Break The Rule [2]

หญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาชื่อดัง ผมยาวตรงถึงกลางหลังถูกปล่อยสยายลงมารับกับใบหน้าหวานที่แต่งเติมด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ จนแทบดูไม่ออกเลยว่าเธอแต่งหน้าพร้อมกับรอยยิ้มประดับบนใบหน้าที่ใครเห็นแล้วต่างหลงใหลกำลังนั่งทานข้าวคนเดียวอย่างเอร็ดอร่อย

พรึ่บ!

"คุณหนูจะทานผลไม้ก่อนมั้ยคะ เดี๋ยวป้าจะไปเอามาให้"

"ไม่เป็นไรค่ะป้า"

"ทำไมไม่เรียกขวัญเอยมาทานข้าวด้วยล่ะของขวัญ"

พอได้ยินเสียงของผู้เป็นแม่เดินเข้ามาทำให้เธอหยุดชะงักทันทีแล้วจึงหันไปตอบ

"น้องยังแต่งตัวไม่เสร็จค่ะ"

"อ้าวงั้นเหรอ"

"แม่คะ วันนี้ขวัญจะเข้าไปอยู่ที่คอนโดเลยนะคะ วันนี้คงไม่กลับมาที่บ้านแล้วค่ะ"

"แล้วขวัญเอยล่ะลูกจะไปอยู่ที่คอนโดเลยมั้ย"

"ไม่ทราบค่ะ งั้นขวัญไปก่อนนะคะคุณแม่"

"เดี๋ยวขวัญ รอน้องด้วยสิ"

"น้องบอกจะไปเองค่ะ"

"งั้นลูกก็ให้ลุงจินไปส่ง ส่วนรถเดี๋ยวแม่จะให้เอยขับไป รายนั้นแม่สัญญาไว้ว่าจะให้เอารถไปเองน่ะจ๊ะ"

"ค่ะ ขวัญไปก่อนนะคะ"

ร่างบางบอกลาผู้เป็นแม่เสร็จ ก็ขึ้นรถไปกับคนขับรถทันทีเพื่อไปมหาวิทยาลัย เพราะวันนี้เป็นเทอมวันแรกและตอนนี้เธอก็อยู่ปี 3 แล้ว

_____________

Carlsen University

บรื้นนนน...

"ลุงจินส่งขวัญแค่นี้ก็ได้ค่ะ แล้วตอนเย็นไม่ต้องมารับนะคะ ขวัญจะกลับเอง" เธอบอกลุงคนขับรถประจำบ้านของเธอ

"แต่คุณหนูครับ ลุงว่าเหมือนฝนจะตกนะครับ ให้ลุงมารับดีกว่ามั้ยครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง เดี๋ยวขวัญซื้อของเสร็จว่าจะซื้อของเข้าคอนโดสักหน่อยค่ะ"

"เอางั้นก็ได้ครับคุณหนู"

หลังจากที่รถจอดสนิท เธอก็ลงมาจากรถเพื่อเดินเข้าไปที่ตึกคณะของตัวเอง บรรยากาศในมหาวิทยาลัยก็ยังคงเหมือนเดิม แต่เธอรู้สึกว่าปีนี้จะครึกครื้นกว่าปกติ เพราะเป็นปีที่รับนักศึกษาเยอะกว่าทุกปี แต่ถึงแม้จะรับเยอะมากแค่ไหน แต่ก็เข้ายากมากเช่นกัน จึงทำให้เป็นมหาวิทยาลัยที่หลายๆ คนอยากเข้ามาเรียน

ตอนนี้ร่างบางกำลังเดินมองหาเพื่อนสนิทของเธอหลังจากที่ปิดเทอมไปยาวนานมากจึงไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกันบ่อยเท่าไหร่ แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ามีสายตาหลายคู่มองมาทางเธอ หรือเราจะคิดมากไป

"คุณหนูของขวัญ!"

"ทางนี้ๆๆ"

เสียงเรียกจากไกลๆ ทำให้ร่างบางเพ่งสายตาไปมองก็เห็นว่าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอเอง

"สายรุ้ง แจม"

"ฉันบอกให้เรียกเรนโบว์ไงยัยของขวัญ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า แต่ฉันชอบเรียกแบบนี้มากกว่านี่นา"

แจมกับเรนโบว์เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอ แจมกับเธอคบกันตั้งแต่ม.ปลาย และพอเข้ามหาลัยทั้งสองก็เรียนคณะเดียวกันอีกเป็นเพื่อนกันจนถึงปัจจุบัน ส่วนเรนโบว์ เป็นเพื่อนชายใจหญิงของเธอที่เพิ่งจะรู้จักกันตอนปี 1 แล้วเราทั้งสามคนก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างที่ทุกคนรู้

"เจอหน้ากันทีไรเป็นแบบนี้ตลอดเลยนะพวกแกเนี่ย"

หมับ!

เรนโบว์กอดคอของขวัญอย่างนึกเอ็นดูเพื่อนที่สวยและน่ารักของเธอ

"แต่เรารักกันมากจริงมั้ยคะคุณหนูของขวัญ"

"อื้ม ปล่อยได้แล้ว อายพวกรุ่นน้องบ้างเถอะนะ" ฉันบอกเพื่อน เพราะดูเหมือนว่าเราจะเสียงดังมากจนทำให้คนรอบข้างหันมามองกัน

"ว่าแต่พวกเราไม่ได้นัดเจอกันเลยเนอะช่วงปิดเทอมอ่ะ"

"ก็พวกแกไปเที่ยวต่างประเทศกันหมดไม่ใช่เหรอ"

"อย่าบอกนะว่าแกไม่ได้ไป?" แจมถามของขวัญ

"อืม"

"แต่ฉันเห็นน้องสาวลงรูปไปเที่ยวลอนดอนอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?"

"ก็นั่นมันน้องสาว ไม่ใช่ฉันสักหน่อย"

"นี่อย่าบอกนะว่าแม่แกไปกับยัยขวัญเอยแค่สองคน แล้วทิ้งแกเฝ้าบ้าน?"

"ไม่เรียกว่าเฝ้า แต่เขาเรียกว่าดูแลต่างหาก อีกอย่างฉันก็ไม่ค่อยอยากเดินทางเท่าไหร่"

"แล้วแกไม่คิดถึงพ่อของแกบ้างหรือไง"

"ใครบ้างไม่คิดถึง แต่ทำไงได้ล่ะ เฮ้อออ..เราเลิกคุยเรื่องนี้กันดีกว่านะ"

"นี่ๆ พวกแกหยุดคุยกันก่อน"

"มีอะไรเหรอแจม?"

"แกรู้สึกเหมือนมีคนมองพวกเรามั้ย"

พรึ่บ!

พอแจมพูดขึ้นมาแบบนั้นก็ทำให้สองคนที่เหลือเหลือบมองไปรอบๆ ตัวก็เห็นว่ามีบางคนที่แอบมองพวกเราแล้วหันไปกระซิบกัน แต่รู้สึกว่าส่วนใหญ่จะเป็นเด็กปี 1 กันมากกว่า

"ฉันรู้สึกก่อนหน้านี้แล้วล่ะ ตอนที่เดินเข้ามาน่ะ" ฉันบอกเพื่อนทั้งสองคน

"ไม่เห็นยากเลย" เรนโบว์พูดพร้อมกับยิ้มออกมา เพราะใครๆ ก็รู้ว่าทำไมถึงมองเพื่อนของเธอ

"นั่นสินะ เฮ้อออ...ฉันลืมไปได้ไงว่าเพื่อนฉันสวย น่ารัก แถมยังเป็นอดีตดาวมหาลัยด้วย" แจมพูดแล้วยิ้มล้อเลียนของขวัญ เพราะมันคือเรื่องจริงที่เพื่อนของเธอสวยและน่ารัก และยังมีแฟนคลับของตัวเองอีกด้วย แต่ดูเหมือนเพื่อนของเธอคนนี้จะไม่ได้สนใจด้วยน่ะสิ เฮ้อออ...

"พูดอะไรของพวกแก >.<"

"ไม่ต้องเขินหรอกยะคุณหนูของขวัญ เพราะมันคือความจริง เฮ้อออ...ทำไมฉันไม่สวยเหมือนแกบ้างนะ"

"แกก็สวยแล้วก็น่ารักมากๆ เหมือนกันนะเรนโบว์" ของขวัญหันไปพูดกับเรนโบว์อย่างจริงจัง

"รู้แล้วค่ะคุณเพื่อน งั้นพวกเราไปกันเถอะ"

"อื้ม"

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็เดินไปที่ตึกคณะบริหารที่พวกเธอเรียนกันอยู่

ระหว่างทางที่เดินไปนั้นก็มีพวกนักศึกษาบางคนมองมาที่ทั้งสามคนอย่างสนใจ แต่ส่วนใหญ่จะมองไปที่ของขวัญ นักศึกษาสาวบริหารปี 3 อดีตดาวมหาลัย ที่ใครๆ ต่างให้ความสนใจ เพราะรูปลักษณ์ที่สวย น่ารักและยังนิสัยดีมากๆ อีกด้วย

____________

พรึ่บ!

"นี่ๆ พวกแกฉันได้ยินมาว่าปีนี้รุ่นน้องของคณะเราสวยๆ หล่อๆ ทั้งนั้นเลยนะ >.<" เรนโบว์พูดพร้อมกับเหล่มองพวกรุ่นน้องที่นั่งภายในโรงอาหารคณะของพวกเธอเอง "พวกแกว่าไงล่ะ อร๊ายยย รุ่นน้องคนนั้นมองมาทางเราด้วย สเปกฉันเลยอ่ะ"

"ฉันว่ารุ่นน้องคนนั้นแอบมองคุณหนูของเราอยู่นะ" แจมพูดดักเรนโบว์

"จริงด้วยแฮะ เหอะ! ฉันก็นึกว่ามองมาทางพวกเราทำไม เฮ้อออ...ฉันให้เธอก็แล้วกัน ส่วนคนข้างๆ ฉันขอนะ"

"เบาๆ หน่อยสิเพื่อน หน้าแกตอนนี้หื่นมากเลยนะ จริงมั้ยของขวัญ"

"นั่นน่ะสิ หยุดทำหน้าหื่นจนรุ่นน้องกลัวหมดแล้วเนี่ยเรนโบว์"

"ชิ! พวกแกสองคนนี่จริงๆ เลย"

"ฮ่าฮ่าฮ่า/ฮ่าฮ่าฮ่า" ทั้งสองคนหัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างตลกกับท่าทางของเพื่อน

"รีบๆ ทานข้าวกันเถอะ ฉันอยากไปเดินตากแอร์เล่นที่ห้างแล้ว" ฉันบอกทั้งสองคนก่อนที่จะลงมือทานข้าวทันที เพราะเมื่อเช้าฉันทานไม่ค่อยอิ่มเท่าไหร่ พอตกบ่ายเลยรู้สึกหิวมาก

หมับ!

"ของขวัญ"

"หืม"

"นั่นน้องสาวเธอนี่นาของขวัญ"

ร่างบางมองตามสายตาของเพื่อนก็เห็นว่าเป็นน้องสาวของเธอจริงๆ

"สวัสดีค่ะพี่รหัส :-)"

"ไม่เจอกันนานเลยนะขวัญเอย" แจมตอบกลับขวัญเอย น้องสาวของขวัญ

"ค่ะ พี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะคะพี่แจม"

"หมายความว่ายังไงยะ"

"เอยไม่ได้พูดกับพี่นะคะพี่สายรุ้ง"

"นี่!/ขวัญเอย!"

"งั้นเอยไปก่อนนะคะพี่ๆ" ขวัญเอยพูดจบก็เดินออกไปกับพวกเพื่อนๆ ของเธอทันที โดยไม่ลืมที่จะบอกลาพี่สาวแสนสวยของเธอ ที่เธอไม่ชอบขี้หน้าเอามากๆ

==×==×××==×==

📍ขอนำเสนอนางเอกของไรท์เรื่องนี้นะคะ

🎁ของขวัญ นะค่าาา

สวย น่ารัก นิสัยดีมาก 😄

ฝากติดตามด้วยน๊าาา

😘🥰