เข้าสู่ระบบแชร์
EP 1/1 ผมเป็นสามีของคุณ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-16 08:32:59เพียงเศษใจ
[1]
ผมเป็นสามีของคุณ
ใบหน้าเนียนกริบของหญิงสาววัยสามสิบเอ็ด กระจ่างอยู่ในกระจก วงหน้ารูปไข่เรียวรี คิ้วโก่งพอเหมาะรับกับดวงตากลมโต ริมฝีปากรูปกระจับดูเล็กกระจุ๋มกระจิ๋มยามประดับอยู่บนวงหน้านี้ หลานสาวย่าพร้อม พิศมองความงามแบบเรียบง่ายอย่างที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอเคยว่ากระทบแล้วพบว่ามันคงจริงตามนั้น ทุกอย่างที่ก่อเกิดเป็นเธอสมบูรณ์แบบ แต่มิได้ทำให้เธอสวยผุดผาดบาดตา อาจเป็นเพราะใบหน้านี้ แห้งแล้งการแย้มยิ้มก็เป็นได้
หญิงสาวปัดความคิดไร้สาระทิ้งไปเสีย เธอสอดก้านของตุ้มหูเพชรอันแวววาวเข้ารูหูของตัวเอง หางตายังเหลือบไปเห็นแฟ้มเอกสารปกสีแดง คล้ายว่ามันวางอยู่ตรงนี้มาเกือบเดือนแล้ว เธอมองมันอีกคราหนึ่ง เอื้อมมือไปหมายจะเปิดดูสักนิดแต่ประตูกลับถูกเคาะ ตามด้วยเสียงของพี่เลี้ยงที่วัยมากกว่าเธอราวสิบปี เจ้าหล่อนผลักประตูเข้ามาเพื่อรายงานบางอย่าง
“คุณอุ่นคะ มีแขกมาค่ะ”
“แขกเหรอ?” เธอถามย้ำแล้วมองนาฬิกาบนข้อมือ “นี่เพิ่งจะหกโมงเช้านะ ใครมากันล่ะ”
“ไม่ทราบค่ะ คุณเขาไม่พูดอะไรเลย”
“แล้วทำไมพี่ไม่ถามละคะ” บ่นให้พี่เลี้ยงแล้วจำต้องยุติการแต่งตัว เธอดูดีแล้ว สำหรับการไปทำงาน แต่ว่า...คนที่รออยู่ข้างล่างนี่สิ ใครกันนะ
ความใคร่รู้ของหญิงสาวถูกเฉลยในไม่กี่นาทีถัดมา ผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่กลางห้องรับแขก เขาสวมยีนสีเข้มมีรอยขาดตรงหัวเข่า สวมเสื้อลายตารางสีอ่อนกว่ากางเกงเล็กน้อย แวบแรกนั้นเธอไม่ได้มองหน้าเขาเลย เธอเห็นเพียงบ่ากว้างของเขากับเชิ้ตพอดีตัวที่รัดรึงจนคล้ายจะเห็นกล้ามเนื้อแน่นๆ ตรงหน้าอก เขายังมองเธอนิ่งๆ และนั่นทำให้เธอยิ่งใคร่รู้ เขาไม่ใช่ผู้ชายหรอก แต่เป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่อายุไม่น่าจะเกินยี่สิบ และเขา...หน้าตาหล่อเหลาทีเดียว
“บ้านนี้สวนกว้างจัง ฝั่งโน้นที่รกๆ ทำสวนกล้วยน่าจะดี”
หญิงสาวมุ่นคิ้ว อะไรของเขากัน เธอหันมองพี่เลี้ยง พี่พุดซ้อน ก็ทำหน้างงไม่แพ้กัน
“คุณเป็นใครกัน”
“ผมเหรอ ผมชื่อ ศรัณ ครับ ศรัณ ศาสตรา ผมมาพบคุณอารดา”
เจ้าบ้านสาวมุ่นคิ้วแรงกว่าเดิม เด็กหนุ่มคนนี้ ใครกันนะ
“แล้วคุณมาหาอารดาทำไม”
“ผมต้องตอบคุณด้วยเหรอ”
คนถูกย้อนทำตาโตอย่างเคืองขุ่น ถ้าเธอถามเขาก็ควรต้องตอบสิ
ศรัณมองเจ้าบ้านอย่างพิจารณา ผู้หญิงที่สูงเพียงบ่าเขา วงหน้านั้นมิได้งามผุดผาดบาดตา แต่ก็ชวนให้พิศมองไม่น้อย คิ้วโก่งจมูกโด่งพอเหมาะ ดวงตากลมโต ริมฝีปากเล็กน่าเอ็นดู หล่อนน่าจะอายุมากกว่าเขา ดูจากการแต่งตัวและผมที่มวยไว้จนตึงเปรี๊ยะนั่นละนะ ถ้าใส่แว่นสายตาอันหนาเตอะ คงได้เรียกคุณครูระเบียบกันล่ะ
“ฉันคิดว่าคุณคงเข้าใจผิดบางอย่าง อารดาคงไม่รู้จักคุณหรอก”
“คุณรู้จักเธอใช่ไหม บอกเธอมานี่ทีสิ”
“ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้น”
“เพราะผมมีธุระกับเธอ”
“เรื่อง?”
“เรื่องของผมกับเธอครับ”
ความเงียบงันดังกระหึ่มขึ้นในตอนนั้น นานชั่วนาทีก่อนที่หญิงสาวจะเอ่ย
“พี่พุดซ้อนส่งแขกที”
“คะ?” พุดซ้อนทำหน้าเลิ่กลั่ก
“ผมเพิ่งมาจะไล่กันแล้วหรือ ผมแค่อยากเจออารดา เรียกเธอมาได้ไหม”
“คุณเป็นอะไรกับเธอล่ะถึงจะให้ฉันไปเรียกเธอมาพบ”
“ว่าที่สามี”
“อะไรนะ!?”
“ผมเป็น...ว่าที่สามีของอารดา”
ตุ้บ!
กระเป๋าสะพายที่คล้องไหล่อยู่ ร่วงหล่นลงพื้น หญิงสาวหน้าซีดเผือด มองเด็กหนุ่มที่เดินเข้ามาใกล้แล้วอยากฆ่าตัวตายนัก คุณย่า…คุณย่าทำอะไรลงไป!
“ว่าไงครับ ผมจะพบคุณอารดาได้หรือยัง”
กลิ่นของชายหนุ่มชวนให้หญิงสาวมึนงง กลิ่นอุ่นๆ ของคนตรงหน้าทำเอาแข้งขาอ่อนไปหมด
“ว้าย! คุณคะ!”
นายสาวของพุดซ้อนเข่าอ่อนยวบ และคงได้ล้มลงไปหากมืออุ่นๆ ของเขาไม่คว้าไว้
“คุณ!?”
“ปล่อย! ปล่อยฉันนะ!” เธอดิ้นเมื่อรับรู้ถึงอกอุ่นของเขา เขายอมปล่อยแต่โดยดี หน้าตายังมีความงุนงงปนอยู่ “ไป! ไปนั่งตรงโน้น ห่างๆ ฉันเลย!”
ศรัณเป็นงง แต่ก็ยอมถอยไปนั่งที่เดิม ผู้หญิงตรงหน้าเขาทำไมทำท่าประหลาดนัก มันแปลกหรือที่เขาจะมีภรรยาชื่ออารดา
“คุณคะ เป็นยังไงบ้างคะ”
“ไม่! ไม่เป็นไรพี่ ขอกระเป๋าค่ะ...กระเป๋า”
พุดซ้อนรีบหยิบกระเป๋าให้คนเป็นนาย เจ้าบ้านสาวตั้งสติ มองชายหนุ่มอีกคราด้วยดวงตาที่พิจารณายิ่งกว่าเดิม ขณะเดียวกันก็บอกตัวเองว่าให้ใจเย็นๆ
“ขอน้ำเย็นๆ สักแก้วสิพี่ เอามาให้แขก เอ่อ…ให้เขาด้วย”
พุดซ้อนรีบไปหาน้ำมาให้ไว เมื่อกลับมาอีกครา ยังถูกสั่งให้ไปหยิบแฟ้มเอกสารบนห้องลงมาให้
“ขอฉันคุยกับเขาสักคำ พี่จะไปทำอะไรก็ไปเถอะ” บอกพี่เลี้ยงดิบดี รอจนอีกฝ่ายจากไปจึงได้เปิดแฟ้มออกดู เธอพิจารณาเอกสารในแฟ้มอย่างถี่ถ้วน จึงได้เห็นว่าข้อมูลคร่าวๆ ในนั้นเป็นของคนที่ชื่อศรัณจริงๆ
บทล่าสุด
เพียงเศษใจ ส่งท้าย ขึ้นหลังพี่ไหม
ส่งท้ายขึ้นหลังพี่ไหม______________วันหนึ่งเมื่อครั้งอดีตเสียงพูดคุยกันของผู้ใหญ่บนเรือนเคร่งเครียดขึ้นมา เมื่อบิดาของเด็กน้อยพาภรรยาคนใหม่มาเยี่ยมมารดาของท่าน อารดาในวัยย่างสิบเอ็ดขวบเข้าใจย่าดี ย่าเมตตามารดาของเธอมาก จนรับไม่ได้เมื่อลูกชายแต่งงานใหม่ เธอไม่ได้ไม่ชอบใจ ดีแล้วที่บิดามีรอยยิ้มหลังจากมารดาของเธอจากไป แต่คงดีกว่านี้ หากท่านใส่ใจลูกสาวอย่างเธอบ้าง มิใช่คอยดูแลแต่แม่คนใหม่ และเด็กน้อยอีกคนที่อยู่ในท้องของแม่เลี้ยง เธอเลี่ยงหลบลงมาจากบนเรือน เจอกับพี่พุดซ้อนกับน้าพุดตานกำลังเร่งทำมื้อเที่ยงกันอยู่“คุณอุ่น หิวหรือคะ เอาขนมไหม พี่หยิบให้”“ไม่หิวค่ะ ไปเดินเล่นได้ไหม อยากเห็นกล้วยหอมของย่า”“ค่า...แต่อย่าไปไกลนักนะคะ เดี๋ยวหลง”เด็กหญิงอารดายิ้มให้พี่เลี้ยงคนดี เธอไม่หลงหรอกน่า ยิ่งแปลงปลูกที่สิบสี่ ย่าพาเธอเดินดูจนทั่วหมดแล้วเด็กหญิงตัวน้อยเดินไปเรื่อยๆ ชื่นชมใบกล้วยสีเขียวสด ปัดเรื่อ
เพียงเศษใจ EP 27/2 ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น
ในเวลาที่ผัวหนุ่มเมียสาวคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงรักอยู่ในห้องข้างๆ ผัวหนุ่มเมียสาวอีกคู่ กลับต้องลืมตาปริบๆ ใต้แสงสลัว เพราะไม่อาจบรรเลงเพลงรักได้อย่างที่ใจคิด“ฮึ่ม! พังแน่...เสาเรือนมีหักแน่ๆ คุณอุ่น”อารดายิ้มขันวาจาของสามี เสียงร้องครางของชนนท์กับอรุณฉาย ดังแทรกความเงียบสงัดของยามราตรีมาให้พวกเขาได้ยิน“สงสัย...ยัยออมจะไม่ได้นอนห้องฟีฟ่า”“แน่นอน!” ศรัณเอ่ยออกมา ยิ่งยามได้ยินเสียงไอ้บ้านั้นครางกระเส่า เขาก็ยิ่งอยากกระโจนใส่เมียรัก แต่ว่า...“โอ้ว...เฉียงแมวที่ไหนอ่า” เสียงเล็กๆ ดังแทรกเสียงบิดามารดา พ่อตัวแสบลุกขึ้นมานั่ง เอียงคอฟังเสียงที่ไม่คุ้นเคย“โอ๊ะ!? ยังไม่หลับอีก นอนได้แล้วลูก” อารดาดึงลูกชายลงมากอด ให้เขานอนหนุนแขน“ก็เฉียงดัง แม่ได้ยินมะ มันดัง...โอ้วๆ อ๊าๆ อุ๊บ!”ศรัณเอามือปิดปากลูกในนาทีนั้น“โอ๊ย...เจ้าเด็กแสบ นอนสักทีเถอะ เดี๋ยวแมวจะมากินตับนะ ได้ยินไหม นั่นน่ะ มันกำลังกินตับเด็กน้อยคนอื่นอยู่” บอกลูกน้อยแล้วเลื่อนมือที่
เพียงเศษใจ EP 27/1 ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น
[27]ผู้ชายคนนี้เมื่อวันนั้น_____________________คุณแม่ลูกหนึ่งนั่งเล่นอยู่แถวนั้น นั่งรออยู่นานแต่ชนนท์ก็ไม่พาลูกสาวออกมาเสียที จนต้องลุกไปเคาะประตูห้องเขา เคาะอยู่สองสามทีเจ้าตัวก็มาเปิด“ลูกล่ะ”“หลับแล้ว”“หือ?” เธอมองเข้าไปในห้องที่เปิดไฟเลือนราง แม่ตัวแสบของเธอนอนอยู่กลางฟูกหนา หลับปุ๋ยโดยที่สองมือกอดตุ๊กตาหมูตัวโปรดเอาไว้ “ฉันจะพาลูกไปนอนห้องฟีฟ่า”“นอนห้องนี้จะเป็นไรไป ฟูกหลังเบ้อเร่อ”เธอค้อนเขาวงใหญ่ พูดไม่คิดนะ ถ้าลูกนอนอยู่นี่ เธอก็ต้องนอนนี่สิ ใครจะไปนอนห้องเดียวกับเขาสองต่อสองกันล่ะ“มันไม่เหมาะ” บอกเขาแล้วก้าวข้ามธรณีประตูของบ้านเรือนไทย แต่เธอทำผิดมหันต์ เพราะเพียงแค่ร่างพ้นประตูเข้ามา ประตูห้องก็ถูกปิดและล็อกแน่น “นั่นล็อกประตูเหรอ”“อือ...จะนอนแล้วก็ต้องล็อกสิ” ไม่ใช่แค่บอกกล่าว แต่เสื้อที่สวมอยู่ก็ถูกถอดทิ้งอรุณฉายหันหน้าหนี เธอไม่ได้เห็น
เพียงเศษใจ EP 26/3 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
“เรื่องไร้สาระที่ไหน เวลาที่ผ่านมายังไม่ได้พิสูจน์หรอกหรือว่าฉันโคตรจริงจังเลย ฉันยอมเธอทุกอย่างทำไมไม่สงสารฉันบ้าง”“ฉันอาจกลับไปเป็นอรุณฉายคนเดิมก็ได้ ฉันเอาแน่เอานอนไม่ได้หรอก”“ให้วันนั้นมันมาถึงก่อนได้ไหมล่ะ ตั้งแต่ลูกเกิด ฉันยังไม่เห็นเลยว่าเธอจะเป็นคนเหลวไหล เธอเป็นคนดีมากแล้วออม เธอดีพอ...ให้คนอื่นรักได้แล้ว”อยู่ๆ กระบอกตาของอรุณฉายก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ทำไมเขาถึงล่วงรู้ความรู้สึกของเธอ“หรือฉันยังไม่ดีพอ” เขาย้อนถามบ้าง“ดีแล้ว ดีขึ้นมากแล้ว สำนึกผิด ไม่เจ้าชู้ ไม่หลายใจ ในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง ได้เจอผู้ชายแบบนนท์ก็นับว่าดีมากแล้ว”“แล้วทำไมถึงไม่ใจอ่อนสักที”“นั่นสิ...ทำไมกันนะ”ถ้อยวาจานั้น อยู่ๆ ก็กระจ่างในใจของชนนท์ สามสี่ปีมาแล้วที่เขาอยู่ตรงนี้ เฝ้ารอความรักของอรุณฉาย แต่ทุกอย่างเหมือนเสียเวลาเปล่า หล่อนก็ยังอยู่ในจุดเดิม จุดที่ไม่อยากมีเขาในชีวิต“ฉันคิดว่า...ฉันรู้แล้วล่ะ”“อะไร”“
เพียงเศษใจ EP 26/2 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
เขาครางเบาๆ เมื่อแรงที่กระแทกเข้าใส่หล่อนก่อเกิดความรื่นรมย์อย่างหาที่เปรียบมิได้ โพรงเนื้อนุ่มอ่อนที่อยู่ข้างในกำลังกอดรัดเอาตัวตนเขาจนปวดไปหมด“รัณ...เร็ว...อ๊า...รัณ”เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพั่บๆๆ มิมีหยุดหย่อน ยามที่ศรัณโยกกายท่อนล่างเข้าหาร่างของอารดา ความลื่นด้วยแรงปรารถนาอันมากล้น ส่งผลให้การเสพสมดำเนินไปได้ด้วยดี พอโยกกายเข้าหาหล่อนจนพอใจ อารดาก็เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายคุมเกม หล่อนผลักเขาให้อยู่เบื้องล่าง ในขณะที่หล่อนควบขี่เขาอยู่เบื้องบน ผมสลวยของหล่อนแผ่สยายและเคลื่อนไหวรัวเร็วตามแรงที่หล่อนกระแทกลงมา พุ่มทรวงอวบใหญ่ก็กระเพื่อมไหวในทุกคราที่หล่อนร่อนส่ายสะโพกอย่างงดงาม“ดี...คุณอุ่น โยกเร็วๆ แรงๆ เลยได้โปรด...อา...”เสียงครางกระเส่าของสามียังดังอยู่เนืองๆ กระทั่งอารดานำพาเขาถึงฝั่งฝัน ให้เขาได้ปลดปล่อยเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตเข้าสู่ร่างของเธอ เม็ดเหงื่อของสองร่างไหลรวมเป็นหนึ่ง และแม้ว่าบทรักจะสิ้นสุด แต่ปลายลิ้นของสามีก็ยังแตะชิมที่พุ่มทรวงของเธอ“พอแล้ว...ไม่ไหวแล้ว”“เหงื่อคุณอุ่นออกเยอะนี่นา ผมเช
เพียงเศษใจ EP 26/1 เศษใจที่ถูกเติมเต็ม
[26]เศษใจที่ถูกเติมเต็ม__________________วันเวลาเคลื่อนผ่านไปช้าๆ แต่ช่างรวดเร็วในความรู้สึกของอารดา เพียงพริบตา ลูกน้อยในครรภ์ก็ลืมตาขึ้นมาดูโลก เจ้าลูกชายแข็งแรงสมบูรณ์ดี และมีหน้าตาที่ถอดแบบมาจากศรัณอย่างกับฝาแฝด เจ้าตัวอายุน้อยกว่าลูกพี่ลูกน้องราวสี่ห้าเดือนได้ แต่เชื่อไหม พอเลี้ยงไปเลี้ยงมาก็โตทันกันอยู่ดี บางวันที่อรุณฉายเข้าเมืองไปทำธุระให้ย่า ชนนท์ก็จะไปรับลูกมาอยู่ที่นี่ ให้น้ามาลาช่วยเลี้ยง พอเขากลับจากสวน ก็จะเล่นกับลูกสาวจนหนำใจแล้วค่อยพากลับเรือนย่า มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็กน้อยเริ่มเดินได้เมื่อตอนขวบเศษ กระทั่งบัดนี้สามขวบเข้าไปแล้ววันนี้ก็เป็นเช่นวันที่ผ่านมา ชนนท์ไปรับลูกสาวมาแต่เช้า น้ามาลาช่วยเลี้ยงแกตอนลูกชายเข้าสวน และเธอช่วยพาลูกหลานนอนกลางวัน พอกล่อมเด็กน้อยจนหลับปุ๋ย เธอเองก็ผล็อยหลับตามไป...ทว่าหลับได้ไม่เท่าไหร่ ก็ถูกกวนจนได้เธอรู้สึกเย็นๆ แถวเนินอก แต่เหนื่อยเกินกว่าจะปรือตาขึ้นมอง พอรู้สึกเย็นๆ นานเข้า จึงได้ฝืนร่างกายปรือตาขึ้นมาดู เจ้าตัวเล็กในเปลยังหลับอยู่
บางทีคุณอาจจะชอบ
สัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา26.2K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn79.1K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์77.5K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม3
เหมือนแพ1.9K viewsฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก
คุณชายสายฝน3.5K viewsเมื่อรักสุดทางแล้ว
เฟยฮวา1.3K viewsคาสโนว่าร้อยรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา156 views
