เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1259
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1270
เฟิ่งจิ่วเหยียนมิได้รีบร้อนให้เวยเฉียงตัดสินใจนางกุมมือเวยเฉียงไว้ เอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน“หลายวันนี้ที่ยังอยู่ในวัง เจ้าตัดสินใจให้ดี ไม่ว่าเจ้าจะตัดสินใจอย่างไร พี่หญิงจะช่วยเหลือเจ้าอย่างเต็มที่”เฟิ่งเวยเฉียงพยักหน้าอย่างใจลอยจากนั้นนางเงยหน้าขึ้นมองเฟิ่งจิ่วเหยียน ในสายตามีความหวาดวิตกบางส่วนนางถามอย่างดึงดัน“มันจะน่ากลัวมากมายเพียงใดกันเชียว?“หากเป็นพี่หญิง ท่านจะทนรับได้หรือไม่?”เฟิ่งจิ่วเหยียนลำคอแหบแห้งเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องราวที่เวยเฉียงพบเจอในตอนนั้น หัวใจของนางราวกับถูกคนบีบ เจ็บแปลบ และหายใจไม่ออก“ข้าไม่อาจนึกภาพออกได้ เพราะนั่นเป็นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับตัวเจ้า ข้าไม่อาจเอ่ยอย่างหน้าตาเฉยได้ว่า หากเป็นข้า ข้าอาจจะพอทนได้“ทว่าข้าอยากบอกเจ้าว่า เจ้าในตอนนั้น ไม่อาจเผชิญหน้าได้ แต่เจ้าในตอนนี้ บางทีอาจมีความแข็งแกร่งที่ต่างจากเดิม”เช่นเดียวกับที่เวยเฉียงลงมือกับเฟิ่งเหยียนเฉินเมื่อคืนที่ผ่านมาหากเป็นแต่ก่อน ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่อาจนึกภาพออกเช่นกันและเพราะเรื่องนี้ด้วย ทำให้นางตระหนักว่า เวยเฉียงกำลังเรียนรู้อย่างต่อเนื่องเช่นกัน ไม่ควรคิดแต่จะปกป
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1269
เฟิ่งจิ่วเหยียนทราบจากในจดหมายของซ่งหลีมาก่อนแล้วว่า เพื่อไม่ทำให้เวยเฉียงเกิดความสงสัย และนึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นมา เขากับท่านแม่จึงโกหกว่า นางกับเซียวอวี้กำลังกลุ้มใจเรื่องของบุตรชายฝาแฝดตอนนี้เวยเฉียงเสนอจะช่วยนางเลี้ยงบุตรคนหนึ่ง ก็มาจากความเป็นห่วงที่มีต่อนางทว่าหารู้ไม่ว่า คนที่ต้องการความช่วยเหลือจริง ๆ ก็คือเวยเฉียงเอง“เวยเฉียง เจ้าดื่มจนเมาแล้ว” สีหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียนดูจริงจังนายหญิงเฟิ่งสังเกตจากสีหน้าและคำพูด คิดว่านางคงเป็นห่วงบุตร แม้แต่น้องสาวแท้ ๆ ของตนก็ยังต้องระวัง จึงรีบแก้ตัวให้ทันที“เวยเฉียงคงเมามากจริง ๆ มิเช่นนั้นคงไม่ถึงกับเอ่ยคำพูดเหลวไหลเช่นนี้ออกมา“ที่จริงสองเฒ่าจวนตระกูลซ่งก็ดีต่อนางอย่างมาก ยิ่งมิต้องเอ่ยถึงซ่งหลีเลย ลูกคนนี้ชอบคิดฟุ้งซ่านไปเอง”เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยตามตรง: “พานางไปนอนพักที่ตำหนักด้านข้างก่อนเถอะ”นายหญิงเฟิ่งก็หวังจะทำเช่นนั้นแม้จิ่วเหยียนจะเป็นบุตรสาวแท้ ๆ ของนาง ทว่าอย่างไรก็เป็นถึงฮองเฮา เวลาอยู่ด้วยกัน ก็มักจะรู้สึกอึดอัดหลังจากนายหญิงเฟิ่งพาเวยเฉียงออกไป ไม่นานนัก เซียวอวี้ก็เข้ามาเขาถามออกมาตามตรง“คืนนี้เกิดเรื่องอะไ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1268
ตึง!กาสุรากระแทกตรงกลางอกของเฟิ่งเหยียนเฉินในที่นั้นไม่มีผู้ใดคาดคิดว่า เวยเฉียงที่เดิมทีสงบเสงี่ยมเรียบร้อย จะแสดงพฤติกรรมที่รุนแรงเช่นนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนจึงมองไปที่เวยเฉียงทันทีเฟิ่งเวยเฉียงจ้องมองเฟิ่งเหยียนเฉินด้วยความโกรธ สายตาแฝงด้วยความเย็นชานี่ทำให้ซ่งหลีหลงคิดว่า---พวกเขาเหมือนกับยังอยู่ที่แคว้นซีหนี่ว์ เหมือนกับนางยังเป็นประมุขแคว้น...เฟิ่งเวยเฉียงเอ่ยเพื่อความถูกต้องและชอบธรรม“พี่ชาย ข้ามิเคยรู้เลยว่า ท่านก็เป็นคนที่น่ารังเกียจเช่นกัน! หากท่านต้องการจะมีอนุภรรยา ก็ควรทำอย่างถูกต้องและเปิดเผย การเลี้ยงดูไว้ข้างนอกหมายความว่าอย่างไร? ท่านจะให้คนอื่นมองคนตระกูลเฟิ่ง และมองพี่สะใภ้อย่างไร?“ทั้งที่ท่านก็ต้องการจะรักษาชื่อเสียงที่ดีของสามีที่รักภรรยา แต่ก็ไม่อาจยับยั้งความปรารถนาส่วนตัวได้! หากอยู่ที่แคว้นซีหนี่ว์ บุรุษอย่างท่านก็คงถูกหย่าร้างไปแล้ว!”คำกล่าวนี้ถือว่าเฉียบคม ไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อยนายหญิงเฟิ่งอยู่เหนือความคาดหมายโดยสิ้นเชิงสะใภ้โจวซื่อก็เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจอย่างมากเฟิ่งเหยียนเฉินกลับขมวดคิ้ว เอ่ยตำหนิ“เวยเฉียง เจ้าไม่รู้สิ่งใดทั้งสิ้น
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1267
เป่ยเยี่ยนหลังจากที่ร่างของเยี่ยนอ๋องถูกส่งกลับมา ทั่วแคว้นพลันตกอยู่ในความโศกเศร้า พวกเขายังไม่ทันได้ฟื้นจากความโศกเศร้า หนานฉีก็ส่งเจ้าหน้าที่มาเยือน เพื่อสถาปนาเยี่ยนอ๋องพระองค์ใหม่ องค์ชายหกซึ่งได้รับการสนับสนุนให้ขึ้นครองบัลลังก์อย่างกะทันหัน ตกตะลึงพรึงเพริดกว่าผู้ใด เขายังประมาณตนเองได้ถูกต้อง ชัดเจนว่า หนานฉีเลือกเขา หาใช่เพราะเขามีพรสวรรค์ไม่ ทว่าเป็นเพราะเขาไม่เก่งอะไรเลย จึงเหมาะเป็นหุ่นเชิดให้กับหนานฉีที่สุด คิดดูอีกทีเป่ยเยี่ยนได้กลายเป็นแคว้นอาณานิคมของหนานฉีแล้ว แม้แต่บรรดาศักดิ์อ๋องผู้ครองแคว้นก็ได้รับการแต่งตั้งจากหนานฉี หนานฉีจะต้องเลือกเยี่ยนอ๋องที่เชื่อฟัง หลังจากที่เยี่ยนอ๋องพระองค์ใหม่เข้ารับตำแหน่ง ก็ได้รับเงินช่วยเหลือจากหนานฉี เพื่อใช้ในการบรรเทาทุกข์แก่ผู้ประสบภัยโดยเฉพาะ ข่าวที่แคว้นเป่ยเยี่ยนอันยิ่งใหญ่ถูกลดสถานะเป็นแคว้นอาณานิคมนั้น แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว ภายในเป่ยเยี่ยน ไม่ขาดคนดีมากคุณธรรม พวกเขาประณามราชวงศ์ว่าโง่เขลาไร้ความสามารถ และยังกล่าวหาเหล่าทหารว่าอ่อนแอ นอกจากแคว้นเป่ยเยี่ยนแล้ว แคว้นตง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1266
ใกล้พลบค่ำ การประลองจึงเสร็จสิ้นลง ผู้ชนะอันดับหนึ่งคือค่ายทหารทิศเหนือของเมือง ได้รับพระราชทานรางวัลอย่างงามจากฮ่องเต้ฮองเฮา หลังจากนำรางวัลไปไว้ที่ค่ายทหารทิศเหนือแล้ว เหล่าทหารก็โห่ร้องแสดงความยินดี เหล่าแม่ทัพนายกองในค่ายพลอยได้หน้าได้ตาด้วย ยังกำชับให้เหล่าทหารพยายามต่อไปอย่าหยุดยั้ง ฝั่งของผู้ที่แพ้การประลองคิดเพียงแต่จะแก้มือให้ได้ หลังจากกลับเข้าค่าย ก็ตั้งใจฝึกฝนอย่างหนัก ไม่ยอมให้ค่ายทหารทิศเหนือนำหน้าตนเองได้อีก และนี่คือเป้าหมายที่เฟิ่งจิ่วเหยียนจัดการประลองครั้งนี้ ภายในพระราชวัง องค์หญิงใหญ่และเฟิ่งจิ่วเหยียนพักอยู่ในตำหนักชั้นใน พูดคุยกันไม่หยุด “...ฮองเฮา คนที่ท่านเลือกให้ข้านั้น ล้วนแต่ยอดเยี่ยมทั้งสิ้น ข้าไม่รู้จะเลือกคนไหนดี จึงอยากจะรับพวกเขาทุกคนเข้าตำหนัก ให้พวกเขาผลัดกันเป็นราชบุตรเขย ฮ่าฮ่า!” จักเห็นได้ว่า องค์หญิงใหญ่พอใจมาก เฟิ่งจิ่วเหยียนหวังจะให้นางไตร่ตรองดี ๆ และเลือกราชบุตรเขยที่ดี “หากท่านสนใจ พรุ่งนี้ข้าจะจัดการให้ท่านได้พบกับพวกเขาเป็นการส่วนตัว” “ดีเลย! ตกลงตามนั้น!” องค์หญิงใหญ่ทนรอไม่ไหวแ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1265
เซียวอวี้ส่งลูกชายคนเล็กให้กับแม่นม พี่ชายคนโตเห็นเสด็จพ่อเดินออกมา และน้องชายยังดูร่าเริงสดใสดี จึงคลายความตื่นกลัว ดังนั้น เมื่อถึงตาที่เขาต้องอาบน้ำ เขาจึงไม่กลัวอีกแล้ว เซียวอวี้อุ้มเขาขึ้นมา พลางเอ่ยกับเฟิ่งจิ่วเหยียนด้วย “พวกเจ้ามิอาจปิดบังนางได้ตลอดไป “เว้นแต่จะแน่ใจได้ว่าชั่วชีวิตนี้ของนางจะจำเรื่องนั้นไม่ได้อีก “แต่เห็น ๆ อยู่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ “ตอนอยู่ที่แคว้นซีหนี่ว์ อาการก็เกือบจะกำเริบแล้วมิใช่รึ “หากเป็นเช่นนั้น สมควรจะวางแผน ให้นางค่อย ๆ ยอมรับความจริงทีละน้อย อย่าให้นางจดจำเรื่องทั้งหมดได้ในคราวเดียว จนแบกรับไม่ไหว” เฟิ่งจิ่วเหยียนมักจะจัดการกับเรื่องอื่นได้อย่างง่ายดายเสมอ มีเพียงเรื่องของเวยเฉียง ที่นางห่วงหน้าพะวงหลัง ไม่กล้าตัดสินใจ ทว่านางต้องยอมรับ คำพูดของเซียวอวี้นั้นสมเหตุสมผล “แงแง——” ลูกชายคนโตส่งเสียงร้องไห้อย่างกะทันหัน เฟิ่งจิ่วเหยียนพลันได้สติอีกครั้ง นางหันไปมองที่อ่างอาบน้ำทันที เห็นเซียวอวี้ยิ้มให้นางอย่างเคอะเขิน “ไม่มีอะไร แค่ทำน้ำเข้าตาเขาน่ะ” เฟิ่งจิ่วเหยียนรีบก้าวไปข้างหน้า “ร
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1264
เช้าวันรุ่งขึ้น ซ่งหลีได้แจ้งต่อท่านพ่อท่านแม่ รวมถึงท่านแม่ยายผู้มาเป็นแขก เรื่องที่พวกเขาคู่สามีภรรยาจะเดินทางไปที่เมืองหลวงด้วยกัน หลังจากนายหญิงเฟิ่งออกจากแคว้นซีหนี่ว์ ก็ตรงมาที่จางโจวต่อทันที โชคดีที่ช่วงเวลาเหล่านี้ เวยเฉียงมีนายหญิงเฟิ่งคอยอยู่เป็นเพื่อน จึงไม่มีวี่แววของอาการกำเริบ “ไม่ได้! จะปล่อยให้เวยเฉียงไปที่เมืองหลวงไม่ได้!” ท่าทีของนายหญิงเฟิ่งตื่นตระหนกเป็นพิเศษ ตอนนั้นเวยเฉียงได้เป็นประมุขแคว้นซีหนี่ว์ระยะสั้น ๆ เมื่อนึกถึงอดีต อาการป่วยเกือบจะกำเริบ หากกลับเมืองหลวงตอนนี้ ถือว่าเสี่ยงเกินไป นายหญิงเฟิ่งหัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอม ซ่งหลีรู้สึกลำบากใจ “ทว่าข้าได้รับปากเวยเฉียงไว้แล้ว นางเองก็คิดถึงฮองเฮาเช่นกัน หากพวกเราขัดขวางไม่เลิก เกรงว่านางจะเริ่มระแคะระคาย?” นายหญิงเฟิ่งคิดไตร่ตรอง แล้วเสนอแนะ “เมื่อไม่นานนี้ ได้เกิดอุทกภัยในเขตเมืองหลวง เจ้าเพียงเอ่ยกับเวยเฉียงว่า ตอนนี้สถานการณ์ที่นั่นยังไม่คลี่คลาย ค่อยพานางไปทีหลัง ดีหรือไม่?” ซ่งหลีไม่รับประกันว่าวิธีนี้จะได้ผล เขาพูดได้เพียง “ข้าจะลองดู” ทว่า เข
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1263
หร่วนฝูอวี้กลืนกินอีกฝ่ายอย่างสุขสม อารมณ์จึงดีขึ้นมาก เพราะเตียงในห้องของนางพังแล้ว จึงให้รุ่ยอ๋องส่งคนไปซื้อเตียงหลังใหม่ รุ่ยอ๋องรับปาก ทว่าเขากลับส่งสายตาออกไปให้องครักษ์ วันนั้น องครักษ์กลับมามือเปล่า “ท่านอ๋อง พระชายา ในตำบลนี้ไม่มีร้านขายเตียงเลยขอรับ” รุ่ยอ๋องจึงแนะนำหร่วนฝูอวี้อย่างใจกว้าง “ก่อนจะซื้อเตียงใหม่ได้ เราก็นอนร่วมห้องกันเถอะ” เขามีรอยยิ้มที่อบอุ่นบนใบหน้า ดูไม่เป็นพิษเป็นภัย หร่วนฝูอวี้ไม่อยากก่อปัญหาเพิ่มอีก จึงยอมรับข้อเสนอ เพียงแต่ นางก็ล่วงรู้ถึงแผนการในใจของรุ่ยอ๋องด้วย จึงตั้งกฎสามข้อกับเขา นางอยู่กับเขา เพื่อจะได้มีลูก หาใช่เพื่อความสำราญไม่ เวลากลางคืน เตียงนอนจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว หร่วนฝูอวี้นอนหลับอยู่ด้านใน โดยมีงูตัวโปรดนอนหลับอยู่ข้างหมอน เมื่อรุ่ยอ๋องนอนลงบ้าง มันยังหายใจใส่เขา คล้ายจะเป็นการทักทาย เขารู้สึกหมดหนทาง พยายามข่มกลั้นความไม่พอใจ และถามหร่วนฝูอวี้ด้วยรอยยิ้ม “มันจะนอนกับเราด้วยหรือ?” หร่วนฝูอวี้หาวหวอด และเอ่ยอย่างง่วงงุน “ข้าซื้อรังให้มันแล้ว มันกลับไม่ชอบ”
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1262
ท่าทางของเซียวอวี้ชัดเจน “รับสิ เมื่อเป็นการยกให้เปล่า ๆ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับ” เขาอาจจะไม่แตะต้องอาณาเขตของแคว้นซีหนี่ว์ได้ ทว่าแคว้นเสี่ยวโจวและแคว้นเจิ้งนั้น ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า หากไม่มีการต่อสู้นองเลือดของทหารหนานฉีแล้ว แคว้นซีหนี่ว์ก็เอาชนะไม่ได้! เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็รับได้อย่างสบายใจ ถึงแม้จะรู้สึกว่าน้อยเกินไปด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่ห่วงคือ ความคิดของจิ่วเหยียน “เจ้าคิดอย่างไร?” เขาถามนาง เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า “หม่อมฉันก็คิดว่าควรจะรับไว้เพคะ” ขณะที่เอ่ย นางก็กางแผนที่ออก และวางไว้บนเตียง ซึ่งทั้งสามเมืองได้ถูกทำเครื่องหมายไว้ด้านบนแล้ว ครั้นเซียวอวี้ดูแล้ว ก็พอใจอย่างยิ่ง ทว่า มีเรื่องหนึ่งที่เขาไม่เข้าใจ เขาเงยหน้ามองเฟิ่งจิ่วเหยียน และถามอย่างจริงจัง “เจ้าได้แผนที่มากมายเหล่านี้มาจากที่ใด?” เฟิ่งจิ่วเหยียน : นี่ไม่ใช่ประเด็น! เวลานี้ ลูกชายคนเล็กก็คลานเข้ามาอย่างทุลักทุเล และนั่งทับแผนที่ไว้ใต้บั้นท้าย ก่อนจะปัสสาวะ... “เจ้าเด็กดื้อ!” เซียวอวี้พูดเสียงสูงทันที พร้อมกับอุ้มลูกชายคนเล็กตัวดีขึ้นมา เทียบกับเซี
บางทีคุณอาจจะชอบ
จวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ28.5K viewsองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้129.5K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน23.5K viewsหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง309.2K viewsยอดเชฟหญิงฟ้าสั่งลุย
บ้านเขมปัณณ์305 viewsพรของเซียวเย่วเย่ว
ปลายฝนต้นหนาว1.9K viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย
วริษา8.0K viewsทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง
ชวี่เหว่ย6.7K views
