แชร์

ตอนที่ 20 อย่ายุ่งกับผู้ใด

ผู้เขียน: MACARONI/1Millionmilesaway
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-08 10:00:07

“กลับเรือนเดี๋ยวนี้!” หวังเยี่ยนหลงตวาดสั่งเซี่ยฟาน พอเห็นคนตรงหน้ามัวแต่ลังเลก็ปรี่เข้าไปฉุดแขนลากกลับเรือน

“คุณชายห้า ไม่ต้องห่วงข้าขอรับ” เซี่ยฟานตะโกนบอกเขา ไม่อยากให้ตามมากลัวว่าหวังเยี่ยนหลงจะอารมณ์ไม่ดีทำร้ายหวังซีซวน

ครั้นมาถึงเรือนใบไผ่ หวังเยี่ยนหลงก็เหวี่ยงร่างบางของเซี่ยฟานเข้าไปข้างในห้อง ทำให้ยาขวดเล็ก ๆ หล่นออกมาจากเสื้อของเซี่ยฟาน เขาก้มลงเก็บทีละขวดแต่ไม่วายโดนหวังเยี่ยนหลงเตะทิ้ง

“คุณชาย นั่นยารักษานะขอรับ” เซี่ยฟานขึ้นเสียงกับเขาเพราะยาพวกนั่น หวังซีซวนตั้งใจกลั่นให้อย่างยากเย็น รอคอยอยู่ตั้งหลายวันกว่าจะได้ยาหนึ่งเม็ด แต่หวังเยี่ยนหลงดันไม่รู้คุณค่า

ไม่ว่ารู้โมโหหิวหรือโมโหอะไร หวังเยี่ยนหลงบีบข้อมือของเซี่ยฟานจนเขาเบ้หน้า มืออีกข้างพยายามแกะมือของเขาให้ปล่อยแต่ก็ไร้ผล

จังหวะนั้น หวังเยี่ยนหลงอ่านความคิดและความทรงจำของเซี่ยฟาน จึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเซี่ยฟานโกหกเขามาโดยตลอด คนที่เขาคิดว่าเหมือนลูกไก่ในกำมือ บีบเมื่อไหร่ก็ตายนั้นกล้าเล่นละคร

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 47 แปลก

    หวังเยี่ยนหลงไม่เข้าใจสิ่งที่น้องชายพูดก็แค่ทาสคนหนึ่ง ตายไปก็หาคนใหม่ เพียงแค่ตอนนี้เขาไม่อยากหาคนใหม่ให้วุ่นวายก็เท่านั้น หางตาเหลือบมองท่าทางของน้องชายแล้วนึกขัน ใครจะไปคิดว่าคุณชายของตระกูลยอมทำทุกอย่างให้คนไร้ค่าได้ถึงเพียงนี้ เซี่ยฟานยังคงนอนไม่รู้สึกตัวเพราะหนอนไหมทำร้ายร่างกายภายในอย่างหนักหน่วง ครั้นไม่เห็นว่าทาสคนนี้ลืมตาตื่นขึ้นมาเสียที หวังเยี่ยนหลงจึงต้องคอยป้อนยาให้เขาสามเวลา หนึ่งเพราะรู้สึกหงุดหงิด สองเพราะไม่อยากให้หวังซีซวนมายุ่มย่าม เขานั่งมองเซี่ยฟานที่นอนอยู่บนเตียงอย่างไม่ได้สนใจมากนัก แต่สังเกตเห็นไอสีดำจาง

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 46 เลยเถิด

    ทันทีที่เข้ามาด้านในเรือน เขาก็หัวเราะร่าเยาะเย้ยเซี่ยฟาน “เจ้าห้าไม่ได้บอกหรืออย่างไรว่าห้ามเปิดประตูให้ใคร” หวังเยี่ยนหลงถากถาง "คะ คุณชาย ต้องการอะไรหรือ” เซี่ยฟานถามตะกุกตะกัก น้ำตาเริ่มคลอเบ้า “คุณชายต้องการยารักษาหรือขอรับ ข้าจะไปเตรียมมาให้” เขาบ่ายเบี่ยงเดินเลี่ยงไปอีกทาง พยายามเข้าใกล้ประตูให้มากที่สุด “ประตูนั่น ข้าเพิ่งร่ายอาคม ถ้าไม่ใช่ข้า ย่อมออกไปไม่ได้” เสียงของหวังเยี่ยนหลงดังขึ้นทำลายสิ่งที่เซี่ยฟานกำลังคิดในใจ “ไม่

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 45 ฝ่าฝืน

    “ทาสรับใช้ผู้นั้นมีดีอะไร พวกเจ้าถึงได้ยื้อแย่งกันไปมา”เสียงเยือกเย็นของหวังเฉิงเย่ถามลองเชิง ไม่นึกว่าตนเองจะต้องมานั่งตัดสินใจกับเรื่องไร้สาระของบุตรชาย “เซี่ยฟานช่วยข้ากลั่นโอสถได้ขอรับ งานที่ท่านพ่อสั่งจะได้สำเร็จเร็วขึ้นอีก เขามีความรู้เรื่องสมุนไพรจึงช่วยแบ่งเบาภาระข้าไปได้มาก” หวังซีซวนรู้ว่าบิดาเขาใส่ใจกับเรื่องใดมากที่สุด จึงพูดออกไปเช่นนั้น “ตามใจเจ้า” เขาบอกปัดอย่างส่ง ๆ แล้วเดินออกไปฝึกศิษย์ในสำนักต่อ หวังซีซวนยิ้มดีใจ รีบกล่าวขอบคุณแล้วไปบอกข่าวดีกับเซี่ยฟาน

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 44 ปลอดภัย

    “คุณชายข้าขอร้อง” เซี่ยฟานบอกหวังซีซวนแม้จะกลัวที่ต้องอยู่กับหวังเยี่ยนหลง แต่ในใจนึกเป็นห่วงทั้งเหอชิงหยางและไม่อยากให้คุณชายห้าต้องบาดเจ็บเพราะตัวเองไปอีกคน หวังซีซวนจึงได้แต่จำใจยอมทำตามเพราะรู้ว่าเหอชิงหยางเป็นคนสำคัญของเซี่ยฟาน “พี่สาม อย่ารังแกเขานักเลย ชีวิตของเขาขมขื่นมามากพอแล้ว” คำพูดของหวังซีซวนไม่ได้ทำให้จิตสำนึกข้างในของหวังเยี่ยนหลงจุดประกายมากมายนัก เขาเลิกคิ้วมองหน้าน้องชายก่อนจะพูดว่า “มีอะไรก็รีบไปทำ อย่ามาวุ่นวายที่เรือนของข้า”

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 43 บอบช้ำ

    นับตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมา เซี่ยฟานก็มักจะเจอเรื่องราวแบบเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าในแต่ละวัน เขาขังตัวเองไว้ในมุมมืดของเรือนใบไผ่ ตัวสั่นระริกทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฝีเท้าเข้าใกล้ หัวใจดวงน้อยแทบจะแบกรับไว้ไม่ไหว หวังเยี่ยนหลงไม่ได้สังเกตเลยว่าร่างกายของเซี่ยฟานมีสัญลักษณ์อะไรเกิดขึ้น เดิมทีไม่ใส่ใจเซี่ยฟานอย่างไรก็ยังคงทำเช่นเดิม ที่แปลกไปจากเดิมคือเริ่มยอมรับตัวเองแล้วว่าขาดเซี่ยฟานไปไม่ได้ เพราะคิดทึกทักไปว่าเซี่ยฟานคือที่ระบายปราณมารของเขา หลังจากเสร็จกิจทุกครั้ง เขาจะสามารถกดปราณมารไม่ให้กัดกินตนเองได้ นอกจากเหอชิงหยางแล้วยังมีคนผู้หนึ่งที่รู้สึกได้ว่าเซี่ยฟานหายไป เขามักจะง่วนอยู่ในเรือนต้นสนเพื่อกลั่นโอสถตามที่บิดาสั่งเอาไว้ ครั้นจะหาเรื่องออกมา

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนที่ 42 เหม่อลอย

    เซี่ยฟานหวาดผวาจนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมือของหวังเยี่ยนหลงที่เอื้อมโอบรอบเอวของเขาทำให้ร่างบางสะดุ้ง สองมือน้อย ๆ พยายามผลักไส แต่อ้อมแขนนั้นรัดตัวเขาแน่นกว่าเดิม “คุณชาย ข้าผิดไปแล้ว อภัยให้ข้าด้วย” “...” หวังเยี่ยนหลงตอบกลับด้วยรอยยิ้มมุมปาก ก่อนโน้มตัวลงซุกไซ้ซอกคอ ไล่เลี่ยไรผมของเซี่ยฟาน แม้จะถูกมือทั้งสองข้างทึ้งดึงเส้นผมพยายามหนีเอาตัวรอด “เกะกะ” หวังเยี่ยนหลงร่ายอาคมตรึงแขนของเซี่ยฟานไว้อย่างที่เคยทำ เซี่ยฟานไร้ทางหนี ทั้งยังไม่อาจร้องเรียกให้ใครช่วยไ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status