เข้าสู่ระบบ"มามี๊!..." เสียงเล็กของเด็กวัยสิบขวบวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยท่าทีลนลานก่อนที่เธอจะตะโกนเรียกคนเป็นแม่เสียงดังลั่นบ้าน"ลิลินหนูวิ่งตะโกนเสียงดังอีกแล้วนะคะ มามี๊เคยบอกว่ายังไงคะ?..." ก่อนที่เกวลินที่นั่งอยู่ในโซนของห้องรับแขกจะฉายสีหน้าคาดโทษลูกสาวจอมแก่นที่ยิ่งโตมาเธอก็ยิ่งได้รับความแสบซนมากจ
"คืนนี้หนูจะตอบแทนพี่ให้คุ้มค่าเลยค่ะ..." ริมฝีปากเล็กขยับบอกเสียงกระเส่าพร้อมกับปลดเปลื้องผ้าเช็ดตัวออกจากเรือนร่างกำยำก่อนที่จะโยนมันทิ้งไปบนพื้นอย่างไม่ใยดี ดวงตากลมโตเลื่อนไปมองยังแก่นกายยักษ์ที่กำลังตั้งท่าเตรียมพร้อมจะรบเต็มที่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ไม่เขินอายเหมือนแต่ก่อน เธอจับจ
"ทำไมถึงเงียบไปล่ะ" บรรยากาศในรถสปอร์ตหรูเต็มไปด้วยความเงียบสงบไม่มีเสียงเจื้อยแจ้วที่หลุดออกจากร่างบางของคนด้านข้างเพราะเอาแต่เม้มปากมองยังวิวทิวทัศน์ด้านนอกโดยที่ในใจยังคงคิดถึงประโยคคำพูดที่ได้ยินเมื่อครู่ที่ยังคงวนเวียนอยู่แต่ในหัวไม่สามารถที่จะปัดมันออกได้เลย"เปล่าค่ะ...ช็อปปิ้งจนเหนื่อยมั้งคะ
"ใช่ค่ะ มาตอนเช้าแล้วก็กลับไปแล้วค่ะ...""ทำไมหนูไม่ปลุกพี่ล่ะครับ มันมาทำไม""ใครจะกล้าปลุกล่ะคะ เมื่อคืนกว่าพี่จะได้นอนก็เล่นกับลูกยันเช้าเลยไม่ใช่เหรอคะ...เสือแค่มาเล่นกับหลานเองค่ะไม่ได้มีธุระสำคัญอะไร""อืม...งั้นเดี๋ยวพี่อาบน้ำเสร็จแล้วออกไปครับ""ไปกันค่าตัวแสบของมามี๊..." ก่อนที่ร่างเล็กของส
"คิคิ...เอาแบบนั้นเลยเหรอคะ""ปาป๊า...ปาป๊า~""ถ้าปาป๊าจับได้ขึ้นมา หนูต้องช่วยมามี๊ด้วยนะ...โอเคไหมคะ" สิ้นเสียงหวานเอ่ยบอก ร่างเล็กของสองแม่ลูกก็นั่งลงด้านข้างของคนตัวสูงที่ยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียงนอนกว้างขวาง ก่อนที่เธอจะจัดการยัดแท่งปากกาใส่ของมือเล็กของลูกสาวตัวน้อยแล้วละเลงทำตัว
"พี่สิงห์!...อย่าวอแวสิคะ เดี๋ยวยัยหนูก็ตื่นเอาหรอก" ใบหน้าสวยของคนตัวเล็กที่กำลังอุ้มเด็กน้อยวัยสิบเดือนที่กำลังหลับตาพริ้มในอ้อมอกของเธอ ดวงตากลมโต จมูกทรงสวย และสีผิวขาวนวลละเอียดที่ได้จากผู้เป็นแม่มาเต็มๆ ทำให้เด็กน้อยดูน่ารักและน่าเอ็นดูไปหมด ก่อนที่เธอจะเลื่อนสายตาหันไปดุผู้เป็นสามีเล็กน้อยเมื




![นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


