8 Bad Couple

เด็กหนุ่มสะบัดหน้าหนีทันทีที่อีกฝ่ายโน้มหน้าลงมา

ภามม์ชะงักครู่หนึ่งจึงแสยะยิ้มถูกใจ “ดุเหมือนกันนี่ งั้นมาสนุกกันต่อดีกว่าเพราะนายทำฉันสนุก นายก็ต้องรับผิดชอบนะเจ้าหนู”

“เฮ้ย! อย่า! อย่านะ!”

ไม่ว่าคิระจะวอนขอหรือดิ้นรนขัดขืนยังไงเขาก็ไม่ปล่อย หนำซ้ำยังก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอของเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย

เด็กหนุ่มดิ้นรนขัดขืนแต่ไม่พ้นมือแข็งแกร่งที่กำข้อมือเขาตรึงไว้กับผนังอย่างไร้ทางสู้ มืออีกข้างของเขาเลื่อนลงมาจับหน้าอกนอกร่มผ้าบีบเค้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบแววตาฉ่ำน้ำตาของคิระ

“คนเลว! ปล่อยผมนะ! คุณทำแบบนี้กับคนที่ไม่รู้จักได้ยังไง ผมไม่ใช่แบบที่คุณคิดนะ”

“แบบที่ฉันคิด? แบบไหนล่ะ” พูดจบก็คลายวงแขนจากการกักกดร่างเล็กกว่าของคิระกับผนัง ลูบแก้มข้างที่โดนต่อยแล้วแสยะยิ้มอีกครั้งก่อนจะโถมร่างแนบชิดอีกรอบอย่างแทบจะฝังร่างของตัวเองเข้ากับคิระ

“บอกให้ฉันรู้หน่อยสิว่าคนแบบไหนที่นายไม่อยากเป็น”

“กะ... ก็แบบผู้หญิงใจง่ายคนนั้น อื้อออออ”

เด็กหนุ่มผลักร่างกำยำออกห่าง หลังมือถูกยกขึ้นถูริมฝีปากตัวเองด้วยความขยะแขยง เขาสะอึกสะอื้นน้ำตายังไหลไม่หยุด

“เมื่อกี้ฉันเห็นนายจ้องร่างกายฉันตาเป็นมัน แต่พอโดนจูบก็ทำเป็นรังเกียจ หรือนายอยากให้ฉันทำอย่างว่า ไม่ใช่แค่จูบแน่ๆ”

“บ้าดิ! ใครจะบ้าคิดงั้น ผมก็แค่เอาแฟ้มขึ้นมาให้ แต่เป็นคุณเองที่ทำกันประเจิดประเจ้อ ผมก็เลย”

“แอบดู?”

“ใช่ เอ๊ย! ไม่ใช่ ผมเคาะแล้วแต่คุณกำลัง เอ่อ... กำลังแบบว่า... เอง จะโทษใคร”

“ฮ่า ฮ่า นั่นสินะ ฉันมีอะไรกับผู้หญิงในห้องของตัวเอง ส่วนนายกล้าที่จะสั่งสอนฉันที่เป็นเจ้าของห้อง นายว่าเคสนี้ใครผิด”

“ผม”

“นั่นสิ”

“โอ๊ย! ผมไม่รู้แล้ว!”

เด็กหนุ่มพูดจบก็เลือดขึ้นหน้าอีกหน ถึงแม้เรื่องสัมพันธ์หญิงชายจะเป็นเรื่องธรรมดาโลก แต่ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะเอามาพูดให้คนอื่นฟังโดยไม่กระดากใจ

            “แต่นายก็ดูสนใจนี่ หรือว่าอยาก...”

            “คุณ! พูดจาอุบาทว์” คิระตวาดแว้ดไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมไหนทั้งนั้นแล้ว พอรู้ตัวก็ถอยหลังกรูดเพราะแววตาอีกฝ่ายแข็งกร้าวหลังจากเขาสบถ

            หรือหมอนี่จะโกรธแล้ววะ!

            คิระรู้สึกใจคอไม่ดีหน่อยๆ ที่เรื่องบานปลายมาถึงขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่างานนี้เขาคงชวดฉลูขาลเถาะจากตำแหน่งนักร้องประจำดีพบลูซีบาร์แล้วแน่ๆ ก็ใครจะรับคนที่เถียงตัวเองฉอดๆ ได้ล่ะ

            เฮ้อ!

            ไม่เป็นไร ก็เขาไม่ชอบให้ใครดูถูกนักหรอก...

ภามม์หน้านิ่งเฉยราวกับไม่สะทกสะท้านครู่หนึ่งก็โน้มหน้าเข้ามาจนคิระถึงกับผงะถอยหลัง แค่นั้นริมฝีปากสากหนาก็กระตุกขึ้นอย่างเป็นต่อ ไม่แค่ดวงหน้าเจ้าเล่ห์ของคนตรงหน้าจะแฝงซึ่งแววตาหื่นกระหายแล้ว ยังบีบหัวไหล่คิระจนเจ็บก่อนจะก้มหน้าลงมา แต่คิระสะบัดหนีทันที

“นายนี่มันปากดี แถมยังทำให้ฉันอารมณ์ค้างเพราะฉะนั้นนายต้องรับผิดชอบ”

“ผมไม่เกี่ยวนะ คุณทำตัวเอง!”

คิระพูดไม่ทันจบ ริมฝีปากก็ถูกประกบปิดด้วยริมฝีปากสากหนาของคนแปลกหน้าเป็นครั้งที่สาม คิระดิ้นขลุกขลักทั้งผลักทั้งดัน แต่คนตรงหน้าราวกับพายุที่ซัดเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง

ก่อนที่สติจะเตลิด ร่างกายจะยอมศิโรราบ เด็กหนุ่มฮึดอึดใจกระทุ้งเข่าขึ้นตรงกล่องดวงใจอีกฝ่ายอย่างแรงจนถึงกับผงะทรุดลงคุกเข่าต่อหน้าทันที

“นาย! นาย!”

ภามม์กุมกล่องดวงใจหน้าซีดหน้าเผือดไม่พอยังยกนิ้วสั่นระริกขึ้นมาชี้หน้าคิระ แต่คิดเหรอว่าคิระจะไม่กล้าทำร้ายคนที่คิดข่มเหงเขากัน!

“คุณทำร้ายผม เมื่อกี้สำหรับความทุเรศของคุณแต่ถ้าเข้ามาอีกทีโดนต่อยอีกแน่ ไอ้คนสารเลว!”

“สารเลวเหรอ! นายกล้ามากนะที่ด่าฉัน” ภามม์ตวาดแล้วตั้งท่าลุกขึ้น

คิระผงะถอยหนีเห็นประตูห้องอยู่แค่เอื้อมก็อาศัยช่วงที่ภามม์ยังตั้งตัวไม่ได้เปิดประตูออกไปจึงชนเข้ากับใครคนหนึ่งซึ่งละล้าละลังอยู่หน้าห้อง

“เจ้าคิว!”

“ลุงตฤณ!” คิระดีใจยังกับพระมาโปรด กระโจนเข้าเกาะแขนผู้เป็นลุงแน่น “ช่วยผมด้วยฮะ!”

“เกิดอะไรขึ้น!”

“คนบ้านั่นมันจะปล้ำผม!” คิระละล่ำละลักชี้มือไปทางห้องที่ประตูเปิดแง้ม

ตฤณชะเง้อมองตามมือไปแต่กลับไม่เห็นใครที่กระทำการจาบจ้วงเมื่อครู่ตามออกมาทั้งที่ไล่ตามตะครุบตัวเขาแหมบๆ “ใจเย็น ค่อยพูดค่อยจานะเจ้าคิว”

“แต่ไอ้ปีศาจบ้ากามอยู่ในห้องนั้นฮะ ลุง!”

“หา! ปีศาจบ้ากามที่ไหนกันนั่นมัน...”

“จริงๆ นะฮะลุง เขาจะปล้ำผมจริงๆ”

“เฮ้ย!เราเข้าใจผิดแล้ว...” ชายกลางคนพูดไม่ทันจบก็ชะงักเมื่อสบเข้ากับดวงตาแวววาวที่จ้องเขาในห้องนั้น “เอ่อ ลุงไม่น่าให้เรามาแทนเลย ลุงก็ลืมบอกไปว่าคุณภามม์ เอ่อ...”

ตฤณหยุดคำพูดไว้แค่นั้นก่อนจะโบกมือไล่ “แกลงไปรอข้างล่างก่อนเถอะ”

“แต่ว่า... เขา”

“ไปเถอะน่า” ตฤณตวาดใส่

คิระหน้าหมองลง ได้แต่พยักหน้าก้าวตามหลังผู้เป็นลุงที่มุ่งตรงไปยังลิฟต์แต่ช้ากว่าร่างสูงเพรียวของสตรีนางหนึ่งที่ออกจากลิฟท์มาพอดี

ซึ่งไม่ใช่ใคร...

“อ้าวคุณลินี”

ชาลินีสวมชุดสีแดงเพลิงสั้นจู๋สวมรองเท้าส้นเข็มสูงกว่าสี่นิ้วเดินสะพายกระเป๋าสีดำรุ่นใหม่ไฮแบรนด์ตรงเข้ามาที่คิระและตฤณด้วยสีหน้าเครียด ก่อนจะมาหยุดตรงหน้าเด็กหนุ่มใช้สายตาคมกริบตวัดมองก่อนจะปรายตามองตฤณที่ร้องทัก

“คุณตฤณ เห็นคุณภามม์ไหมคะ!” เธอเปิดปากถามทันที

ตฤณเห็นท่าไม่ดีรุนหลังเด็กหนุ่มไปด้านหลังแล้วพินอบพิเทาตอบ “คุณลินี เอ่อ.. คุณภามม์... คือ”

“คือคาเอ้ออ้าอยู่นั่นแหละ ฉันถามว่าเห็นคุณภามม์ไหมคะ” เธอว่าพลางตวัดตามองเด็กหนุ่มหัวจรดปลายเท้าอีกรอบก่อนเอ่ย “แล้วเด็กคนนี้คือ...”

“หลานชายผมเองครับ”

ท่ามกลางความอึดอัดที่ต้องเผชิญหน้า ลุงตฤณที่เป็นผู้ใหญ่กว่าคิระดึงมือเขาไว้แล้วพาตัวเองมายืนต่อหน้าชาลินีแทน พอหญิงสาวเห็นดังนั้นก็ชักสีหน้าหงุดหงิดทันที

“หลานชายต้องขึ้นมาหาภามม์กับคุณตฤณด้วยเหรอคะ”