@ KIRA’S CONDO
ออด! ออดๆๆๆ ออดๆๆๆ ออดๆ ออดๆ! กึก! “เมื่อไหร่จะเลิกกดออดแบบนิ.....” จุ๊บ! ฉันตรงเข้าไปเขย่งตัวจุ๊บเฮียเบาๆแบบไม่รอฟังว่าเขาจะพูดอะไร หลังจากเจ้าของห้องถูกจังหวะออดสามช่าป่วนแล้วเดินมาเปิดประตูแบบหน้ามุ่ยใช้ได้ “จ๊ะเอ๋ ^_^ คนที่เฮียคิดถึงมาหาแล้วค่าาาา เย้ยยย” พรึ่บ! แล้วความซุ่มซ่ามตามสไตล์คนแสนซนก็เกือบจะทำฉันหงายท้องตึงลงไป เพราะมัวแต่เอียงคอพูดเล่นกับเฮียที่ตอนนี้หน้าอมชมพูนิดๆ อ่าาา...สงสัยจะเขินใช่ม้า แต่โชคดีที่เฮียคินมือไวเสมอ เขาเลยยื่นแกร่งมาโอบเอวฉันไว้ “-//////- บ้านช่องไม่กลับไง๊?” “เอ้า ก็กลัวมีคนโหยหาหนูจนอยากกลั้นใจตายไปในที่สุดน่ะสิคะ นี่เฮียทำไรอยู่หรอ อุ๊ยยย จัดตู้เสื้อผ้า มามะหนูจัดให้เอามั้ย” ฉันตอบคำถามเฮียคินไปพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องที่เริ่มจะชินเหมือนห้องตัวเองเพราะมาบ่อยไง แล้วก็เห็นเสื้อผ้ากองใหญ่วางอยู่เต็มโถงรับแขก โอ้โห... คนๆเดียวจะใส่หมดได้ไง แต่เห็นแบบนี้แล้วคิดถึงเสื้อผ้ามือสองที่กองขายตามตลาดนัดเลยอ่ะ ต้องรื้อแล้วเนี่ย แบบนี้ต้องรื้อสถานเดียวฟีลลิ่งมันได้! หมับ! โอ๊ะโอว แต่หยิบปุ๊บก็เจอของดีเลยนี่นา “โว้ววว เจ่เจ้ใส่ไซส์นี้หรอคะเนี่ย ใหญ่กว่าของหนูซะอีก รู้สึกน้อยหน้ายังไม่รู้พร่งนี้หนูจะไปอัพไซส์ใหม่ แหะๆๆๆ =_=^ พูดไปฉันก็ส่งสายตาสำรวจกางเกงในในมือที่ใหญ่เบ้อเร่อด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนที่เฮียคินจะคว้ามันไป พรึ่บ! “นี่ไม่เกี่ยว -*- นั่นจะเอาไปบริจาค” “เอ๋? น้ำหน้าอย่างเฮียเนี่ยหรอคะ” โอ้วม่ายยย คนตรงหน้าพูดคำว่าบริจาคเร๊อะ เขาลืมไปรึเปล่าว่าแม้แต่โคลสโลว์หมาในยังไม่คิดจะแบ่งปันให้เฮียแม็คสุดยอดพี่ชายอีกคนที่ฉันพึ่งผูกจิตไป “น้ำหน้าอย่างนี้มันทำไมวะ -_-” “โถ๊ะ ความอ่อนโยนในคำพูดต่างจากเฮียแม็คอย่างกับฟ้ากับเหวเลยค่ะ เลเวลความหยาบคายของเจ๊มันกู่ไม่กลับแล้วสินะคะ -3-” ฉันจีบปากจีบใส่พูดใส่ แล้วเฮียคินก็ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองพอได้ฟังสิ่งที่ฉันพูดออกไป “อย่างไอ้แม็คเนี่ยหรออ่อนโยน?” “ค่ะ เค้าแทนตัวเองว่าเฮียกับหนูทุกคำ มีไรโทรมาได้นะ เฮียจะรีบไปหาน้องลิซอย่างรวดเร็วที่สุด ถ้ามีฮอก็จะนั่งฮอไป ถ้าเฮียวาร์ปได้ก็จะไม่ทำให้น้องลิซต้องรอเลยไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนนนน เอ่อ... หนูเติมเองนะคะประโยคหลัง ที่จริงตัดจบแค่มีไรก็โทรมาได้ ฮ่ะๆๆๆ” “ว่าละ” ง่ะ นี่อย่าบอกนะว่าเงียบๆไปเพราะรู้ทันอ่ะ แต่ช่างเถอะน่า... “แล้วเฮียล่ะ พูดเพราะๆเท่ๆแบบเฮียแม็คเป็นมั้ยคะ ลิซเดี๋ยวเฮียอย่างนั้น ลิซเดี๋ยวเฮียอย่างนี้ มาช่วยเฮียคัดเสื้อผ้าไปบริจาคหน่อยสิ เฮียคิดถึงน้องลิซจังเล้ยยย คิดถึ๊งงง คิดถึงมากที่สุดในโลกขอจุ๊บทีนึ....” พรึ่บ! “แล้วไมต้องพูด -_-” นั่น! พอยื่นหน้าเข้าไปจะจุ๊บแก้มซะหน่อยก็ทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวเขวี้ยงเสื้อตัวใหญ่เข้าหน้าฉันเต็มๆซะได้ “ฮึ่ยยยย แต่หนูก็ไม่แปลกใจหร๊อกกก ก็เฮียคินป่าเถื่อนซะขนาดนั้น” “ไอ้แม็คยิ่งกว่าป้ะ” ป๊อก! โอ๊ย! กว่าจะหาทางออกจากเสื้อที่คลุมหัวอยู่นี่มันก็ยากเป็นเขาวงกตละเนี่ย ยังจะมาเคาะหัวหนูอีก -3- “ชิส์! ทำไมคะ? เฮียแม็คเค้าเกิดในบ่อน โตในคุก มีแม่นมเป็นนักรบผู้กล้าหรือว่านางฟ้าซามูไรรึไงกัน -3-” “งั้นมั้ง” โหยยย ใส่ร้ายมากเว่อร์ จับนางเลยค่ะคุณตำรวจจจจ >[]<! “เห๊อะ! แต่ก็คงจะต่างจากเฮียอ่ะเนาะ โตในถ้ำ! ถูกเลี้ยงมาโดยนางสิบสอง สมองถึงได้อ๊องๆ ฮ่าๆๆๆ” “แน่ใจว่าไม่ได้พูดสลับกัน?” โอ้วววโห....โอ้ววววโหวววววว! “แรว๊งงงงงง! ขอเลยนะ! ให้เฮียเป็นคนสุดท้ายที่จะว่าหนูอ๊อง >[]<” .....เพราะคนอื่นเค้าพูดกรอกหูหนูอยู่ทุกวันจนตอนนี้กำลังจะกลายเป็นอ๊องยกกำลังสามสิบสอง =_=^ “งั้น....ปัญญาอ่อน” “วร๊ายยยย อร๊ายยยยย วี๊ดดดดด ขอโทษหนูเดี๋ยวนี้นะ ไม่ต้องคัดละเสื้อผ้า ขอโทษหนูก๊อนนนน >[]<!” แล้วสุดท้ายคำพูดของพ่อหนุ่มตรงหน้าก็ทำให้ฉันหวีดร้องในขณะที่คนบางคนเอาแต่นั่งมอง “ไปหมดละสมงสมอง -_-” “เชอะ! ใครจะไปสมองดีเหมือนยัยคุณเฟรย่า!” วะฮ่ะฮ่า... พอได้ยินชื่อนี้ปุ๊บก็มีคนชะงักเล็กๆ “รู้จัก?” “ค่ะ ก็เฮียมีเบอร์เค้าในมือถือนี่คะ แถมวันนี้ตอนที่เฮียแม็คไปส่งหนูก็เจอเค้าด้วย เห็นข้างหลังแว๊บๆ แม่สาวผมดำน่ะ ใช่มะ?!” “(- -)(_ _)” นั่น! รักกันมากสินะ จำได้ยันสีผมเค้าเลยอ่ะ เชอะ! เฮียแม็คอยู่ไหนเนี่ยหนูจะไปฟ้องงงงง “โธ่เอ๊ยเจ่เจ้! ถามจริงจิตใจทำด้วยอะไรคะ รู้รึเปล่าว่าเฮียแม็คเค้ามองผู้หญิงคนนั้นแบบอึ้งไปเลยเหมือนคนจะร้องไห้อยู่รอมร่ออ่ะ >[]<” “สมควร ก็มันทำตัวเองป่ะวะ” หูยยย ยังไม่เลิกใส่ร้ายเฮียแม็คของหนูอี๊กกกก สองกระทงแล้วนะคะ จะจับนางเมื่อไหร่อ่ะคุณตำร๊วจจจจจ! “หมายความว่าไงทำตัวเอง? ถ้าเฮียแม็คเค้าไม่ดีก็พูดกันตรงๆสิคะ จบความสัมพันธ์กันแบบสวยๆ ไม่ใช่มานอกใจไปมีกิ๊กเป็นยัยคุณเฟรย่าอะไรแบบ....” พรึ่บ! “หึ...เป็นห่วงไอ้แม็คมันจังนะ คนดีไปป่ะ” แล้วยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ อยู่ๆเฮียคินก็ยื่นหน้าเข้ามา มะ...มันใกล้มาก ใส่จนจมูกเรา...ชนกันเลย -/////- นี่คิดจะเล่นอะไรของเขาน่ะะะ “เอ๋?? กะ...ก็ -/////- ก็แล้วทำไมต้องยื่นหน้ามาใกล้หนูด้วยคะเนี่ย อากาศในห้องมีเยอะแยะ หันไปสูดอากาศที่อื่นบ้างสิ -///////-” “…..ก็ชอบ...อากาศตรงนี้” หยึ๋ยยย >_< อะไรของพี่แก อย่าบอกนะว่าจะมาหว่านเสน่ห์ใส่หนูแบบตอนอยู่บนเตียงน่ะ จะบอกให้เลยว่าตอนนี้หนูรู้แล้วด้วยว่าเฮียชอบทั้งผู้หญิงและผู้ชาย อย่ามาแกล้งแผนสูงใส่หนู หนูเดาทางได้ “เฮียชอบก็เรื่องของเฮีย แต่หนูไม่ชอ.... หึ๊ยยย” หมับ! ว้ากกก >[]< บ้าบอที่สุด ฉันกรีดร้องในใจนำไปก่อน เพราะอยู่ๆเฮียคินก็โน้มตัวลงมาจนปากเราเฉี่ยวกันไปนิดหน่อย ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหยิบเสื้อตัวที่โยนมา ซึ่งมันหล่นอยู่ข้างฉัน -//////- แต่แปลกแฮะ เราใกล้เข้าไปก็รู้สึกอย่างนึง แต่พอเฮียเขาใกล้มามันกลับรู้สึกอีกอย่าง ทั้งที่มันก็ใกล้...เหมือนกัน >_< “เสาร์ อาทิตย์ไม่อยู่ ไม่ต้องมาที่นี่” “หืม? ไปบริจาคของหรอ หนูไปด้วยสิ” แล้วพอฉันร้องจะตามไปด้วย เฮียก็เงียบไปเลยทันที “…..” “นะๆ หนูอยากไปด้วย นะเฮียยยย” “ไกล ลำบาก” ปากพูดกับฉัน แต่มือเฮียคินก็ยังนั่งพับผ้าเงียบๆ แปลกแฮะ ทุกทีพูดด้วยทีไร เขาจะหันมาสบตาฉันอ่ะ “แต่หนูว่า...ไม่ลำบากมากมั้งคะ เฮียยังทนได้เลยหนิ นะๆ” “แดดแรง ผิวแบบนี้เดี๋ยวละลายยุ่ยติดมือพอดี” หมับ! พรึ่บ! เฮียคินไม่พูดเปล่า เขาทำท่าหยิบแขนฉันขึ้นมาด้วยนิ้วชี้และนิ้วโป้ง ก่อนจะทำหน้าขยะแขยงและปล่อยแขนฉันลงแรงๆประกอบคำพูดซึ่งมัน.... “แหวะ แล้วผิวแบบตัวเองดีตายล่ะค่ะ อนามัยจัดทั้งแช่อ่างและไปยืนส่ายก้นดุ๊กดิ๊กใต้ฝักบัวอ่ะ แบบนี้ก็เปื่อยตายตั้งแต่อาบน้ำแล้วมั้ย ยี๋ =[]=” เชอะ! อึ้ง... อึ้งไปเลย โดนหนูเถียงแล้วทำเป็นเงียบใส่ “….เถียงได้เถียงดี” อ๊ะๆ เฮียพูดต่อละ เริ่มเหิมเกริมขึ้นมาอีกที “ค่ะ ดี ดีมากใช่มั้ยล่าาา หนูเถียงแล้วเฮียก็ไม่เหงาดี ^_^” “เปล่า แล้วรู้ได้ไงว่าไปยืนส่ายก้นดุ๊กดิ๊ก แอบดู...ล่ะสิ” อะจึ๋ยยยย =[]=^ พูดจบตาลุงนี่ก็ยื่นหน้าเข้ามาอีก แถมยังยักคิ้วเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะให้ฉันตั้งสองสามที “จะ...จะบ้าหรอ O///O ใครจะแอบดูเรือนร่างผู้ชายใต้สายน้ำที่ใช้สบู่กลิ่น Ice Dive ได้ล่ะคะ อย่ามาปรักปรำหนูแบบนี้นะ!” “รู้ยันกลิ่นสบู่ยังปฏิเสธ เชื่อเค้าดิ” “อะ...อะไรเล่า หนูไม่ได้แอบดูซะหน่อย ที่ว่าส่ายก้นหนูเปรียบเทียบค่ะ แค่เปรียบเทียบ! >[]< ว่าแต่สรุปไม่เอานี่ไปแน่นะคะ บริจาคแต่เสื้อผ้าแล้วคนที่นั่นเค้าจะเอากางเกงกุ๊งกิ๊งที่ไหนใส่” Good Job ยะฮู้ววว! ทำเนียนเปลี่ยนเรื่องไปเลยฉัน พอโดนคาดคั้นเข้าหน่อยฉันก็หยิบกางเกงในตัวเดิมของเฮียขึ้นมาเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาซะเลย ถึงตอนเด็กจะไม่ค่อยได้เล่นอะไรแบบนี้เท่าไหร่ แต่คิดว่าสักพักก็คงคุ้นเคย ฮืออออ แก้เขินไปก๊อน “ของใช้ส่วนตัวซื้อให้ใหม่” เอ๋? ซื้อให้ใหม่เลยหรอถัมจีงงง ไม่เชื่อหูเลยนะยูววว “วู้ววว สุดยอดไปเล้ยยย ป๊ะป๋าคินนี่ของน้องลิซซี่” พรึ่บ! แล้วความดีใจแทนผู้รับบริจาคก็ทำให้ฉันตีมึนเหวี่ยงเกงกุ๊งกิ๊งของเฮียลอยลิ่วผ่านหน้าตัวเองไปเล้ยยย แล้วความเร็วแสงทำให้มันพุ่งตรงไปหาเฮีย ที่ก็.... หมับ! “-_-” หึ๊ยยยย อีกนิดเดียวเอ๊งงง อีกนิดก็เข้าหน้าแล้ว แต่เราจะเปิดเผยแผนชั่วร้ายของตัวเองออกไปไม่ได้ “อุ๊ยยยย สงสัยเหวี่ยงแรงไปนิสสสค่ะ ขอโทษที ^_^” “ก็ซื่อบื้อแบบนี้” เฮ้อ...โดนดุอีกตามเคย แต่อยากไปด้วยจริงๆนะเนี่ย เค้าอยากไปทำความดี T^T ครั้งก่อนดวงตกเลยอดไปเกาะ ครั้งนี้เราก็ต้องเชื่อมั่นว่าไม่มีอะไรมาขวางเพราะตัวกาลกิณีจะไปกับเราด้วยนี่ ฮ่ะๆๆ “เฮียขา หนูสัญญาเลย ถ้าหนูได้ไปบริจาคของหนูจะซื่อบื้อน้อยลงกว่านี้ ขอเค้าไปด้วยคนน้า นะๆๆ เฮียคินขาาา เค้าจะไม่ดื้อไม่ซนเลยพูดจริงๆ” ปิ๊งๆๆๆ พูดไปฉันก็ลุกขึ้นไปหอบกองเสื้อผ้าจากตักเฮียออก ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนั่งแทนเสื้อผ้าพวกนั้นแล้วทำตาปิ๊งๆ พอทำแบบนั้นเฮียคินก็หยุดคิดนิดหน่อย และ... “ภูเก็ต จะไป?” เย่! คำถามแบบนี้แปลว่า.... “ที่ไหนก็ไปค่ะ หนูมีเฮียอยู่ด้วยทั้งคนนี่ ^_^” “ตามใจ” สุดยอดดดด! น้องลิซจะคัมแบ็คทูภูเก็ตอะเกนแล้วค่าอิ๊ๆๆๆ ^_^ อืม... ถ้างั้นก็.. พรึ่บ! “งั้นหนูกลับห้องไปเก็บเสื้อผ้าบริจาคบ้างดีกว่า ไว้เราเจอกันวันที่....” หมับ! หืม... พอฉันลุกขึ้นปุ๊บก็ถูกเฮียคินคว้าแขนไว้ทันที ก่อนที่เฮียจะดึงตัวฉันให้นั่งลงบนตักเขาอีกที แถมยังเกยคางของเขาขึ้นมาบนไหล่ฉันเบาๆ และจัดเสื้อผ้าบริจาคต่อไปแบบไม่รู้ไม่ชี้ ฟุ้บ! “ค่อยกลับเดี๋ยวไปส่ง” เอ๊? มาแปลก...ทุกทีเห็นไล่ได้ไล่ดี แต่เอางั้นก็ได้ “อื้ม รายงานแต้มคนบางคนล่าสุดนะคะ หนูเอ็นดูเฮียขึ้นมานิดนึงละ เพราะงั้น...ถ้าทำตัวดีก็ให้รางวัลหนึ่งทีค่ะ” ฟรืดดด! “.......” พูดจบฉันก็หันหน้าไปหอมแก้มเฮียฟอดใหญ่ แต่ถึงจะทำหน้าเหมือนไม่รู้สึกอะไรหนูก็รู้นะ... ก็เฮียกลั้นยิ้มอีกแล้วอ่ะ กำลังพยายามกัดกระพุ้งแก้มตัวเองอยู่สินะ หนูรู้สึกได้นะคะ >_<หลายชั่วโมงต่อมา..."กลับมาแล้วค่าาา U_U"ฉันยื่นซองเอกสารที่ใส่ทะเบียนสมรสเป็นหลักฐานให้เฮียติณณ์ดู แล้วก็เพิ่งสังเกตว่าในนี้มีทั้ง Nightshade และ Nightshade's Lady นั่งอยู่"เอ้าโรส! แล้วก็พวกเฮียๆด้วยนี่นา สวัสดีค่าทุกคน~ ^_^""ไง ได้ข่าวว่าไม่โสดแล้วหรอ ใช่ม้า~"โรสเอ่ยปากแซวฉันก็หันไปยิ้มกับเฮียโย แต่ไม่ได้การละ เฮียๆอยู่ที่นี่ทั้งที"หึ๊ยยย ฟ้องเฮียดีกว่า เฮียขะ...."กึก...แล้วพอก้าวขาจะไปโผล่ตรงกลางระหว่างเฮียโยกับเฮียพาย อยู่ๆขาฉันก็ชะงักไปเพราะสายตาผู้หญิงของเฮียพายที่มองมาพอดี"เอ่อคือ...""ขอโทษนะ...ลิซ ที่วันนั้นเข้าใจผิด"เอ๋??? รุ่นพี่เป็นฝ่ายขอโทษฉันงั้นหรอ เรื่องจริงหรอเนี่ย ฉันเลยหันไปมองหน้าเฮียพายสลับกับเฮียคิน นี่อย่าบอกนะว่ามีใครไปทำอะไรมาเนี่ย"อ๋อ เอ่อคือ...ไม่เป็นไรเลยค่ะเจ๊...นิลลา แหะๆ""ว่า?"จังหวะที่ฉันหันไปยิ้มแห้งๆ เฮียพายก็ถามมา โอ๊ะเกือบลืมแหนะฟุ้บ!"คือว่าเฮียขาาา~ อะแฮ่ม ลิซขอแทรกหน่อยน้า เฮียขา เฮียคินบังคับให้หนูไปจดทะเบียน โดยมีเฮียติณณ์! เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดค่าา... อะแฮ่มอีกที! เฮียช่วยกระทืบใครสักคนให้หน่อยได้มั้ยคะ หนูปวดร้าวหัวใจมากที่เค้ามาป
วันต่อมา..."ไม่สนค่ะ! ถ้าไม่ใช่รูปนกฟีนิกซ์ หนูจะไม่ยอมประทับตราเด็ดขาด >[]ฉันตะโกนออกไปแบบแน่วแน่สุดๆไปเลย ก็มีอย่างที่ไหนอ่ะ ตื่นเช้ามายังไม่ทันจะอาบน้ำแปรงฟัน เฮียคินก็มาขู่ให้คนอื่นเค้าเอาดาบไขว้มาประทับไว้บนตัว และให้เหตุผลว่าการประทับตราเป็นการบ่งบอกว่าเราคือ Dark Shadow แต่โหย! ตั้งมีดดาบเชียวนะ เกิดมันมีชีวิตแล้วแทงเข้าไปในเนื้อหนังอันละเอียดอ่อนของฉันจะว่าไงอ่ะ =[]="Dark Shadow ต้องประทับตราเดียวกัน -_-""ก็หนูไม่อยากเป็....""ถ้าพูดมันออกมาอีกครั้ง..."เสียงเข้มกับสายตาดุๆถูกส่งมาให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะยอมอ่อนลงนิดนึง เชอะ! "อะไรคะ ที่จริงหมายถึงไม่อยากให้ตราประทับเป็นรูปมีดดาบต่างหากล่ะ -3-""เลือกตำแหน่งที่อยากประทับไว้เลย"พรึ่บ!พูดจบเฮียคินก็ลุกขึ้นจากเตียงเฉย เดี๊ยะๆ ทำเป็นมาสั่งเนาะ"ไม่! หนูไม่เลือก ไม่สนใจ ไม่ประทับตราแน่ๆจะบอกให้"ฟุ้บ!ฉันทิ้งตัวนอนแล้วดึงผ้าห่มคลุมโปงไปเลย ก็ไม่อยากได้มีดดาบ ไม่ชอบอ่ะมันคม กลัวมันแทงเข้าไปควักไส้ หยึ๋ยยยย =[]=! ซาหยองจาตายยย"จะดื้อจนนาทีสุดท้ายเลยรึไง""ไม่ดื้อ! หนูไม่ได้ดื้อ หนูแค่ไม่ชอบ...""อาบน้ำแต่งตัว เช้าบินไปจดทะเบียน
"แย่จริงๆ คุณเปิดตัวอลังการขนาดนี้ ลูกหลานได้หัวใจวายกันพอดี :)""ท่านย่า""ท่านแม่"กึก!สิ้นสุดคำพูดของท่านปู่ เฮียคินที่ยืนอึ้งก็พูดออกมาเสียงสั่น เขาก้าวขาจะเดินตรงเข้าไปหาท่านย่าเช่นเดียวกับเจ๊เฟรย์ที่น้ำตาคลอขึ้นมาแบบฉับพลัน แต่ทั้งเฮียและเจ๊ก็ต้องชะงัก คงเพราะเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังประคองร่างเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่อาการสาหัส ท่านย่าเลยหันมองทั้งคู่ และเงยหน้ามองรุ่นพี่เตโชที่สีหน้าเขาเองก็ทึ่งไม่จากพี่น้องคนอื่นเลยสักนิดกึก...กึก...กึก...ไม่รอให้ใครพูดอะไร ท่านย่าปรับสีหน้าให้ดูนิ่งเรียบ ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่ถูกประคองเอาไว้ เฮียแม็คพอเห็นแบบนั้น เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีขยับตัวให้หลุดจากการประคอง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งคุกเข่าก้มหัวต่อหน้าท่านย่า และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก"ผมขอโทษครับท่าน ขอโทษ...สำหรับทุกเรื่องครับ"ภาพตรงหน้าทำให้ฉันหันมองเจ๊เฟรย์ที่ยืนนิ่งทันทีที่ได้ฟัง ท่านย่าเองก็มองไปที่เธอ และค่อยๆยกฝ่ามือขึ้นวางบนบ่าเฮียแม็คที่ยังอยู่ในชุดเจ้าบ่าวที่ตนเองเป็นคนออกแบบ ก่อนจะตบบ่าเขาเบาๆ และพูดมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
วันทดสอบหัวใจของรักษาการ...“โอเคมั้ย?”เฮียแม็คในชุดแปลกตาที่นั่งตรงข้ามกันพูดกับฉัน คงเพราะฉันเริ่มจะเลิ่กลั่ก ก็นี่มันเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันเลยส่ายหัวออกไปอย่างไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน“ใจเย็นๆลิซ"“หนูอาจไม่ใช่หนึ่งสตรีที่เค้าตามหากันก็ได้”นั่นสินะ... อย่าว่าแต่การเป็นหนึ่งสตรีเลย คนที่ร่ำลือว่าเป็นเนื้อคู่ตอนนี้ ฉันเห็นเขาแค่แว๊บเดียวเมื่อเช้าที่ห้องแต่งตัว แล้วเฮียคินก็เดินหนีหายไปไหนไม่รู้ มีแค่คำสั่งที่กำชับพี่ไคยะเอาไว้ว่าให้ฉันอยู่แต่ในห้องนี้“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเป็นหนึ่งสตรีตรงไหน”เฮียแม็คทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มือก็เอื้อมมาหยิบสมุดโน้ตฉันไปเปิดดูสิ่งที่ฉันพอจะนึกอะไรได้แล้วโน้ตเพิ่มลงไป“เกี่ยวสิคะ ก็แค่ทดสอบยังทำไม่ได้ แถมหนูตะคอกใส่เฮียคินกับท่านปู่เสียงดังมากด้วย กับเฮียคินน่ะ...เราคุยกันน้อยลงมาก ช่วงวันสองวันนี้ U_U"“ไอ้คินมันยุ่งๆ อย่าคิดมาก ส่วนเรื่องในห้องประชุม คนเรามันก็ตกใจกันได้”“...เฮียแม็ค”“?”ฉันส่งเสียงเรียกคนตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน เขาก็แค่เลิกคิ้วขึ้นนิดนึง แล้วก็นะ มันดูอ่อนแอมากเลยที่จะต้องพูดว่า...“หนูอยากกลับบ้านค่ะ"แล้วแค่นั้นเฮีย
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...- ห้องทำงานคิระ -แกร๊กๆๆๆ“จิ๊!”“อย่าเครียดนักสิ”“มันอีกแค่นิดเดียวเองค่ะ เหมือน XVII ตั้งใจปั่นประสาทหนูน่าดู ย้ายโลเคชั่นทุกครั้งที่ออนไลน์เลยมั้ง โรคจิต!”“.......”ฉันตอบกลับเฮียคินทั้งที่มือยังคาอยู่บนคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊คแบบนี้ แล้วเพราะโดนเฮียเงียบใส่นี่แหละ เลยทำให้ฉันหยิบมีดสั้นเล่มนึงใกล้ๆมือปาออกไปที่เป้าข้างหลังเขาแบบหงุดหงิดฉึก!หึ...มันดูแปลกใช่มั้ยล่ะ ที่มีเป้านิ่งให้ระบายอารมณ์ได้เต็มที่ แต่เป้านี้ยังถือเป็นอะไรที่เบสิคมากเลย เพราะในห้องเฮียคินไม่เหมือนห้องเจ๊เฟรย์เลยสักนิด เขาเอาอาวุธเยอะแยะมาวางเรียงเป็นของตกแต่งเหมือนที่ชอบเอาปืนซ่อนไว้ในทุกอาณาเขตของคอนโดไม่มีผิด“ยังปาแม่นเหมือนเดิมนี่ หนึ่งสตรี”“เฮียแม็ค~”เสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันละสายตาจากเป้ามองคนที่เดินเข้ามาในห้องทันที แล้วเฮียคินนี่ออกตัวดุมาเชียว“ดีใจกว่าเจอหน้าผัวอีก -.-”ชิชะ! ไม่ต้องเลยนะ ทำมาเป็นพูดดี“เฮียแม็คไปไหนมาคะเนี่ย ไม่เจอตั้งหลายวันอ่ะ”“มันไล่”“อ้าว จับได้แล้วเจ้าตัวดี -3-”พอฟังเฮียแม็คตอบมา ฉันก็ส่งสายตาฟาดฟันไปให้เฮีย เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ที่จริงเฮียคินก็บอกฉันแล้วล
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...“ลิซ...จะไม่พูดไรหน่อยเลยหรอ?”นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ฉันนั่งฟังความจริงว่าพวกเขาเป็นใคร? Dark Shadow คืออะไร? จากปากเฮียคินและเจ๊เฟรย์ ซึ่งพี่เคนชินและพี่ไคยะเองก็อยู่ที่นี่และทุกคนกำลังจ้องมาแต่เฮียคินกับเจ๊ก็พูดไม่หมด ทั้งสองคนพูดถึงการทำความผิดของสภาก็จริง แต่ก็ไม่ได้พูดถึงวิธีน่ากลัวที่ใช้จัดการกับสภาไปแล้ว น้่นก็คือความโหดร้ายที่เฮียคินกับรุ่นพี่เตโชทำ ซึ่งอย่างที่รู้กัน ฉันเห็นภาพเหตุการณ์ตอนพิพากษาพวกนั้นเมื่อกี๊ ถึงจะไม่มีช่วงที่รุนแรงเลือดสาดมันก็พอจะรู้อยู่ดีและที่เล่ามามันก็มีเรื่องใหม่ๆที่ฉันไม่ได้รู้ลึกอย่างความสัมพันธ์ที่เคยมีปัญหาของเฮียคินกับรุ่นพี่ แต่บอกตามตรงนะฉันก็ยังแอบโกรธรุ่นพี่เตโชอยู่ดี แล้วก็กำลังสนใจเรื่อง XVII มากกว่าด้วยตอนนี้“หนูเข้าใจทุกอย่างเลยค่ะ”ฉันเลือกจะตอบคำถามท่ามกลางความเงียบในห้องแบบขอไปที เฮียคินพอเห็นฉันนิ่งก็มองมาและทำท่าจะพูดอะไร ฉันเลยชิงพูดไปก่อน“เจ๊คะ หนูขอยืมได้มั้ย โน้ตบุ๊คเครื่องนี้”ได้ฟังแบบนั้นเจ๊เฟรย์ไม่ได้อิดออดอะไร แถมยังหันไปพยักหน้าให้พี่เคนชินหยิบมันมาทันทีและพอได้มา สิ่งแรกที่ฉันอยากจะมั่นใจก่อน คือ X