ตอนที่3. ผิดฝาผิดตัว/3

“ว่ามาสิ”

คนป่วยบอกด้วยน้ำเสียงแหบโหย ไม่ยอมมองหน้าสวยๆ ของคนพูดให้เคืองตา หากไม่ใช่ใบหน้าสวยๆ นี้ เขากับลูกคงไม่ต้องจมอยู่กับความทุกข์แบบนี้

“คือว่า ทางนั้นเขายื่นข้อเสนอมาว่า เขาจะยอมยกหนี้ให้เราค่ะ แต่มีข้อแม้นิดหน่อย”

แขไขไม่ได้แจกแจงรายละเอียดทั้งหมด ขณะมองหน้าสามีอย่างมีแผนการ เธอได้ไปคุยกับเจ้าหนี้มาแล้ว ข้อเสนอนั้นทำให้แขไขตาโต รีบรับปากในทันที นอกจากปลดหนี้ได้แล้ว เธอยังกำจัดลูกเลี้ยงไปให้พ้นบ้านได้ด้วย เรื่องดีๆ แบบนี้ มีหรือที่เธอจะไม่ยอมรับปาก

“ข้อแม้อะไร พูดมาให้หมด ผมไม่มีเวลามารอฟังทั้งวันหรอกนะ” นายพิพัฒน์กระชากเสียงใส่

“แหม ใจร้อนจริงเชียว แขบอกเดี๋ยวนี้แล้วค่ะ คือว่าทางเจ้าหนี้เขามีลูกชายเป็นพ่อม่ายลูกติด แล้วทีนี้เขาก็อยากหาเมียให้ลูกชาย เขาเห็นว่าหนูดาวลูกสาวของคุณ เป็นกุลสตรีเหมาะสมจะเป็นสะใภ้ของเขา ก็เลยขอทาบทามให้แต่งงานกับลูกชายของเขาค่ะ แล้วจะยกหนี้ทั้งหมดให้เรา แทนค่าสินสอดค่ะ คุณคิดว่าข้อเสนอนี้ดีไหมคะ”

แขไขจีบปากจีบคออธิบายอย่างละเอียด ปั้นหน้ายิ้มให้สามี ทั้งที่เหม็นเบื่อผู้ชายขี้โรคไร้ค่าคนนี้เต็มทน

“บ้าที่สุด ข้อเสนอดีอะไรกัน!”

นายพิพัฒน์ตวาดลั่นด้วยความโมโห กำหมัดทุบที่นอนเสียงดัง มองภรรยาด้วยแววตากรุ่นโทสะ

 “หรือคุณจะยอมให้เขายึดสวนปาล์มกับโรงงานของเราคะ เราไม่ส่งดอกเบี้ยเขามานานแล้ว เขาเมตตาเราเท่าไหร่ ที่ไม่ยึดเอาไป ยังยื่นข้อเสนอนี้ให้” แขไขโต้กลับ

“ถ้าข้อเสนอมันดีนัก ทำไมไม่ยกลูกสาวของคุณให้แต่งงานแทนหนูดาวล่ะ มีตั้งสองคนก็ให้เขาเลือกเอาสักคนสิ” นายพิพัฒน์ไม่ยอมแพ้

“คุณพ่อพูดแบบนี้ได้ยังไง หนี้สินเป็นของคุณพ่อนะคะ ก็ต้องให้ลูกสาวของคุณพ่อช่วยชดใช้สิคะ เจนกับลูกบัวไม่เกี่ยวด้วยนะคะ” เจนจรัสรีบทักท้วงขึ้น

“ใช่ค่ะ ลูกบัวไม่ยอมใช้หนี้แทนหรอกนะคะ ได้ข่าวว่าลูกชายของเจ้าหนี้เป็นพ่อม่ายลูกติด แถมเมียคนก่อนก็คลอดลูกตาย ข่าววงในบอกว่าถูกผัวซ้อมจนช้ำในตาย ลูกบัวกลัวค่ะ”  

นลินรัตน์ส่ายหน้าไปมา ทำท่าหวาดกลัวได้น่าตบ

“ถ้าเขาจะยึด ก็ให้เขายึดไปเถอะค่ะคุณน้าแข สมบัตินอกกายพวกนั้น ไม่ตายก็หาใหม่ได้”

ดาริกาเอ่ยขึ้น ขณะบีบมือบิดาไว้ ไม่ให้ท่านอาละวาด

“จะทำแบบนั้นได้ยังไงคะ เขาไม่ยึดแค่โรงงานกับไร่ บ้านหลังนี้ก็จะยึดด้วย แล้วจะเอาที่ไหนซุกหัวนอนล่ะค่ะหนูดาว น้าว่าหนูเห็นแก่คุณพ่อของหนู เสียสละตัวเองยอมแต่งงานใช้หนี้ดีไหมคะ”

แขไขพยายามเกลี้ยกล่อมลูกเลี้ยงให้ยอมทำตาม เจ้าหนี้ยึดโรงงานกับสวนปาล์ม ไม่เดือดร้อนเท่ายึดบ้านหลังนี้ เธอกับลูกไม่อยากหอบเสื้อผ้ากลับไปบ้านเก่า เธอเป็นลูกเมียน้อยไม่มีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติของบิดา พวกบ้านใหญ่คงไม่ยอมให้เธอกับลูกไปอยู่ด้วย เธอจึงต้องยึดบ้านของสามีเอาไว้เป็นแหล่งพักพิง

“คุณน้าแขกับลูกๆ ก็ควรสละความสุขส่วนตัวด้วยเหมือนกัน ถ้าไม่ใช้เงินกันมือเติบ เราคงมีเงินส่งดอกเบี้ยเจ้าหนี้ ไม่ใช่อยู่ในสภาพเกือบล้มละลายแบบนี้”

ดาริกาเหลือจะอด เธอเริ่มทนไม่ไหวกับความเห็นแก่ตัวของแม่เลี้ยง ที่ผ่านมาเธออดทนไม่ตอบโต้ เพราะเห็นแก่บิดา

“นี่เธอกล้าโทษน้ากับลูกเหรอ ไม่คิดบ้างหรือไงว่า ค่าใช้จ่ายในการรักษาพ่อเธอ มันสูงแค่ไหน เดือนๆหนึ่ง ค่ายาค่าหมอ ค่าอะไรอีกสารพัด ต้องจ่ายเท่าไหร่ หากน้าไม่ช่วยดูแล คงพากันไปนอนสถานสงเคราะห์กันหมดแล้ว”

แขไขไม่ปล่อยให้ลูกเลี้ยงต่อว่าฝ่ายเดียว รีบอ้างถึงภาระค่าใช้จ่ายจากการป่วยของนายพิพัฒน์

“ฉันยินดีไปอยู่สถานสงเคราะห์ ดีกว่าต้องทนอยู่ร่วมบ้านกับคนอย่างเธอ!”

นายพิพัฒน์ดึงมือออกจากมือของลูกสาว ชี้หน้าด่าภรรยาตัวร้ายด้วยความเกลียดชัง

“ถึงยังไงคุณก็ทนมาตั้งหลายปี ก็ทนอีกหน่อยสิคะ ฉันไม่ยอมให้ใครมายึดบ้านหลังนี้หรอกค่ะ

แขไขโต้คืนไม่ยอมลงให้ เธออดทนกับผู้ชายคนนี้มามากแล้ว เธอไม่ยอมให้สิ่งที่ทำมาต้องสูญเปล่า

“คุณน้ากรุณาสุภาพกับพ่อของหนูดาวด้วยค่ะ ท่านกำลังป่วยอยู่นะคะ” ดาริกาลูบหลังบิดา ที่ตอนนี้โกรธจนตัวสั่น

“คนป่วยก็น่าจะรู้ตัวนะว่าไร้ประโยชน์ ถ้าไม่มีเงินดูแลรักษา จะอยู่กันยังไง หนูดาวคิดดูสิ ถ้าไม่มีเงิน คุณพ่อของหนูจะมีสภาพน่าเวทนาขนาดไหน”

แขไขยิ้มเหยียด ขณะกวาดตามองไปรอบๆ ห้อง แล้วกลับมาจ้องหน้าลูกเลี้ยง

“น้าตกลงรับปากกับเจ้าหนี้ไปแล้ว ทางนั้นเขาจะมารับตัวหนูดาวอาทิตย์หน้า น้าแค่มาบอกและขอความร่วมมือ เตรียมตัวไว้ด้วยนะหนูดาว น้าไปล่ะ”

แขไขตัดบทสรุปจบแบบไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว แล้วรีบเดินออกจากห้อง ก่อนที่แก้วน้ำและสารพัดสิ่งใกล้มือคนป่วย จะปลิวว่อนตามหลังมา

เพล้ง เพล้ง เพล้ง!

“โอ้ย ! คุณแม่ รอเจนกับลูกบัวด้วยค่ะ”

สองสาวพี่น้องรีบวิ่งตามมาออกมาแทบไม่ทัน หวุดหวิดจะโดนปาหัวแตก

“เฮ้อ... แกสองคนนี่”

แขไขส่ายหน้าด้วยความระอา ลูกสาวสองคนของเธอ ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรมากนัก โชคดีที่ได้ความสวยจากแม่ไป ไม่อย่างนั้นคงไม่เหลืออะไรดี

“แล้วคุณแม่ว่า นังดาวมันจะยอมไหมคะ” เจนจรัสขยับมาถามมารดา

“ไม่ยอมก็ต้องยอม แกสองคนคอยจับตามันไว้ อย่าปล่อยให้มันหนีไปไหน ฉันจะให้ไอ้เพิกคอยจับตาด้วยอีกคน”

แขไขมีนักเลงหัวไม้ชื่อนายเพิก มาเป็นคนรองมือรองเท้า ช่วยเธอจัดการปัญหาเล็กๆ น้อยๆ หลายอย่าง

“ลูกบัวได้ข่าวว่า ทางเจ้าหนี้ของคุณพ่อฐานะไม่เลวเลย เสียดายที่ลูกชายเป็นพ่อม่ายลูกติด มีประวัติไม่ค่อยดี” นลินรัตน์ห่อไหล่ขณะเอ่ยถึงเจ้าหนี้

“เขาจะดีหรือไม่ดีก็ช่างเขา ที่สำคัญคือเราต้องจับนังดาวแต่งงานให้ได้ ปัญหาพวกนั้นมันเป็นปัญหาของนังดาว จะถูกผัวซ้อมก็เรื่องของมัน ไม่เกี่ยวกับเรา”