ตอนที่ 5 ไม่ชิมแล้วกินเลยละกัน

“ฮื่อ!” ร่างบางขยับตัวอย่างอึดอัด เตะขาสะเปะสะปะจนคนที่นอนอยู่ข้างๆ สะดุ้งตื่น ลูอิสลืมตาขึ้นมามองเบบี๋ตัวน้อยที่นอนดิ้น ขนาดเขาล็อคตัวไว้ขนาดนี้ยังสามารถใช้ขาเตะเขาได้อีก ผ้านวมที่คลุมร่างไว้หล่นไปกองที่ปลายเท้า

“ขนาดหลับยังเตะคุณป๋าเลยนะที่รัก” ลูอิสพึมพำล้มตัวลงนอนต่อ แล้วก็ต้องสะดุ้งอีกรอบเมื่อสะโพกน้อยๆ นั่นมาโดนกล่องดวงใจของเขาพอดี “เบบี๋จะยั่วคุณป๋าไปถึงไหนเนี่ย รู้ไหมถ้าคุณป๋าทนไม่ไหวขึ้นมามันจะเป็นยังไง อื้อ ทรมานโว้ย!” ลูอิสจะขยับตัวหนีห่างแต่ก็โดนร่างเล็กเอาขามาพาดที่สะโพกสอบเขาไว้อีก “ความอดทนของคุณป๋ากำลังจะหมดลงแล้วนะ จะนับหนึ่งถึงสามถ้าไม่เอาขาออกคุณป๋าจะลักหลับแล้วนะ หนึ่ง สอง สาม” ร่างสูงลุกขึ้นนั่งจ้องมองแม่แมวน้อยที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างหื่นกระหาย ตอนนี้ความเป็นชายปวดร้าวไปหมดแล้ว

“อย่ายุ่งน่า” เสียงครางแผ่วๆอย่างรำคาญดังขึ้นเบาๆ ร่างเล็กพลิกตัวลงนอนคว่ำหน้าเพื่อหลีกหนีความรำคาญ

“ขอคุณป๋าดูเนื้อขาวๆ ของหนูหน่อยนะเบบี๋” ลูอิสเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเอง มองดูร่างบางที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างสวยงาม ขาขาวๆ ที่โผล่พ้นกางเกงยีนส์ตัวสั้นมันทำเลือดลมในกายพุ่งพล่าน จนเขาต้องสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เกิดมาจนอายุสามสิบเข้าไปแล้วไม่เคยที่จะต้องมาทำอะไรน่าอายแบบนี้เลย ปกติมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาเสนอตัวให้ วันนี้เป็นไงเป็นกันยังไงก็ต้องได้ชิม ฝ่ามือหนาลูบที่ขาขาวเลื้อยขึ้นไปที่ขอบกางเกงลงมือปลดกระดุมรูดลงมาจนสุด เผยให้เห็นกางเกงชั้นในตัวน้อยสีชมพูอ่อน ลูอิสถึงกับมือไม้สั่นจิตใต้สำนึกบอกเขาว่าเบบี๋ของเขายังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่ความคิดด้านมืดก็บอกกับเขาว่าไม่เป็นอะไรหรอก ยังไงหนูดีก็ต้องเป็นของเขาอยู่แล้วจะช้าจะเร็วก็มีค่าเท่ากัน “ใช่ จะช้าจะเร็วก็ต้องเป็นเมียอยู่ดี แต่วันนี้ยังไม่ทำถึงขั้นนั้น ขอชิมเล็กๆ น้อยๆ ก่อนละกัน” มือหนาจับร่างเล็กให้นอนหงาย ปากหยักร้อนกดจูบไปตามท่อนขาเรียวชมพู ไปหยุดอยู่ที่ขอบกางเกงในตัวน้อย เป่าลมหายใจรดเนินสาววัยขบเผาะ สูดดมความบริสุทธิ์ที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ หนวดเคราที่มีก็ครูดไปตามเนื้ออ่อนด้านในขาจนเกิดรอยแดง

“ฮื่อ!” ดวงตาคู่เล็กกระพริบถี่เมื่อเริ่มทนไม่ไหวกับสิ่งที่รบกวนการนอน จนในที่สุดก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อปรับโฟกัสสายตาได้แล้วก็เห็นว่าเนื้อตัวส่วนล่างของตัวเองเปลือยล่อนจ้อน “ว๊าย! ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรไง ทำไมจับหนูถอดกางเกงแบบนี้ล่ะ” หนูดีรีบหนีบขาตัวเองแน่น คลานเข่าลงจากเตียงเพื่อที่จะลงไปเอากางเกงที่ถูกโยนทิ้งอยู่ตรงมุมห้องมาใส่

“จะไปไหนขอคุณป๋ากินกุหลาบหนูก่อนสิ” ลูอิสรวบตัวเด็กสาวเอาไว้แล้วผลักลงไปนอนเหมือนเดิม

“หนูจะใส่กางเกง ไม่ให้ชิมอะไรทั้งนั้นตาแก่บ้ากาม!” มือนุ่มปิดของสงวนที่ไม่เคยมีชายใดได้เห็นมาก่อนแน่น ปลายเท้าก็ยันเข้าที่หน้าอกหนั่นแน่นเต็มแรงจนลูอิสหงายหลัง

“ถีบคุณป๋าแบบนี้ต้องลงโทษให้หนัก เปลี่ยนจากชิมเป็นกินจริงๆ เลยคงจะดี จะได้ไม่กล้าแผลงฤทธิ์ใส่” ลูอิสยันตัวเองขึ้นมาแล้วตามไปจับเด็กดื้อที่กำลังใส่กางเกง

“กรี๊ด!” เสื้อยืดตัวบางถูกกระชากออกจนขาดวิ่น บราเซียสีเดียวกับกางเกงในก็ถูกดึงออก ร่างขาวโพลนยืนกอดอกตัวสั่นงันงกอย่างหวาดกลัว ปากเรียวบางเม้มเข้าหากันแน่น ดวงตาก็เอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำที่จวนเจียนจะหยดลงมา

“ไม่ต้องกลัวนะที่รักคุณป๋าจะไม่ทำอะไรที่มันรุนแรงเด็ดขาด” ลูอิสช้อนอุ้มร่างสั่นเทาเดินมาวางไว้ที่เตียงอย่างทะนุถนอม จากที่ว่าจะไม่กินจริงๆ ตอนนี้ขอถอนคำพูด เด็กอะไรก็ไม่รู้น่าฟัดน่ากินเป็นที่สุดเอวเป็นเอว อกเป็นอก แถมเนินน้อยนั้นก็ม่น้อยสักนิด

“หนูไม่อยากได้ยินคำนั้น หนูอยากให้คุณป๋าปล่อยหนูกลับบ้าน หนูกลัวไม่เอาแบบนี้ ฮือๆ ทำไมคุณป๋าใจร้ายกับหนูขนาดนี้ ฮึก ฮือๆ” ร่างบางสะอื้นออกมาเสียงดัง ทิ้งตัวลงนอนซุกหน้ากับหมอนแน่น ลูอิสจึงต้องช้อนตัวให้ขึ้นมานั่งบนตักแล้วกอดเอาไว้

“ไม่ร้องน่า คุณป๋าไม่ได้ใจร้ายกับหนูสักหน่อย ไม่วันนี้หรือวันไหนหนูก็ต้องเป็นของคุณป๋าอยู่แล้ว คุณป๋าแค่ทำให้มันเร็วขึ้นแค่นั้นเอง อะไรๆของหนูมันก็พร้อมให้คุณป๋าได้ชิมได้กินอยู่แล้ว แค่เห็นก็อยากจะมุดเข้าไปจะแย่ อย่าทรมานกันเลยนะเบบี๋ไอ้ที่หนูนั่งทับมันอยู่ตอนนี้ มันอยากจะระเบิดใส่ตัวหนูเต็มที่แล้วเนี่ย อืม” ความโป่งพองที่อัดแน่นอยู่ภายในกางเกงยีนส์ตัวหนา เบียดเสียดอยู่ที่ก้นงามงอน ยิ่งหนูดีขยับมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งจะทรมานเขามากเท่านั้น

“คุณป๋าพูดบ้าอะไรเนี่ย! ฮึก หนูบอกว่ากลัวๆ แล้วก็ไม่อยากได้สามีแก่แบบคุณป๋าด้วย ทำไมไม่เข้าใจกันบ้างเลย” ร่างเล็กทั้งดิ้นทั้งทุบใส่ลูอิสไม่ยั้ง

“อย่าเสียเวลาเลยที่รัก เปลี่ยนจากเสียงร้องไห้เป็นเสียงร้องครวญครางใต้ร่างคุณป๋าดีกว่า” มือหนาเลื่อนจากเอวอ้อนแอ้น มาวางแหมะไว้ที่อกอวบ คลึงเคล้าสองเต้างามอย่างสนุกมือ “เห็นไหมมันสู้มือคุณป๋าจะตาย ทั้งนุ่มทั้งอวบถูกใจคุณป๋ามากที่สุด”

“หนูเสียว ขนลุกไปหมดแล้วนะ อ๊ะ” ฟันซี่เล็กก้มลงงับเข้าที่แขนแกร่งจนจมเขี้ยว ทำเอาคนที่ลวนลามกายสาวถึงกับสะดุ้ง

“กัดคุณซะจมเขี้ยวป๋าแบบนี้ งั้นคุณป๋าขอกัดคืนบ้างนะ ร้องยังไงก็จะไม่ปล่อยไปเด็ดขาด” ร่างเล็กที่นั่งอยู่บนตักกว้างถูกอุ้มลงไปนอน พร้อมด้วยร่างใหญ่โตที่ตามลงมาทาบทับ ลิ้นสากไล้เลียไปตามเรียวปากแดง ไต่มาตามลำคอขาว ยอดอกอวบที่ชูชันรอให้เขาได้ดูดกิน

“ไอ้คนบ้า ชอบรังแกเด็ก อยากมากก็ไปหาผู้หญิงที่อื่นกินสิ จะมายุ่งกับหนูทำไม อยากติดคุกมากใช่ไหม หนูจะไปแจ้งความว่า ผอ.ที่โรงเรียนหลอกเด็กมาปู้ยี่ปู้ยำ คราวนี้แหละได้ติดคุกหัวโตแน่ อ๊ะ อื้อ เจ็บนะ กัดทำไม” เสียงเล็กโวยวายดังลั่นเมื่อโดนกัดหน้าอกจนเป็นรอยฟัน หน้าเรียวนิ่วหน้า ยกขาหมายจะเตะเข้าที่กล่องดวงใจของคนที่กัดเธอ แต่ลูอิสหลบทันทำให้ไม่โดน

“คุณป๋าไม่กลัวที่หนูขู่หรอกเพราะถ้ากลัวคงไม่ทำแบบนี้หรอก”

“ไอ้แก่บ้ากาม! อื้อ อย่าเลียนะ อ๊าย บะ...บอกว่า ยะ...อย่าไง เอาหน้าออกไป ฮื่อ” ร่างเล็กดิ้นพล่าน ผมเผ้ายุ่งเหยิง หน้าตาแดงก่ำ ลมหายใจรวยระริน มองดูการกระทำอันจาบจ้วงของลูอิสที่ทำกับเธอ ลิ้นร้อนๆ โจนจ้วงเข้าสู่ร่องฟิตแน่น สลับกับชื่นชมกลีบสาวที่มีพงหญ้าขึ้นอย่างประปรายด้วยตาเป็นประกาย

“หอมที่สุดเลยที่รัก” ใบหน้าคมก้มลงไปซุกไว้ทั้งหน้าที่เนินสาว ไม่สนใจคำต่อว่าใดๆ ทั้งสิ้น จมูกโด่งคมสันดอมดมกลิ่นสาวแรกแย้มอย่างหลงใหล “คุณป๋าชอบเหลือเกิน อืม”

“หนูไม่ชอบแบบนี้เลย มันบอกไม่ถูก อื้อ มันไม่ใช่ของกินนะคะ อ๊ะ” เด็กสาวหลับตาปี๋ มือก็กำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น เมื่อความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่เคยได้รับมาก่อนจู่โจมเข้ามา

“อืม ตอนนี้มันเป็นของโปรดของคุณป๋าไปแล้วละที่รัก” นิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างแหวกกลับสาวออกจากกัน ดูดเม้มตุ่มไตสีชมพูดสดที่มีน้ำใสๆ มาเอ่อคลอรอให้เขาได้กิน เมื่อเจอริมฝีปากร้อนรวบดูดเข้าไปร่างเล็กถึงกับแอ่นก้นลอย กระแทกสะโพกอัดเข้าที่ใบหน้าหล่อที่ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

“อื้อออออ” หน้าเรียวเล็กเชิดขึ้น ยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองแน่น อย่างสะกดกลั้นเสียงร้องของตัวเอง ที่เริ่มจะดังขึ้นเรื่อยๆ

ลูอิสรัวลิ้นเร็วขึ้นจนน้ำหวานไหลออกมาฉ่ำเยิ้ม ค่อยๆ เอานิ้วมาเขี่ยแถวๆ ปากถ้ำแล้วส่งเข้าไปช้าๆ จนร่างบางสะดุ้งสุดตัว แต่ ผอ.หนุ่มก็ไม่ละความพยายามที่จะส่งนิ้วเข้าไปทักทายความฟิตแน่น ขนาดนิ้วยังเข้ายากขนาดนี้ “แน่นมากเลยเบบี๋”