่เลี้ยงหลี่ทำสีหน้าเจื่อนๆ เมื่อได้ยินเหตุผลของลูกเขย“เข้าบ้านเถอะ” พ่อหลี่เรียกลูกเขยเข้ามาในบ้าน“แล้วนี่อะไรหรือจ๊ะ” เมื่อเข้ามาภายในบ้านยังห้องโถงรับแขก แม่เลี้ยงหลี่ก็สังเกตเห็นโถใส่ผักดอง เธอรู้แล้วล่ะว่าเป็นผักดอง แต่ไม่รู้ว่าจะใช่ของที่เขานำมาฝากด้วยหรือเปล่า จึงถามขึ้นเพื่อความแน่ใจ“อันนี้เป็นหัวไชเท้าดองที่เล่อเยียนทำมาให้น่ะครับ เธอบอกว่าคุณพ่อชอบกินมากเลยทำมาให้กินกับข้าวต้มช่วงหน้าหนาว ส่วนอันนี้เป็นสบู่ครับ คิดว่าอันเก่าคุณพ่อน่าจะใช้หมดแล้ว เลยให้ผมเอามาให้ ที่เอามามากหน่อยเพราะผมจะไปที่ไห่หนานสักระยะน่ะครับ เธอกลัวว่าหมดแล้วคุณพ่อจะไม่ยอมใช้อย่างอื่น” พ่อหลี่ยิ้มรับอย่างดีใจที่ลูกสาวไม่ลืมว่าตนนั้นชอบกินแบบไหน ส่วนเรื่องสบู่นั้นเขาเป็นผู้ชายไม่ต้องบำรุงอะไรมากหรอก มีเพียงภรรยาและลูกเลี้ยงเท่านั้นที่เอาไปใช้“ไอหยา... ดีจริง ๆ เลยอันเก่าจะหมดแล้วจร

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   151

    หน้าหนาวเดือนพฤศจิกายน 1957หลี่เล่อเยียนเตรียมทำ “เหนียนเกา” หรือเค้กข้าวสำหรับกินคลายหนาว และทำเส้นก๋วยเตี๋ยว ต้องบอกว่าหน้าหนาวทีไรเธออยากจะฝังตัวเองในกองผ้าห่ม หน้าหนาวที่ปักกิ่งนั้นหนาวมาก หนาวกว่าที่เธอเคยเจอมาก่อนเสียด้วยซ้ำเธอต้มน้ำซุปเคี่ยวกระดูกหมู เพื่อที่จะได้น้ำซุปที่เข้มข้น จากนั้นเอาข้าวเจ้าเก่าที่แช่น้ำไว้ตั้งแต่เมื่อคืนมาโม่ หลี่เล่อเยียนใช้โม่หินโม่ข้าวให้ได้น้ำแป้งข้นๆ จากนั้นเธอเทน้ำแป้งข้าวเจ้าใส่ถาด เมื่อโม่เสร็จแล้วก็ถือถาดตะแคงเอียงไปมา เพื่อเกลี่ยน้ำแป้งให้หนาบางเสมอกัน จากนั้นนำไปนึ่งในลังนึ่งบนกระทะใบบัว เธอนึ่งประมาณ 10 นาที สิ่งที่ได้คือแผ่นแป้งสุกนุ่มที่หนาบางพอประมาณแล้วก็ลอกแผ่นแป้งออก นำไปตากผึ่งลม ทำเช่นนี้อยู่นานพอสมควร จากนั้นก็นำมาตัดเป็นเส้นก๋วยเตี๋ยว“ผมช่วยนะครับ” หยางหมิงเฉิงเห็นภรรยาลุกขึ้นมาทำเส้นก๋วยเตี๋ยวตั้งแต่เช้า แต่เขาถูกสั่งให้นอนกอดลูกชายเพื่อให้ความอบอุ่น เมื่อฟ้าเริ่มสางหยางหมิงเฉิงและลูกชายก็ตื่น เขาฝากลูกไว้กับแม่แล้วเดินมาหาภรรยาในครัว“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ฉันจะได้ไปเคี่ยวน้ำซุปต่อ” หลี่เล่อเยียนยกหน้าที่ในการตัดเส้นก๋วยเตี๋ยวให้สา

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   150

    แม่เฒ่าหยางแสดงฝีมือให้หลานชายได้ชิมเมนูต่าง ๆ อย่างเต็มที่ หลี่เล่อเยียนยกหน้าที่ป้อนข้าวหลานชายครั้งแรกให้กับแม่สามี เพราะดูเธอจะตื่นเต้นกับอาหารมื้อแรกของหลานชายเป็นอย่างมากหยางหนิงหลงไม่ทำให้ผิดหวัง เขากินข้าวที่คุณย่าเตรียมให้จนหมดถ้วย สร้างความประทับใจให้คุณย่าเป็นอย่างมาก อาหารของเขาถูกจัดโภชนาการโดยหลี่เล่อเยียน เธอเริ่มจากอาหารอ่อนๆ เพราะท้องของลูกชายยังไม่เคยกินอาหาร ต้องรอให้ปรับตัวเสียก่อนเมื่อใกล้ถึงกำหนดนัดหมาย สองสามีภรรยาก็ซ้อนท้ายจักรยานไปยังร้านอาหารที่ทั้งสองนัดหมายกัน โดยทางฝ่ายนั้นก็มีนายทหารชั้นผู้ใหญ่มาด้วยเช่นกัน“สวัสดีครับท่าน คุณนาย” หยางหมิงเฉิงและภรรยากล่าวทักทายทำความเคารพผู้ใหญ่ก่อน“ตามสบายๆ ผู้พันหยาง กันเองทั้งนั้นนั่งลงเถอะ” ท่านนายพลไม่ถือยศ เพราะเขากำลังจะปลดระวางไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่บ้านเกิด เขาเหนื่อยมามากพอแล้ว อยากจะใช้ชีวิตที่เงียบสงบที่นั่นกับภรรยา“สั่งอาหารกันก่อนเถอะค่ะ” เมื่อทำความรู้จักกันแล้ว ทั้งสองครอบครัวก็ได้ร่วมโต๊ะกินอาหารกลางวัน สร้างความคุ้นเคยกันก่อน และเมื่อเริ่มอิ่มหยางหมิงเฉิงก็เริ่มเข้าประเด็น“ผมได้ยินมาว่าท่านกำลังจะเกษ

  • เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข   149

    ปลายฤดูใบไม้ร่วง เดือนตุลาคมตอนนี้หยางหนิงหลงมีอายุได้ 7 เดือนแล้ว เขาเริ่มนั่งได้นานขึ้น และกำลังจะเริ่มคลาน แต่ด้วยอาจจะเพราะพุงน้อย ๆเลยทำให้เคลื่อนตัวได้ลำบาก ระหว่างนั้นหลี่เล่อเยียนก็ได้เร่งทำสบู่ล็อตสุดท้าย ก่อนที่เธอจะไปไห่หนาน ตัวเสี่ยวฮวาเองได้ยินข่าวสะเทือนใจนั้น ก็สั่งของล็อตใหญ่อีกครั้ง โดยรอบนี้เธอทำการสั่งสบู่จำนวน 10,000 ก้อน อีกทั้งยังสั่งลิปบาล์มอีก 2,000 ตลับ เธอรวบรวมเงินจากน้องสาวและเงินเก็บของตัวเองโดยเอาของจากหลี่เล่อเยียนมาระบายขายก่อน ไม่อย่างนั้นคงไม่มีเงินจ่ายอย่างแน่นอนเมื่อรวมเงินจากการขายสบู่ในครั้งนี้แล้วนั้น เธอได้เงินไปทั้งหมดไปทั้งหมด 21,000 หยวน รวมกับเงินในมิติตอนนี้อีก 14,900 หยวน ตอนนี้เธอมีเงินในมิติทั้งสิ้น 35,900 หยวน หลี่เล่อเยียนยังคงยืนยันคำเดิมว่า สิ่งที่ทำให้อารมณ์ดีและมีความสุขมากที่สุดคือการนับเงิน เธอมีความคิดที่อยากจะหาซื้อเรือนสี่ประสานเก็บเอาไว้ เพราะตอนนี้ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังสามีเรื่องรายได้อีกต่อไปแล้ว และตอนนี้เธอก็มีข้อมูลแล้วด้วย“หมิงเฉิงคะ ฉันอยากจะซื้อเรือนสี่ประสานเก็บไว้สักหลังน่ะค่ะ คุณพอจะมีข่าวเรื่องนี้หรือเปล่าคะ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status