ตอนที่106หนี

ในยามค่ำคืนอันเงียบสงัด เสียงลมพัดผ่านหน้าต่างสู่ห้องของอินหลัว ท่ามกลางความมืดมิด เสียงฝีเท้า ดังใกล้ขึ้นมา เสี่ยวหม่ากำลังยืนมองนางกำนัลคนหนึ่งที่ถือยาเข้ามาในห้อง

"ท่านนายหญิงเจ้าขา ข้าเอายาจากท่านหมอมาให้ท่าน ปั๊ก"

ยังไม่ทันที่นางกำนัลจะพูดจบ เสี่ยวหม่าก็กระโดดไปข้างหน้า สับฝ่ามือรวดเดียวเข้าที่ต้นคอของนางกำนัลสาวทันทีกำลังจะล้มลงแต่เสี่ยวหม่ารับร่างเล็กของนางกำนัลไว้

อินหลัวที่นั่งอยู่บนแท่นนอนมองอย่างตกใจ มือปิดปากน้อยๆ ราวกับกลัวเสียงของตัวเองจะทำให้เกิดอะไรขึ้น

"เสี่ยวหม่า ท่านทำรุนแรงไปหรือไม่"

เสี่ยวหม่าเหลือบมองไปที่อินหลัวด้วยสายตาเรียบเฉยนิ่งสนิท ประคองนางกำนัลที่นอนหมดสติอยู่กับพื้นไปวางพิงข้างกำแพงอย่างแผ่วเบา เขายิ้มเล็กน้อยแล้วตอบกลับด้วยเสียงที่ยังคงสงบ

"รุนแรงเหรอ ข้าเหรอ เปล่าหรอก ข้าแค่คิดว่าบางทีนี่อาจเป็นยาพิษจากฮองเฮาที่นำมาให้นายหญิง!"

อินหลัวฟังแล้วทำท่าทีตกใจอีกครั้ง

"ยาพิษ"ขมวดคิ้ว

"ข้าสมมุติเฉยๆ ไม่เช่นนั้นก็ไม่กล้าลงมือกับอิสตรี แต่พอคิดว่านายหยิงกำลงอยู่ในอันตรายข้าจึงกล้าลงมือ"อินหลัวยิ้มแห้งๆ พลางคิดว่าเสี่ยวหม่านี่ก็เป็นคนดีจริงๆ

เสี่ยวหม่าเดินไปห