ตอนที่1.แมงดาหรือกาฝาก

รถสปอร์ตคันหรูที่ขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ดับเครื่องยนต์ไปแล้ว แต่คนขับรถยังไม่ลงมาจากรถเพราะต้องการดูอะไรบางอย่างให้แน่ใจเสียก่อน ดารินทร์ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย เมื่อเห็นซุปเปอร์คาร์คันหรูจอดอยู่ด้านในของโรงจอดรถ ริมฝีปากอวบอิ่มบิดขึ้น เมื่อนึกได้ว่าเธอไม่จำเป็นต้องกลัว นี่คือบ้านของเธอ ตั้งแต่ที่แม่ให้หมอนั่นเข้ามาอยู่ที่นี่ เธอก็กลับบ้านแทบนับครั้งได้ เพราะไม่อยากหายใจร่วมกับคนที่ทำตัวไม่ต่างจากแมงดาเกาะชายกระโปรงผู้หญิง ไม่รู้ว่าหมอนั่นมีอะไรดี แม่เธอถึงได้ติดใจจนถึงขั้นเลี้ยงดูอย่างเปิดเผย ถึงแม้จะไม่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่คนรอบข้างก็รับรู้ ญาติทางพ่อไม่พอใจที่แม่ทำตัวแบบนี้ แต่คุณดาริกาก็หาแคร์ไม่ ตั้งแต่ที่สามีเสียชีวิต นางก็ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ที่ผ่านมาก็ไม่จริงจังกับใคร จนกระทั่งมาถึงคนล่าสุด 'นายนดล' กาฝากตัวใหม่ที่เกาะแม่เธอจนอยู่หมัด เธอเกลียดเขาที่สุดถึงแม้เขาจะไม่ได้มาทำอะไรให้ก็ตาม และนี่ก็เป็นเหตุผลที่เธอย้ายออกไปอยู่ข้างนอก เพราะทนเห็นหน้าเขาไม่ได้จริงๆ

"คุณเดียร์กลับมาแล้ว!"เสียงเรียกที่ดังมาจากข้างรถ ทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาได้ ป้าแก้วแม่บ้านวัยกลางคนยืนรอเธอด้วยความดีใจ เพราะครั้งนี้เธอหายไปหลายวัน จนคนในบ้านพากันคิดถึง 

"คุณแม่อยู่ไหม"ถามหาแม่เป็นอันดับแรก เมื่อก้าวลงจากรถ มือบางหยิบถุงขนมส่งให้แม่บ้าน

"คุณผู้หญิงยังไม่กลับค่ะ"ป้าแก้วรายงาน

"นายนั่นอยู่ที่ไหน"ถามเพราะจะได้ทำตัวถูก ถ้านดลอยู่ในบ้าน เธอจะได้เลี่ยงไปอีกทาง 

"คุณกายอยู่บนห้องค่ะ"หญิงสาวพยักหน้าให้แม่บ้าน ก่อนจะเดินนำเข้าไปในบ้าน ถ้านายนั่นอยู่บนห้อง เธอก็เดินเข้าบ้านได้อย่างสบายใจ 

"คุณเดียร์จะทานอะไรไหมคะ ป้าจะทำให้"

"ยังคะ เดียร์รอทานมื้อเย็นทีเดียวเลย ป้าให้เด็กยกไปให้เดียร์บนห้องนะคะ"

"ได้ค่ะ"ป้าแก้วรับคำเพราะเข้าใจคุณหนูของนาง ตั้งแต่ที่คุณผู้หญิงพาคนรักมาอยู่ด้วย ดารินทร์ก็มักจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เพราะไม่อยากเจอหน้าเขา 

ร่างบางเดินขึ้นชั้นบนเมื่อหมดธุระกับแม่บ้าน หญิงสาวไม่มีทางรู้เลยว่า มีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองตั้งแต่เธอย่างเข้ามาในบ้าน ตาคู่คมกวาดมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจดเท้า มุมปากหยักยกยิ้มเมื่อพลิกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู อีกหลายชั่วโมงกว่าคุณดาริกาจะกลับ เขายังมีเวลาเล่นอะไรสนุกๆอีกนาน บุหรี่ในมือถูกโยนลงพื้นก่อนที่เท้าหนาจะขยี้จะเป็นผุยผง เมื่อลูกกวางตัวน้อยกำลังเดินเข้ามาติดบ่วงของเขา 

"รังเกียจผมมากใช่ไหม"นดลพูดกับตัวเองเมื่อดารินทร์กำลังผ่านมาทางนี้ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเขาแต่วันนี้เขาอยากล้ำเข้ามาสักครั้ง โชคเข้าข้างเขาจริงๆ เพราะตอนนี้ทั้งบ้านเหลือแค่แม่บ้านคนเดียว เด็กรับใช้กับคนสวนคงกำลังหาของจนหัวหมุน กว่าจะกลับก็คงเย็นเพราะของที่เขาให้ซื้อแต่ละอย่าง อยู่กันคนละทิศทาง 

ร่างบางที่เดินขึ้นบันไดมาถึงขั้นบนสุด สะดุ้งสุดตัวเมื่อ

นดลโผล่มาขวางหน้าเอาไว้

"ว้าย!"หญิงสาวตกใจจนแทบหงายหลัง โชคดีที่ได้แขนแกร่งกอดรัดช่วงเอวเอาไว้ นดลก็ตกใจไม่น้อยไม่นึกว่าเธอจะตกใจขนาดนี้ ดีที่คว้าไว้ทันไม่อย่างนั้นคงได้แข้งขาหักกันบ้าง

"ตกใจอะไรขนาดนั้นครับ ที่รัก"

"นายกาย!"ดารินทร์ตวาดลั่นเมื่อได้ยินคำที่เขาใช้เรียกเธอ

"ครับ"นดลขานรับด้วยท่าทางกวนๆ แขนแกร่งยังกอดเอวคนตัวเล็กไว้แน่น

"ปล่อย!"หญิงสาวสะบัดตัวออกจากการเกาะกุม เมื่อรู้สึกถึงความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น เนื้อตัวของเขาเย็นจัดเหมือนคนที่เพิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆ และที่ทำให้เธอโมโหก็คือท่อนบนของเขาเปล่าเปลือย เผยให้เห็นรอยสักสีดำทะมึนลวดลายเวียนหัว ที่เคลื่อนไหวไปตามลมหายใจเหมือนมีชีวิต เธอเกลียดเนื้อตัวเขาที่สุด

"จะไม่ขอบคุณผมสักคำเหรอครับ"

"ไม่จำเป็น! ก็ไม่เพราะนายเหรอ ฉันถึงได้เกือบตกบันได ปล่อย!"

"คิดถึงผมเหรอครับถึงได้กลับมาหา อันที่จริงถ้าคิดถึงจนทนไม่ไหว โทรให้ผมไปหาก็ได้นะครับ คนเคย..."

เพียะ!

ฝ่ามือบางฟาดลงบนซีกหน้าคมคายอย่างแรง ก่อนจะผลักลงบนอกกว้าง อาศัยจังหวะที่นดลเสียหลักวิ่งหนีไปอีกทาง ร่างสูงวิ่งตามไปติดๆ มือหนาคว้าลงบนลูกบิดประตู เมื่อเธอกำลังจะปิดประตูใส่หน้าเขา

"ทำไมครับพูดความจริงรับไม่ได้"

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันไม่เคยมีอะไรกับนาย"

"เหรอครับ เข้าแค่หัวก็เป็นผัวแล้ว นี่เข้าไปทั้งดุ้นไม่เรียกว่าผัวจะให้เรียกว่าอะไร!"นดลประกาศกร้าว ตาคมดุจ้องหน้าหญิงสาวเขม็ง

"ไอ้เลว!"

"เลวแล้วยังไง จะเป็นไงนะถ้าเกิดมีใครรู้ว่า แม่กับลูกมีผัวคนเดียวกัน!"

"ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว! ฉันไม่เคยมีอะไรกับแก ออกไปให้พ้นหน้าฉัน ฉันเกลียดแก!!!"ดารินทร์กรีดร้อง เมื่อนดลขุดคุ้ยเรื่องเก่ามาตอกย้ำให้เธออับอาย เรื่องมันเกิดมานานแล้ว แต่เธอไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาทำให้เธอมีชีวิตไม่ต่างจากตายทั้งเป็น นดลอาศัยจังหวะที่เธอเผลอแทรกตัวเข้ามาในห้อง แขนแกร่งกอดรัดเอวบางแล้วลากเธอมาที่เตียงอย่างเร็ว ให้ตายเถอะแค่เห็นหน้าเธอความเป็นชายของเขาก็ปวดร้าวจนแทบทนไม่ไหว 

"ปล่อย! ฉันบอกให้ปล่อย ช่วย..."คำพูดที่เหลือถูกกลืนลงคอเมื่อปากร้อนประกบลงมาบนปากอิ่ม แล้วบดขยี้อย่างแรงเพื่อทำโทษ ที่เธอบังอาจทำให้เขาคุมตัวเองไม่อยู่ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้น เขาก็คิดถึงแต่เธอ