Chapter 17"Anong oras na?" tanong ko.Kapwang nawala sa isip namin ang oras. After those intimate activities we ate the foods he brought. Naalala ko lang na kailangan kong umuwi nang makita ko na dumidilim na pala."Five," he said, so I gasped.Lumayo ako mula sa pagkakasandal sa kanya saka napatingin sa cellphone ko na kanina pa low battery. "I need to go home," sabi ko saka agaran na tumayo dahilan para tumayo rin siya.We are both dry and clothed now. Naubos na rin namin ang pagkain at sobrang tahimik na ngayon dito. Nagbabanta na ang pagbaba ng araw. Dumidilim na dito dahil nasa loob kami ng kagubatan.Bigla akong nakaramdam ng kaba dahil alam kong mapapagalitan ako."Jace, I need to go home," ulit ko."Let's go," sabi niya saka ako dinala palapit sa kabayo niya.Tinanggal niya ang pagkakatali nito pero kaagad akong umatras at umiling."Maglalakad na lang ako," I said while remembering the time when I fell from the horse. "Come on. Para mas mabilis," sabi niya at hindi na hinin
Chapter 18He continue driving and I just stayed silent. Makalipas ang higit tatlong minuto ay pumsok kami sa parking lot ng isang kilalang condominum building dito sa BGC. Naangunot ang noo ko sa pagtataka pero pinili ko na lang na tumahimik hanggang sa tuluyang huminto ang kotse at bumaba siya.He opened the door for me but I did not go out. Humalukipkip lang ako saka tinaasan siya ng kilay kaya marahan niya akong inangat para maibaba."Seriously? I'm expecting you to bring me to a hotel," I teased. Hindi siya pumatol sa pang-aasar ko at hinawakan lang ang kamay ko. Bahagya akong nagulat sa pagsalikop niya sa mga daliri namin pero hindi na ako nakapagsalita dahil hinigit na niya ako patungo sa loob.I let him drag me inside the elevator. At nang makapasok kami sa loob ng elevator ay dahan-dahan niyang binitawan ang kamay ko kaya napasandal ako sa pader habang nakahalukipkip."You are different," I said.Him in Masvedo is different than what I'm seeing right now. Hindi ko alam kung al
Chapter 19"Alin sa sinabi ko na lumayo ka sa kanya ang hindi mo maintindihan?!" my brother shouted and for the first time I developed fear towards him. Nanlilisik ang mga mata niya ang kitang-kita ko ang ugat sa leeg niya sa sobrang galit.Plus the fact that he's driving. Nakakatakot na bumangga kami dahil sa galit niya."K-Kuya, stop—""I said stay away from him, Samantha!"Nanginig ako sa lakas ng sigaw ni Kuya na halos mabingi ako ngayon dito sa loob ng kotse. Ngayon pumasok sa isipan ko na hindi na ito laro-laro. He's angry."You are being pointless. Wala namang masama—""Sundin mo ang sinasabi ko. Do not dare cross the d*mn line again, Samantha. I am warning you. Isa na lang," umiigting ang pangang banta niya kaya halos sumiksik na ako sa pinakagilid ng kotse para lang lumayo sa kanya.Nang makarating kami sa bahay ay dali-dali akong bumaba sa kotse. Hindi ko siya nilingon at tuloy-tuloy lang akong tumakbo patungo sa kwarto ko. I can't get it. Bakit hindi na lang nila sabihin sa
Chapter 20Maaga kaming umalis kinabukasan para lumuwas ng probinsya. At hindi nagtagal ay nakarating rin kami sa Hacienda. Mom and Dad were in the living room when we entered. I greeted them both before turning to Kuya who's carrying my things."Shawn, ibigay mo iyan sa mga katulong. And you, Samantha, hindi ka pa nakakagawa ng sarili mong pera pero sobra-sobra ka kung gumastos," Dad said so my brows shut."Dad," Kuya stopped him but I'm already offended. Bumaon na ang mga salita niya sa akin."Greg, enough. Let them two rest," Doon lang sumali si Mommy na usapan.Hindi ko alam kung bakit biglang namuo ang luha sa mga mata ko. "I'll go upstairs," I said before running towards my room.I can't understand my father. Bakit palagi na lang ako ang nakikita niya? Wala siyang ibang ginawa kundi pansinin lahat ng mga mali ko. It's frustrating!It's his fault. Kung hindi niya ako pinilit na umuwi dito sa Masvedo ay siguradong may trabaho na ako ngayon sa Manila. Kailan niya ba maiisip na wal
Chapter 21Hindi ko kailangang pigilan ang sarili ko. I know in myself that I am not doing anything wrong. Pero alam ko na kahit anong pagtanggi ko na magtrabaho sa Hacienda ay hinding-hindi ako pakikinggan ni Daddy. And I already expected that he'll push me to learn managing the Hacienda.At imbes na magmatigas ay pinilit ko na lang rin ang sarili ko na sundin siya. I am tired of hearing his pressuring words. I am tired of him saying that I am good for nothing. "Just do it," Kuya said while I was watching our trucks. "Ang init," mahinang sabi ko na rinig na rinig niya."Samantha, Dad's here. Ayusin mo," banta niya kaya napalunok ako at pilit na pinakinggan lahat ng tinuturo niya.At iyon ang pinagkaabalahan ko sa mga sumunod na araw. I am learning how our Hacienda works. At pinakilala rin sa akin ni Kuya lahat ng mga pinagkukunan namin ng mga pangunahing pangangailangan dito sa Hacienda. And it's really hard. It's so hard to manage this huge Hacienda."I hope you understand it all
Chapter 22Lahat ng sinabi ni Jace ay hindi nawala sa isipan ko hanggang sa bumabyahe na kami pauwi. I just can't believe it."Napatunayan ba na pamilya ko talaga ang may gawa?" I asked because I keep on hearing his explanations inside my head."Tauhan ng Daddy mo," he said matter of factly, so I sighed before massaging my temple."That's impossible," I murmured."I'm not blaming you, don't worry," sabi niya pero hindi nito napagaan ang pakiramdam ko."Dito na lang," sabi ko nang makarating kami sa labas ng Hacienda."Let them open the gate. Papasok tayo," sabi niya kaya matagal akong napatitig sa kanya."Dito na lang—""Ihahatid kita," sabi niya at bumukas nga ang gate ng Hacienda kasabay ng pagbaba ng bintana sa tabi ko. The guard saw me and I nodded to them. Dahil doon ay tumabi sila ng tuluyan kaya nakapasok ang Wrangler.The whole Hacienda is at peace. At nang makalapit kami sa mansyon ay wala akong nakitang bakas ni Kuya sa labas kaya napahinga ako ng maluwag. They are inside, I
Chapter 23Pagkauwing-pagkauwi ay agaran akong tumawag kay Jace. He immediately answered my call like he's not also facing a big trouble right now."Ano ang tungkol sa pagkasunog ng warehouse na pag-aari niyo?" mabilis na tanong ko at rinig ko ang bigla niyang pagbuntong hininga dahil dito."I'll explain to you in person. Not now—""No! Nagsampa kayo ng kaso kay Daddy! I need to know about this Jace! This is serious! Hindi pambatang away ang pinag-uusapan natin dito!" I shouted with my trembling voice."Calm down—""I said what's with the warehouse!" I said and this time my tears fell heavily. Napahagulgol na ako ng iyak dahil pakiramdam ko para akong musmos na bata na pinagkakaitan ng katotohanan."I'll go there—""You are out of your mind!" I panicked.Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko dahil sa bigla niyang sinabi. This guy is out of his mind for thinking of coming here. Dahil kapag nakatapak siya dito sa loob ng Hacienda ay hindi na siya makakalabas ng buhay dahil mas lalong n
Chapter 24Nang magising ako ay ang puting kisame ang una kong natanaw. I immediately knew where I was. May nakakabit sa kamay ko kaya dahan-dahan akong bumangon. The whole room is silent and empty. Pero ilang sandali lang ay bumukas ang pinto at pumasok si Kuya."What happened?" tanong ko kaagad.Ang galit sa mukha niya ay hindi ko masukat."Ipapadala ka sa America," he said and I gasped.Those words made a really big impact. Gustong-gusto kong umalis dito sa Masvedo pero ngayon tila nagbago na ang isip ko."W-What—"Kapwa kaming napatingin ni Kuya sa pinto nang bigla itong bumukas. Mom and Dad entered with and a Doctor is behind them. Kita ko ang pamumula ng mga mata ni Mommy at si Daddy ay wala lang reaksyon na ipinapakita."Wala tayong dapat ikabahala. Ang paghimatay niya ay dahil lang sa sobrang kaba at takot. Pwede na siyang lumabas. But I suggest you to rest, Hija. Masyadong mahina ang katawan mo," the Doctor said and I nodded.Matapos iyon ay lumabas na rin ang Doktor. Doon ak