14
ง้อก็ได้
ออสตินที่อดทนไม่ไหวอีกต่อไปเพราะในตอนนี้เงินของเขามันกำลังจะหมดถ้าเขายังอยู่อย่างนี้เขาต้องแห้งเหี่ยวอย่างแน่นอน
“เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ ถ้าอยู่อย่างนี้เราต้องตายแน่ๆ” ออสตินพูดขึ้นมาในขณะที่เขาไม่รู้จะทำอะไรเพราะเงินของเขานั้นมันได้หมดไปแล้วก็ไม่เหลือเลยสักบาท
ออสตินตัดสินใจโทรหาชลธิชาเพื่อนัดหมายในการง้อมลชญา ชลธิชาไม่ได้อยากช่วยออสตินแต่เธอก็ทนลูกตื้อของออสตินไม่ได้จนเธอต้องยอมทำตามที่ออสตินขอร้อง
“ถ้ามัดหมี่ไม่ช่วย เราก็ไม่รู้จะขอให้ใครช่วยแล้วมีแค่มัดหมี่เท่านั้นที่จะช่วยเราได้” ออสตินพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารเพื่อให้เธอสงสารเขา
“แต่นายก็ทำให้โมเดลโกรธมากเลยนะ ทำไมต้องอยากมาง้อโมเดลด้วยทำไมไม่พูดกับโมเดลดีๆ ในตอนแรก” ชลธิชาที่ไม่อยากช่วยเธอจึงพูดขึ้นมาเพื่อให้ออสตินถอดใจที่จะขอให้เธอช่วย
“ก็ฉันรู้นี่ไงว่าฉันทำไม่ดีกับโมเดลฉันจึงอยากขอโทษโมเดล” ออสตินพูดขึ้นมาด้วยเสียงเศร้าๆ อีกครั้งเพื่อให้ชลธิชาสงสารเธอ
“ก็ได้ๆ แต่ฉันไม่ยืนยันนะว่าโมเดลจะมากับฉันหรือเปล่า อีกอย่างนายก็ห้ามบอกโมเดลนะว่าฉันเป็นคนนัดให้นายมาเจอกับโมเดล” ชลธิชาพูดด้วยน้ำเสียงที่กังวลเพราะเธอก็ไม่อยากช่วยออสตินสักเท่าไรแต่เธอเห็นความพยายามความตั้งใจของออสตินที่อยากง้อมลชญาจริงๆ ทำให้เธอใจอ่อนยอมช่วยโดยไม่ได้รู้เลยว่าตอนนี้เพื่อนกำลังอยากตัดใจจากออสตินและกำลังออกเดทกับพีรพัฒน์
“ขอบใจเธอมากนะมัดหมี่” ออสตินวางสายจากชลธิชาแล้วเขาก็โทรนัดหมายกับบวรพจน์ต่อทันทีอย่างอารมณ์ดี
“ไอ้โบ๊ทวันนี้กูจองห้องวีไอพีที่ร้านมึงนะ” ออสตินพูดขึ้นมาทันทีเมื่อเพื่อนรับสายของเขา
“ไหนมึงบอกว่าไม่มีเงินแล้วก็เลิกเที่ยวแล้วไงว่ะ” พีรพัฒน์พูดขึ้นมาด้วยความสงสัยเพราะเมื่อหลายวันก่อนออนตินยังบอกเขาอยู่เลยว่างดเที่ยวไม่มีเงินเที่ยว
“กูจะง้อโมเดล ไม่ต้องถามมากมึงแค่ทำตามที่กูต้องการก็พอ” ออสตินบอกกับพีรพัฒน์แล้วก็วางสายไปโดยไม่ได้ฟังที่พีรพัมน์จะพูดอะไรต่อ
“แล้วมึงให้กู...อ้าววางไปซะแล้ว” พีรพัฒน์ที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างขึ้นมาแต่เพื่อนของเขาก็วางสายจากเขาไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ชลธิชาโทรหามลชญาไม่ติดเธอจึงไปชวนมลชญาถึงที่บ้าน มลชญาที่เห็นว่าชลธิชาชวนก็ไม่ได้มีท่าทีที่ไม่อยากไปเพราะเพื่อนรักของเธอชวนทั้งทีมีหรือที่เธอจะไม่ไป
“แต่ถ้าแกไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรนะเพราะฉันไม่อยากบังคับแก” ชลธิชาแม้ว่าจะทำตามที่ออสตินขอแต่ถ้ามลชญาไม่อยากไปเธอก็จะไม่บังคับเพื่อนของเธอเด็ดขาดเพราะแค่นี้เธอก็รู้สึกผิดมากๆ แล้ว
“ไปสิเพื่อนรักชวนทั้งทีมีที่ไหนฉันจะปฏิเสธแกได้ลง ถ้าอย่างนั้นแกรอฉันตรงนี้ขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวแค่แวบเดียวเท่านั้น” มลชญารีบไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปเที่ยวกับเพื่อนของเธออย่างอารมณ์ดีโดยไม่รู้เลยว่าวันนี้เธอจะได้เจอกับผู้ชายที่เธออยากให้หนีออกไปไกลๆ จากหัวใจของเธอ
สถานบันเทิงชื่อดังแห่งหนึ่งที่พีรพัฒน์เป็นเจ้าของ
“วันนี้แกพามาที่ร้านนี้สงสัยแกอยากเมาหนักๆ ใช่มั้ยมัดหมี่หรือว่าแกกำลังสนใจเจ้าของร้านกันแน่เนี่ย” มลชญาพูดขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี
เมื่อพีรพัฒน์ที่เห็นมลชญากับชลธิชาเดินเข้ามาในร้านเขาก็รีบเดินไปหาเธอทั้งสองในทันที เพื่อเริ่มแผนการง้อของออสตินในขั้นแรกนั่นก็คือพามลชญาไปที่ห้องวีไอพีให้ได้
“สวัสดีครับโมเดลกับมัดหมี่ โชคดีมากๆ เลยนะเนี่ยที่วันนี้ทั้งสองมาเที่ยวในวันนี้เพราะว่าวันนี้ทางร้านของเขามีโปรโมชั่นพิเศษให้กับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการในร้านซึ่งมีแค่วันนี้เท่านั้น” พีรพัฒน์พูดขึ้นมาพร้อมกับเรียกพนักงานให้ถือกล่องฉลากมาให้ทั้งสองคนจับ (มันเป็นแผน)
“วันนี้เรามีฉลากให้จับรางวัล รางวัลของเรามีหลายอย่าง ขอให้ทั้งสองโชคดี” พีรพัฒน์พูดขึ้นมายิ้มๆ ซึ่งชลธิชาเองก็รู้ว่านี่คือแผนของออสตินแน่นอน
“แกจับเลยมัดหมี่ แกจับสองใบเลยก็ได้นะ” มลชญาพูดขึ้นมาเพราะวันนี้เพื่อนบอกว่าจะเลี้ยง เธอก็เลยให้เพื่อนเป็นคนจับทั้งสองใบเลย
“ไม่เป็นไรเราจับคนละใบนี่แหละ” ชลธิชาพูดขึ้นมาพร้อมกับยื่นมือไปจับสลาก มลชญาเองก็จับด้วยหนึ่งใบแล้วก็ยื่นให้กับพนักงาน
“ใบหนึ่งได้ห้องวีไอพี ส่วนอีกใบได้กินฟรีไม่อั้นค่ะ” เมื่อพนักงานอ่านรางวัลมลชญาก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจแต่ชลธิชานั้นก็ดีใจไปตามเพื่อนเพราะเธอรู้ว่านี่มันคือแผนทำให้เธอไม่ได้ดีใจออกมาจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้นพาลูกค้าไปรอที่ห้องวีไอพีได้เลยนะ” พีรพัฒน์บอกกับพนักงานของเขา
“โมเดลกับมัดหมี่โชคดีมากเลยนะที่ได้รางวัลใหญ่ของทางร้านทั้งสองคนเลย”
“จริงหรอเนี่ย ดวงดีสุดๆ” มลชญาที่ได้ยินพีรพัฒน์บอกว่านี่คือรางวัลใหญ่เธอก็ชมตัวเองว่าดวงดีทันที
“ใช่ๆ โมเดลดวงดีสุดๆ ไปเลย มัดหมี่ก็ด้วย ดวงดีสุดๆ” พีรพัฒน์พูดขึ้นมาก่อนจะให้พนักงานพาทั้งสองคนไปที่ห้องวีไอพี
มลชญาสั่งอาหารเครื่องดื่มมาอย่างเต็มที่ดูท่าทางของเธอดูมีความสุขมากๆ
“มัดหมี่วันนี้ทำไมดวงดีอย่างนี้ดูสิแกไม่ต้องเลี้ยงฉันเลยสักบาทฉันเองก็ไม่ต้องเสียเลยสักบาทเราก็ได้กินเต็มที่ วันนี้ฉันไม่เน้นเครื่องดื่มแต่ฉันจะเน้นอาหารมากกว่า” มลชญาพูดแล้วก็ตักอาหารเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
ออสตินมาถึงที่ร้านแต่เขายังไม่เข้าไปหามลชญาเพราะเขารอเวลาที่คิดว่าน่าจะเหมาะสมที่สุดที่จะเข้าไปก็คือตอนที่มลชญาเริ่มกรึ่มๆเล็กน้อยน่าจะคุยง่ายกว่าตอนที่เธอยังไม่ได้ดื่ม (มัดหมี่บอกมาว่าโมเดลเป็นคนที่เมาแล้วพูดง่ายกว่าตอนที่ไม่ได้เมา
“ฮ่าๆ ๆ มัดหมี่แกดูคลิปนี้สิตลกมากเลย ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ” มลชญาหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างอารมณ์ดีทั้งๆ ที่เธอพึ่งดื่มเข้าไปได้ไม่กี่แก้วเท่านั้น
ออสตินเดินเข้ามาในห้องวีไอพีที่มลชญากำลังนั่งดื่มกินกับชลธิชาอย่างสนุดสนาน
“ออสตินนายเข้ามาทำไม ออกไป ฉันไม่ได้ให้นายเข้ามา” มลชญาที่เห็นออสตินเดินเข้ามาในห้องซึ่งในตอนนี้ชลธิชาไม่ได้อยู่ในห้องเพราะเธอไปเข้าห้องน้ำข้างนอกทั้งๆ ที่ในห้องนี้มีห้องน้ำแต่เพราะมันคือแผนที่ออสตินได้วางไว้แล้ว
“ไม่ออกเพราะวันนี้เธอกับฉันต้องคุยเรื่องหมั้นให้รู้เรื่อง” ออสตินพูดขึ้นแล้วก็เดินไปนั่งข้างๆ มลชญาแต่เธอจะเดินหนีแต่ไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวขาออสตินก็เดินมาขวางทางของเธอไว้ด้วยความเร็วและความยาวของขาของเขา
“เธอไปไหนไม่ได้โมเดลเธอต้องคุยกับฉันให้รู้เรื่องไม่อย่างนั้นฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน”
“เมื่อก่อนนายก็ไม่ได้อยากหมั้นกับฉันแต่เป็นเพราะนายโดนแม่ของนายบังคับให้มาง้อฉันสินะ นายถึงได้มาตามรังควานฉันอย่างนี้ แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะกลับแล้ว” มลชญาพยายามดิ้นหนีจากการจับกุมตัวของเธอไว้แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดเธอแน่นกว่าเดิม
“ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่นอนเพราะวันนี้คือวันที่เธอกับฉันต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” ออสตินพูดแล้วก็พาเธอเดินออกไปจากห้องนี้ทางหลังร้านทันที
ในระหว่างทางที่เดินออกไปมลชญาก็พยายามบอกให้เขาปล่อยเธอ แต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีจะปล่อยเธอ ออสตินพาเธอขึ้นรถไปโดยที่เธอไม่มีทางรู้เลยว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหน
19ไม่หมั้นก็ต้องหมั้น มลชญานอนหลับไปในอ้อมกอดของออสตินจนสายของอีกวัน ทำให้ทั้งสองคนไม่ได้ไปเรียนด้วยกันทัคู่เพราะตื่นสาย ชลธิชาที่ไม่เห็นเพื่อนมาเรียนในตอนเช้าพอหมดเวลาเรียนเธอก็รีบโทรหาเพื่อนของเธอทันทีด้วยความเป็นห่วงและรู้สึกผิดที่เป็นคนนัดเธอมาให้กับออสติน ชลธิชาโทรหาเพื่อนแต่ก็โทรไม่ติดทำให้เธอกังวลใจมาก ๆ “แกเป็นยังไงบ้างเนี่ยโมเดลหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดนะ” ชลธิชาวางสายจากเพื่อนก็โทรหาบวรพจน์ทันทีเพราะเธอหวังว่าเขาเป็นเพื่อนของออสตินน่าจะติดต่อออสตินได้เพราะเธอก็โทรหาออสตินแล้วแต่ก็โทรไม่ติดเช่นกัน มลชญาตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของออสติน ร่างกายของเธอบอบช้ำมาก ๆ เพราะกว่าที่เธอจะได้นอนก็เกือบฟ้าสางเพราะออสตินกินเธอดุมาก ๆ กว่าเขาจะอิ่มก็ทำเธอขาอ่อนแทบเดินไม่ไหว มลชญาพยายามขยับตัวของเธอให้ออกจากอ้อมกอดของเขาแต่เขากอดเธอแน่นมากจนไม่สามารถขยับร่างกายของเธอไปไหนได้นอกจากรอให้เขาคลายกอดเธอด้วยตัวของเธอเอง “จะไปไหน” ออสตินพูดด้วยเสียงที่แหบพร่าพร้อมกับขยับกระชับกอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม “ไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำไปเรียน
18ขอร้อง ร้องขอ ออสตินก้มหน้ามุดลงไปที่เต้าอวบสองลูกของเธอ เขาฝังจมูกลงที่กลางเต้าอวบของเธอ ลิ้นของเขาดุนเลียที่ยอดถันของเธออย่างแรงจนเธอต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บแต่เธอไม่มีมือที่จะดันเขาออกเพราะตอนนี้เขาล็อคแขนทั้งสองข้างของเธอไว้ “อ่า ซี๊ด อ่า ขอร้องเถอะอย่าดูดมันแรงได้มั้ยฉันเจ็บ” ออสตินเหมือนไม่ได้ยินที่เธอบอกเขาดูดยอดถันอีกข้างแรงเช่นเดียวกับอีกข้าง “โอ๊ย!!!” เสียงร้องของมลชญาที่ร้องออกมาเพราะเขากัดไปที่ยอดอกของเธอ ออสตินเลื่อนลิ้นของเขาเลียลงมาเรื่อย ๆ จนมาถึงหน้าท้องของเธอ เขาจูบแผ่วเบาที่หน้าท้องขาวเนียนของเธอแล้วลุกขึ้นจับแท่งร้อนของเขากระแทกเข้าไปในรูหวานของเธอคราวนี้มันเข้าไปได้ง่ายกว่าครั้งแรกเพราะรูหวานของเธอถูกขยายไปเมื่อครั้งแรกที่ทั้งสองได้ร่วมสัมพันธ์สวาทกัน “อ่า อือ อ่า” พั่บ!!! พั่บ!!! พั่บ!!! เสียงเนินเนื้อของทั้งสองกระทบกัน เมื่อเขากระแทกแท่งร้อนเข้าไปในร่างกายของเธอแล้วขยับแท่งร้อนเข้าออกด้วยความเร็วและแรงทุกครั้งที่เขากระแทกเข้าไปใหม่ นิ้วมือของเขาก็เขี่ยเม็ดเสียวของเธอไปด้วยพร้
17คนชั่วที่เป็นผัวเธอ มลชญาที่กำลังจะก้าวขาเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดชำระล้างกายของเธอที่ตอนนี้มีกลิ่นคาวจากน้ำกามของเขาคละคลุ้งไปทั่วร่างกายของเธอ “เธอจะไปไหนโมเดล” ออสตินพูดขึ้นมาเสียงดังเหมือนเป็นเชิงบอกว่าไม่ให้เธอไปไหน “ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันจะกลับบ้าน ฉันไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ คนชั่ว ๆ” มลชญาพูดขึ้นมาด้วยความโกรธโมโหเสียใจ ตอนนี้อารมณ์ของเธอมันปะปนผสมกันไปหมด “เธอหมายความว่าฉันชั่วใช่มั้ย” ออสตินเอ่ยถามเธออย่างไม่พอใจที่เธอหาว่าเขาเป็นคนชั่ว “รู้อยู่แล้วทำไมต้องถามด้วย นอกจากนายจะชั่วแล้วนายก็ยังโง่อีกด้วยใช่มั้ย” มลชญาพูดขึ้นมาอย่างไม่กลัวเกรงอะไรทั้งนั้นเพราะตอนนี้เธอไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว “นี่โมเดลเธอพูดอย่างนี้กับฉันเธออยากเจอดีใช่มั้ย” ออสตินพูดขึ้นมาเสียงดังพร้อมกับลุกเดินไปหาเธอแล้วจับหน้าของเธอไว้แล้วก้มลงไปจูบปากของเธออย่างแรงเขากัดริมฝีปากของเธออย่างแรงจนมันห่อเลือดขึ้นมาแต่เธอไม่ปล่อยให้เขาทำกับเธอฝ่ายเดียวเพราะเธอล่อให้เขาสอดลิ้นเข้ามาด้วยการทำเป็นเคลิบเคลิ้มไปกับเขา เมื่อลิ้นสากของเขาสอดเข้าไปภา
16ห้องนอนเน่าๆ ที่ทำเธอขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด ลิ้นสากที่แลบออกมาเพื่อเลียไปที่ยอดถันสีหวานที่มันแข็งเป็นไตเหมือนมันรอให้ใครสักคนมาดูดเม้มมันได้ตามใจ “อือ อืม” เสียงร้องครางของเธอดังขึ้นมาทันทีเมื่อลิ้นร้อนๆ สากๆ ของเขาเลียไปที่นยอดถันของเธออย่างตะกละตะกลาม มลชญานอนตัวแข็งทื่อปล่อยให้เขาดูดเม้มยอดถันของเธอตามอำเภอใจ เธอสับสนไปหมดว่าเธอควรขัดขืนเขาหรือควรปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาดีเพราะตอนนี้ร่างกายของเธอมันตอบสนองการสัมผัสจากเขาเป็นอย่างดี รวมไปถึงหัวใจของเธอมันก็พร้อมเป็นของเขา ปากร้อนๆ ของเขาดูดดึงเนินอวบสองลูกสลับกันไปมาอย่างเร่าร้อน “อือ อ่า ซี๊ด อ่า” เสียงครางดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ จากไรฟันของเธอ แม้ว่าเธอจะพยายามไม่ให้เสียงครางดังออกมาแต่ลิ้นสากของเขามันร้ายเหลือเกิน มันทำให้เธอร้อนร่านไปทั้งตัวและหัวใจของเธอจนเหมือนว่าร่างกายของเธอมันเบามากๆ เบาหวิวจนเหมือนตัวของเธอเป็นปุยนุ่นที่ลอยอยู่ในอากาศ “อือ อ่า ซี๊ด” ออสตินลากลิ้นของเขาไล่มาเรื่อยๆ จนเกือบถึงจุดสำคัญตรงกลางกายของเธอ เขากำลังจะเอื้อมมือของเขาไปจับที่ขอบกางเกงขาสั้นของเธอเพื่อถอดม
15ง้อดีๆ ไม่ชอบ ออสตินขับรถมาเรื่อยๆ มลชญาก็คอยบอกให้เขาปล่อยเธอลงแต่ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งเหยียบคันเร่งเร็วขึ้นกว่าเดิม “นี่ออสตินนายจะพาฉันไปไหนฉันไม่ไปนายปล่อยฉันลงสักทีได้มั้ย” มลชญาพูดขึ้นมาเสียงดังแต่เธอก็ต้องหยุดเพราะเมื่อเธอรู้สึกได้ถึงความเร็วที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเธอพูด “ถ้าเธอไม่อยากลอยได้ก็ช่วยเงียบๆ ไว้เพราะไม่อย่างนั้นเธอได้ลอยจริงๆ แน่” ออสตินพูดขึ้นมาแล้วก็มองไปข้างหน้าอย่างละสายตาไม่ได้เพราะความเร็วของรถทำให้เขาไม่สามารถละสายตาจากมันได้ มลชญาปิดปากเงียบเพราะเธอกลัวความเร็วที่ออสตินเหยียบคันเร่งลงไปมันเร็วมากเร็วจนเธอต้องนั่งหลับตาด้วยความกลัว เมื่อออสตินเห็นว่าเธอนิ่งแล้วก็เงียบเรียบร้อยแล้ว เขาก็ลดความเร็วลงมาจนเป็นความเร็วเป็นปกติ “เงียบได้สักที” ออสตินยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจที่เธออยู่นิ่งๆ โดยไม่มีเสียงอะไรออกมาทั้งนั้น ออสตินขับรถเข้ามาจอดในคอนโดมิเนียมสุดหรูของเขาแล้วก็พาเธอลงจากรถแต่เธอทำท่าจะวิ่งหนีเขารู้ทันเขาก็อุ้มเธอขึ้นมาทันที “เธอคิดว่าจะหนีฉันไปได้หรือไง เธอไม่รู้หร
14ง้อก็ได้ ออสตินที่อดทนไม่ไหวอีกต่อไปเพราะในตอนนี้เงินของเขามันกำลังจะหมดถ้าเขายังอยู่อย่างนี้เขาต้องแห้งเหี่ยวอย่างแน่นอน “เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ ถ้าอยู่อย่างนี้เราต้องตายแน่ๆ” ออสตินพูดขึ้นมาในขณะที่เขาไม่รู้จะทำอะไรเพราะเงินของเขานั้นมันได้หมดไปแล้วก็ไม่เหลือเลยสักบาท ออสตินตัดสินใจโทรหาชลธิชาเพื่อนัดหมายในการง้อมลชญา ชลธิชาไม่ได้อยากช่วยออสตินแต่เธอก็ทนลูกตื้อของออสตินไม่ได้จนเธอต้องยอมทำตามที่ออสตินขอร้อง “ถ้ามัดหมี่ไม่ช่วย เราก็ไม่รู้จะขอให้ใครช่วยแล้วมีแค่มัดหมี่เท่านั้นที่จะช่วยเราได้” ออสตินพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารเพื่อให้เธอสงสารเขา “แต่นายก็ทำให้โมเดลโกรธมากเลยนะ ทำไมต้องอยากมาง้อโมเดลด้วยทำไมไม่พูดกับโมเดลดีๆ ในตอนแรก” ชลธิชาที่ไม่อยากช่วยเธอจึงพูดขึ้นมาเพื่อให้ออสตินถอดใจที่จะขอให้เธอช่วย “ก็ฉันรู้นี่ไงว่าฉันทำไม่ดีกับโมเดลฉันจึงอยากขอโทษโมเดล” ออสตินพูดขึ้นมาด้วยเสียงเศร้าๆ อีกครั้งเพื่อให้ชลธิชาสงสารเธอ “ก็ได้ๆ แต่ฉันไม่ยืนยันนะว่าโมเดลจะมากับฉันหรือเปล่า อีกอย่างนายก็ห้ามบอกโมเดลนะ