KABANATA 37

"YOU SCARED the hell out of me."

Iyon kaagad ang bungad niya nang magkamalay na. I am sitting at the edge of the bed samantalang tahimik lang ang mga kaibigan niya sa isang tabi.

Hinawi ko ang iilang butil ng pawis na namumuo sa kanyang noo at hinayaang hawakan ako nang mahigpit sa kamay.

"Summer?" Ibinaba ko ang tingin sa mga mata niya. His eyes. Hindi ko alam kung ano ang dapat na isatinig dahil kitang-kita roon ang saya, tuwa at galak. "Hmm? Good thing at nagkamalay ka na rin sa wakas—"

"Totoong...nagdadalantao ka, sa anak ko? Sa a-anak natin?"

Sinubukan kong tumayo para magkaroon man lang nang sapat na daloy ang paghinga pero hindi niya ako hinahayaang makaalis.

"Kinakausap kita. Totoong buntis ka ba?"

Everyone in the room is still silent at mukhang hinihintay rin nila ang sagot ko.

Nang hinimatay kasi si Bard kanina ay umatake bigla ang anxiety ko for whatever reasons kaya iyon ang ikinakatakot ko. Paano kung patagal ng patagal ay—

"Summer, oh God please answer me."

"I am. Kagay