MYZTERY HORO ::: EP.60

อีกด้านหนึ่งของ Dark Shadow Castle

แม้จะยุติเรื่องทั้งหมดลงแล้ว แต่เตโชก็นั่งนิ่งๆท่ามกลางความเงียบในห้องทำงานอย่างชั่งใจ พลางคิดว่าสิ่งที่ทำไปวันนี้เหมือนมันจะถูกต้อง แต่ก็มีความรู้สึกขัดแย้งบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกปฏิเสธไม่ได้เลย ว่าตัวเองกำลังทำพลาดไป

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ภาพคิระทรุดลงตรงหน้าทำให้เตโชเอนตัวพิงพนักพิงเก้าอี้แล้วถอนหายใจหนักๆก่อนจะค่อยๆหลับตา

จะปฏิเสธว่าไม่ตั้งใจ...เขาก็พูดเต็มปากไม่ได้

หรือจะบอกว่าอยากฆ่าคิระให้ตาย...ชั่ววูบนึงที่ห่วงเพื่อนก็เหมือนจะใช่ แต่ความคิดทั้งหมดก็เปลี่ยนไป พอทบทวนเหตุการณ์อย่างดีแล้ว ว่าหลังจากลั่นไกลงน้ำระหว่างเสาที่มัด Nightshade’s Lady เอาไว้ คิระก็ถือปืนในมือตลอดเวลาไม่เว้นแม้แต่ตอนที่เขาเข้าประชิดตัวจนถึงวินาทีที่ยิงน้องหมดแม็กซ์จนทรุดลงไป

ทำไมคิระไม่มีทีท่าจะป้องกันตัวหรือตอบโต้เขาเลย...ทั้งที่ความจริงก็ทำได้ง่ายๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

เสียงเคาะประตูของเฟรย่าและเลโอที่ถือวิสาสะเดินผ่านประตูห้องทำงานของเตโชที่ถูกแง้มเอาไว้เข้ามา เตโชเลยลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนที่เฟรย่าจะยื่นอัลบั้มรูปครอบครัวที่ใช้มันเบนความสนใจของลิซ่าตอนท่านปู่ให้คนเอาร่างที่หลับสนิทของเธอมาคืนให้ที่ Castle ฝั่งขวา

“ไม่ฆ่ามันก็บุญเท่าไหร่”

พูดไปแบบนั้นแต่ใจยังรู้สึกผิดลึกๆ เตโชแค่เลือกจะทำปากแข็งเอาไว้

พรึ่บ!

แล้วเลโอก็วางเอกสารหนาๆปึกหนึ่งลงตรงหน้าเขาถัดจากอัลบั้มรูปที่เฟรย่าเพิ่งวางมันลงไป

ในความเป็น Nightshade เตโชเข้าใจความเป็นห่วงของเพื่อนที่ส่งมาราวกับรู้ว่าเขากำลังหนักใจ ในความเป็นพี่สาวและรักษาการ เฟรย่าก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เชื่อมั่นว่าเขาจะเปิดดูมัน

“หลายอย่างน้องมันอาจตั้งใจ แต่บางการกระทำก็มีเหตุผลให้เป็นไป”

เตโชไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ทั้งคู่เอามาให้ รู้แค่สิ่งที่หนักใจกว่าเรื่องไหนๆในตอนนี้คือ...

“เข้าด้วยมั้ย?”

ใช่...เขาหมายถึงวันที่ต้องพิพากษาคิระที่กระทำการอุกอาจครั้งใหญ่ ซึ่งแน่นอน... รักษาการเป็นที่ปรึกษาหนึ่งเดียวของเขา ถ้าเธอเข้าร่วมการพิพากษาวันนั้น....

“ไม่...เอาตามที่ ‘พี่ชาย’ เห็นสมควรแล้วกัน”

เฟรย่าตอบกลับมาโดยเน้นคำว่า ‘พี่ชาย’ อย่างหนักแน่น เหมือนคำพูดที่ถูกขีดเส้นใต้สองเส้นเอาไว้ให้เขาฉุกคิดอีกครั้งอย่างรอบคอบ ก่อนที่เธอและเลโอจะเดินออกไป

...พี่ชาย...

สองคำสั้นๆแต่ทำเตโชรู้สึกผิดขึ้นมาอย่างมหาศาล ต่อให้คิระใส่เสื้อเกราะกันกระสุนก็จริง แต่ถ้าถูกยิงระยะประชิดขนาดนั้น ข้างในคงทั้งจุกทั้งช้ำจนแทบกระอักเหมือนกัน แต่คิระไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลย นอกจากนั่งมองเขานิ่งๆบนฮอของท่านผู้นำ

คิดได้แบบนั้นเตโชก็เอื้อมมือไปหยิบอัลบั้มรูปตรงหน้าขึ้นมาแล้วเปิดมันช้าๆ ราวกับกลัวว่ามันจะฉีกขาด สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือรูปเตโชกับคิระในวัยเด็ก ที่แม้ไม่ลงรอยกันเรื่องสรรพนามว่าใครจะเป็นพี่กันแน่ แต่เมื่อไหร่ที่ถูกเรียกมาถ่ายรูปคู่กัน คนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชายจะทำทุกทางเพื่อลากเขาออกมาจากรถของเล่นกองใหญ่ให้ได้

‘เจ้าบ้าน้องติณณ์มาถ่ายรูป!’

น่าแปลก...ทั้งที่ผ่านเรื่องราวมามากมายแต่เขายังจำมันได้ดี คิระในคราบเด็กผู้ชายหน้าตารั้นๆเดินมาหาเขาที่วุ่นวายกับรถของเล่นจนหน้าบูดไม่ต่างจากตอนนี้

‘ไม่ถ่าย รถเฮียพังกำลังซ่อมอยู่ ใกล้จะได้แล้วนะดูดิ’

‘ช่างรถเถอะน่า อย่าปล่อยให้คนอื่นเค้ารอ ชักช้า!’

‘แล้วทำไมไม่ถ่ายไปคนเดียว’

คนมาเรียกได้ฟังก็เริ่มเซ็ง ส่วนคนที่คิดว่าตัวเองเป็นนายช่างใหญ่ก็ยังหยิบชิ้นส่วนอะไหล่เล็กๆมาประกอบมั่วๆไปและไม่ทันได้สังเกตเห็น

‘เฮียจะถามน้องติณณ์อีกครั้งเดียวนะ จะให้เฮียแกล้งหรือว่าจะเดินไปเองฮะ’

คิระทำหน้ามุ่ยแล้วกอดอกใส่มาดเข้ม เตโชก็ยังก้มหน้าก้มตาสนใจแต่รถของเล่น

‘ไม่ไป เนี่ยเห็นมั้ยว่าเฮียซ่อมได้ ถ้ารถคินพังเฮียจะซ่อมให้เอง’

‘ไม่ต้อง! น่าเบื่อจริง อะไรก็รถๆ อยากจะปาทิ้ง!’

‘ปาเล้ยยย! ปาเลยคิน~ ปาดี้รอไร~’

พอคิระพูดจบ เฟรย่าก็ตะโกนเชียร์ใหญ่ น้องเล็กพอเห็นตัวเองมีพวกก็กระชากรถของเล่นจากมือเตโชเต็มแรงทำท่าง้างแขนจะโยนลงสระว่ายน้ำใกล้ๆ

‘อย่านะ!’

‘จะถ่ายไม่ถ่าย?’

แล้วพอโดนเสียงขู่กับสีหน้าบึ้งๆของคิระที่ขมวดคิ้วส่งมาให้...

‘...ก็ได้’

ถึงตรงนี้เตโชหลุดยิ้มออกมาอย่างลืมตัว พอนึกย้อนไปถึงวันที่เขาต้องเดินนำโดยมีคิระเดินจี้เหมือนนักโทษตามหลังอ้อมไปหาท่านปู่ท่านย่าที่รอกดชัตเตอร์อยู่อีกด้านของสระ และ...

จ๋อม~

‘หึ๊ยยย ทำไมทำงั้น?!’

เสียงวัตถุบางอย่างตกลงในน้ำทันทีที่ทั้งสองหยุดอยู่ตรงหน้ากล้องพอดี เตโชโวยวายแล้วคิระก็ลอยหน้าลอยตาชูของรถของเล่นที่แอบไว้ข้างหลังแกว่งไปแกว่งมาผ่านหน้าเขาอย่างสะใจ

‘อะไร?! เฮียยังไม่ได้ปาของน้องติณณ์เลยนะ ที่ปาไปคือก้อนหิน รถอยู่นี่ต่างหากล่ะ ฮ่ะๆๆๆ :P’

เสียงหัวเราะมีความสุขของคิระดังแว่วเข้ามาในหูราวกับมันยังคงอยู่ในโสตประสาทส่วนที่ลึกที่สุดของเขา แล้วพอละสายตาจากอัลบั้มรูปในมือ เตโชก็เบนความสนใจไปหาเอกสารปึกใหญ่ที่เลโอวางไว้ให้ ก่อนจะค่อยๆหยิบมันขึ้นมาเปิดทีละหน้าเบาๆ

แล้วในระยะเวลาไม่กี่นาที ข้อมูลที่ได้รับก็ทำให้เตโชเปิดเอกสารรัวๆอ่านมันในหน้าถัดไปอย่างรวดเร็วทันที ทุกตัวอักษรที่อยู่ในรัศมีสายตาของเตโชตอนนี้ เป็นข้อมูลการลักลอบค้ายาเสพติดของสภากฎ โดยใช้ชื่อ Dark Shadow ทำผิดกฎหมายมาเนิ่นนานหลายปี

“แย่จัง...โดนรักษาการชิงตัดหน้าไปก่อนแล้วงั้นสิ”

เสียงเข้มของท่านผู้นำที่มาถึงเมื่อไหร่ไม่รู้พูดขึ้น เตโชเลยเงยหน้าไปแล้วพบว่าท่านยืนอยู่หน้าประตูแถมยังถือเอกสารปึกใหญ่ที่ย่อยเป็นชุดเล็กๆหลายชุดในมือ

“เก๋งดำที่ชนแกวันนั้น น้องไม่ได้เป็นคนทำ”

พรึ่บ!

ไม่รอให้เสียเวลา ทันทีที่ปู่และหลานสบตากัน ท่านผู้นำก็วางเอกสารชุดแรกที่เป็นภาพเหตุการณ์ตอนรถของเตโชที่นั่งไปกับโมเน่ต์โดนรถเก๋งดำพุ่งชนลงบนโต๊ะ เตโชที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าโดนคิระลอบทำร้ายก็มองมันงงๆ

“แต่มันไปหาผม”

พูดจบมือหนาก็รับเอกสารไปดู แล้วเตโชก็เพิ่งได้เห็นภาพเหตุการณ์หลังจากที่รถตัวเองพุ่งชนเก๋งดำจนตกข้างทางและพอเขาพาโมเน่ต์ออกนอกเส้นทาง ภาพตรงหน้าก็กลายเป็นเฟรย่ากับเลโอกำลังเก็บกวาดซากเก๋งดำพวกนั้น

“ฟาร์ดาไปซักมา นั่นไม่ใช่คนของคิระ”

พอได้ฟังเตโชก็นิ่งไป แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านี่เป็นอีกหนี่งสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกผิดขึ้นมา เพราะคิดมาตลอดว่าคนสั่งการน่ะ...

“อีกตัวละครที่น่าจะรู้จักกันแล้ว ลิซ่า...”

คำพูดของท่านผู้นำทำให้เตโชมองหน้าเขาแล้วพยักหน้า

“ก่อนหน้าแกคินมันโดนก่อน ของแกชนเข้าจากฝั่งแก ของน้องชนเข้าจากฝั่งลิซ่า”

พรึ่บ!

เอกสารอีกชุดถูกวางลงมา ภาพรถสปอร์ตสีม่วงที่ฝั่งที่นั่งข้างคนขับพังยับจนเละเข้าไปครึ่งคัน ทำเตโชถึงกับตกใจเหมือนกัน

“หมายความว่า....”

“ถ้าเรียงกันตามไทม์ไลน์ รถคินโดนชนก่อน ถ้าน้องมันคุมสถานการณ์ไม่ได้ ลิซ่าสาหัสแน่นอน หลังจากนั้นคินกับฟาร์ดานัดกินข้าวตามประสา แล้วฟาร์ดาก็โดนไล่ฆ่าในวันเดียวกับที่น้องไปหาแก...เหตุการณ์พวกนี้มันเกิดขึ้นก่อน”

พรึ่บ!

เอกสารชุดที่สามถูกวางซ้อนด้านบนอีกครั้ง ราวกับกำลังเฉลยสิ่งที่เตโชพลาดไปทั้งหมดให้เขาฟัง

ภาพตรงหน้าบอกชัดว่ารถเฟรย่าโดนยิงเละ เหตุการณ์ในร้านอาหารถูกกลุ่มคนร้ายบุกเข้าไปทำร้ายเธออย่างอุกอาจคนรอบข้างในร้านวิ่งหนีตายกันจ้าละหวั่น และที่สำคัญมันเป็นร้านที่ Nightshade เคยไปด้วยซ้ำ ร้านของแม่เลโอ... ภาพเหตุการณ์เห็นชัดมากว่าคิระกำลังปกป้องเฟรย่าด้วยการเอาตัวเองบังไว้ในทุกองศาที่คนร้ายจะเข้าถึงตัวเธอได้...

“ไล่ฆ่า???”

ได้ยินแบบนั้นเตโชถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ เขาไม่เคยรู้เลยสักนิดว่าเฟรย่าเคยโดนไล่ฆ่า

“ยัยนั่นไม่เคยบอกผมเรื่องนี้ ที่รู้มีแค่ครั้งเดียวที่โดนซ้อมกลับมา ตอนนั้นฟาร์ดาบอกว่าเป็นคนของสภา”

เตโชพูดไปตามที่รู้ นาทีนี้เขาไม่มีเวลามานั่งประหยัดคำอีกแล้ว วันนั้นที่เชื่อว่าเป็นคนของสภาก็เพราะเฟรย่าเข้ามายุ่งเรื่องเขากับคิระเลยอาจโดนสั่งสอน

“ก็ไม่ใช่สภาซะทีเดียว รอบนั้นฝีมือฟาเดีย ที่รอดมาได้เพราะมาโครไหวตัวทันก่อน ส่วนที่แกบอกว่าคินมันไปหา ก็เป็นธรรมดาที่น้องมันจะหัวร้อน และที่มันไปยุ่งกับโมเน่ต์ก็เพราะ...”

“มันคิดว่าผมทำมันก่อน” เตโชพูดสวนไปแล้วท่านผู้นำก็พยักหน้า

“ใช่ เพราะถ้าแกพยายามทำร้ายผู้หญิงของน้อง แปลกตรงไหนที่น้องจะทำแบบเดียวกัน ก็มันอุตส่าห์ไม่ตอบโต้เรื่องลิซเฉียดตายตั้งแต่แรก และที่ยอมไม่ได้แกก็รู้... ถึงจะกัดกันทุกที แต่ถ้าใครทำฟาร์ดา แม้แต่มาโครเพื่อนซี้ ไอ้คินมันยังซัดซะกระอักเลือด เหตุการณ์วันนั้นแกก็อยู่นี่”

คำพูดที่ย้อนไปถึงเหตุการณ์วุ่นวายในงานแต่งเฟรย่าทำให้เตโชพยักหน้าออกมาอย่างรู้ดี ถึงจะไม่เคยได้คุยกันอย่างจริงจัง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าในงานสำคัญของเฟรย่า พวกเขาก็ต้องไปเป็นแขกในงานสำคัญของเธออย่างพร้อมหน้าอยู่ดี

“แต่มันก็น่าจะรู้ ผมไม่มีวันทำร้ายยัยนั่น”

เตโชเริ่มฟึดฟัดพอคิดว่าถูกมองเป็นคนที่ทำร้ายเฟรย่าซะเอง แต่ท่านผู้นำก็มองเขาเฉยๆและพูดเตือนสติ

“ก็มันไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น นอกจากฟาร์ดากับมาโคร”

“ท่านกำลังจะบอกว่า...สภาอยู่เบื้องหลังเรื่องวุ่นวายทั้งหมดนี้?”

“หึ....”

ได้ฟังคำถาม ท่านผู้นำก็เลิกคิ้วกวนๆใส่หลานคนโตที่จากหน้านิ่งๆ ตอนนี้กลายเป็นคิ้วขมวดกันพัลวันทันที

“ไม่รู้สิ ก็แกไม่ได้ทำ น้องไม่ได้ทำ ฟาร์ดาคอยห้าม หรือว่าผู้นำ Dark Shadow เค้าจะเป็นคนทำ แย่จริงๆ”

แต่แม้จะทำท่าทางปั่นประสาทออกไปแค่ไหน เตโชก็ยิ่งแสดงอาการคิดไม่ตกออกมาอย่างสับสนอยู่ดี

“กับผมเพราะไม่ยินดีให้รับตำแหน่ง กับฟาร์ดาเพราะเข้ามายุ่งเรื่องนี้ แต่กับคินจะเป็นไปได้ไงก็ในเมื่อ....“

“อย่าได้พูดเชียวนะว่าสภาเลี้ยงมันมา”

เสียงเข้มชิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ก็นะ...

“ไม่ได้เลี้ยง ไม่เคยเลี้ยง แค่สภาไม่เคยคืนให้ต่างหาก เป็นร้อยรอบได้ละ ที่สภาคอยขัดขวางและบิ้วท์ให้เจ้าตัวมันปฏิเสธการเจรจา”

ท่านผู้นำบ่นยาวเหยียดราวกับกำลังระบายความรู้สึกเซ็งๆที่อัดอั้นในใจออกมา เตโชเลยมองท่านอย่างสนใจในคำพูดนั้น

มันหมายความว่าไงกัน ...ปฏิเสธการเจรจา?

แต่ไม่ต้องรอให้ถาม ท่านผู้นำก็เฉลยคำตอบที่เขาสงสัยออกมา

“หน้าที่ของปู่ที่ดี บางทีก็ต้องทวงคืนหลานชายเป็นเรื่องธรรมดา”

ได้ฟังแค่นั้นเตโชก็พอเข้าใจ แม้คำพูดจะไม่ได้ละเอียดอะไรมากมาย แต่ก็พอรู้ว่าท่านผู้นำคงจะเคยพยายามเอาตัวคิระกลับสังกัดแต่คงไม่เป็นผลล่ะมั้ง

“แล้วเรื่องยา?”

เพราะคาใจจากข้อมูลที่ได้อ่านเมื่อกี๊ พอเตโชถามไป ท่านผู้นำก็ดูจริงจังขึ้นมา

“อืม เห็นแล้วใช่มั้ยว่าน้องมันผ่านอะไรมา”

แต่คำพูดนี้กลับทำให้เตโชเริ่มงงอีก

“?”

“ก็ส่วนที่พีคที่สุดในนั้น”

คนเป็นปู่พอเห็นหลานดูไม่ค่อยเข้าใจก็ขยายความออกไป แต่คนที่รับฟังก็ยังไม่เข้าใจมัน

“อะไรของแก อ่านไปตั้งเยอะแต่พลาดช็อตสำคัญ”

ถึงตรงนี้...ท่านผู้นำก็เดินเข้าไปดึงเอกสารปึกหนาที่วางอยู่ล่างสุดของเฟรย่าขึ้นมา ก่อนจะเปิดหน้าถัดไปในส่วนที่เตโชยังไม่ได้อ่านให้เขา และสิ่งที่ได้รับรู้ตอนนี้...ทำเอาเตโชถึงกับหน้าชา

Madden Whiz’s guinea pig : Akira P.

(หนูทดลอง Madden Whiz : อคิราห์ ภัทรเดชา)

แค่เห็นมัน...ความรู้สึกผิดที่มีให้น้องว่าหนักแล้ว แต่ความกระวนกระวายที่พลุ่งพล่านอยู่ข้างในจนปฏิเสธไม่ได้มันสะเทือนใจเขายิ่งกว่า

Madden Whiz! ยาหลอนประสาทที่ส่งผลให้เกิดการคุ้มคลั่งในเสี้ยววินาทีสั้นๆตามปริมาณยาที่ได้รับก่อนหน้านั้น ผู้ที่ take ยา จะมีอาการประสาทหลอน กระสับกระส่าย วิตกกังวล หวาดระแวง และตกอยู่ในภวังค์

ยาตัวนี้เป็นสารเสพติดที่มีส่วนผสมอันตรายและมีเอฟเฟคร้ายแรงมาก มันถูกพัฒนาโดยใช้ผลวินิจฉัยพฤติกรรมของคิระที่มีต่อคนที่มีผลกับความทรงจำเป็นที่ตั้ง และปรับปรุงปริมาณส่วนผสมตามความรุนแรงที่คิระแสดงต่อกลุ่มคนเหล่านั้น

แต่ที่น่าเจ็บใจจนเรียกความโกรธที่เตโชมีต่อสภากฎขึ้นมาจนมือสั่น คือรายละเอียดในเอกสารมีการ Remark อย่างชัดเจน ว่าคนที่มีอิทธิพลต่อคิระมากที่สุดหลังจากใช้ยา แม้จะมีรายชื่อท่านปู่ ท่านย่า พ่อแม่คิระ พ่อแม่เขา และเฟรย่าแต่ตัวอักษรสีแดงตัวหนาที่เห็นชัดเจนที่สุดจากทุกตัวอักษรทั้งหน้า คือ...ติณณวัชร์ ภัทรเดชา!

ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่ทำเตโชอึ้งเข้าไปใหญ่ คือข้อมูลในเอกสารบันทึกเอาไว้ว่าคิระเรียกหาเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เทคยา พวกสภามันบันทึกแม้กระทั่งคำพูดที่คิระเรียกเขาว่า ‘เฮียติณณ์’ ในครั้งนั้น จนมันรุนแรงไปถึงอาฆาตเขาเพราะคุ้มคลั่ง เก็บรายละเอียดพฤติกรรมจนได้ส่วนผสมของยาปัจจุบันออกมา ยิ่งอ่านเตโชยิ่งกัดฟันแน่นและกำเอกสารในมือก่อนจะหันมาหาท่านผู้นำแบบเลือดขึ้นหน้า

“นี่มัน...นานแค่ไหน?!”

เสียงที่สั่นจนควบคุมไม่ได้ของเตโช และแววตาที่วูบไหวจากเรื่องราวที่รับรู้ ทำให้ท่านผู้นำยิ่งนิ่งขึ้นกว่าเดิม

“ถ้าเรื่องหนูทดลอง ก็ปีนึงได้”

“ท่านรู้แล้วทำไมไม่....!”

“ถ้าไม่ทำอะไร แกจะได้ข้อมูลพวกนั้นมานั่งอ่านอย่างตอนนี้รึไง”

เตโชโพล่งขึ้นมาเสียงเข้ม ท่านผู้นำเองก็ชิงพูดสวนไป แม้จะดูเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ท่านผู้นำก็มั่นใจ...ว่าในที่สุด เขาก็เรียกสัญชาตญาณความเป็นพี่ของคนตรงหน้ากลับมาได้!

“แล้วมัน...”

“งอนตุ๊บป่อง ถามแล้วก็ไม่บอกว่าอาการเป็นไง”

คำตอบนั้นทำเตโชถอนหายใจออกมาอย่างไม่สามารถวางตัวให้นิ่งสนิทอย่างเดิมได้

“...เรื่องพิพากษา ท่านต้องการแบบไหน?”

ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งที่เขาควรปรึกษาเรื่องนี้กับรักษาการ ดันกลายเป็นเขาต้องถามมันจากคนที่ขยันปั่นประสาทยิ่งกว่าใครๆ

“มันเป็นเรื่องของแก มาถามฉันทำไม”

นั่นไง...

มันคงเป็นเรื่องสนุกไม่หยุดหย่อนเลยจริงๆสินะ การเล่นสงครามประสาทของคนที่อุตส่าห์หอบเอกสารมาถึงนี่เพื่อแก้ต่างเรื่องราวมากมาย

“แค่บอกความต้องการของท่านมา แล้วผมจะ....”

“ปู่ถามอะไรแกอย่าง ตอบมาตามความจริง...ติณณ์”

ได้ฟังคำพูดที่อยู่ๆก็อ่อนลงของท่านผู้นำ แถมยังแทนตัวเองด้วยคำพูดที่นานมากแค่ไหนแล้วไม่รู้ที่เขาไม่เคยได้ฟัง เตโชเลยพยักหน้าออกมาด้วยสีหน้าที่วุ่นวายใจแบบนั้น

“ทุกครั้งที่เอาปืนจ่อหัวน้อง หรือแม้แต่วินาทีที่แกลั่นไก...”

“ท่านปู่ ผม...”

เตโชพูดสวนออกไปเพราะรู้ว่าท่านผู้นำจะพูดอะไร แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็พูดไม่ออกเลย เตโชพูดเต็มปากไม่ได้จริงๆ ว่าตัวเองไม่ได้ตั้งใจ มันเกินกว่าที่คิดไปมาก เรื่องวุ่นวายทั้งหมดนี้...มันเกินกว่าที่เขาคาดการณ์เอาไว้

“.....”

สายตาที่เฉียบคมของคนเป็นหลานตอนนี้มองผู้เป็นปู่อย่างรู้สึกผิดและสับสน ในขณะที่อีกฝ่ายมองเขานิ่งๆ ท่านผู้นำถอนหายใจหนักๆออกมา แต่ก็พยักหน้าและวางเอกสารในมือชุดสุดท้ายลง...

“สิ่งสำคัญที่แกต้องรู้...ก่อนวันพิพากษา”

ซองเอกสารทั้งใหญ่และหนาสีน้ำเงินเข้มที่มีตราประทับครั่งสีทองลักษณะเดียวกับที่คิระได้รับก่อนหน้าถูกเลื่อนไปให้เตโชช้าๆ

แม้ลักษณะจะเหมือนกัน แต่ต่างกันนิดหน่อยตรงที่ตราประทับของซองที่ให้เตโชเป็นของท่านผู้นำ ส่วนของคิระนั้น...เป็นของท่านผู้หญิงญาณิกา

สิ่งอยู่ในนั้นคือซองจดหมายสีน้ำเงินเข้ม และเอกสารลับที่ด้านหน้าสุดมีลายเซ็นของท่านผู้นำ ท่านผู้หญิง รวมถึงพยานบุคคลที่ลงชื่อรู้เห็นจากหลายส่วนงาน เตโชเลยเลือกจะอ่านจดหมายที่แนบมา ก่อนที่จะเปิดดูเอกสารที่ดูจะเป็นทางการตรงหน้า

‘ว่าที่ผู้นำแห่ง Dark Shadow...

ในฐานะผู้นำคนปัจจุบัน

ขอคัดค้านตามเอกสารที่แนบมา...

ครอบครัวเราไม่เคยคิดจะเอาชีวิตกัน

ยิ่งไปกว่านั้น...เรายอมตายเพื่อปกป้องกันด้วยซ้ำ’

ทันทีที่อ่านจบ แม้จะเงยหน้ามองท่านผู้นำอย่างแปลกใจ แต่เตโชก็เปิดเอกสารตรงหน้าต่อไป แล้วข้อมูลที่อยู่ข้างในก็ทำให้เขาต้องอึ้งยิ่งกว่าตอนเห็นเอกสารทุกชุดที่ได้รับก่อนหน้า

นี่มัน...เกินกว่าจะใช้คำว่าเอกสาร ทั้งหมดนี้คือหลักฐานการลอบฆ่าพ่อแม่เขาและพ่อแม่คิระ ภาพสถานที่เกิดเหตุที่ย้อนกลับไปเป็นสิบปี ทั้งช่วงเวลา พยานบุคคล และพยานหลักฐาน ต่างระบุชัดว่าสภากฎเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความสูญเสียเหล่านี้ทั้งนั้น!

“O_O!”

ถึงตรงนี้เตโชถึงกับเงยหน้ามองท่านผู้นำอย่างเก็บอาการไม่อยู่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน

เขาคิดมาตลอด...

คิดมาตลอดว่าการสูญเสียครอบครัวเมื่อหลายปีก่อนมัน....

“เมื่อกี๊ถามใช่มั้ย...ว่าวันพิพากษาต้องการให้เป็นแบบไหน”

เสียงท่านผู้นำดึงเตโชให้หลุดจากความคิดตัวเองในภวังค์ ก่อนที่ท่านจะหยิบอัลบั้มรูปที่ถูกวางทับด้วยเอกสารมากมายบนโต๊ะเตโชก่อนหน้านั้น แล้วเลือกดึงรูปที่มีเตโช เฟรย่า และคิระที่ยืนอยู่ตรงกลางออกมาวางทับหลักฐานต่างๆที่ ณ วันนี้ทุกอย่างกระจ่างแล้ว พร้อมกับพูดออกไปอย่างเตือนความจำ...

“ตอน 5 ขวบแกเคยพูดไว้...

ถ้าจะมีใครบนโลกที่ปกป้องน้องได้…

...มีแค่แกกับฟาร์ดาเท่านั้น!”