Assassin Series 1: Chasing Contract

Natawa na lamang ang mga kaibigan ni Payne ng makita siya ng mga ito, habang pababa siya sa hagdan ng bahay niya. Madalas kasi ang mga kaibigan niya dito at alam na rin nila ang dahilan ng pagsimangot ng magandang dalaga. Sanay na sila rito dahil araw-araw itong naghihimutok sa kanila tungkol sa partnership na hindi nito makuha.

“I told you we can help,” natatawang bungad ng kaibigan na si Harper sa kanya.

Isa itong mahusay na doctor, at isa rin ito sa mga pinaka-malakas mangasar sa kanila. Napabuntunghininga na lang ang dalaga at hindi na nagsalita pa, dahil talagang hindi niya malaman kung dinadamayan ba siya ng mga kaibigan o inaasar.

“No, I can do this alone. Papayag din siya sa offer ko, not now but soon.” May kasiguruhan sa mga mata ni Payne ng sabihin niya iyon.

Confident siya na papayag din sa lalong madaling panahon ang target niya, at isa pa ay may sari-sariling problema rin ang mga kaibigan niya at ayaw niya ng maabala pa ang mga ito.

Alam ni Payne na ang partnership na ito na lang ang kaylangan niya para mapanatili ang magandang pangalan sa industriya. May sarili siyang pangalan na inaalagaan, pero iba kasi ang dating kapag may partnership sa business man na ito. Kilala siya at halos lahat yata ay pinagaagawan ang partnership at ang mga investment sa kanya.

“Basta kapag kaylangan mo ng tulong nandito lang kami.” Dagdag pa ng kaibigan niyang si Cree na isa namang Architect.

Hindi na sumagot si Payne at alam niyang dahil doon kaya hindi na rin nagsalita pa ng tungkol doon ang mga kaibigan niya. Kilala naman siya ng mga ito alam nila na kapag naiinis siya ay ayaw na niya iyong pagusapan ng matagal.

“I gotta go,” paalam ni Payne sa mga kasama niya.

Tinanguan lang naman siya ng mga ito and some of them wave to her kaya nauna na siyang lumakad sa kanila. Alam naman niya na mayamaya lang ay aalis na rin ang mga ito para magsipasok sa kani-kanilang trabaho.

Hindi naman nagtagal ay narating na rin niya ang kumpanya ng pakay niya, at buti na lamang din ay nakisama sa kanya ang traffic. Pero kahit na ganoon ay hindi pa rin maiwasan ni Payne ang mainis sa mga nangyayari.

Napapamura na lamang siya sa isip niya habang tinatahak ang daan papasok sa kumpanya ng pakay niya. Kung hindi lang niya kaylangan ang partnership na ito ay hindi niya hahabulin ang lalaking tinatawag niyang damuho.

Kilala rin naman siya sa larangan na napili niya. Mula sa mga magulang niya hanggang sa kanya, ay may maganda rin naman silang reputasyon sa larangan ng pagne-negosyo. Pero ito ang pangarap ng namatay niyang mga magulang, kaya kahit hindi niya alam kung ano ang malalim nilang dahilan, ay kaylangan niya iyong tuparin, kahit na parang huli na ang lahat sa kanila.

Nagmamadali siyang sumakay ng elevator na paakyat at pinindot ang floor na kaylangan niyang puntahan ng marating niya agad iyon. Invitations, proposals, calls and even emails cant do anything, hindi nito sinasagot ang lahat ng anumang ipadala niya at pakiramdam niya ay sinasadya nito iyon. Alam ni Payne na ngayon ay kaylangan na talaga niyang kumilos dahil kahit ang sekretarya niya ay hindi nito pinauunlakan.

Napakagat labi siya at napasandal sa wall ng elevator habang naghihintay ng pagakyat nito, pakiramdam niya ay napakatagal niyang maghihintay para makarating sa pupuntahan niya. Kinakabahan siya sa ginagawa niyang ito, pakiramdam niya ay mare-reject siya ngayong araw na hindi niya gustong mangyari, kaya niyang tanggapin ang rejection sa iba pero hindi ito.

Nagmamadaling lumabas ng elevator si Payne pagtigil nito. Lumilikha ng ingay sa marble na hallway ang black stiletto na suot niya pero wala na siyang pakialam doon. Mabuti na lang din at naka-jeans siya, kung hindi ay paniguradong aabutin siya ng kung anong oras sa paglalakad.

“Excuse me ma’am? Do you have an appointment to Mr. Vidal?” agad na salubong sa kanya ng isang babae.

Ito marahil ang sekretary ng lalaking iyon. Napansin din siguro nito na dire-diretso siya at tinutumbok niya ang office of the CEO.

“Marami,” sagot niya saka siya dire-diretsong pumasok sa office ng pakay niya.

Pagpasok niya ay hindi man lang siya pinagtuunan ng pansin ng nakaupo sa table, kaya tumayo na lang siya di kalayuan sa harap nito. Ito na ba ang kinatatakutan ng lahat? Siya na ba? Bukod sa malaki nitong katawan na parang halos tumira na sa gym, ano pang nakakatakot sa binata?

“What is it Karen?” Mayamaya ay tanong nito.

Hindi siya nakasagot sa tanong ng binata, may otoridad ang baritonong tinig nito, at kung iba ang makakarinig siguradong matatakot agad sila. At ganoon ba ka-abala ang binata para hindi siya mapansin nito? Ganito ba talaga ito sa mga possible partners and investors? Palibhasa ay tanyag na siya at kilala kaya ba siya ganyan?

“I’m sorry Mr. Vidal, hindi ko na siya napigilan,” mayamaya ay sabi ng sekretarya ng binata na agad ding humabol sa kanya.

Dahil doon ay natigilan ang binata saka ito tumunghay. Nakakunot ang noo nito, hindi ito nagsalita pero alam niyang sinuri siya nito mula ulo hanggang paa. Pakiramdam ni Payne ay kinabahan siya sa ginawa ng lalaking pagsuri sa kanya, kabang hindi naman niya normal na nararamdaman basta basta. Siguro kaya nakakatakot ang binata para sa iba ay dahil sa gwapo ito, at sa sobrang gwapo nito ay nakakatakot kung totoo ba iyon o hindi.

“Who are you?” Mayamaya ay tanong nito.

Malamig maningin ang binata, sa tanong nito ay tila hindi naman ito nagaabala na kilalanin ang ibang tao na nasa larangan din na napili niya. Siguro kikilalanin niya lang ang tao kapag mahalaga ito sa paningin niya o kapag banta ito.

“Payne Warwick,” tipid niyang pagpapakilala sa binata na parang wala namang epekto dito.

Hindi ito nagpakita ng kahit anong emosyon sa kanya kahit na nagpakilala siya, maybe for him her name doesn’t ring a bell at all.

“Galing po kay Ms. Warwick yung proposal para sa partnership na binanggit ko sa inyo kanina,” agad namang sagot ng babaeng tinawag na Karen ng binata kanina.

Napataas ang kilay ng binata dahil sa sinabi ng sekretarya niya. Inilapag namang muli ni Payne ang kopya ng proposal na dala niya. Inabangan lang ni Payne ang gagawin ng binata pero wala itong ginawa habang inaayos niya ang mga papel. At dahil doon naisip ni Payne na kapag hindi pa ito pumayag sa proposal niya ay titigilan niya na ito. Desidido na si Payne sa mga oras na ito, tatanggapin niya nang baka hindi nga talaga para sa kanya ang partnership na ito.

Napakunot ang noo ni Payne ng damputin ng binata ang mga papel, saka ito sumandal sa sandalan ng swivel chair nito habang nakatingin lang sa kanya. Pakiramdan ni Payne ay na-insecure siyang bigla sa hitsura niya dahil sa ginagawang pagtingin nito pero hindi niya iyon ipinahahalata.

Akala ni Payne ay bubuklatin na ng binata ang mga dala niya. Handa rin naman siyang sagutin ang lahat ng katanungan ng binata kung may itatanong ito, pero hindi naman nito tiningnan ang proposal. Sinenyasan ng lalaki na lumabas na ang sekretarya niya na ginawa naman agad nito. Sinundan lang din ng tingin ni Payne ang babae saka siya bumalik ng tingin sa binata, na naabutan niyang matamang nakatingin sa kanya.

“I’ll look at it in one condition,” mayamaya ay sabing muli ng binata.

Walang mababakas na kahit ano sa muka ng binata habang nagsisimula na namang mainis si Payne dahil sa asal nito. Hindi pa nga nito binubuklat ang papel ay may kondisyon na agad ito? What the hell?

“Tell me, what’s your perfume?” muli nitong tanong.

Napanganga si Payne sa sinabi ng lalaki kapagkuwan ay natawa siya. Hindi makapaniwala ni Payne sa sinabi ng binata. Seryoso ba ito? Pinaglalaruan ba talaga siya ng lalaking iyon?

“Chanel Grand Extrait,” tipid niyang sagot.

Pagkasabi niya naman noon ay ngumisi lang ang lalaki sa kanya habang nakatingin pa rin sila sa isat-isa.

“I’ll call you about the proposal,” he said again habang nakasandal pa rin.

Tumango na lang si Payne at hindi na siya nagsalita saka siya nagsimulang maglakad palabas ng office nito. Pakiramdam ni Payne ay napaka-weird talaga ng binata, ganito ba talaga ito? Sa isip-isip niya. Hihilahin na sana ni Payne ang pinto pero napatigil siya ng muling magsalita ang binata.

“What if I didn’t call you?” Muling tanong ng binata na nakapagpatigil kay Payne sa tuluyang paglabas.

Napalingong muli si Payne sa lalaki, sira na yata ang ulo ng lalaking ito. Ano bang nais niyang palabasin?

“Then? It's a no, I guess? I wouldn’t care at all anymore,” Payne said then she roll her eyes at him saka siya tuluyang umalis sa office nito.

Hindi na talaga napigilan ni Payne na tarayan ang binata. Para kasi itong baliw at parang pinaglalaruan talaga siya. Kung hindi lamang niya nais tuparin ang pangarap ng mga magulang niya na partnership sa mga ito bago sila mawala, ay hindi niya na lalapitan pa ang lalaking iyon.

Matagal ng nakaalis ang dalaga pero hindi pa rin naaalis ang ngiti sa mga labi ni Thunder. Kanina pa rin ito napapansin ang secretary niya pero hindi na ito nagabalang magtanong pa dahil mas pabor naman ito sa kanya. Madalas kasing mainit ang ulo ng binata at talagang nakakatakot kung magalit. Strikto rin ito kahit pa napaka-gwapo kaya ang mga ganitong pagkakataon ay gustong-gustong ipagdiwang ng sekretarya niya.

Hawak ni Thunder ang pabango na ipinabili niya sa secretarya niya, hindi niya alam kung anong meron sa pabango ng babaeng iyon pero hindi niya na makalimutan iyon. Simula pa lamang ng manuot ang amoy niyon sa ilong niya, pagpasok ng dalaga sa office niya ay hindi niya na iyon malimutan. Pakiramdam niya nga ay naririto pa ang dalaga at tila hindi umaalis sa tabi niya.

Kilala ni Thunder ang pabangong iyon, ngunit para sa kanya ay iba ang amoy nito kapag ginamit na ng dalaga. Parang mas mabango ito sa pang-amoy niya kapag sa dalaga niya mismo naaamoy. Sa totoo lamang ay matagal niya ng gustong malaman ang pabangong gamit nito. Matagal niya ng gustong itanong ito sa dalaga pero hindi niya ginagawa dahil galit siya dito. Galit siya sa babae dahil hindi ito sumunod sa usapan ng kanilang mga magulang.

Kahit matagal na silang nagkikita sa mga business events, o kahit pa madalas niya ng mabasa sa magazine ang dalaga o makita sa TV. Kahit minsan ay hindi siya nagtangka na kausapin man lamang ito, dahil pakiramdam ni Thunder ay hindi niya abot ang dalaga. Pakiramdam niya ay hindi ito nararapat itabi sa kanya kaya hindi man lang niya sinubukang makipaglapit man lamang dito.

Hindi rin alam ni Thunder ang nararamdaman at naiisip niya patungkol sa dalaga. Ayaw niya pang makasal, ayaw niya pang matali sa kung kanino, pero pagdating sa babaeng iyon ay hindi niya maintindihan, kung bakit naiinis siya dahil ito pa mismo ang unang tumanggi sa kasalang iyon. Naiinis siya na tumanggi ito, pakiramdam niya ay wala siyang charm sa dalaga.

Napailing na lang si Thunder saka siya tumayo, kaylangan niyang uminom para malinawan ang isip niya. Hindi niya na pwedeng gustuhin na ituloy ang kasal dahil unang-una ay ang dalaga na ang umayaw dito. At isa pa ay pumayag na siya sa ipawalang bisa ito. At kaylangan niya pa ring isipin kung tatanggapin niya rin ang proposal nito o hindi, dahil kapag nalaman ng mommy niya ang tungkol dito ay tiyak na malilintikan siya.

“Cancel all my appointments this night Karen,” bilin ni Thunder sa kanyang sekretarya pagkalabas niya ng office niya.

“Y-yes Mr. Vidal,” agad nitong sagot sa kanya.

Hindi niya na rin naman pinansin ang sekretarya niya matapos niyon at dumiretso lang siya sa pagalis. Hindi siya mapapalagay kapag hindi siya uminom ng alak, kaya dapat ay umalis na siya ngayon pa lamang.