EP 1/2 ผมเป็นสามีของคุณ

“ขอบัตรประชาชน”

หญิงสาวร้องขอ ศรัณลุกขึ้นเพื่อดึงเอากระเป๋าสตางค์ในกระเป๋ากางเกง เขาดึงบัตรประชาชนออกมา ขยับมาหาเจ้าบ้าน ส่งบัตรให้หล่อน ก่อนจะนั่งลงยังเก้าอี้ที่ใกล้หล่อนยิ่งกว่าเดิม

เธอมองเขาแล้วนิ่วหน้า “กลับไปนั่งที่เดิม”

“จะนั่งนี่ คุณเอาบัตรประชาชนผมไปนะ ผมต้องปลอดภัยไว้ก่อน”

หญิงสาวเม้มปากแรงๆ เมื่อทำอะไรเขาไม่ได้ก็หันมาตรวจชื่อในบัตรกับรายละเอียดในแฟ้ม และก็แน่นอน แม้จะตรวจมันหลายครั้งหลายคราก็สรุปได้ว่าผู้ชายตรงหน้าคือว่าที่สามีของอารดาจริงๆ

“โอ…ฉันจะบ้าตาย อายุเท่าไหร่กันเนี่ย” ถามเขาแล้วมองลงยังบัตรประชาชน อย่างน้อยก็ดีที่เขาอายุยี่สิบหกแล้ว แต่คงดีกว่านี้ถ้าเขาไม่ได้อายุน้อยกว่าเธอ ไม่ใช่แค่น้อยกว่าปีสองปีนะ แต่น้อยกว่าตั้งห้าปี!

มือเรียวรีบควานหาโทรศัพท์ เธอต่อสายหาคุณย่าที่รักในนาทีนั้น

“ย่าคะ!? นี่มันเรื่องอะไรกัน!”

ศรัณมองเจ้าบ้านสาวตาปริบๆ ท่าทีที่ปากเล็กๆ ขยับเคลื่อนไหวช่างน่ามองเสียจริง ยิ่งตอนที่หล่อนยืนขึ้นเพื่อเจรจาด้วยแรงอารมณ์กับคนปลายสาย เขาที่นั่งอยู่อย่างนี้จึงได้โอกาสลอบมอง ทรวดทรงองค์เอวช่างถูกใจเขานัก ยิ่งบั้นท้ายงอนๆ ใต้กระโปรงตัวสวยนั่นยิ่งน่าตีสักทีสองที

“ไม่ได้นะ!”

อารดาคุยโทรศัพท์ แต่ศรัณสะดุ้งโหยง

“คุณย่าไม่พูดความจริง ใครจะรู้ว่าเขาอายุเท่านี้”

พอสาวเจ้าเอื้อนเอ่ย ศรัณก็ได้เลิกคิ้วสูง เขาลุกขึ้นเพื่อพิจารณาสตรีตรงหน้า หรือว่าหล่อนคือ...

ความคิดของศรัณยุติเพียงเท่านั้น เมื่อเจ้าบ้านสาวกดวางสายอย่างเคืองใจ หล่อนช้อนสายตามองเขา เขาเลยขยับเข้าไปใกล้

“ออกไปนะ อย่ามาใกล้ฉัน!” เธอสั่งเสียงขุ่น แต่คนตรงหน้ากลับยิ้มมีเลศนัย แล้วจู่ๆ มือเขาก็แตะเข้าที่ปลายคางของเธอ “นี่!?”

“คุณคืออารดา?”

หญิงสาวไม่ตอบ แต่จับมือเขาไว้ ดึงมันออกห่างกายแต่เขาไม่นำพา แล้วเขาก็โน้มหน้าลงมาหา

“ตอบสิ คุณคือคุณอุ่นใช่ไหม คืออารดาใช่ไหม”

“ไม่ใช่!”

ศรัณมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย แล้วเขาก็ได้ยิ้มออกมา

“คุณคือ...อารดาจริงๆ” เขาเอ่ยเสียงเบาแทบจะเป็นเสียงคราง

อารดา ม่านมุก ทำหน้าไม่พอใจ เธอถูกเขาจับได้เสียแล้ว

“ผมชอบจัง”

“อะไร!”

“ชอบคุณไง”

“….!?....”

“ชอบทุกอย่างเลย ตาคุณ จมูกคุณ ปากคุณ แล้วก็...บั้นท้ายงอนๆ” ไม่ใช่แค่ชม แต่มืออีกข้างเลื่อนลูบที่บั้นท้ายงอนงาม

อารดาตาเบิกโต อ้าปากจะร้องแต่บางอย่างขวางกั้นเสียงกรี๊ดของเธอ

“อื้อ...”

เสียงร้องอู้อี้บังเกิดขึ้นเมื่อปากเขาบดจูบลงมา เธอดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนของว่าที่สามีที่เพิ่งเคยเจอหน้า ลิ้นร้อนๆ ของเขากำลังเกี่ยวกระหวัดลิ้นเธอ เขาทำมันอย่างรวดเร็ว อย่าว่าแต่ผลักเขาออกเลย นาทีนี้แรงจะหายใจยังไม่มี เขาจูบเอา...จูบเอา จ้วงปลายลิ้นเข้ามาซ้ำๆ ดูดกลืนลิ้นเธอถี่ๆ หัวใจเธอก็ได้เต้นรัวๆ เรี่ยวแรงที่มีพลันหดหาย เขาจูบที่ปากแต่กลับชาไปทั้งร่างกาย นี่รสจูบของผู้ชายหรือสุรายาเมากันนะ

อารดาผวาเฮือกเมื่อปากร้อนๆ ถูกถอนออกไป เธอต้องดึงเสื้อเขาไว้ไม่อย่างนั้นคงได้เข่าอ่อนร่วงลงไปข้างล่าง

“ทะ...ทำ...ทำบ้าอะไรกับฉันฮะ!”

เธอร้องถามเมื่อตั้งสติได้ ปากเขายังคลอเคลียแถวแก้มเธอ บางครายังรู้สึกได้ว่าเขาแอบจุมพิต

“จูบไงครับ จะเป็นผัวเมียกันแล้ว จูบไม่ได้เหรอ”

“ใคร? ใครจะเป็นผัวเมียกัน”

“สงสัยว่าที่เมียผมจะเมาจูบแฮะ ผมไง ผมเอง ศรัณ ว่าที่สามีของคุณ”

อารดาเงยหน้าขึ้นมอง ผู้ชายตรงหน้าคือว่าที่สามีเธอจริงๆ เธอตัดสินใจแต่งงานกับเขาเพราะความต้องการของคุณย่า เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะเด็กขนาดนี้ แต่ว่า...ให้ตายเถอะ ทำไมเด็กบ้านี่จูบเก่งเหลือเกิน

“ปล่อยฉัน ได้โปรดเถอะ”

“ปล่อยไม่ได้ครับ ขืนปล่อย คุณก็ได้ร่วงไปกองกับพื้นน่ะสิ ทำเหมือนไม่เคยจูบนะเนี่ย อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ”

“นี่!? ปากหรือที่พูด”

“มีอย่างอื่นที่พูดได้นอกจากปากด้วยหรือครับ”

อารดาผลักเขาออกเต็มแรง ต้องค้ำมือกับพนักเก้าอี้แล้วนั่งลงที่เดิม ศรัณยังจ้องเธออยู่ เธอรีบเอามือตะครุบปากไว้ รสจูบร้อนๆ ยังติดที่ปากอยู่เลย

“ผมจูบเก่งละสิ”

“ลามปาม”

“ว้า...จูบว่าที่เมียก็หาว่าลามปาม”

“ออกไปจากบ้านฉัน!”

“ไม่ไปครับ ตอนแรกแค่จะแวะมาทำตามสัญญา จดทะเบียนกันให้เรียบร้อยแล้วจะกลับ แต่พอเห็นหน้าคุณ แถมได้จูบอย่างนี้ สงสัยได้อยู่ยาว...”

“จะมาอยู่นี่ทำบ้าอะไร กลับสวนกล้วยไปเลย”

“ไม่กลับครับ วันนี้วันดี ฤกษ์ดี เรารีบไปจดทะเบียนกันให้เรียบร้อยดีกว่า จะได้เข้าหอสักที”

“จะบ้าเหรอ! เข้าหอบ้าบออะไร”

“แหม...ไม่รู้จักละสิ ไม่เป็นไร ถึงผมจะเด็กกว่าแต่ผมพอจะสอนคุณอุ่นได้ครับ”

อารดากลั้นเสียงกรี๊ดจนตัวสั่น ประสาทจะกินแล้วนะ!

“เด็กบ้าเอ๊ย!”