CHAPTER 6

AKI

"Tawagin mo si Captain dali!"

"Ma'am--" Pinigilan niya ako nang magtangka akong tumakbo para sundan yung lalaki. "Hindi ka po pwede umalis mag-isa." Hawak-hawak niya pa rin ang braso ko.

Kumapa ako sa gilid ko para kuhain ang baril ko pero wala iyon doon dahil hindi ko pa pala suot ang holster ko. Malakas kong tinabig ang kamay niya at kinuha ang baril na nakalagay sa holster niya. "Tawagin mo si Captain and that's an order!" Seryosong sabi ko bago tumakbo. 

"Tabi! Tumabi kayo bilis!" Malakas na sigaw ko sa mga nurse, doctor at ilang mga pasyente na nasa labas ng kanilang mga kwarto. "Shit!" Mura ko nang makitang pumasok ito sa fire exit.  

"Ma'am ano pong nangyayari?" Lumapit sa akin yung dalawang guwardiya ng ospital. 

"May armadong lalaki ang nakapasok dito kaya hinahabol ko but for now, clear the whole area!" Aniko at tumakbo na para habulin muli ang lalaki.

Nang tuluyan kong marating ang fire exit ay dahan-dahan akong pumasok sa loob. We are on the third floor kaya hindi ko alam kung saan siya pumunta! "Putang-ina nasaan ka?!" Galit na galit na sigaw ko. 

May narinig akong tumawa galing sa taas kaya dali-dali akong tumingin doon at tumutok ng baril. Ganun na lang ang galit na naramdaman ko nang makita ko siyang nakasandal sa railings ng hagdan habang nakakalokong nakangiti sa akin. Nakalagay pa ang isa niyang kamay sa loob ng bulsa ng jacket niya habang ang isa naman ay may hawak-hawak na baril. 

"Ruiz chill ka lang!" Nakangiti niyang sabi.  "Masyado ka namang highblood." 

Nayayamot akong tumingin sa kanya. "Ano bang kailangan mo?" 

Nanliit ang mata niya na tila ba'y nag-iisip ng isasagot sa akin. Umayos siya ng tayo at gamit ang kamay na nakalagay sa bulsa ng jacket niya kanina ay inalis niya ang hoodie niya. Ngumiti muna siya sa akin bago tumakbo pa-akyat ng hagdan kaya dali-dali din akong sumunod hanggang sa marating ko ang rooftop. 

"Sobrang aga mo naman ata mam-bwiset?" Taas kilay kong tanong sa kanya dahil halos papasikat pa lang ang araw. "Now tell me, what do you want?" Tanong ko habang nakatutok sa isa't-isa ang mga baril na hawak namin. 

"Buhay mo!" Mabilis niyang sagot. "Buhay mo lang naman ang kailangan ko, Ruiz." Aniya at tumawa pa ng malakas. "Ibibigay mo ba yun sa akin ha?!" 

"Kunin mo na ngayon gusto mo?" Humakbang ako papalapit sa kanya pero natigilan din ng bigla siyang naghagis ng patalim sa gawi ko. "Tarantado!" 

"Akala ko ba magaling ka, Ruiz? Akala ko pa naman sapat na lahat ng training na ginawa mo sa military para mapatay mo ng ganun-ganun lang ang kapatid ko."

Napa-kunot ako ng noo dahil sa sinabi niya. "Kapatid?" Nagtatakang tanong ko.

"Ang bilis mo naman atang nakalimutan si Alonzo, Ruiz? Okay lang. . . Dahil sa tuwing magkikita tayo ipapa-alala ko sayo kung paano mo pinatay ang kapatid ko." Humakbang siya pa-atras nang humakbang ako palapit sa kanya. "Huwag kang lumapit sa akin!" Galit na galit na aniya sabay kalabit ng gatilyo ng baril na nakatutok sa itaas.  

Natawa ako ng malakas. "Alam mo para hindi na tayo mag kita ulit patayin mo na ako ngayon para 'di na masayang oras mo kakasunod sa akin na parang aso." 

Tumawa din siya ng malakas, "Hindi ikaw ang mag di-desisyon kung kailan ko kukuhain ang buhay mo, Ruiz. Hindi sapat na patayin kita ngayon para mapag-bayaran mo ang ginagawa mo sa kapatid ko. . . Hindi pa 'yon ngayon kaya chill ka lang." Aniya.

"Ganun?" Nadidismayang aniko, "Edi kung ganun ako na lang ang papatay sayo!"  

Mabilis kung pinatamaan ng bala ang baril niya dahilan para mabitawan niya ito. Pinaputukan ko din ng isang beses ang kaliwang paa niya dahilan naman para mahirapan ito sa paglalakad. Narinig ko pa ang malutong niyang mura habang humahanap ng daan para makatakas sa akin. 

"Gago mauuna kang mamatay sa akin!" Sigaw niya bago binato ang isang teargas sa mismong harap ko.

Agad akong nag-takip ng ilong para hindi makalanghap ng kahit na anong gas mula roon pero hindi iyon sapat para protektahan ang sarili ko. Dali-dali akong umatras nang mas lumala ang paglalabas nun ng gas.

"Hanggang sa muli, Ruiz!" Nakangiting aniya habang ang kanyang baril ay nakatutok mismo sa akin. Ngunit huli na para ilagan ang paparating na bala dahil tumama na ito sa kanang braso ko. 

"Akesha!" Boses iyon mula sa likod.  

Naramdaman ko na lang na may humila sa akin palabas dito sa rooftop habang akay-akay ang nanghihina kong katawan. It's so hard to breathe! Umu-ubo pa ako at hindi na halos maimulat ang mata dahil sa sobrang dami ng gas na nalanghap ko. Naramdaman ko din na may humila sa baril na hawak ko bago ako binuhat. 

"Call a doctor!" Rinig kong sabi niya bago patakbo na bumaba sa hagdan. 

My mind is still conscious but my body is weak. Panay ang ubo ko at halos hindi na makahinga ng maayos. I can't even feel my right arm and I can't open my eyes. All I can hear is the heartbeat of this man. 

"I'm so sorry. . ." He whispered after putting me in the hospital bed.

I lost my consciousness when we were finally in the emergency room. All I can remember is the heartbeat of him. . . The heartbeat of Captain. It's fast and loud. 

"Please don't hurt him!" Nagmamaka-awang sabi ko sa mga lalaki. "Please!" 

I saw him suffering from the pain of being kicked and punched. I was tightly held by a man in both arms so I couldn't even run to call for help. All I can do is cry and shout multiple times. 

He looked at me while he's holding his head full of blood. "Don't hurt her. . ." kahit nahihirapan na ay nagawa niya pa iyong sabihin. "Please don't hurt my--" 

"Aki!" 

Habol-habol ko ang hininga ko nang mag mulat ako ng mata. Tumambad sa harap ko si Alex na hawak ang magkabilang balikat ko.

"Alex?" napakunot ako ng noo.

"Binabangungot ka ba?" Nag-aalala na tanong niya pero hindi ako sumagot. "Yun ba ulit? Na naman?! Akala ko ba okay ka na?" 

"Akala ko din. . ." Napabuntong hininga ako, "Mas lumala pa 'to dahil kay--" 

"Sino? Sino ang may dahilan at mas lumala pa 'yang nangyayari sayo? Sabihin mo sa akin kung sino para masapak ko siya ng bongga!" Nagagalit na aniya. 

Umiling ako at umirap. "Wala! Wag mo na itanong." Naiinis na sabi ko tsaka sinubukang tumayo pero pinigilan agad ako ni Alex. "Isa!" Saway ko ng hawakan niya ang braso ko.  

"Nakikita mo ba 'to?" Madiin niyang dinutdot ang braso kong may tama kaya malakas kong hinagis sa kanya ang unan na nasa gilid ko. "Bilin ni Captain 'wag ka daw muna tumayo hangga't hindi pa 'to gumagaling." Aniya sabay sundot ulit sa braso ko. "Masakit?" Nang-aasar na tanong niya.

"Shut up!" Naiinis na aniko.  "Nasaan ba si Captain?" Nilibot ko pa ang paningin ko sa buong kwarto.

"Umalis siya after niya gamutin." 

"Gamutin?" Nagtatakang tanong ko.

"Yup! Nabaril siya kanina nung isa sa nakaengkwentro niyo, and according to initial report tatlo silang naka-pasok dito sa ospital." Aniya.

"Saan naman pumunta si Captain?" 

"Pinatawag siya nila Lieutenant General Hernandez at colonel Andres sa kampo para mag report. . . Buti na lang walang nadamay na civilian dito." Inabutan niya ako ng apple. "Oh kumain ka muna. . ." 

"Ayoko nyan! Gusto ko na bumalik sa kampo." Pinilit kong tumayo kahit na hindi ko pa talaga kaya. "Kung pipigilan mo pa ako makaka-tikim ka na sa akin." Banta ko.

"Ang tigas ng ulo mo! Sabi na kasing hindi ka pa nga pwede bumalik sa trabaho." Hinila niya ang military jacket ko at hinagis iyon sa sofa. "Utos yun ni Captain."

"Wala akong pake sa utos niya. Ang gusto ko bumalik na tayo ng kampo para naman masimulan ko na ulit ang trabaho ko." Muli kong kinuha ang military Jacket ko at dahan-dahan iyong sinuot. 

"Hindi mo pa nga kaya ang kulit mo!" Pilit niyang hinuhubad ang suot kong Military jacket.

"Hindi ako lumpo, Alex! Pwede ba 'wag niyo akong itinuturing na para bang hindi ko kayang alagaan ang sarili ko." Nayayamot na aniko sa kanya.

"You still can't go, Ruiz." Sumulpot na lang bigla si Sir Salazar dito.

After an hour of arguments with them, ako lang din naman ang nasunod. We're here now in the car going back to the camp. Ang dami dami pa nilang sinasabi papayag din naman pala. I suggest na don na lang ako sa medic area magpagaling para kung sakali man maulit ang nangyari kaninang umaga wala nang ibang taong madadamay. Besides, I still have work to do. 

"Kami malalagot nito kay Captain eh!" Alex whispered at me but i didn't respond.

After a minute we're finally in the camp. Hindi naman ako lumpo at hindi rin naman grabe ang tama ko pero apat na nurse ang sumalubong sa akin dala ang wheelchair na para daw sa akin. 

"Maglalakad na lang ako." Sabi ko sa kanila dahil parang mas magkakasakit ako ngayong nakikita ko yung wheelchair. "Please lang ilayo niyo sa akin 'yan."  

"Teka!" Pigil ni Alex doon sa isang nurse na may hawak nung wheelchair. "Ako na lang uupo diyan." Nakangiting aniya at excited na excited na umupo sa wheelchair. "Nakakapagod ang byahe. . ." Napapagod niyang sabi matapos umupo.

"Siraulo talaga." Bulong ko habang pinapanood siyang maging tanga.

Dumiretso muna kami sa Medic Area para linisin ang sugat ko dahil sabi ng doctor every six hours dapat nililinis ang sugat ko. After naman nun ay sabay kaming kumain ni Alex sa canteen para sa hapunan. Panay ang pangungumusta sa akin ng mga ilang sundalo na naroon sa canteen kaya mabilis ko lang din tinapos ang pagkain ko dahil naririndi ako sa kanilang lahat.

Isn't it obvious? Kompleto naman buong katawan ko kaya okay ako.

"Ma'am aki!" Tawag sa akin mula sa likod.

Pareho kaming natigilan ni Alex at lumingon sa tumawag sa akin. Napa-kunot pa muna ang noo ko bago ko mamukaan kung sino iyon. 

"Ma'am, reporting for duty po!" Masigla niyang sabi habang nakasaludo pa. 

Nakangiti akong sumenyas na ibaba ang kamay niya, "Vincent, kailan ka pa nakabalik?" He's my assistant squad leader. 

"Noong isang araw pa po Ma'am." Sagot niya.

"Siya lang naman ang sumalo sa trabaho mo habang wala ka kaya be good to him." Singit naman ni Alex. 

"Ang ingay ng bunganga mo, Alex! Nakakarindi." Aniko tsaka pinanlakihan siya ng mata.

Bumaling ako kay Vincent, "Habang hindi ko pa nakaka-usap si Captain para makabalik ako sa serbisyo ikaw na lang muna ang bahala sa kanila ah? Goodjob by the way. . ." Tinapik ko pa ang balikat niya. 

Hinatid pa ako ni Alex sa Medic area para siguraduhin na hindi na ako pupunta sa kung saan-saan. Gusto niya pang siguraduhin na tulog na ako bago siya bumalik sa barracks kaya pina-alis ko na siya bago pa ako mainis sa kanya. 

Lagpas alas dyes na hindi pa rin ako makatulog kaka-isip sa mga nangyari kaninang umaga. Ganun kalakas ang loob nila na sumugod sa ospital dahil apat lang kaming sundalo na naroon. Kapal talaga nila! Bukod pa don, iniisip ko kung kamusta na si Captain ngayon.

Tumayo ako at naglakad sa tabi ng bintana para makalanghap man lang saglit ng hangin. Sumagi naman sa isip ko ang dahilan kung bakit hindi agad naka-sunod sa akin si Captain sa rooftop dahil may nangyari din pala sa kanila sa 3rd floor. Nagawa niya pa akong buhatin habang tumatakbo ng mabilis para maligtas yun pala siya ang may mas malalang sugat sa aming dalawa. 

Natigilan ako sa pag-iisip ng makita ko mula rito ang kotse ni Captain na pumaparada sa sa parking area. Unang lumabas mula sa driving seat si Milendres kasunod namang lumabas si Captain mula sa passenger seat na nakahawak pa sa kaliwang bahagi ng tiyan niya. 

Nakita ko siyang inalalayan ni Milendres mula sa parking area hanggang sa makarating sila sa office ni Captain.

"Nurse pwede ba mahiram iyang panglinis niyo ng sugat?" Tanong ko.

Naguguluhan na tumingin sa akin yung nurse, "Bakit po? Nagdudugo po ba sugat mo?" Pilit niya pang sinisilip ang braso ko na pilit ko ding tinatago. 

"Hindi! Ano. . . Kasi si Alex nag text sa akin na may sugat daw siya kaya sabi ko ako na lang maglilinis ng sugat niya. Kaya ko naman eh." Pagsisinungaling ko.

"Ganun ba Ma'am? Sige po. . . Ito po." Inabot niya sa akin yung first aid kit nila.  "Gusto mo po ba samahan--"

"Hindi na!" Biglang tumaas ang boses ko. "Sorry." Dali-dali kong kinuha yung bag at lumabas ng Medic cube. 

Habang papalapit na ako sa opisina ni Captain palakas naman nang palakas ang kabog ng dibdib ko. Hindi naman ako sasabak sa gyera pero yung kaba ko grabe! Ano ba? Mag offer lang naman ako na linisin ang sugat niya bakit ba ako kinakabahan? It's nothing! My god!

Seeing his office door open gave me a mini heart attack that I can't even move my feet to walk! Wtf? Hindi ata magandang desisyon ang pumunta ako dito. Tama! Aalis na lang ako! Ititigil ko na 'tong katangahan na 'to.

"Masakit po ba, Captain?" Boses iyon ng babae.

Lahat ng kaba na nararamdaman ko ay mas lalong nadagdagan nang tuluyan kong makita ang loob ng opisina ni Captain. Mula sa gawi ko ay kitang-kita ko si Captain na nakatalikod habang walang suot na kahit ano sa pang-itaas niya. Si Tanya naman ay nasa harap niya at gumagamot ngayon sa sugat niya. 

Napa-atras muna ako bago dali-dali na lumakad palayo sa opisina na iyon. Tumigil ako sa harap ng shooting area at naiinis na nilagay sa mesa na naroon ang first aid kit. 

"Tsk!" Sarkastiko akong tumawa. "Bakit ba naman kasi ako mag-aaksaya ng oras para sa kanya?" Naiinis na sabi ko sa sarili ko at mabilis na naglakad pabalik sa medic area.

Soon....