Chapter Seven

Pinaandar na muli ni Dmitri ang motorsiklo nito at nagpatuloy.

Hindi pa man nakakabawi sa pagkabigla ay nanlaki ang mata ng dalaga nang maramdaman ang solidong masel ng lalaki sa tiyan.

Juice ng mga inumin!

Steely body, oh my Jeez!

Nakaka-tense ang abs. Six or could it be eight packs?

It makes her hormones unruly and agitating.

Her body is trembling. Nakakahiya!

Upang maiwasan ang labis na pagkailang ay inabala niya ang sarili sa paligid. Kung hindi siya nagkakamali ay madaling araw na.

May gahibla na rin ng liwanag na sumisilip sa dako pa roon ng silangan.

Rough road ang tinatahak nilang kalsada.

Sunod-sunod ang pagkakalubak nila kaya't napapadalas ang higpit ng yakap niya kay Dimitri na mukhang hindi naman nito alintana.

Malayo-layo na rin ang kanilang nalalakbay nang pumasok sila sa isang maliit na baryo.

Huminto sila sa harap ng isang katamtamang bahay na hati sa semento at kahoy ang pagkakagawa.

Napapalibutan ito ng mga nagtatayugang puno na hindi niya mahulaan kung anong mga uri.

Malawak ang lugar ngunit

mahalaman parang nagsisilbi itong kublihan ng naturang bahay.

Inalalayan siya ni Dimitri sa pagbaba.

Inayos muna nito sa pagkaka-parada ang motorsiklo bago binuksan ang pinto at niyaya siyang pumasok sa loob.

Tigas ng pagtanggi niya.

"No, I'm not getting in there. Baka kung anong gawin mo sa akin sa loob?" Maktol ni Rose

"Nagkibit-balikat na lamang si Dimitri larawan ng pagkaubos na rin ng pasensya. Iniwan na siya nito at pumasok na sa loob ng bahay.

Aba't hindi man lang siya pinilit. Ano hahayaan ba talaga sya nitong manatili sa labas?

Hays, ang babae nga naman kapag inatake ng kaartehan. Ang tila bulong na nagmumula sa ibang bahagi ng utak niya.

Sinilip niya ang pinto. Hinayaan namang bukas iyon ni Dimitri. Naaakit na siyang pumasok sa loob dahil nanginginig na siya sa lamig gawa ng basang kasuotan.

Ano bang ipinag-aalala

niya sa lalaki mukha naman itong harmless. Hindi nga ba at sinuong nito ang malaking panganib para lamang mailigtas siya. Buwis buhay ang ginawa nito. Hindi pa ba sapat iyon para pagkatiwalaan niya ito?

Saan ba siya nag-aalala sa maaari nitong gawin sa kanya o sa kung anong bumabangong atraksyon niya para rito na hindi niya lubos na maunawaan at mapangalanan.

Sa bahaging likod ay nakaramdam siya ng munting kaluskos. Sa takot ay

pinasubalian na ang mga isipin at may pagmamadaling pumasok

sa loob ng bahay ng lalaki. Mabilis niyang isinara ang pinto. Pagbaling niya ay tumambad sa harap niya ang bandido at topless.

Ang may lagpas balikat nitong buhok ay malayang nakalugay sa balikat pagkat basa pa.

Agad siyang nagbawi ng tingin.

Husme! Husme! Ang kaninang nai-ilalarawang diwa niyang masel nito sa tiyan ay malaya niya na ngayong napagmamasdan. At hindi siya nagkamali ng sapantaha. Ilang beses tuloy syang napalunok.

What a male beautiful and devastatingly sexy body.

Damn para itong diyos ng mga Griyego.

Hindi nakawala sa pansin niya ang mahaba at malaking pilat nito sa braso. Ngunit hindi nun natabunan ang paghanga niya. Paghanga? Agad - agad? Jusko, maghunos-dili ka Rose. Kakikilala mo pa lang sa kay Dmitri. Paglalandi na agad ang nasa utak mo. Erase, erase aniya sa sarili.

"O akala ko ba ayaw mong pumasok dahil baka may gawin ako sayo?" Anang lalaki.

"M...malamig sa labas." Marahan niyang sagot habang sa malayo pa rin ang tingin.

OMG, hindi talaga siya makabawi sa

nakikitang tanawin. Nakakapag-rigodon ng hormones.

Inabutan siya ni Dimitri ng malinis na tuwalya at kamiseta. Itinuro nito ang banyo.

"Ayusin mo iyang sarili mo at magbanlaw ka. Baka mamaya sa pulmonya ka pa bumigay." Banggit nito.

Mabilis siyang kumilos at tinungo ang CR. May nakahanda nang tubig pagpasok niya ng palikuran.

Natuwa siya nang maramdaman na maligamgam ang tubig na nasa timba.

Sumilay ang ngiti sa sulok ng kanyang mga labi. May kabaitan din naman palang tinataglay sa katawan ang sangganong lalaki.

Aba ineng, hindi pa ba mabait sa'yo ang tao? Hindi biro ang sinuong niyang panganib para lamang mailigtas ka

sa mga kasamahan nitong demonyo.

Udyok ng guardian angel niya.

Naku, e kaya lang naman niya ginawa iyon dahil sa pansariling hangarin. Hindi nga ba ay may bargain agreement kayo?

Ano naman ang ipinagkaiba niya sa mga ulupong niyang kasama, e gusto ka lang naman niyang solohin at isahan.

Ayon naman ng munting taning sa tabi niya.

Napapabuntong-hininga na pinalis niyang pareho ang dalawang isipin maging alalahanin. Ang mahalaga ay nakawala siya sa kuta ng mga berdugo.

Nakapag-anlaw na si Rose nang lumabas ng banyo. Medyo asiwa sa pakiramdam dahil wala siyang suot na panloob. Kailangan niya kasing hubarin lahat ng kasuotan dahil basang-basa ang mga ito dahil sa pagtalon nila sa ilog.

Mabuti na lamang at nagmukhang T-shirt dress ang kamiseta ni Dimitri. Natakpan ang dapat matakpan.

Na-excite tuloy siya sa pakiramdam na suot-suot niya ang personal nitong gamit. Yay!

Nakaupo si Dimitri sa may hapag, hindi katulad kanina ay nakabihis na rin ito. Hindi niya alam Kung manghihinayang siyang makita itong balot na.

Sa lamesa ay nakita niyang may dalawang puswelo ng kape.

Sinenyasan siya ng lalaki na lumapit. Umupo siya sa silya at pinagkrus ang mga binti.

Inusog ni Dimitri ang tasa ng kape sa harap niya. Tahimik niyang tinanggap iyon at dinala sa bibig. Nung nasa Maynila sya coffee is life ang peg niya hindi ata sya mabubuhay ng walang kape sa tabi.

Hmmm...Masarap mag-timpla ang lalaki. Muli ay nasorpresa siya.

Nabalot sila ng katahimikan. Parehong nagpa-pakiramdaman.

Maya-maya ay tumayo si Dimitri at may kinuhang lalagyanan.

Sa pagkabigla niya ay sa silyang kinauupuan tumabi ang lalaki. Ipinatong nito ang dala sa ibabaw ng lamesa at humarap sa kanya. Muli ay gusto niyang mataranta sa pagkakalapit nila.

Isa pala iyong medicine box.

Inisa-isa inilabas ni Dimitri ang mga gamot at panlinis. Hula niya ay gusto nitong gamutin ang sugat niya.

Tinitigan siya sa paraang humihingi ng pahintulot. Jusko gusto niyang matunaw, ano ba mayroon sa mga mata nito. Marahan siyang tumango. Iyon lang ang hudyat na inantay ng lalaki at maingat na hinawakan nito ang binti niya at unti-unting inangat.

Humigpit naman ang pagkakahawak ni Rose sa tasa. Hay naman, napaka-init. gusto niyang pagpawisan.

Na-alarma siya nang dumako ang kamay nito sa dulo ng kamiseta.

Tumigil ito saglit at muling tumitig sa kanya.

Isang marahang tango ang kanyang itinugon. Kaya't Inangat nito ang laylayan ng suot niya sa parteng natatakpan ang kanyang sugat.

Damang-dama niya ang init ng palad nito sa kanyang balat.

Ilang beses siyang napalunok. Linsyak!

Sinimulang linisin ni Dimitri ang sugat niya. Alumpihit siya sa kirot.

Napaluha siya hindi dahil sa masakit ang sugat niya, kundi dahil unti-unti nang tumitimo sa utak niya ang mga pinagdaanang karahasan.

Milagro na lamang na buhay pa siya sa mga oras na ito. Isang malaking bangungot ang lahat.

Sa isiping iyon ay hindi niya napigilan ang mapahagulhol. Nagpakatimpi sya kaninaa at pinanatili ang sarili na maging malakas. Ngayon niya gusto pakawalan ang nag halo-halong emosyon.

Napahinto naman si Dimitri sa ginagawa. Bumuntong hininga.

Hindi malaman kung paano kokonsolahin ang babaeng iniligtas.

Para sa kanya ay mas madali pang makipag-laban at makipag-basagan ng mukha, kaysa aluhin ang isang babae sa sitwasyong katulad nito.

Bahagya niya itong hinagod sa likod at hinayaang maglabas ng sama ng loob.

"Maraming salamat kung hindi dahil sa iyo malamang napagsamantalahan na ako ni Batik at napatay."

Wika ni Rose pagkalipas ng ilang minuto.

"Walang anuman." matipid na sagot ni Dimitri.

"Sisingilin mo na ba ako?" Tanong ng dalaga habang kabado.

Naalala niyang nakipag-bargain nga pala siya sa lalaki. Kaya nga siya tinulungan nito.

"Hindi ako basta-basta naniningil. Nagbibigay ako ng palugit," sagot ng bandido.

"Maliban sa hindi ka pa handang magbayad ay hindi ka pa ligtas hangga:t hindi ka nakakaalis sa bayang ito."dagdag pa nito.

Napangiti siya. Hindi niya inaasahan ang sagot ni Dimitri. Nagsimulang gumaan ang loob niya rito.

"Totoo ba ang lahat ng ito? Hindi pa rin ako makapaniwala na buhay pa ako---

Ouch shit! Sigaw nang pagkabigla ni Rose.

"Grabeee ang sakit ha!" Bulalas niya kay Dimitri.

"Nakaramdam ka ng sakit buhay ka pa samakatwid," ako ni Dmitri sa kanya.

Inirapan ni Rose ang lalaki. Sukat ba namang diinan nito ang sugat niyang nilalagyan nito ng gasa.

Bakit ba ang pormal-pormal nito? Ang guwapo pa naman. Tuluyang napalagay ang loob niya kay Dimitri, kahit na maramot ito sa salitang ngiti. Ngayong napagmasdan na niya ito ng malapitan apaw na apaw pala ito sa kagandahang lalaki na hindi naitago ng munting balbas nito.

Mabilis na tinapos ni Dmitri ang paglilinis ng mga sugat niya pagkatapos ay pinayuhan na siyang magpahinga. Inalok nito ang nag-iisang silid na naroon.

Muli siyang nagpasalamat sa lalaki na sinagot lang nito ng matipid na pag tango.

Paglatag ng katawan niya sa higaan ay nakaramdam siya ng ginhawa.

Taimtim siyang nagdasal ng pasasalamat para sa nagdaang araw na ligtas siya at para sa itinuturing niyang tagapag-ligtas.

Iyon ay walang iba kundi si Dimitri.