บทที่ 7 NC+

“ปล่อย เลิกแกล้งได้แล้ว” พยายามดิ้นมากแค่ไหน มือหนาก็กดข้อมือลงบนที่นอนแน่นมากขึ้นเท่านั้น

“ฉันเหนื่อยกับเธอมาตลอดเลยนะช่วงนี้” ถึงปากจะพูดแต่เขาก็ก้มหน้าซุกไซ้อยู่ตามซอกคอตลอด

“ไม่ได้ขอให้มายุ่งนี่ เลิกวุ่นวายกับฉันได้จะดีมาก” คำพูดที่พูดโดยไม่คิด กำลังทำให้คนฟังเริ่มโมโหขึ้นมาอีกรอบ

“ทีกับฉันรังเกียจมากเลยสิ ทีเมื่อกี้ยังบอกว่าใครก็ได้อยู่เลย”

“ใครก็ได้ แต่ไม่ใช่นายไง!” อีกคนก็ชอบหาเรื่อง อีกคนก็ปากไวพูดโดยไม่คิด ตอนนี้คนฟังกำลังโมโหอย่างถึงขีดสุด

“ถ้ามีผัวเป็นฉันเนี่ย มันจะแย่สักแค่ไหน ลองดูก็แล้วกัน”

“กรี๊ด! อุ๊ป! ...อื้อ! อือ!”

ปากเล็กที่กำลังจะกรี๊ดด้วยความตกใจก็โดนคนที่อยู่ด้านบนประกบปากลงมาอย่างรวดเร็ว ความเร่าร้อนที่เขามอบให้มันแตกต่างจากที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง แขนทั้ง 2 ข้างที่พยายามดิ้นก็ถูกจับไว้ด้วยเพียงมือเดียวของเขา อีกมือที่ว่างอยู่ก็เริ่มลงมือดึงชายเสื้อสีขาวออกจากขอบกางเกงยีนอย่างยากลำบาก ขาเรียวพยายามทั้งดีด ทั้งดิ้น ทั้งถีบ แต่ก็โดนคนตัวใหญ่นั่งทับขาเอาไว้ ลิ้นร้อนรุกล้ำเขาไปในปากของคนตัวเล็กได้สำเร็จ

“อือ” รสหวานจากริมฝีปากคนตัวเล็กทำให้คนตัวสูงส่งเสียงครางในลำคอออกม