Mag-log inShare
7 จูบดูดวิญญาณ
Huling Na-update:
2025-06-24 15:06:51คิระถลึงตาใส่ด้วยความกลัวลนลาน ไม่มีที่ให้ถอยหนีเพราะแผ่นหลังแทบจะแบนติดกับผนังจากแรงผลักตามด้วยร่างใหญ่ทาบกดเข้ามา สองแขนคิระถูกรั้งไว้จนกระดิกตัวไม่ได้หนำซ้ำยังถูกบดขยี้ริมฝีปากจนแทบช้ำ
ถึงจะพยายามขบเม้มไม่ให้ลิ้นร้อนของคุณภามม์รุกรานอย่างเร่าร้อนเข้าไป แต่เมื่อถูกรุกหนักเข้า คิระก็เผยอริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว
ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย...
คิระที่ไม่เคยจูบ ไม่เคยแม้แต่ถูกจูบ รู้สึกเหมือนถูกดูดวิญญาณจนหัวสมองขาวโพลนราวกับคนไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะยืนยังแทบทรงตัวไม่อยู่ มือเล็กกว่าเริ่มทุบกล้ามแขนหนั่นแน่นของเจ้านายตัวร้ายอย่างลืมกลัว เขาจึงผลักร่างคิระกระแทกผนังอีกรอบ
“เจ้านกต่อตัวน้อย... โชคร้ายของนายแล้วที่เอาตัวเข้ามาเสี่ยงกับฉัน” ภามม์พูดเท่านั้นก็ส่งเสียงยิ้มเยาะ
“ผมเปล่านะ!”
“อ๋อ หรือที่จริงแล้วนายก็คิดจะเอาตัวเข้าแลกแบบลินี ร้อนเงินเหรอ เอาเท่าไหร่ดีล่ะสำหรับค่าตัวของนาย”
เฮ้ย!
นี่เขาคิดอะไรบ้าๆ แบบนี้ได้วะ!
คิระฉุนขาด
“ไม่ใช่นะ! ผมไม่ได้ขายตัว”
คิระอุทธรณ์ได้เท่านั้นก็ต้องตกใจแทบช็อกเพราะอีกฝ่ายรั้งตัวเขาเข้ามาเผชิญหน้า จากนั้นร่างทั้งร่างก็ถูกโอบรัดแน่นจนหายใจแทบไม่ออก ริมฝีปากบางเฉียบเค้นคำพูดเจ็บแสบออกมาอีกครั้งต่อหน้าคิระ
“ในเมื่อนายกล้ารุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน นายก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ฉันใช้เงินฟาดหัวกระดิกนิ้วนิดเดียวก็ได้มาหรอก”
“ทุเรศ! ผู้ชายที่ชอบดูถูกคนอื่นอย่างคุณก็เลวเหมือนกันนั่นแหละ” เด็กหนุ่มตวาดใส่อย่างกราดเกรี้ยวแต่ร่างกลับลอยละลิ่วตามแรงของอีกฝ่าย
“ไหนว่าใหม่ซิ!”
“ไม่!”
“อยากโดนจับปล้ำตรงนี้ก็ปากดีอีกสิ” เขาตวาดลั่น
“อย่านะ! ผมขอร้อง ผมไม่ได้ตั้งใจ...” คิระร้องร่ำเสียงหลงแต่กลับถูกเจ้าของมือหนาผลักจนหลังชนประตูอีกตามด้วยกล้ามแขนเป็นมัดขัดลำคอคิระเอาไว้ อีกมือของเขากดล็อคลูกบิดดังคลิกจนเด็กหนุ่มถึงกับตะลึง
เฮ้ย!
นี่มันอะไรกันเนี่ย!
คิระดิ้นรนไม่หยุด นี่เขากำลังจะถูกผู้ชายด้วยกันทำอนาจารเหรอเนี่ย !
ไม่ยอม!
ร้อยไม่ยอม!
พันไม่ยอม!
คิระดิ้นขลุกขลักแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมปล่อย คราวนี้เด็กหนุ่มจึงรวบรวมสติใช้น้ำเย็นเข้าลูบ “คะ... คุณ พอแล้ว ผมยอม!”
“ยอม?”
“ก็ใช่น่ะสิ ยอมๆๆ”
“งั้น บอกมาว่าใครใช้นายมา!”
“ละ... ละ... ลุง... ลุงตฤณไง.”
“อย่ามาทำติดอ่าง ไอ้ภัทรมันใช้นายมาใช่ไหม!”
“ภัทรไหนอีก ผมไม่รู้จัก”
“โกหก”
คิระสะดุ้งสุดตัวเห็นดวงตาแข็งกร้าวเต็มไปด้วยรอยก้าวร้าวรุนแรงก็ยิ่งใจหายหนักกว่าเก่า ไม่ทันที่จะแก้ตัวก็ถูกบดจูบริมฝีปากโดยไม่ทันตั้งตัว
“อื้อ! มะ... ไม่”
“ยังไม่ตอบอีก” เขาตะคอกอีกพร้อมคำถามที่เหมือนไม่ต้องการคำตอบ “หรือว่าที่จริงแล้วเป็นขโมยจริงๆ”
“โว้ย! วนมาขโมยอีกแล้ว” คิระโวยวาย ดิ้นขลุกขลักไม่หยุด
“บอกว่าไม่ใช่ ไม่ใช่ทั้งนกต่อ ทั้งขโมยหรืออะไรทั้งนั้นล่ะ ผมแค่เอาแฟ้มมา อ๊ะ! อย่า...” คิระเค้นเสียงลอดไรฟัน กัดริมฝีปากแน่นไม่ให้ถูกรุกล้ำอีกแต่กลับถูกมือข้างที่ว่างอยู่ของอีกฝ่ายบีบคางเรียวให้เผยอ คิระถึงกับหอบ หายใจแทบไม่ออกเพราะถูกลำแขนกดลำคออยู่จนสีหน้าเหยเก
เพียงครู่อีกฝ่ายก็โน้มหน้าลงมาอีกครั้งแล้วบดจูบร้อนแรงฝังลงไปราวกับมันคือออกซิเจนที่จะป้อนให้คิระโดยที่ไม่เคยร้องขอ ลิ้นร้อนช่ำชองชำแรกแทรกซึมเข้าไปปนเปื้อนกับของเหลวในริมฝีปากของเด็กหนุ่ม ทั้งควานหาซอกซอนไม่ให้คิระหนีไปไหนได้ จนกระทั่งร่างเพรียวอ่อนระทวยไร้แรงขัดขืน ภามม์จึงแสยะยิ้มแล้วผลักคิระออกห่าง
“เป็นไง ลิ้มรสชาติของฉันแล้วเร้าใจดีไหมล่ะ แต่ว่าก็ว่านะ นายถึงกับตัวอ่อนขาอ่อนแบบนี้หรือว่าที่จริงแล้วยังไม่เคย?”
“คุณดูถูกผม!”
“อ้าว! ตกลงดูถูกสินะ นึกแล้ว”
“อะ ไอ้คนบ้า!”
“บ้าก็บ้าวะ! จะบ้าปล้ำขโมยตรงนี้แหละ”
บทที่ 5 : คำดูถูกที่ผิด
คิระใจหายวาบ...
ไม่รู้ว่าเรื่องราวแค่เอาแฟ้มมาให้คุณภามม์เซ็นต์จะเลยเถิดมาจนถึงเขาจะถูกจับปล้ำได้ยังไง
นี่มันเรื่องบ้าๆ อะไรกันเนี่ย!
“ไง ใบ้กินเลย ไม่ขอร้องฉันแล้วเหรอ”
คิระฟังแล้วตาโต เกิดแรงฮึดผลักอกชายหนุ่มเต็มแรงจนถอยหลังไปหลายก้าว เขาได้ทีจะออกวิ่งแต่กลับถูกคว้าแขนไว้ให้กลับมาเผชิญหน้า คุณภามม์ทำเหมือนเขาเป็นลูกไก่ในกำมือที่จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด เพราะทันทีที่ตาของเขาจ้องเขม็งมา คิระก็รู้สึกราวร่างทั้งร่างขาดแรงยืนเอาดื้อๆ
“เหอะ ถึงกับเข่าอ่อน นายนี่มันก็แค่หิวเงิน พวกเอาตัวเข้าแลกเพื่อเศษเงินสินะ”
“ปากเสีย!”
“เหรอ... ปากเสียแต่ฉันก็จูบดีไม่ใช่เหรอ”
พั่วะ!
คิระประเคนหมัดบนใบหน้าอีกฝ่ายจนหน้าหันด้วยความโมโห แต่แทนที่ภามม์จะหยุดกลับดึงคิระเข้าหา เมื่อดวงตาสบกัน คิระเห็นแววตาร้อนแรงของภามม์จ้องมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อก่อนพ่นคำพูดร้ายกาจออกมา
“คนหน้าเงินอย่างนาย เจอเงินคงอ่อนระทวย”
“ผมไม่ได้หน้าเงิน!”
“งั้นบอกมาว่าไอ้ภัทรใช้นายมาใช่ไหม!”
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไง!”
“อา... นายแน่มากกล้าเถียงคำไม่ตกฟากขนาดนี้ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”
คิระถลึงตาใส่ก่อนเค้นคำพูดใส่หน้า “คุณก็เป็นไอ้บ้าตัณหากลับไง เสียดายที่ผมเคยหลงชื่นชมว่าคุณเป็นผู้ใหญ่ใจดีที่แท้ก็เป็นไอ้บ้ากามลามกจกเปรต”
“หึ... ปากจัดดี” ภามม์ว่าจบก็แสยะยิ้มร้าย ดวงตาแข็งกร้าวจ้องเขม็งเพ่งพิศดวงหน้าเฉิดฉายไล่ตั้งแต่ริมฝีปากอุ่นที่เริ่มเจ่อบวม จมูกโด่งเป็นสันเชิดรั้นตรงปลายจนกระทั่งดวงตาที่สุกสกาวราวฟ้ายามค่ำคืน
“ฉันชักจะชอบดวงตาอวดดีของนายแล้วสิ มาเป็นมายคูปเปอร์ของฉันดีไหม”
“มายคูปเปอร์บ้าอะไรของคุณ แบดคูปเปอร์มากกว่า คนบ้าบอ!”
Pinakabagong kabanata
Bad Love คู่ร้าย 96 โกรธ
“พี่ไปเทคคอร์สสั้นๆ แล้วก็มีข่าวเรื่องเรียนมาบอกนายด้วยนะ”“อ๋อ ฮะ” ผมแบ่งรับแบ่งสู้ขณะสบตาเขาด้วยรอยยิ้มไม่เต็มหน้า “แล้วนี่พี่ฟ้าไม่มาด้วยเหรอฮะ”“พี่เลิกกับฟ้าแล้ว”ผมงันไปกับสิ่งที่พี่จุลบอก สีหน้าพี่จุลไม่ได้ดูเศร้ามากมายไม่เหมือนคนที่เลิกกับแฟน หรือที่จริงพวกเขาอาจจะเลิกกันนานแล้วเพราะเวลาก็ผ่านมานานกว่าครึ่งปีแล้วนี่นาผมไม่มีคำถามอีกแต่ปลอบเขาด้วยรอยยิ้มเช่นเคย “เสียใจด้วยนะฮะ พี่จุล”“ไม่เป็นไร” เขาตอบพลางถามผมกลับ “แล้วคีกับแฟนล่ะ”“แฟนผมเหรอฮะ”“อืม... ยังรักกันดีไหม” พี่จุลเข้าใจว่าผมกับนายตรีคชาเป็นแฟนกันจริงๆ เพราะเขาประกาศลั่นกลางงานซะขนาดนั้น แต่ผมกับหมอนั่นก็แค่คนผ่านมาผ่านไป เรื่องระหว่างเราไม่มีอะไรจริงเลย“ผม...”“นายไม่อยากพูดถึงก็ไม่เป็นไร”“ฮะ”ผมกับพี่จุลได้แต่อ้ำอึ้งเหมือนไม่รู้จะคุยอะไรกันต่อ ทั้งที่เมื่อก่อนเราสองคนมีเรื่องคุยกันมากมาย ผมจึงผายมือไปที่ร้านตัดสินใจกลับเข้าไปด้านใน“ผมไปนะ”“นายเปลี่ยนเบอร์เหรอ”ผมนิ่งไป ผมไมได้เปลี่ยนหรอก ก็แค่บล็อกเขาไว้ ทั้งโทรศัพท์ ไลน์ ไอจี เฟซบุ๊ค ทวิตเตอร์ ไม่เหลือสักช่องทาง ทั้งพี่จุลกับนายตรีคชา ผมไม่ติดต่อใค
Bad Love คู่ร้าย 95 คนฉวยโอกาส
ผมเจอมันบนโต๊ะทำงานของเขา มันวางอยู่อย่างไร้ค่าทั้งที่เป็นสมบัติหวงแหนหนึ่งเดียวของพ่อที่ผมเก็บไว้หลงเหลือเป็นความทรงจำ ผมหามันแทบพลิกแผ่นดินหลังจากเกิดเรื่องคืนนั้น คิดว่ามันคงหายไปในช่วงชุลมุนไม่น่าจะหาเจอแล้ว แต่ผมกลับเจอของแทนใจของพ่อที่คอนโดของคนที่ผมนอนด้วยถึงสองครั้งสองคราที่แท้เขาคือคนเมื่อสามเดือนก่อนที่ทิ้งผมไว้ในห้องจนมีคนมาพบเข้า ผมอับอายกับคำดูถูกจากใครไม่รู้และไม่รู้เลยว่าคนที่ผมนอนด้วยเป็นใครด้วยซ้ำ คนฉวยโอกาสที่แสร้งมาทำดีให้ผมตายใจแล้วตักตวงความสุขจากเรือนร่างผมหมุนปากกาในมือไปมา จู่ๆ น้ำตาก็ร่วง...“เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ”ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงอ่อนโยนที่นั่งข้าง เธอเป็นหญิงชราวัยเจ็ดสิบเศษท่าทางงกๆ เงิ่นๆ มานั่งข้างผมที่ป้ายรถเมล์นี้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เธอยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน ผมจึงตอบเธออย่างเสียไม่ได้“ผมไม่เป็นไรฮะ”“แต่ดูหน้าไม่ดีเลยนะ”“ไม่มีอะไรจริงๆ ฮะ”ผมส่ายหน้า พยายามทำตัวให้เป็นปกติ ไม่ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนโง่ แต่คำพูดของเธอทำให้ผมพูดไม่ออก“หรือว่าถูกสาวทิ้งสิท่า”“โอ๊ย! เปล่าฮะ” ผมรีบตอบ “ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกฮะ”“งั้นถูกหนุ่มทิ้ง”“โอ๊ย! ยิ่งไม่ใช่ให
Bad Love คู่ร้าย 94 บอสบนเตียง
“ผมรู้ แต่ว่า...” เขาตอบเสียงแผ่วเบาราวกับเป็นเสียงกระซิบจากสายลมผมรู้ว่าเขาลังเล อาจเพราะเขาไม่ได้มีความรู้สึกดีๆ กับผมมาก่อน แต่ผมไม่แคร์ ไม่ใช่ไม่รู้แต่ยุคสมัยที่มันเปลี่ยนไปอะไรก็เกิดขึ้นได้ ไม่มีใครสนใจใครนอกจากปากท้องของตนเองนักหรอกแต่ผมก็เข้าใจเขา...“งั้นมาเป็นคนติดตามฉัน ทำงานกับฉันไหม”“ทำงานกับคุณเนี่ยนะ” “อืม... เป็นเลขาฉัน ให้ฉันเป็นบอสนาย”ผมนึกอะไรได้ก็ยกแม่น้ำทั้งห้ามาหมด ในเมื่อเขาเกรงสายตาคน ผมก็จะหาตำแหน่งที่สมควรให้พอที่เราจะอยู่ด้วยกันได้และเขาอยู่ในสายตาของผมอันที่จริงผมไม่จำเป็นต้องบอกใครเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำเพราะถึงอย่างไรคีตาก็ถือว่าเป็นลูกบุญธรรมของพ่อผมแล้ว เขากับผมเปรียบไปก็เป็นคนในตระกูลเดียวกัน“คุณจะเป็นบอส แล้วจะให้ผมเป็นเบ๊คุณเนี่ยนะ” คีตาถามไม่พอยังหัวเราะจนตาหยี “ผมเป็นแค่เด็กจบมัธยม ไม่ได้เรียนหนังสือต่อ ความรู้เฉพาะทางอะไรก็ไม่มีนะฮะ”“ของแบบนี้เรียนรู้ได้ไม่ยาก”“แต่ผมไม่ชอบงานแบบคุณ” “ฉันไม่สน ฉันต้องการนาย”คีตาเงียบไป เขาซุกหน้าเข้ากับอกผมจนรู้สึกถึงลมหายใจเข้าบอก ครู่หนึ่งเขาก็พ่นลมหายใจแรงๆ ออกมาก่อนจะเงยหน้าถาม “แล้วน้องน
Bad Love คู่ร้าย 93 สุขสมชั่วคืน nc
คีตาพยักหน้า คราวนี้ผมไม่รอช้าจับแก่นกายแข็งขึงเสียดสีกับช่องทางรักอุ่นร้อนของเขา ค่อยๆ กดมันเข้าไปอา...มันแน่นมาก...ผมจับมันกดลึกออกแรงทีเดียวมันก็ผลุบหายเข้าไปในช่องทางรักสีสวย คีตาสะดุ้งเฮือกโอบหลังผมไม่พอยังจิกเล็บจนผมรู้สึกเจ็บ แต่เขาย่อมเจ็บกว่า“อา... ผม... เจ็บ”“พักก่อนไหม”ผมบอกเขาทั้งที่กายเราเชื่อมกัน ผมยกขานวลเนียนของคีตาพาดบ่า จูบโลมเล้าที่ต้นขาด้านในมาจนถึงปลีน่องขาวไร้ริ้วรอย จากนั้นผมจึงกดลึกเข้าไปอีกนิดแล้วดึงออก คีตาเกาะแขนผมแน่นบิดตัวเร่า“อย่าฮะ”“หือ...” ผมงง เกิดอะไรขึ้นเขาถึงห้าม “นายอย่าบอกว่าให้ฉันค้างเติ่งแบบนี้นะ”“ผมแค่บอกว่า... อย่าเอาออกต่างหากฮะ ผมทนได้”ผมหัวเราะเบาๆ กับคำพูดของเขาก่อนจะกดกายตอกย้ำลงไปตามที่เขาต้องการ คราวนี้มันลึกสุดหยั่งจนคีตาร้องลั่น“อ๊า... ผมเจ็บ!”“ขอโทษ ฉันจะทำเบาๆ”ผมผ่อนแรงลงเพราะสงสาร เห็นเขาน้ำตาไหลก็ยิ่งสงสาร แต่คีตาตอดรัดดีเหลือเกิน ดีจนผมลืมตัวกระแทกเขาสุดแรง คีตาสะบัดหน้าเร่าๆ แต่ตอดรัดผมหนักยิ่งกว่าเดิม ผมกระแทกเข้าออกจนหมดแรง เขาจึงพลิกผมลงนอนทั้งที่กายเรายังเชื่อมกัน แต่พอผมนอนรอ เขากลับลุกขึ้นนั่งคุกเข
Bad Love คู่ร้าย 92 เป็นของฉันเถอะนะ nc
คีตาของผมยังเซ็กซี่เหมือนเดิม...อันที่จริงผมไม่คิดว่าคีตาจะยอมผมง่ายๆ ผมอยากรื้อฟื้นความหลังกับเขาก็จริง แต่หากเขาไม่ยินยอมผมคงทำอะไรไม่ได้ แต่คีตาก็ยังเป็นคนที่ผมคาดเดาไม่ได้เราสองคนอยู่ในสภาพหมิ่นเหม่ เขาค่อยๆ เอื้อมมือเล็กๆ มาปลดกระดุมเสื้อของผม ล้วงมือเข้ามาลูบลอนกล้ามท้องของผมจากกึ่งกลางอกไล่ลงมาทีละนิดจนผมรู้สึกวูบวาบประหลาดก่อนมือซุกซนจะค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปกางเกงสแล็คของผมจนมันหล่นลงกับพื้นผมเฝ้ามองการกระทำของเขาไปพลางรู้สึกหลงใหลแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของเขาเป่ามนต์สะกดเข้าให้ผมชอบคีตา...ชอบตั้งแต่แรกเห็น เป็นความรู้สึกที่ไม่เกิดกับใครก็คงไม่มีวันรู้ว่าเป็นเช่นไร…ผมระดมจูบไปทั่วใบหน้านวลเนียนที่ตอนนี้หลับตาพริ้มรับสัมผัสจากผมด้วยความเต็มใจ ทั้งริมฝีปาก พวงแก้มนุ่ม เปลือกตากระทั่งถึงใบหูไม่มีส่วนไหนของเขาที่ริมฝีปากผมไม่ได้สัมผัส ราวกับว่าผมโหยหามันมานานเต็มทีและในที่สุดผมก็ได้ครอบครองมันอีกครั้งหวาน...หวานจนใจเจ็บ...จากทีแรกคีตายังขัดขืนเล็กน้อยแต่ต่อมาเมื่อผมคลุกวงในหนักเข้า มือของคีตาก็กลับโอบรอบคอผมแนบแน่นโดยไม่รู้ตัว คงเพราะเขามีอารมณ์ร่วมกับผมเหมื
Bad Love คู่ร้าย 91 ช่วยปลดปล่อยฉันทีเถอะนะ
ทันทีที่คีตาเปิดประตูพาผมเข้ามา ผมก็หันไปปิดล็อคลูกบิดประตูแล้วหันกลับมามองด้วยแววตาหื่นกระหายจนเขาถอยหลังกรูด“คุณ! คุณล็อกประตูทำไมฮะ”“เพื่อความปลอดภัย”ผมตอบไปงั้นเพราะที่จริงตั้งใจทำมากกว่านั้น อย่างว่าล่ะ ผมกับเขาเปรียบไปก็วัวเคยขาม้าเคยขี่...“แต่ผมรู้สึกไม่ปลอดภัย”คีตาบอกพลางเหลียวซ้ายแลขวาแล้วหันหลังกลับไปที่ประตู แต่ไม่ทันผมที่คว้าเอวเขาดึงเขาหาตัวแล้วล่ะ“คุณจะทำอะไรฮะ!”“ฉันอยากทำอย่างว่า...”“อะไรนะฮะ!” คีตาร้องเสียงหลง“ฉันอยากทำอย่างว่ากับนาย” ผมบอกเจตจำนงโดยไม่ปิดบัง ผมคงต้องรื้อฟื้นความทรงจำที่มีร่วมกับเขาในคืนนั้น เพื่อทุกอย่างจะได้ง่ายเข้า “ฉันอยากนอนกับนาย”“คุณจะนอนกับผมได้ไง!”“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ นายทำให้ฉันคิดถึงนายตลอดเวลาได้ยังไง หือ... คีตา”“ผมไม่ได้ทำอะไรให้คุณเลย คุณจะมาคิดถึงผมทำไม”“นายทำ นาย... ทำ” ผมเน้นเสียงพลางชี้นิ้วมาที่อกซ้ายของตัวเอง กดย้ำๆ หนักๆ ที่หัวใจ “เพราะนาย ที่ตรงนี้ของฉันมันถึงเต้นแรงแบบนี้”“โอ๊ย! คุณพูดไม่รู้เรื่อง คงเพราะเมาแล้วแน่ๆ ผมว่าผมกลับดีกว่า”เขาตัดบทแล้วหันหลังเดินแกมวิ่งไปที่ประตู แต่ผมไม่ปล่อยให้คีตาหลุดมือจึงวิ่งเข้าหาแล
Maaari mong magustuhan
Workout Challenge ออกกำลังอย่างได้(ผัว)
BiBiBuulee308 viewsหนุ่มร้อนรัก
ต๋อง น่ะ805 viewsเล่นเพื่อนพ่อ
One of สายหมอก358 viewsเปลี่ยนคู่เกย์ ให้เป็นคู่กัน
เจ้าเหมียวโอโจะ1.5K viewsทะลุมิติมาเป็นคู่อริของอ๋องตัวร้าย
One of สายหมอก1.3K viewsย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3
ต๋อง น่ะ567 viewsMy little boy ปูนปั้นน้อยของเฮีย
Plearn9668 viewsพีขอโทษ Sorry for the misake
โฉมจันทรา375 views
